Συντάκτης: Γιώργος Τσιάρας
Οι ανησυχίες όσων γνωρίζουν το παρασκήνιο του προσφυγικού δράματος επαληθεύτηκαν το Σαββατοκύριακο, καθώς ανέστειλαν τις επιχειρήσεις τους δύο από τις πέντε μεγάλες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις που έχουν τα τελευταία χρόνια διασώσει με δικά τους μέσα δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες από τα κύματα της κεντρικής Μεσογείου.
Είχε προηγηθεί η ανακοίνωση του Πολεμικού Ναυτικού της Λιβύης -σε συνεννόηση φυσικά με την ιταλική κυβέρνηση και τους λοιπούς Ευρωπαίους «σπόνσορες» της λιβυκής κυβέρνησης- για τη δημιουργία μιας κλειστής για τις ΜΚΟ «ζώνης έρευνας και διάσωσης», όπου απαγορεύεται πλέον η είσοδος «ξένων σκαφών» και ιδιαίτερα των πλοίων που χρησιμοποιούν οι ΜΚΟ για τη διάσωση μεταναστών στα ανοιχτά της αφρικανικής χώρας, απειλώντας μάλιστα ακόμη και με χρήση βίας σε περίπτωση «μη συμμόρφωσης»!
Ετσι με τους Λίβυους να κλείνουν τα χωρικά τους ύδατα στους διασώστες και την Ιταλία να βάζει εμπόδια στη χρήση των λιμανιών της επιβάλλοντας τον αμφιλεγόμενο «κώδικα συμπεριφοράς» στις ΜΚΟ, ο κύβος ερρίφθη: πρώτοι οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα (MSF) ανακοίνωσαν το Σάββατο ότι αναστέλλουν τις δραστηριότητες του «Vox Prudence», του μεγαλύτερου σκάφους διάσωσης μεταναστών στη Μεσόγειο.
«Αναστέλλουμε τις επιχειρήσεις μας διότι αυτή τη στιγμή νιώθουμε ότι η απειλητική συμπεριφορά της λιβυκής ακτοφυλακής είναι πολύ σοβαρή… δεν μπορούμε να θέσουμε σε κίνδυνο τους συναδέλφους μας» δήλωσε ο πρόεδρος του παραρτήματος της οργάνωσης στην Ιταλία, Λόρις ντε Φίλιπι, συμπληρώνοντας ότι «οι πολιτικές που έχει υιοθετήσει η ιταλική κυβέρνηση δυσχεραίνουν κι άλλο το έργο μας».
Οπως είπε, ο «κώδικας συμπεριφοράς» (τον οποίο αρνήθηκε να υπογράψει η οργάνωσή του) και η ανοιχτή στήριξή της στην ακτοφυλακή της Λιβύης δείχνει πως η Ρώμη «μπερδεύει τον ανθρωπιστικό στόχο της διάσωσης ζωών με την πολιτική και στρατιωτική πρόθεση» της μείωσης των προσφυγικών αφίξεων.
Χτες τους MSF ακολούθησε στην έξοδο η γερμανική ΜΚΟ Sea Eye: «Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε την εργασία μας, δεν μπορούμε να εγγυηθούμε την ασφάλεια των πληρωμάτων μας...
Αφήνουμε ένα θανάσιμο κενό στη Μεσόγειο» σχολίασε στο Twitter ο ιδρυτής της Sea Eye, Μίκαελ Μπουσχάουερ, υπενθυμίζοντας ότι μόνο η οργάνωσή του έχει διασώσει περίπου 12.000 ανθρώπους στη Μεσόγειο από τον Απρίλιο του 2016 χάρη στην αυτοθυσία των εκατοντάδων εθελοντών της.
Μετά την αποχώρηση της Sea Eye και του ομώνυμου σκάφους της, το μόνο διασωστικό πλοίο ΜΚΟ που εξακολουθεί να περιπολεί ανοιχτά των λιβυκών ακτών στον πιο φονικό θαλάσσιο διάδρομο του καιρού μας είναι το «SOS Mediterranee», καθώς όλα τα υπόλοιπα παραμένουν δεμένα σε ιταλικά λιμάνια ή στη Μάλτα.
Πανηγυρίζει η Ρώμη
Η αντίδραση της Ρώμης ήταν φυσικά πανηγυρική: ο υπουργός Εξωτερικών Αντζελίνο Αλφάνο εξέφρασε σε συνέντευξή του στη La Stampa την «ικανοποίηση» της ιταλικής κυβέρνησης για την «ανάκτηση και εντατικοποίηση του ελέγχου των χωρικών υδάτων της Λιβύης από τις αρχές της χώρας», χαρακτηρίζοντάς την «ένδειξη μιας εν εξελίξει επαναφοράς της ισορροπίας στη Μεσόγειο», προκειμένου να μειωθούν οι αναχωρήσεις μεταναστών.
Οσο για την αναγκαστική διακοπή των διασώσεων, ο Αλφάνο τόνισε πως «η απόφαση των MSF εντάσσεται στο πλαίσιο μιας επαναδιευθέτησης των ισορροπιών: αυτά τα χωρικά ύδατα δεν είναι πλέον για κανέναν, αλλά είναι της Λιβύης... Θα πρέπει να αποφύγουμε τους θανάτους στη θάλασσα, μειώνοντας τον αριθμό των αναχωρήσεων» είπε υποκριτικά ο Ιταλός υπουργός.
Να σημειωθεί ότι, σύμφωνα με τα στοιχεία, σχεδόν 600.000 πρόσφυγες και μετανάστες έφτασαν στην Ιταλία τα τελευταία τέσσερα χρόνια, οι περισσότεροι προερχόμενοι από τη Λιβύη, ενώ τουλάχιστον 13.000 δεν κατάφεραν ποτέ να φτάσουν στην Ευρώπη, παρά τη σωτήρια δράση των ΜΚΟ αλλά και των επίσημων ευρωπαϊκών διασωστικών αποστολών.
Πόσες χιλιάδες ακόμη θα χαθούν στην άβυσσο, προτού σταματήσει το απάνθρωπο «κοντέρ»;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου