Σαν σήμερα πέφτει αυλαία στην δίκη των παρακρατικών που συμμετείχαν στην δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη

Σαν σήμερα στις 29/12/1966 πέφτει αυλαία στην δίκη του Κακουργιοδικείο Θεσσαλονίκης, όπου δικαζόταν οι παρακρατικοί που συμμετείχαν -με την συνεργεία κρατικών μηχανισμών- στην δολοφονία του αγωνιστή Γρηγόρη Λαμπράκη.

Κοτζαμάνης και Εμμανουηλίδης δικάζονται σε 11 και 8 χρόνια φυλακή αντίστοιχα, ενώ στους υπόλοιπους 9 κατηγορουμένους επιβλήθηκαν ποινές "χάδι" από 3 μέχρι 15 μήνες.

Ολοι, πάντως οι καταδικασμένοι θα βρεθούν ελεύθεροι λίγο καιρό από την επικράτηση της Απριλιανής χούντας.   

Κάποιες "λεπτομέρειες". Ο οδηγός του τρίκυκλου που χρησιμοποιήθηκε σαν δολοφονικό όχημα Σπ. Κοτζαμάνης ήταν στέλεχος της παρακρατικής οργάνωσης του γερμανοντυμένου στην κατοχή Φον. Γιοσμά, ενώ ο Εμμ. Εμμανουηλίδης, υπήρξε καταδικασμένος σαν βιαστής, παιδεραστής, κλέφτης, χρηματίζοντας συνεργάτης της αστυνομίας και των μυστικών υπηρεσιών.

Εδώ να κάνουμε μια παρένθεση και να πούμε ότι ο Ξενοφών Γιοσμάς, ένα από τα πιο βασικά στελέχη του παρακράτους στη Θεσσαλονίκη, που δημιουργήθηκε την μετεμφυλιακή εποχή, υπήρξε ένα απ' τα πιο δραστήρια δοσιλογικά δολοφονικά καθάρματα την περίοδο της κατοχής. Ακολούθησε τους Ναζί μετά την αποχώρησή τους από την Ελλάδα και συνέχισε την "εθνική προσφορά" του αναλαμβάνοντας "υπουργός Προπαγάνδας" στην εξόριστη «κυβέρνηση» του Εκτορα Τσιρονίκου που σχημάτισαν οι δοσίλογοι στις αρχές του 1945 στη Βιέννη.

Καταδικάστηκε ερήμην σε θάνατο από το δικαστήριο δοσιλόγων, αλλά όταν γύρισε στην Ελλάδα το 1947, το αστικό κράτος δεν μπορούσε να στερηθεί των "υπηρεσιών" τέτοιων "πατριωτών εθνικοφρόνων". Ετσι η ποινή του μετατράπηκε σε ισόβια και τελικά αποφυλακίστηκε το 1952 έχοντας κάνει λιγότερα από πέντε χρόνια φυλακή.

Χρηματοδοτούμενος από την ΚΥΠ και από "μυστικά κονδύλια" ο Γιοσμάς, στη δεκαετία του ’60 με τον “Σύνδεσμο Αγωνιστών και Θυμάτων Εθνικής Αντιστάσεως Βορείου Ελλάδος” που ίδρυσε τροφοδοτούσε με τραμπούκους τον παρακρατικό μηχανισμό συνεργαζόμενος αρμονικά με την Χωροφυλακή. 

Βρέθηκε κατηγορούμενος για ηθική αυτουργία εκ προθέσεως στη δολοφονία του Λαμπράκη και επικίνδυνη σωματική βλάβη σε βάρος του Γιώργη Τσαρουχά.

Το δικαστήριο δεν δέχτηκε αυτή την κατηγορία και του επέβαλε ποινή ενός έτους για "διατάραξη κοινής ειρήνης" ποινή που είχε ήδη καλυφθεί από το διάστημα της προφυλάκισής του.

Προφανώς γι' αυτή την δικαστική ετυμηγορία θα συνέβαλε καθοριστικά η απολογία του Ξ. Γιοσμά. Στην δίκη όχι απλώς επέμεινε στην αθωότητα του για την εμπλοκή στη δολοφονία Λαμπράκη αλλά επιδόθηκε σε ένα κρεσέντο "πατριωτισμού" επικαλούμενος τις αντικομμουνιστικές του πεποιθήσεις που τον οδήγησαν να συνεργαστεί με τα Γερμανικά στρατεύματα κατοχής για να "αποσοβηθεί ο κομμουνιστικός κίνδυνος".

Και επανερχόμαστε από εκεί που ξεκινήσαμε.

Ενώ αυτά τα καθάρματα η χούντα των Συνταγματαρχών τα αποφυλάκιζε, συνελάμβανε και εξόριζε τους συνηγόρους πολιτικής αγωγής της δίκης για την δολοφονία του Γρ. Λαμπράκη, ενώ οι δυο δικαστικοί, ο ανακριτής Χρήστος Σαρτζετάκης και ο εισαγγελέας Παύλος Δελαπόρτας, που συνέβαλαν να καταδικαστούν τα παρακρατικά "μπουμπούκια", θα αποπεμφθούν από το δικαστικό σώμα το 1968.

 Με την ευκαιρία παραθέτουμε περασμένη ανάρτησή μας:

Στις 03/10/1966 ξεκινάει  στο Κακουργιοδικείο Θεσσαλονίκης η δίκη για τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη. Για την δολοφονία του αγωνιστή βουλευτή της ΕΔΑ από κρατικούς και παρακρατικούς μηχανισμούς γράφουμε αναλυτικά εδώ απ’ όπου και αντιγράφουμε: Το πιθανότερο είναι ότι οι δράστες της επίθεσης θα είχαν διαφύγει ανενόχλητοι, αν ένας παριστάμενος Θεσσαλονικιός, ο πλασιέ Μανόλης Χατζηαποστόλου (με το παρατσούκλι «Τίγρης») δεν είχε πηδήσει αστραπιαία στην καρότσα του τρίκυκλου. Για ένα περίπου χιλιόμετρο το τρίκυκλο έτρεχε στους δρόμους της Θεσσαλονίκης χωρίς κανένα αστυνομικό ή άλλο όχημα να το καταδιώκει. Ο Χατζηαποστόλου εξουδετέρωσε μετά από σκληρή πάλη το μοναδικό επιβάτη της καρότσας, Μανόλη Εμμανουηλίδη (ήταν αυτός που είχε καταφέρει το θανατηφόρο χτύπημα στο Λαμπράκη) και κατόπιν υποχρέωσε τον οδηγό Σπύρο Γκοτζαμάνη να σταματήσει. Ακολούθησε νέα πάλη αυτή τη φορά ανάμεσα στον Χατζηαποστόλου και τον Γκοτζαμάνη, έως ότου εμφανίστηκε ένας απλός αστυνομικός, ο οποίος μη γνωρίζοντας όσα είχαν προηγηθεί, συνέλαβε τον Γκοτζαμάνη κατόπιν υποδείξεων των περαστικών. Ο Λαμπράκης μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ σε κωματώδη κατάσταση από την οποία δεν εξήλθε ποτέ. Πέθανε τέσσερις μέρες αργότερα.

Η απόφαση τελικά για τους κατηγορουμένους στο στυγνό αυτό έγκλημα –που αρχικά είχε θεωρηθεί από την αστυνομία τροχαίο ατύχημα- εκδόθηκε στις 30/12/1966 με τους Γκοτζαμάνη και Εμμανουηλίδη να καταδικάζονται σε 11 και 8,5 χρόνια φυλάκιση αντίστοιχα, ενώ κάποιοι συνεργοί τους σε ολιγόμηνες ποινές φυλάκισης. Ολοι τους όμως με την πάροδο κάποιων μηνών και την επιβολή στην χώρα μας της Απριλιανής δικτατορίας του 1967 αποφυλακίστηκαν.

Το κράτος που είχε δολοφονήσει τον Λαμπράκη, το κράτος που είχε στηθεί πάνω στις βόμβες ναπάλμ, που έχτιζε «Νέους Παρθενώνες» στη Μακρόνησο, που στις εκλογές του ψήφιζαν και τα «δέντρα», τέσσερα χρόνια αργότερα, ανήμερα της πρώτης πορείας Ειρήνης, θα παραχωρούσε την διαχείριση των υποθέσεων των προυχόντων του στους Παττακούς, στους Παπαδόπουλους και στους Μάλλιους... 

Με την ευκαιρία αυτή θα θέλαμε να παραθέσουμε τον ορισμό του παρακράτους όπως τον έδωσε ο αείμνηστος εισαγγελέας Παύλος Δελαπόρτας, κατά την αγόρευσή του στη δίκη των δολοφόνων του Λαμπράκη, το Δεκέμβρη του 1966. Ο λόγος είναι γιατί ακριβώς τα ίδια χαρακτηριστικά έχουν και σήμερα οι παρακρατικοί μηχανισμοί με την διαφορά ότι πρόσθεσαν και άλλους στόχους. Εκτός του ότι στοχοποιούν αγωνιστές στρέφονται κατά μεταναστών και σε αυτοδιαχειριζόμενα νεολαιίστικα στέκια:

«Οι μηχανισμοί που δολοφόνησαν τον Λαμπράκη, αποτελούνται από κατάλοιπα υποπροϊόντων του Χίτλερ, από γιγαντοκύτταρα δοσιλογικής λευχαιμίας... από κακοποιούς διαφόρων βαθμών και ειδών, από ιδεολογικούς σκηνίτες και από άλλους φτωχούς διαβόλους...

Από τέτοια κοινωνικά βυθοκορήματα αναμενόταν βοήθεια και σ’ αυτά θα ανατιθόταν σε ώρα κρίσης, η ενίσχυση των Σωμάτων Ασφαλείας και η μεγάλη και άγια υπόθεση «της υπερασπίσεως της Πατρίδος και του Ελληνοχριστιανικού Πολιτισμού παντού, πάντοτε και δι’ όλων των μέσων», κατά τους σκοπούς της οργάνωσης του Γιοσμά που αναγράφονται πίσω από την ταυτότητα του Γκοτζαμάνη...

Σήμερα, εδώ, ένα σύμφυρμα κλεφτών, βιαστών, δοσίλογων και κάθε είδους κακοποιών, εμφανίζεται (προς εθνοκαπηλεία και ανομολόγητους ιδιοτελείς σκοπούς) ως προστάτης κοινωνικών καθεστώτων, ως φύλακας ιερών και οσίων και ως Κέρβερος του νόμου και της τάξης. Τι άλλο έπρεπε να περιμένει κανείς απ’ αυτό πλην του ότι θα εξελισσόταν σε κακοήθη νεοπλασία της κοινωνίας;»

http://tsak-giorgis.blogspot.gr