Λέγοντας στιχάκια του στρατού, εννοώ την ανώνυμη στιχουργική
δημιουργία που κυκλοφορεί στα στρατόπεδα, ιδίως στα κέντρα νεοσυλλέκτων,
και διαδίδεται από στόμα σε στόμα και από σειρά προς σειρά. Στη μεγάλη
τους πλειοψηφία, τα στιχάκια του στρατού είναι δεκαπεντασύλλαβα δίστιχα,
που μοιάζουν με τα δίστιχα του λαϊκού ημεροδείκτη, αλλά έχουν επίσης
υπόγειες και έμμεσες συγγένειες με τα στιχάκια της φυλακής, τα δίστιχα
του μπαγλαμά, και τελικά με τα δημοτικά τραγούδια.
Τα στιχάκια του στρατού έχουν τραβήξει την προσοχή των μελετητών,
άλλοτε αυτοτελώς και άλλοτε στο πλαίσιο ευρύτερων εργασιών. Πρώτη πρέπει
να έγραψε γι’ αυτά η Ειρήνη Σπανδωνίδη, που το 1935 σε τόμο κρητικών
τραγουδιών παρουσίασε και στιχάκια κρητικών φαντάρων μαζεμένα το
1916-20. Ο Δημ. Λουκάτος έγραψε για τη «Στρατιωτική λαογραφία» στη Νέα
Εστία, ενώ με τον ίδιο τίτλο δημοσίευσε μελέτη ο Ν. Κοσμάς στην
Ηπειρωτική Εστία το 1954 (καταγραφή 1939). Ο Θανάσης Παπαθανασόπουλος
έγραψε για τα «Λαογραφικά της στρατιωτικής ζωής» στη Νέα Εστία το 1965
(αργότερα στο περιοδικό Λαογραφία). Ο Κώστας Αθανασόπουλος έβγαλε βιβλίο
για τη Γλώσσα του στρατού, όπου έχει και για τα στιχάκια. Το υλικό του
το έχει μαζέψει στη δεκ. 1960. Ο Ντίνος Χριστιανόπουλος έγραψε στη
Διαγώνιο και ανατύπωσε το υλικό αυτό (μαζεμένο στη δεκαετία του 1970) σε
φυλλάδιο με τίτλο Στιχάκια του στρατού. Θα είναι και άλλοι που τους
ξεχνάω.
Όταν πήγα φαντάρος το 1984-86 έβγαλα ένα βιβλίο, «Μετά την αποψίλωση«,
με διηγήματα και άλλο υλικό, μαζί και στιχάκια του στρατού. Τα μάζεψα
εγώ ο ίδιος, αλλά είχα τη βοήθεια και από φίλους ή άλλους πληροφορητές.
Χάρη σε κάποιον φίλο γνώρισα και έναν φαντάρο που έγραφε ο ίδιος
στιχάκια, τον Μανώλη από τη Νάξο, ένα νεαρό παιδί (εγώ πήγα φαντάρος σε
σχετικά, αν και όχι πολύ, μεγάλη ηλικία, πάντως μετά τις σπουδές και την
πρόσθετη αναβολή για αναζήτηση μεταπτυχιακών). Ο Μανώλης μου έδωσε το
τετράδιό του και το ενσωμάτωσα στη συλλογή μου -γι’ αυτό και θα δείτε σε
κάμποσα στιχάκια να αναφέρεται η Νάξος. Κι επειδή παρουσιάστηκα στη
Σπάρτη, γι’ αυτό και υπάρχουν και κάποιες αναφορές στης Σπάρτης τα βουνά
ή στο Ξεροκάμπι, αν και εμφανίζονται επίσης διάφορες άλλες
φανταροπεριοχες της χώρας. Να σημειώσω ότι από εκείνο το βιβλίο μου έχω
ήδη παρουσιάσει στο ιστολόγιο το Μικρό φανταρίστικο λεξικό, καθώς και το διήγημα Το φάντασμα στα πορτοκάλια.
Μερικά από τα στιχάκια του στρατού της συλλογής μου είχα βάλει σε ένα παλιότερο άρθρο,
αλλά όχι όλο το υλικό, οπότε δεν βλάφτει να τα δημοσιεύσω τώρα όλα να
τα έχουμε συγκεντρωμένα. Παρουσιάζω λοιπόν εδώ τα 328 στιχάκια που είχα
δημοσιεύσει στο βιβλίο μου. Επειδή το άρθρο έχει παραμακρύνει, παραλείπω
τον πρόλογο που είχα βάλει στο βιβλίο, αλλά αφήνω τον σύντομο επίλογο.
Έχω αριθμήσει τα στιχάκια για ευκολία αναφοράς (στο βιβλίο δεν είναι
αριθμημένα). Όπως θα δείτε, από ένα σημείο και μετά μπαίνουν σε
αλφαβητική σειρά (περίπου). Σε 2-3 περιπτώσεις μεσολαβεί αστερίσκος
ανάμεσα σε δυο δίστιχα: τούτο σημαίνει πως τα δίστιχα αυτά αποτελούν
ενότητα.
Θα αναγνωρίσετε επιρροές από δημοτικά, ρεμπέτικα και νεότερα
τραγούδια, από ποίηση (υπάρχει ένα αυτούσιο του Βάρναλη, που το βρήκα σε
φαντάρικο τεφτεράκι με ανορθογραφίες υπεράνω πάσης υποψίας), από τα
δίστιχα του λαϊκού ημεροδείκτη. Υπάρχουν βέβαια και άφθονες επαναλήψεις
με παραλλαγές. Έχω βάλει κι ένα δικό μου, αλλά δεν λέω ποιο είναι.
Αν θέλετε, μπορείτε να αναφέρετε δικά σας στιχάκια που δεν τα έχει ο
κατάλογος. Μπορείτε επίσης να αναφέρετε κάποιο από τον κατάλογο που σας
άρεσε πολύ. Τέλος, οι νεότεροι (ας πούμε, όσοι υπηρέτησαν τη θητεία τους
τούτον τον αιώνα) ας μας πουν αν ακόμα ακουγονται τέτοια 15σύλλαβα
στιχάκια στα κέντρα και στις μονάδες.
- Του στρατού τα βάσανα αρχίζω με παράποναμε μάτια βουρκωμένακαι του στρατού τα βάσανα τα γράφω ένα-ένα
- Ήμουν δεκαεννιά χρονώ μέσα στην πρώτη νιότησαν ήρθε η διαταγή να πάω για στρατιώτης
- Μαύρος βαρύς ο ουρανός στις πέντε του Απρίλητην ώρα που στεκόμουνα απέξω από την πύλη
- Στο Κέντρο όταν πήγαινα για να υπηρετήσωενόμιζα πως ήτανε ταβέρνα να γλεντήσω
- Ημέρα Τρίτη ήτανε που μπήκα μες το κέντρομε βάλανε και έτρεχα σαν το Θανάση Βέγγο
- Την πύλη σαν επέρναγα ήρθανε δυο πουλάκιατο ένα μού λέει υπομονή και τ’ άλλο δυο χρονάκια
- Της Σπάρτης το στρατόπεδο που ’ναι χιλιάδες μέτραμε βάλαν και το έτρεχα σα να ’μουνα φλορέτα
- Ανάθεμα την τύχη μου που μ’ έκανε φαντάροκι έφυγα από το σπίτι μου χωρίς να το γουστάρω
- Την πρώτη μου τη γκόμενα τη λέγανε Μι Ένατη χάιδευα την έτριβα σα να ’τανε παρθένα
- Εγώ πολίτης ήμουνα η πιο μεγάλη λέρακαι τώρα στέκω προσοχή μπροστά σε μια σαρδέλα
- Μες το στρατό απέκτησα τα τέσσερα βραβείατο ΑΧ το ΒΑΧ το αλίμονο και την ατσιγαρία
- Ανέβηκα στα σύρματα να δω την κοινωνίακι ο ίλαρχος μου φώναξε «κατέβα ρε κηδεία»
- Έλα μαζί αγάπη μου μαζί μου στην Αυλώνακαι γω θα πω στον ίλαρχο πως είσαι νοσοκόμα
- Την Κυριακή οι άνθρωποι πηγαίνουν εκκλησίακαι γω γυρίζω από σκοπιά και πάω αγγαρεία
- Όταν βρισκόμουν στη σκοπιά θυμήθηκα εσέναμα αντί για το χεράκι σου βαστούσα το Μι Ένα
- Μην κλαις μανούλα μου γλυκιά που λείπω από κοντά σουχίλιες μανούλες βρίσκονται στη θέση τη δίκιά σου
- Μέσα στης Σπάρτης τα βουνά περίπολο γυρίζωκι εσένα αγάπη μου γλυκιά θυμούμαι και δακρύζω
- Τα μακαρόνια του στρατού όλα θα τα ενώσωνα φτιάξω σιδηρόδρομο να ρθω να σ’ ανταμώσω
- Ποτέ δεν το περίμενα γυναίκα πως θα γίνωΤετάρτη και Παρασκευή τα ρούχα μου να πλύνω
- Αρβύλες μπείτε στη γραμμή κορδόνια στοιχηθείτεγιατί περνάει ο λοχαγός και θα τιμωρηθείτε
- Όποιος δε φόρεσε χακί και τη χρυσή κορόναδεν του αξίζει παντρειά μα ούτε κι αρραβώνα
- Τον άρρωστο τον έκανα να πάω νοσοκομείομα δυστυχώς κατέληξα μέσα στο πειθαρχείο
- Μη με κοιτάς αγάπη μου σα να ‘μαι ένας ξένοςείμαι εγώ ματάκια μου μες το χακί ντυμένος
- Αγάπη μου με ξέχασες δεν είμαι πεθαμένοςμέσα στης Σπάρτης τα βουνά είμαι φυλακισμένος
- Μπαλάσκες κράνος και γυλιό, σακίδιο παγουράκιόλα μου τα φορτώσανε σα να ‘μουν γαϊδουράκι
- Δεν το περίμενα ποτέ να ρθω σε τέτοια χάλιανα καθαρίζω μάνα μου πατάτες σε καζάνια
- Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερος ροκάςπαρά σαράντα χρόνια μαλάκας μονιμάς
- Τις σφαίρες έχω συντροφιά τον ίλαρχο πατέρατην ξιφολόγχη αδερφή και τη σκοπιά μητέρα
- Δεν είναι κρίμα ρε παιδιά εγώ να ’μαι φαντάροςκαι το κορίτσι π’ αγαπώ να το φλερτάρει άλλος;
- Τα βράδια στο φυλάκιο κανένας δε μιλάειγιατί ο καθένας σκέφτεται τα μάτια π’ αγαπάει
- Τρεις ώρες στο περίπολο πέντε σκοπιά στην πύληκαι πέντε στα Εκρηκτικά με πικραμένα χείλη
- Τα πάθη που ‘παθε ο Χριστός τη Μεγαλοβδομάδαπαθαίνω καθημερινώς σε τούτη τη μονάδα
- Τα πάθη που ‘παθε ο Χριστός παθαίνει ο στρατιώτηςγιατί τονε σταυρώνουνε μες τον ανθό της νιότης
- Δεν το περίμενα αυτό έτσι να καταντήσωκαι τα ωραία χρόνια μου στο ΚΕΤΘ να χαραμίσω
- Ανάθεμά σε λεβεντιά ανάθεμά σε νιότητώρα που σε αγάπησα με πήρανε στρατιώτη
- Όποιος φορέσει το χακί και δεν αγανακτήσειτου δίνω το δικαίωμα να ρθει να με γαμήσει
- Όποιος θα πάει στο στρατό και δεν αγανακτήσειή μπάρμπα θα ‘χει στρατηγό ή τρέλα θα πουλήσει
- Μην αγαπήσεις δόκιμο ούτε και δεκανέαμόνο φαντάρο αγάπησε που ’χει καρδιά γενναία
- Μην αγαπήσεις στρατηγό ούτε συνταγματάρχημόνο το φανταράκι σου που ‘χει καρδιά χρυσάφι
- Ξημέρωμα της Κυριακής χτυπάνε οι καμπάνεςκαι μέσα δω μανούλα μου χτυπάνε καραβάνες
- Δεν το περίμενα ποτέ να γίνω και μοδίστρανα κάνω τον σιδερωτή ακόμα και την πλύστρα
- Σαν το πουλί που καρτερεί μες τη φωλιά τη μάναέτσι και γω θα καρτερώ ένα δικό σου γράμμα
- Τ’ αστέρια του υπίλαρχου σαν βλέπω και γυαλίζουντα μάτια σου τα γαλανά θυμάμαι να δακρύζουν
- Για δες καιρό που διάλεξα κορίτσι ν’ αγαπήσωτώρα που μου ‘ρθε το χαρτί να πάω να υπηρετήσω
- Γράμμα σου στέλνω αγάπη μου δε θέλω να δακρύσειςμόνο το συντομότερο θέλω να μ’ απαντήσεις
- Τα όμορφα τα νιάτα μας, τα πιο καλά μας χρόνιατα χαίρουνται τα άρματα και τα βαριά κανόνια
- Για κοίτα πώς κατάντησα στα είκοσι μου χρόνιανα σε φιλώ με το χαρτί και όχι με το στόμα
- Την ξιφολόγχη που κρατώ στα πέντε δάχτυλά μουαν μάθω πως με ξέχασες θα μπει μες την καρδιά μου
- Φωτιά να πέσει κεραυνός να κάψει τις μοδίστρεςπου ’χουνε ράψει το χακί με χίλιες κουβαρίστρες
- Αγάπη μου με ρίξανε σε δυο βουνά αποπίσωδεν φτάνει το χεράκι μου για να σε χαιρετήσω
- Γιατί αγάπη μου γλυκιά μας χώρισαν τα δύοεμένα στο στρατόπεδο και σένα στο θρανίο;
- Φωτογραφία απ’ το ΚΕΤΘ σκίσε βουνά σα σφαίραπήγαινε βρες τους φίλους μου και πες τους καλημέρα
- Στη Γκατζολία φίλε μου ήρθα να υπηρετήσωμα ώσπου να φύγω από δω τρελός θα καταντήσω
- Βαριές οι στάλες της βροχής χτυπάνε τη σκοπιά μουμα πιο βαριά η πλάκωση που δέρνει την καρδιά μου
- Τι σου ‘κανα κυρ λοχαγέ κι εσένα επιλοχίακαι μου ‘κοψες την άδεια χωρίς καμιά αιτία;
- Στην πύλη εκαθόμουνα και κάπνιζα τσιγάροκαι ο καπνός σχημάτιζε τη λέξη «θα σαλτάρω»
- Εγώ κάποτε ήμουνα δικό σου αγοράκιμα τώρα είμαι αγάπη μου του ΛΥΠ το φανταράκι
- Το φανταράκι στο στρατό να μην το λησμονάτεμε γράμματα κι επιταγές να το παρηγοράτε
- Άλλος για Ρίο τράβηξε κι άλλος για 5η ΜΟΜΑκι εγώ στο Ρηγανόκαμπο σκοπιά φυλάω ακόμα
- Αν μ’ αρνηθείς αγάπη μου θα ζήσω λίγες μέρεςκαι τ’ όνομά σου θα γραφτεί στο στήθος μου με σφαίρες
- Την πρώτη μέρα στο στρατό μου κόψαν τα μαλλιά μουτη δεύτερη τον τσαμπουκά την τρίτη τη μαγκιά μου
- Την πρώτη μέρα φίλοι μου μου κόψαν τα μαλλιά μουτη δεύτερη τον τσαμπουκά την τρίτη τη μιλιά μουτην τέταρτη τους έγραψα και βρήκα την υγειά μου
- Φαντάρο που με πήρανε και κόψαν τα μαλλιά μουμου άλλαξαν τα ρούχα μου μα όχι την καρδιά μου
- Στα άρματα με ρίξανε στα τεθωρακισμέναεκεί που πάνε νέα παιδιά και φεύγουν γερασμένα
- Βαρύς είναι ο θάνατος βαρύ είναι το χώμαμα του φαντάρου η ζωή βαρύτερη ακόμα
- Μεσάνυχτα με ξύπνησαν περίπολο να πάωκι αμέσως εθυμήθηκα εσένα π’ αγαπάω
- Δίχως τσιγάρο και καφέ δίχως φιλί και χάδισα νυχτοπούλι τριγυρνώ περίπολο το βράδυ
- Η ώρα είναι τέσσερις και στη σκοπιά στημένοςμέσα στο κρύο τη βροχή σαν καταδικασμένος
- Ο ίλαρχος εφώναξε γράφτου επιλοχίαπενθήμερη φυλάκιση και δέκα αγγαρεία
- Ήλιος που βγαίνει την αυγή μαραίνει τα χορτάριατης Σπάρτης το στρατόπεδο μαραίνει παλικάρια
- Πέρασαν τα Χριστούγεννα πέρασαν και τα Φώτακαι γω σκοπός εφύλαγα στου διοικητή την πόρτα
- Δεν το περίμενα αυτό έτσι να καταντήσωκαι το ωραίο μου μαλλί στη Σπάρτη να τ’ αφήσω
- Αν ήμουν τηλεφωνητής το σύρμα να κρατούσακάθε στιγμή κάθε λεφτό θα σου τηλεφωνούσα
- Ένας φαντάρος έρχεται μες το χακί ντυμένοςείναι ο γιος σου μάνα μου ο ταλαιπωρημένος
- Σου λέω να χωρίσουμε σκοπιά καταραμένημα συ δε θέλεις άτιμη γιατί ‘σαι ερωτευμένη
- Καλύτερα να πούλαγα γκαζόζες λεμονάδεςπαρά που πήγα κι έμπλεξα με τους καραβανάδες
- Εσύ ’σαι στην παρέα σου και γω στο Διδυμότειχομοίρα κακιά με τυραννάει εμένα το κακότυχο
- Το γράμμα σου το διάβασα και ήμουν αγγαρείαπατάτες εκαθάριζα μέσα στα μαγειρεία
- Αυτή η σειρά που είμαι γω είναι αυτοκτονίαμε βλέπω ν’ απολύομαι Δευτέρα Παρουσία
- Κοιμάμαι κι ονειρεύομαι πως είμαι απολυμένοςκαι το πρωί σηκώνομαι μες το χακί ντυμένος
- Θεέ μεγαλοδύναμε κάνε κι αυτό το θαύμαγια να βρεθώ εκπαιδευτής σε γυναικείο τάγμα
- Εβγήκα στην αναφορά άδεια να ζητήσωκι ο λοχαγός μου φώναξε «στραβάδι γύρνα πίσω»
*
- Τότε και γω τσαντίστηκα και του ’πα θυμωμένοςθέλω την άδεια λοχαγέ γιατί ’μαι ερωτευμένος
- Βαρέθηκα το λοχαγό, του λόχα τη σφυρίχτρακαι το θαλαμοφύλακα να με ξυπνά τη νύχτα
- Το Σάββατο ελεύθερος την Κυριακή αργίακι απ’ τη Δευτέρα το πρωί μου βγαίνει η παναγία
- Βάσανα έχει το χακί και πίκρες το κορδόνικαι κάθε νιος που το φορεί τα νιάτα του σκλαβώνει
- Να ’μουν αητός να πέταγα μικρό πουλί να φύγωψηλά από τα σύρματα να ’ρθω κοντά σου λίγο
- Μάνα γιατί με γέννησες και μ’ έκανες αγόρικαι μ ’ έχουν ντύσει στο χακί που ’χει μεγάλο ζόρι
- Μην τα κοιτάς τα γράμματα που ’ναι στραβά γραμμέναείναι γραμμένα στη σκοπιά με μάτια δακρυσμένα
- Όταν τη Νάξο σκέβομαι τη μάνα μου φωνάζωμε πιάνει το παράπονο και βαριαναστενάζω
- Σκοπιές ποινές αναφορές ποτέ δε θα ξεχάσωθα τις θυμάμαι πάντοτε μέχρι που να γεράσω
- Αγάπα με να σ’ αγαπώ και να το επιμένειςφαντάρο κι αν με πήρανε πρέπει να περιμένεις
- Το φανταράκι στο στρατό όλοι το λησμονάνεσαν το ξωκκλήσι στο βουνό που δεν το λειτουργάνε
- Αγάπη μου που βρίσκεσαι μόνη χωρίς εμέναθέλω να μην ξεχνάς ποτέ πως ζω μόνο για σένα
- Άλλος για Χίο τράβηξε κι άλλος για Μυτιλήνηκι άλλος στης Σπάρτης τα βουνά αίμα και δάκρυα χύνει
- Αν είσαι κλέφτης στα βουνά φονιάς μέσα στην πόλησπιούνος ή ψευδομάρτυρας θα σ’ αγαπήσουν όλοι
- Αν ήμουνα αρματιστής και τανκς αν οδηγούσαόλα θα τα ισοπέδωνα για να σε συναντούσα
- Αν κάποτε στη μνήμη σου σβηστεί το όνομά μουθα μείνουν για ενθύμιο τα τόσα γράμματά μου
- Ανάθεμα την άμαξα με τα πολλά βαγόνιαπου μ’ έφερε στην Κόρινθο να τρώω μακαρόνια
- Ανάμεσα σε δυο βουνά θα ρίξω την κορδέλααν μ’ αγαπάς αγάπη μου πάρε το δρόμο κι έλα
- Ανοιξε την καρδούλα μου στα τέσσερα κομμάτιαμέσα θα δεις ζωγραφιστά τα δυο γλυκά σου μάτια
- Απ’ τα πολλά τα βάσανα και τους καημούς που πίνωμε κάνανε αγάπη μου και ποιητής να γίνω
- Απ’ τη μονάδα που θα βγω καθόλου δεν θ’ αργήσωνα ‘ρθω κοντά σου αγάπη μου να σε γλυκοφιλήσω
- Απάνω στο τιμόνι μου το όνομά σου γράφωγια να μη σε ξεχνώ ποτέ όταν είμαι μονάχος
- Από μικρός σ’ αγάπησα και σ’ αγαπώ ακόμακαι αν σε χάσω αγάπη μου θα μπω στο μαύρο χώμα
- Απολύομαι στραβάδια – δεν κοιμάμαι πια τα βράδιαΑπολύομαι ψαρούκλες – τα μαλλιά μου κάνω μπούκλες
- Αφησα τα χωράφια μας ζώα και μηχανάκιακαι μες της Σπάρτης τα βουνά κλαίω σαν τα μωράκια
- Αχ και να σ’ είχα στη σκοπιά να χάιδευα εσέναόπως χαϊδεύω κούκλα μου τώρα το Μι Ένα
- Βαρέθηκα κορίτσι μου μες τη γραμμή να στέκωτον ταχυδρόμο να ρωτώ δικό σου γράμμα αν έχω
- Βαρέθηκα ρε φίλε μου επώμου παραπόδακαι οκλαδόν εγέρθητι χίλιες φορές την ώρα
- Βουνά και δάση πέρασα κύματα αγριεμέναλεπτό της ώρας δεν περνά να μη θυμάμαι εσένα
- Γαλέτες μας ταΐζουνε και γάλα αρκετόμα όλοι τώρα έχουμε σαράντα πυρετό
- Γερμανικό το νούμερο που πάω να φυλάξωκαι δυνατό το AΛT ΤΙΣ ΕΙ που πρέπει να φωνάξω
- Για ένα μικρό παράπτωμα για ένα μικρό αστείοδε λογαριάζουν τίποτα σε κλείνουν πειθαρχείο
- Γονείς μου σας χαιρετώ τι κάνετε πώς είστεμια μέρα αργά ή γρήγορα πολίτη θα με δείτε
- Γράμμα από το σπίτι μου έχω καιρό να πάρωσίγουρα τον ξεχάσανε τον έρμο το φαντάρο
- Γράμμα μου σκίσε τα βουνά τρέξε γοργά σα σφαίραπήγαινε στο κορίτσι μου και πες του καλημέρα
- Γράμμα σού στέλνω αδερφή δε θέλω να δακρύσειςμονάχα μία επιταγή να με παρηγορήσεις
- Γυναίκες με κοιτάγανε απ’ τ’ απέναντι μπαλκόνικι εμένα μες το θάλαμο μου κάνανε καψόνι
- Δε λησμονώ αγάπη μου το πότε θα γυρίσωκαι τις χαμένες μας χαρές σε σένα θα χαρίσω
- Δε φταίω γω κορίτσι μου που είσαι τώρα μόνηγια τούτο φταίει ο στρατός κι αυτό με μαραζώνει
- Δέκα Ναξιώτες είμαστε και κάνουμε παρέαμα όλοι στεναχωριόμαστε που εδώ δεν είναι ωραία
- Δεν είναι κρίμα κι άδικο μέσα σ’ αυτή τη νιότητώρα που αγάπησα κι εγώ με παίρνουνε στρατιώτη;
- Δεν είναι κρίμα κι άδικο να είμαι εγώ φαντάροςκαι τη δική μου γκόμενα να τη γαμάει άλλος;
- Δεν έλπιζα αγάπη μου να ρθω σε τέτοιο χάλινα καθαρίζω στο στρατό πατάτες με κουτάλι
- Δεν ήθελα κορίτσι μου να φύγω να σ’ αφήσωμα βλέπεις ήρθε ο καιρός να πάω να υπηρετήσω
- Δεν με πειράζει του στρατού το βάρος να σηκώνωαρκεί να μ’ αγαπάς εσύ για να ξεχνώ τον πόνο
- Δεν μου κάνουν πια τα ρούχα – απολύομαι κληρούχα
- Δεν το ’λπιζα μανούλα μου να πλένω καραβάνανα πλένω τις καλτσούλες μου σα να μην έχω μάνα
- Δώσε μικρούλα προσοχή σ’ αυτά που θα διαβάσειςφαντάρο αν αγάπησες ποτέ μην τον ξεχάσεις
- Δύο Φλεβάρη ήτανε που έκλαψε η καρδιά μουμου κόψανε με την ψιλή τα όμορφα μαλλιά μου
- Δύο βδομάδες πέρασα με πόνο και με κλάμαδύο βδομάδες κέρασα χωρίς να λάβω γράμμα
- Δυο ώρες στη γυμναστική και πέντε στην πορείακαι μία μόνο ελεύθεροι κι αυτή στην αγγαρεία
- Εγώ ποτέ δε σε ξεχνώ κι ας είμαι φανταράκιέτσι με μάθαν στο στρατό μικρό μου κοριτσάκι
- Είδα στ’ όνειρό μου ελάφια – απολύομαι πιλάφια
- Είκοσι μέρες μείνανε να φύγω από τη Σπάρτηνα βάλω πίσω μου φωτιά να γίνουν όλα στάχτη
- Είκοσι μήνες στο στρατό έχασα τα μυαλά μουκαι ρώταγα τους φίλους μου ποιο είναι τ’ όνομά μου
- Είναι κακούργα η ξενιτειά είναι καημός τα ξέναμα πιο πολύ μαράζωσα που ζω μακριά από σένα
- Επάνω στο τιμόνι μου σ’ έχω ζωγραφισμένησε κάθε στραβοτιμονιά σε βλέπω δακρυσμένη
- Εκλάδεψα το γιασεμί και άφησα δυο κλώνουςαν μ’ αγαπάς αγάπη μου περίμενε δυο χρόνους
- Εμένα το κορμάκι μου το κρύο θα το λιώσεικι ο πυρετός της άδειας το νου μου θα θολώσει
- Ένας φαντάρος περπατά μες το χακί ντυμένοςστα χείλη είναι γελαστός μα στην καρδιά κλαμένος
- Επήρα μία δίωρη και βγήκα ένα βράδικαι οι πολίτες φώναζαν «κοιτάτε ένα στραβάδι»
- Επήρα μία δίωρη και πήγα στην πουτάναμα το μουνί σιχάθηκα που ’ταν σα μελιτζάνα
- Εσένα έχω στο μυαλό εσένανε θυμάμαιγια σένα κάθομαι σκοπιές, για σένα δεν κοιμάμαι
- Εσύ πηγαίνεις ντισκοτέκ και στις καφετερίεςκαι γω αλλάζω τις σκοπιές και κάνω αγγαρείες
- Εσύ στο μπαλκονάκι σου και γω στη διμοιρίαεσύ θα πας στη ντισκοτέκ και γω στην αγγαρεία
- Εσύ στο παραθύρι σου και γω στη διμοιρίαεσύ γαμιέσαι μ’ άλλονε και γω απ’ το λοχία
- Εφτά γιατροί μ’ εξέτασαν και τρεις μου πήραν αίμακαι τέσσερις μου είπανε πως αγαπώ εσένα
- Έχασα το λογαριασμό τις μέρες να μετράωμα όπου κι αν με ρίξουνε τη Νάξο δεν ξεχνάω
- Έχει εδώ στο Καψιμί έγχρωμη για να βλέπωμα δεν είν’ το κρεβάτι μου απέναντι να πέφτω
- Έχω ένα ελάττωμα πάντως δικαίωμά μουπάντα παντού και πάντοτε να γράφω τ’ όνομά μου
- Έχω πολλά ρε φίλε μου ακόμα να σου γράψωμα ήρθε η ώρα για σκοπιά και πάω να φυλάξω
- Η διαταγή εδόθηκε με πλήρεις εξαρτύσειςξεκίνησα για το βουνό να κάνω τις ασκήσεις
- Η ώρα είναι μιάμιση και γω το φανταράκιφυλάω αρβυλοφύλακας στο έξω θαλαμάκι
- Ημέρα Τρίτη ήτανε μέρα καταραμένηπου ’φυγα απ’ το σπιτάκι μου με την καρδιά καμένη
- Ημέρες δύο μείνανε γι’ αυτή την άγια άδειαόμως δεν ήρθε επιταγή κι η τσέπη είναι άδεια
- Θα γίνω πολυβολητής να ρθω στη γειτονιά σουνα κάνω επανάσταση να μπω στην αγκαλιά σου
- Θα έβγω στην αναφορά μάνα μου να φωνάξωπως θέλω μια εξαήμερη να πάω για τη Νάξο
- Θαλαμοφύλακα μ’ έβαλαν φρουρά στη διμοιρίακαι γω για ύπνο έπεφτα και ξύπναγα στις μία
- Θεέ μου τι σου έκανα και μου κρατάς κακίακαι σκλάβωσες τα νιάτα μου σ’ αυτή τη διμοιρία
- Καλύτερα μανούλα μου να μ’ έστελνες στο χάροπαρά που με μεγάλωσες και μ’ έκανες φαντάρο
- Καλύτερα μια ώρα ελεύθερη ζωήπαρά δύο χρονάκια να ‘μαι μες το χακί
- Καλύτερα στη Φλώρινα με πέντε μέτρα χιόνιπαρά στης Σπάρτης τα βουνά το κρύο να με λιώνει
- Καραβανάδες προσοχή ανθύπες στοιχηθείτεγιατί εγώ θ’ απολυθώ κι εσείς θα υπηρετείτε
- Κάτω απ’ τον Ταΰγετο που ‘ναι γεμάτος χιόνιαμ’ έχουνε κλείσει μάνα μου σαν το κλουβί τ’ αηδόνια
- Κοιμόμουν κι ονειρεύτηκα πως κέρδισα λαχείοκαι το πρωί σηκώθηκα και ήμουν πειθαρχείο
- Κοίταξε την καρδούλα μου που είναι χάρισμά σουεκεί θα βρεις χίλιες φορές γραμμένο τ’ όνομά σου
- Μακριά σου γω κι αν βρίσκομαι ο νους μου είναι κοντά σουκαι από τα χειλάκια μου δε λείπει τ’ όνομά σου
- Μακριά μου συ κι αν βρίσκεσαι και δε σε βλέπω φως μουμε τη γλυκιά σου ανάμνηση περνάει ο καιρός μου
- Μάνα γιατί με γέννησες και μ’ έκανες φαντάροδε μ ’ έστελνες καλύτερα από μικρό στο χάρο
- Μάνα μου κάνε υπομονή και ίσως σ’ ένα χρόνονα ‘ρθω κοντά στο σπίτι μας για να μην είμαι μόνος
- Μάνα μου σε πληροφορώ τα δάκρυα που χύνωπως είναι περισσότερα απ’ το νερό που πίνω
- Μάνα που κάθεσαι να φας μέτρησε τα παιδιά σουθα δεις πως το καλύτερο το πήραν μακριά σου
- Μανούλα τρέξε όσο μπορείς τρέξε για να με σώσειςκαι από τη Σπάρτη μάνα μου να μ’ απελευθερώσεις
*
- Γιατί είμαι μελλοθάνατος και καταδικασμένοςδεκαεννιά χρονώ παιδί μες το ΚΕΕΜ κλεισμένος
- Με πέντε μόνο γράμματα και με γλυφό το δάκρυγράφω αυτή τη συλλαβή που λέγεται ΑΓΑΠΗ
- Με πολυβόλο Μπράουνιγκ θα ’ρθω στη γειτονιά σουνα κάνω πραξικόπημα να μπω μες την καρδιά σου
- Με πόνο πιάνω το χαρτί με δάκρυα την πέναγια να σου γράψω αγάπη μου πώς τα περνώ στα ξένα
- Με τσάκισαν τα βάσανα με ρήμαξαν οι πόνοιάμα δε βγάλω το χακί τίποτα δε με σώνει
- Μέσα σε ένα θάλαμο κοιμόμαστε όλοι μάναμα μόλις σβήνουνε το φως με πιάνει μαύρο κλάμα
- Μέσα στης Σπάρτης τα βουνά λαλούνε τα αηδόνιακαι μένα μες το θάλαμο μου κάνουνε καψόνια
- Μεσάνυχτα επήγαινα σκοπιά για να φυλάξωεσένα εσκεφτόμουνα και μου ‘ρθε για να κλάψω
- Μες της καρδιάς μου το κελί σ’ έχω βαθιά κλεισμένηκαι να σε βλέπω δεν μπορώ γλυκιά μου αγαπημένη
- Μες το χακί με ντύσανε σαν φύλλο πρασινίζωθυμάμαι εσένα αγάπη μου και συνεχώς δακρύζω
- Μη με κοιτάς μη με ρωτάς μη μου κρατάς κακίανα σου μιλήσω δε μπορώ είμαι φωτογραφία
- Μη με ξεχνάς αγάπη μου φαντάρος τώρα που ’μαινα μ’ αγαπάς να σ’ αγαπώ να μη λησμονηθούμε
- Μη με ξεχνάτε φίλοι μου δεν είμαι πεθαμένοςείμαι μονάχα μακριά και στο χακί ντυμένος
- Μη σου φανεί παράξενο συνθέτης που ‘χω γίνειαφού η πολλή αγάπη σου την έμπνευση μου δίνει
- Μην αγαπήσεις φίλε μου προτού να υπηρετήσειςγιατί άμα το καλοσκεφτείς μπορεί ν’ αυτοκτονήσεις
- Μην κλαις αγάπη μου γλυκιά που λείπω από κοντά σουκι άλλα κορίτσια βρίσκονται στη θέση τη δικιά σου
- Σ’ αυτό το άψυχο χαρτί δε γράφω φλυαρίεςμόνο τη λέξη «σ’ αγαπώ» χωρίς αμφιβολίες
- Μην κλαις γλυκιά μανούλα μου που ο γιος σου υπηρετείείκοσι μήνες θα ‘ρθουνε και θα απολυθεί
- Μην με ξεχνάς αγάπη μου δεν είμαι πεθαμένοςστης Γκατζολίας τα βουνά είμαι φυλακισμένος
- Μήνες θα κάνω να σε δω μήνες να σου μιλήσωμα μη θαρρείς αγάπη μου πως θα σε λησμονήσω
- Μια μέρα δεν επέρασε μάνα μου να μην κλάψωμια μέρα δεν επέρασε να μη σκεφτώ τη Νάξο
- Μου κόψαν τα μαλλάκια μου, μου κόψανε το βήχαστ’ αρχίδια μου τους έγραψα και την υγειά μου βρήκα
- Μου κόψαν τα μαλλάκια μου και μου ’δοσαν τσατσάρακι εγώ από τον πόνο μου την έκανα κιθάρα
*
- Έγινε το μαλλάκι μου πήγα να το χτενίσωκαι πάλι μου το κόψανε πήγα ν’ αυτοκτονήσω
- Να ήμουνα μικρό πουλί τον ουρανό να σκίσωνα ‘ρθω κοντά σου αγάπη μου εσένα να φιλήσω
- Φίλοι μου με ξεχάσατε δεν είμαι πεθαμένοςείμαι σ’ ένα στρατόπεδο μες το χακί ντυμένος
- Ξέχασα τι θα πει ζωή όλα τα ‘χω ξεχάσειεδώ μες το στρατόπεδο το νου μου έχω χάσει
- Ο Βόλος θέλει παίδαρους παιδιά με ψυχραιμίαν’ αντέχουνε στα βάσανα και την ταλαιπωρία
220 Ο ήλιος βγαίνει το πρωί κι ανθίζει τα χορτάρια
μ’ αυτή η πράσινη στολή μαραίνει παλικάρια
- Ο λοχαγός με ρώτησε τι έκανα πολίτηςκαι γω τον αποκρίθηκα πως ήμοννα ξενύχτης
- Ο χώρος της αναφοράς μοιάζει με μια αλάνακαι κει κάθε ξημέρωμα πέφτει πολλή καμπάνα
- Οι μάγκες δεν υπάρχουν πια τους πήρανε στρατιώτεςστης Πάτρας το στρατόπεδο για να μαζεύουν γόπες
- Ολημερίς στο γήπεδο στο «ένα» και το «δύο»κι αν χάσεις το βηματισμό σε στέλνουν πειθαρχείο
- Όλο τον κόσμο γύρισα ανατολή και δύσησαν του στρατού τα βάσανα δεν έχω συναντήσει
- Όλοι κάνουνε σπίτι τους Χριστούγεννα και Πάσχακαι γω δακρύζω στη σκοπιά με όπλο και μπαλάσκα
- Όλοι αλλάζουν Κυριακή και πάνε εκκλησίακαι γω γυρίζω από σκοπιά και πάω αγγαρεία
- Όλος ο κόσμος τραγουδά χορεύει διασκεδάζειμα του φαντάρου η καρδιά μονάχη αναστενάζει
- Όποιος δεν έχει βάσανα και θέλει ν’ αποκτήσειστης Λήμνου τα στρατόπεδα να ρθει να υπηρετήσει
- Όποιος το βλέπει το χακί πολύ θα του αρέσειτην πίκρα όμως θα τη δει όταν θα το φορέσει
- Όποιος φορέσει το χακί και δεν αγανακτήσειή μπάρμπα θα ’χει στρατηγό ή κώλο θα ‘χει στήσει
- Ορκίζομαι αγάπη μου πως δεν θα σε ξεχάσωόπου και να με ρίξουνε κοντά σου πάλι θα ‘ρθω
- Όσα ποτάμια κι αν διαβώ, θάλασσες κι αν περάσωτο όνομά σου αγάπη μου ποτέ δεν θα ξεχάσω
- Όταν ακούω τη βροχή και βλέπω τα πουλάκιαθυμάμαι κάτω στο χωριό που ’στηνα ξοβεργάκια
- Όταν βραδιάζει μάνα μου και βγει το φεγγαράκιμε πιάνει το παράπονο και κλαίω σαν παιδάκι
- Όταν θα βγάλω το χακί και θα γενώ πολίτηςξανά στο γκομενάκι μου και πάλι θα ’μαι αλήτης
- Όταν θα βγεις αναφορά μαζί με άλλους δέκαείναι σα να παντρεύεσαι μία γριά γυναίκα
- Όταν θα λάβω γράμμα σου πάω και το διαβάζωμονάχος μου σε μια γωνιά κλαίω κι αναστενάζω
- Όταν θα μπεις στο θάλαμο με τα πολλά κρεβάτιαστο τελευταίο θα με βρεις με την καρδιά κομμάτια
- Όταν θα πάρω άδεια έχω χαρά μεγάλημα όταν πίσω έρχομαι με ξαναπιάνει ζάλη
- Όταν Θα πάψει να γυρνά η γη στον άξονά τηςτότε και η αγάπη μας θα σπάσει τα δεσμά της
- Όταν ξυπνάω το πρωί το θάλαμο κοιτάζωδεν βλέπω την αγάπη μου και βαριαναστενάζω
- Όταν παιδιά απολυθώ θα πάω να τα σπάσωτα δύο χρόνια στο στρατό θέλω να τα ξεχάσω
- Όταν πεινάω μάνα μου σκέφτομαι το σπιτάκιπου ερχόμουνα και έτρωγα ό,τι είχα εγώ μεράκι
- Όταν σκεφτώ το σπίτι μου και θυμηθώ τη Νάξομέσα απ’ τα βάθη της καρδιάς θα βαριαναστενάξω
- Όταν το δίσκο πάρουμε και το φαΐ βρομάεισκέφτομαι το φαγάκι σου και κλαίω με μαράζι
- Ο,τι κι αν λες κυρ διοικητά είναι δικαίωμά μουπάντα παντού και πάντοτε να γράφω τ’ όνομά μου
- Πάνω στο όπλο που κρατώ σ’ έχω ζωγραφισμένησε κάθε δύσκολη στιγμή σε βλέπω δακρυσμένη
- Πέντε με οχτώ είμαι σκοπός τη θάλασσα αντικρίζωσε σκέφτομαι αγάπη μου κι ολημερίς δακρύζω
- Πολίτης ήμουν κι έλεγα πότε θα υπηρετήσωενόμιζα πως θα ’τανε στ’ Αστέρια να γλεντήσω
- Πότε σκοπός στα Καύσιμα πότε σκοπός στην πύληκαι πότε στην αναφορά με πικραμένα χείλη
- Περιστεράκι μου γλυκό τρέξε γοργά σαν σφαίραπήγαινε στην αγάπη μου και πες της καλημέρα
- Φαντάρος πάω κούκλα μου δε θέλω να δακρύσειςένα μονάχα σου ζητώ να μη με λησμονήσεις
- Προτού φορέσω το χακί έλεγα δε με νοιάζειμα τώρα που το έβαλα με τρώει το μαράζι
- Πρωί πρωί σηκώνομαι βολή να πάω να κάνωμα όταν εσένα σκέφτομαι το στόχο πάντα χάνω
- Πρωί πρωί σηκώνομαι με πόνο και με κλάμακαι στρώνω το κρεβάτι μου σα να μην έχω μάνα
- Πρωί πρωί στο μάθημα το βράδι στα καζάνιαδε μένει ώρα αγάπη μου για να σου γράψω γράμμα
- Σ’ αγάπησα και δεν μπορώ μακριά σου για να ζήσωαλλά θα κάνω υπομονή και πίσω θα γυρίσω
- Σ’ αυτή την άκρη του χαρτιού δεν γράφω φλυαρίεςμόν’ του στρατού τα βάσανα και τις ταλαιπωρίες
- Σ’ αυτό το άψυχο χαρτί δεν ξέρω τι να γράψωμόνο τη λέξη «σ’ αγαπώ» και δεν θα σε ξεχάσω
- Σας στέλνω ένα ενθύμιο απ’ το στρατό βγαλμένοκαι σεις μη με ξεχάσετε γράμμα σας περιμένω
- Σε γνώρισα μία βραδιά που ήμουνα πολίτηςκαι τώρα χωριστήκαμε που έγινα οπλίτης
- Σε ξένη πόλη βρίσκομαι σε ξένη επαρχίασου στέλνω το κορμάκι μου σε μια φωτογραφία
- Σήμερα είναι Κυριακή χτύπησαν οι καμπάνεςκαι μένα τα χεράκια μου πλένουνε καραβάνες
- Σήμερα έχω έξοδο θα πάω να μεθύσωνα θυμηθώ πώς ήμουνα προτού υπηρετήσω
- Σιγά σιγά με προσοχή διάβασε αυτή την κόλλατα βάσανα από το στρατό εδώ τα γράφει όλα
- Σκέφτομαι όταν φώναζες να πάω στο σχολείοκαι τώρα πάω στη σκοπιά με ζέστη και με κρύο
- Σκοπιά καθώς ξεκίνησα να πάω να φυλάξωθυμήθηκα εσένανε και κόντευα να κλάψω
- Σκοπιά που μ’ ερωτεύτηκες δεν είσαι με τα καλά σουαφού μια μέρα θα το δεις θα φύγω μακριά σου
- Σκοπός εγώ όταν ήμουνα ήρθε ένα πουλάκικαι μου ’πε απ’ την αγάπη σου σού φέρνω γραμματάκι
*
- Μου ‘πε ακόμα να σου πω πως δε σε λησμονάεισε περιμένει για να ρθεις γιατί σε αγαπάει
- Σου γράφω γράμμα αγάπη μου δεν θέλω να δακρύσειςμόνο μια χάρη σου ζητώ να μη με λησμονήσεις
- Σου στέλνω γράμμα να χαρείς κι όχι να σε πληγώσεικαι τη φωτογραφία μου κουράγιο να σου δώσει
- Σου στέλνω τριαντάφυλλα απ’ του στρατού τον κήπογια να μετράς αγάπη μου τις μέρες που θα λείπω
- Στα πέντε μέτρα θα σταθώ και πάρε το πιστόλικαι στην καρδιά μου άδειασε τη γεμιστήρα όλη
- Εχτές το βράδι στη σκοπιά σκεφτόμουνα εσένακι αντί για τα χειλάκια σου φιλούσα το Μι Ένα
- Στην Κόρινθο όποιος βρεθεί και δεν τηνε μισήσειτου δίνω τη διεύθυνση να ρθει να με γαμήσει
- Στην προσοχή κουνιόμουνα απ’ το πολύ το κρύοκι ο λοχαγός διέταξε τρεις μέρες πειθαρχείο
- Στης Θήβας το στρατόπεδο που ‘ναι μεγάλο κέντρομε πιάσαν με κουρέψανε σαν το Θανάση Βέγγο
- Στης Σπάρτης το στρατόπεδο με κλείσανε κι εμένακαι μέρα νύχτα σκέφτομαι μανούλα μου εσένα
- Στης Σπάρτης το στρατόπεδο με τα βαριά τιμόνιαεκεί παιδεύουν τα παιδιά στα είκοσι τους χρόνια
- Στις δώδεκα σηκώθηκα να πάω στη σκοπιά μουκαι τότε σε θυμήθηκα και ράγισε η καρδιά μου
- Στο Ξεροκάμπι βγήκαμε και πήγα ένα βράδυμα μπήκα στο στρατόπεδο με στεναχώρια πάλι
- Στο θάλαμο που βρίσκομαι έχει είκοσι κρεβάτιαστο τελευταίο είμαι εγώ με την καρδιά κομμάτια
- Στο θάλαμο καθόμουνα και κάπνιζα στη ζούλακαι ο καπνός σχημάτιζε τη λέξη «αγαπούλα»
- Στο κέντρο όταν μπήκαμε μας κλείσαν σαν τ’ αρνάκιαείκοσι μέρες κάναμε να δούμε φουστανάκια
- Στο πειθαρχείο μ’ έστειλε ο λοχαγός να πάωγιατί επάνω στ’ όπλο μου έγραψα σ’ αγαπάω
- Στο πονεμένο στήθος μου γιατρός δε βάζει χέριτα φάρμακα δε μ’ ωφελούν αν δεν απολυθώ Σεπτέμβρη
- Στο σπίτι όταν κάθεσαι εμένα να θυμάσαικι όταν διαβάζεις γράμμα μου ποτέ να μη λυπάσαι
- Στον ύπνο μου σε έβλεπα πάλι απόψε μάνακαι το πρωί όταν ξύπνησα με λίγωσε το κλάμα
- Στρατώνες να ρημάξετε σκοπιές να γκρεμιστείτεπου ‘χετε το κορμάκι μου και το ταλαιπωρείτε
291. Τα λούλουδα μαραίνονται και τα λεφτά σκορπιώνται
μα του στρατού τα βάσανα ποτέ δε λησμονιώνται
- Τα νιάτα μου τα όμορφα και τα καλά μου χρόνιατα χαίρεται το Τεχνικό, το κρύο και τα χιόνια
- Τα πιο μεγάλα βάσανα περνάει ο γιος σου μάναγιατί τονε σκλαβώνουνε και τρώει στην καραβάνα
- Τα πιο μεγάλα βάσανα περνάει ο στρατιώτηςγιατί τονε σκλαβώνουνε μες τον ανθό της νιότης
- Τα ρούχα τα στρατιωτικά πολλοί τα προτιμάνεόμως δεν ξέρουν τι τραβούν αυτοί που τα φοράνε
- Τα ρούχα μου είναι βρώμικα και ποιος θα μου τα πλύνεισκέφτομαι σένα μάνα μου στη γούρνα όταν πλύνεις
- Τη λεβεντιά το μπόι μου τα πιο καλά μου χρόνιαθα τα χαρούν τα Άλφα-Ταυ με τα βαριά κανόνια
- Τη μέρα που χωρίσαμε συνάντησα το χάροτην άλλη μέρα το πρωί με ντύσανε φαντάρο
- Τη μια είμαι περίπολο την άλλη είμαι σκοπόςρεζίλι με κατάντησε ο Ελληνικός Στρατός
- Τη νύχτα ονειρεύομαι πως σε φιλώ στο στόμακαι το πρωί όταν ξυπνώ τη γλύκα νιώθω ακόμα
- Την ολοπράσινη στολή όταν θα την αφήσωκαι πάλι στο κορίτσι μου με χίλια θα γυρίσω
- Την πρώτη μέρα στο στρατό είχαμε μελιτζάνεςκαι σαν βαρκούλες πλέανε μέσα στις καραβάνες
- Της Λήμνου τ’ άγρια βουνά με πόνο τ’ ανεβαίνωμα όσο εσένα σκέφτομαι θα ζω και θ’ ανασαίνω
- Τι να τα κάνω τα λεφτά και τη χρυσή μου νιότητώρα που αγάπησα και γω με πήρανε στρατιώτη
- Τι σου ‘κανα βρε λοχαγέ και σένα επιλοχίακαι μόλις βγω για άδεια με στέλνετε αγγαρεία
- Το δέντρο που επότιζες μανούλα στην αυλή σουτώρα το πήρε ο στρατός και μένεις μοναχή σου
- Το αχ το λένε μια φορά και γω το δευτερώνωγιατί έχω πόνο στην καρδιά και δεν το φανερώνω
- Το γράμμα το τελείωσα τον φάκελο τον κλείνωαυτό θα έρθει να σας βρει μα εγώ εδώ θα μείνω
- Το διπλωμένο αυτό χαρτί ποτέ να μην τ’ ανοίξειςγιατί θα βρεις απ’ το στρατό μεγάλες αναμνήσεις
*
- Αν τελικά δεν κρατηθείς και θες να το ανοίξειςξεφύλλισε τα φύλλα του και κοίτα μη δακρύσεις
*
- Σιγά σιγά αγάπη μου γύρνα τα φύλλα όλακαι διάβασε με προσοχή μα με κλειστό το στόμα
- Το κράνος είναι ασήκωτο με πιάνει η κεφαλή μουμα έτσι με διατάζουνε να κάνω οι λοχαγοί μου
- Το όνομά σου το γλυκό από το Ε αρχίζειτο ‘βαλα στην καρδούλα μου κι όλο με βασανίζει
- Το όπλο έχω αδερφό το κράνος για πατέρατην ξιφολόγχη αδερφή και τη σκοπιά μητέρα
- Το όπλο μάνα είναι βαρύ και μου ‘σπασε τον ώμοσκέφτομαι την καραμπίνα μου που κυνηγούσα μόνος
- Το ούφο εμφανίστηκε και πάλι στην Αρόηκαι ο σκοπός που φύλαγε τα ’κανε στο παντελόνι
- Το φανταράκι στο στρατό να μην το λησμονάτεκουράγιο να του δίνετε να το παρηγοράτε
- Τσιγάρο μ’ απαρνήθηκες γόπα δε με θυμάσαικαι συ καημένη πακετιά στο Καψιμί κοιμάσαι
- Τώρα κλείνω το γράμμα μου μ’ ένα γλυκό φιλάκιστα χείλη σου τα όμορφα γλυκό μου κοριτσάκι
- Φαντάρο κι αν με πήρανε δε θέλω να λυπάσαιένα μονάχα σου ζητώ πάντα να με θυμάσαι
- Φαντάρο όταν βλέπετε να δείχνετε συμπόνιαγιατί δεν ξέρετε τι περνά μέσα σε δύο χρόνια
- Φαντάρος είμαι αγάπη μου και βρίσκομαι μακριά σουμα θα περάσει ο καιρός και θα βρεθώ κοντά σου
- Χαράματα σηκώνομαι και πριν από τις κότεςγυρνάω το στρατόπεδο για να μαζέψω γόπες
- Χριστούγεννα πρωτοχρονιά, ο κόσμος εορτάζειμα του φαντάρου η καρδιά κλαίει κι αναστενάζει
- Χωρίσαμε και τώρα ζω σε άλλη κοινωνίακαι έχω για παρηγοριά μια σου φωτογραφία
- Ψαράδες μας φωνάζουνε, ποντίκια θα σας φάμεκαι μεις τους λέμε δυνατά λοχίες δε γαμάμε
- Ως πότε θα φορώ χακί και τη χρυσή κορόναως πότε το κορμάκι μου Θα λιώνει στο στρατώνα
- Αυτά τα ρούχα που φορώ κάποτε θα τα βγάλωκαι τη ζωή που έκανα θα τηνε ξανακάνω
Νύχτα· από το θάλαμο βγαίνει ο σκοπός, το τρίτο νούμερο, καπνίζοντας
το στερνό τσιγάρο πριν αναλάβει, φορτωμένος τ’ όπλο του και τους
καημούς του. Τις ατέλειωτες ώρες του δίωρου της Βάρδιας του. σκαλίζει με
την ξιφολόγχη πότε τον τοίχο πότε την καρδιά του. Την άλλη μέρα το
πρωί ο λοχαγός θα φωνάζει επειδή στη σκοπιά βρέθηκε γραμμένο «Γιώργος
174 σειρά Κοζάνη». Θα βάλει φυλακές, θα βάλει και να τα σβήσουνε —του
είναι αδύνατο να καταλάβει τι λυτρωτική σημασία έχει να γράφεις τ’
όνομά σου σ’ ένα χώρο που σε αντιμετωπίζουν σαν ανώνυμο «άτομο». Τζάμπα
όμως· τα γραμμένα θα ξαναφανούν γιατί όπως λέει και το στιχάκι που είναι
κάπου εκεί χαραγμένο,
Ό,τι κι αν λες κυρ διοικητά είναι δικαίωμά μου
πάντα παντού και πάντοτε να γράφω τ’ όνομά μου.
https://sarantakos.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου