Αν υπάρχει ένα ιστορικό μήνυμα-δίδαγμα από την επανάσταση του 1821 είναι ότι οι λαοί μόνοι την ιστορία τους με τις αποφάσεις τους και τους αγώνες τους. οι επαναστατημένοι Έλληνες αποφάσισαν ότι για την ελευθερία έπρεπε να στηριχτούν στις δικές τους δυνάμεις, κανένας άλλος δε θα τους την έδινε. Ανεξάρτητα τι έγινε στην πορεία, η επανάσταση του 1821 δεν ήταν χορηγία καμίας μεγάλης δύναμης της εποχής.Αλήθεια πόσο ειρωνικό και αταίριαστο είναι σήμερα να εμφανίζονται χορηγοί σε πανό που καλούν σε αναπαράσταση της επανάστασης του ‘21; Στις 18/3 ο δήμος σε συνεργασία με τον σύλλογο Πελοπονησίων Ελληνικού-Αργυρούπολης ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΔΙΚΑΙΟΣ ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑΣ καλούν σε θεατρική παράσταση-αναπαράσταση.
Ο Δήμος τελικά δε χάνει ευκαιρία για πολιτικό-οικονομικό αλισβερίσι. Φτιάχνει δεσμούς με συλλόγους, εμφανίζεται ως εγγυητής εκδηλώσεων, βρίσκει χορηγούς, καλύπτει τα έξοδα, γίνεται διαφήμιση, βρίσκουν ψηφαλάκια… όλοι ευχαριστημένοι.
Όλοι; όχι, υπάρχει το μεγάλο και υγειές κομμάτι της πόλης που κουράστηκε να παρακολουθεί το εθνικιστικό κιτσαριό που συμβαίνει στην περιοχή. Μεγάλη σημαία στο δημαρχείο, σημαία στο βουνό, ψήφισμα για το Μακεδονικό…. Δε χρειαζόμαστε άλλο ένα εθνικιστικό θεατρικό δρώμενο, δε χρειαζόμαστε μασκαράδες Καραισκάκηδες και Κολοκοτρώνηδες να κυνηγάνε «Τουρκαλάδες». Να μην παρεξηγηθούμε δε θεωρούμε εθνικιστικό να ασχολείται κανείς με την επανάσταση του 21, να οργανώνει εκδηλώσεις και συζητήσεις , να βοηθάει στην ιστορική έρευνα, να ψάχνει ερμηνείες και διδάγματα, να προβάλει κειμήλια και παραδόσεις. Όμως η αναπαράσταση δεν είναι στοιχείο της παράδοσής μας, δεν είναι έθιμο … είναι ένα απαράδεκτο σύγχρονο φολκλόρ που γίνεται με συγκεκριμένα εθνικιστικά κίνητρα και δίνει αντίστοιχα μηνύματα.
Εξάλλου ο ίδιος ο δήμαρχος δε χάνει ευκαιρία να το συνδέσει με τη σημερινή συγκυρία και να αφιερώσει την εκδήλωση στους δύο στρατιωτικούς που συνελήφθησαν και κρατούνται στην Τουρκία. Λες και υπάρχει κανείς που δε θέλει την απελευθέρωσή τους. Είναι λαϊκισμός και παραχάραξη της ιστορίας. Είναι προσπάθεια να παρουσιαστεί η Τουρκία ως διαχρονικός εχθρός και η Ελλάδα ως μόνιμο θύμα. Αυτή η αντιστοίχηση βιάζει την ιστορία, με αυτή τη λογική θα έπρεπε να θρέφουμε βαθύ μίσος για τους Πέρσες, τους Βούλγαρους, τους Γερμανούς, τους Ιταλούς και ένα σωρό άλλους λαούς.
Βρισκόμαστε σε μια δύσκολη περίοδο μεγάλης όξυνσης του ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού ενώ ταυτόχρονα μεγάλες γεωστρατηγικές συγκρούσεις φέρνουν τον πόλεμο όλο και πιο κοντά. Γίνεται στην περιοχή ο κακός χαμός, ΑΟΖ, γεωτρήσεις, αγωγοί… η πίτα ξαναμοιράζεται και τα μεγάλα συμφέροντα (ΝΑΤΟ-ΕΕ-πολυεθνικές) καραδοκούν. Την υπαρκτή επιθετικότητα της Τουρκίας την ξέρουμε, μας τη θυμίζουν κάθε μέρα τα κανάλια, πρέπει όμως να αναδείξουμε και τις ευθύνες του ελληνικού κράτους. Επιθετικές συμμαχίες με Κύπρο-Ισραήλ-Αίγυπτο, η φρεγάτα Λήμνος σουλατσάρει σε όλη τη Μεσόγειο κάνοντας τον χωροφύλακα, τεράστια διακρατική στρατιωτική άσκηση Ηνίοχος με τη συμμετοχή και του Ισραήλ, υποβρύχιο Παπανικολής που προστατεύει αμερικάνικο αερπλανοφόρο που αυτό με τη σειρά του προστατεύει τα γεωτρύπανα, δηλώσεις Παυλόπουλου για την αδικημένη ως προς τα σύνορα Ελλάδα κτλ. Δε χρειαζόμαστε άλλες χορηγούμενες εθνικιστικές γραφικότητες. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι ψύχραιμες αντιπολεμικές φωνές και συμβολή για ένα ισχυρό αντιιμπεριαλιστικό-αντικαπιταλιστικό κίνημα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου