Ο Τούρκος αγωνιστής Γιουσούφ Καρατάς στέλεχος του EMEP και αρθρογράφος της εφημερίδας Evrensel μιλάει στο Πριν. Εντείνεται ο ανταγωνισμός στην ανατολική Μεσόγειο για την ενεργειακή «πίτα».
Οι λαοί των δύο χωρών, όμως, δεν έχουν να κερδίσουν τίποτα από τον εθνικισμό και την επεκτατική πολιτική των κυρίαρχων.
Για την ακρίβεια, πληρώνουν ένα πολύ βαρύ τίμημα εξαιτίας τους. Η εργατική τάξη και ο εργαζόμενος λαός πρέπει να αγωνιστεί ενάντια στις κυρίαρχες τάξεις.
Συνέντευξη στον Γιώργο Παυλόπουλο
ΗΠΑ και Ρωσία χρησιμοποιούν την επεκτατική πολιτική της Τουρκίας προς όφελός τους και η Τουρκία μετατρέπει αυτή τη διαμάχη σε ευκαιρία
Τι σημαίνει η πρόσφατη κατάληψη της Αφρίν από τις τουρκικές δυνάμεις και τους συμμάχους τους; Το κουρδικό απελευθερωτικό κίνημα υπέστη στρατηγική ήττα;
Η Τουρκία πραγματοποίησε μια επιχείρηση με την βοήθεια του Ελεύθερου Συριακού Στρατού και με το «πράσινο φως» των ιμπεριαλιστών που ανταγωνίζονται για την κυριαρχία στο Αφρίν, το μοναδικό κουρδικό καντόνι που βρίσκεται στη δυτική μεριά του Ευφράτη. Φυσικά, οι Κούρδοι έχασαν μία σημαντική περιοχή, όμως αυτή η απώλεια δεν σημαίνει μια γενική ήττα τους. Παραμένουν σημαντικά μέρη στα ανατολικά του Ευφράτη που συνεχίζουν να βρίσκονται υπό τον έλεγχό τους. Παράλληλα, στη Συρία οι δύο μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, Ρωσία και ΗΠΑ, δεν βλέπουν λύση χωρίς τους Κούρδους. Αυτό σημαίνει ότι μακροπρόθεσμα, το βασικό αδιέξοδο είναι αυτό στο οποίο βρίσκεται η Τουρκία και γι’ αυτό δεν θα μπορέσει να υλοποιήσει για μεγάλο χρονικό διάστημα την σημερινή πολιτική της.
Ποια εκτιμάτε ότι θα είναι τα επόμενα βήματα του Ερντογάν; Θα επιχειρήσει να καταλάβει την Μανμπίτζ και να ελέγξει το σύνολο των κουρδικών περιοχών;
Δεν φαίνεται να είναι δυνατό αυτό χωρίς την άδεια των ΗΠΑ, καθώς μία τέτοια κίνηση θα αποτελούσε κίνηση θερμού πολέμου. Ωστόσο, μεταξύ των ΗΠΑ και της Τουρκίας συνεχίζονται οι διαπραγματεύσεις για την Μανμπίτζ. Φαίνεται ότι οι Αμερικανοί θέλουν να ικανοποιήσουν την Τουρκία για την «κουρδική απειλή». Οι ΗΠΑ στην ανατολική μεριά του Ευφράτη συνεχίζουν να συμμαχούν με τους Κούρδους και θέλουν να αποκτήσουν μόνιμες βάσεις στην περιοχή. Δεν έχουν άλλες δυνάμεις να στηριχτούν, οπότε κατά κάποιο τρόπο είναι αναγκασμένες να δώσουν συνέχεια σε αυτή τη συμμαχία. Υπό αυτή την έννοια, δεν φαίνεται να εφικτό να δοθεί το «πράσινο φως» και για την Μανμπίτζ.
Θα μπορούσε να πετύχει τον στόχο της η Τουρκία χωρίς τη στήριξη ή την ανοχή της Ρωσίας και των ΗΠΑ; Και πού οφείλεται αυτή;
Πριν την επίθεση ενάντια στην Αφρίν, στην περιοχή βρίσκονταν στρατιωτικές δυνάμεις της Ρωσίας, η οποία τις απέσυρε και άνοιξε τον δρόμο για την τουρκική εισβολή, ώστε να δημιουργηθούν περισσότερες ρωγμές μεταξύ ΗΠΑ και Τουρκίας. Οι ΗΠΑ στην ουσία το είχαν προβλέψει αυτό, ανακοινώνοντας ότι η περιοχή δεν είναι υπό τον έλεγχο των συμμαχικών δυνάμεων. Αυτή η ανακοίνωση ήταν μια απόδειξη ότι θα παραμείνει σιωπηλή απέναντι στην τουρκική εισβολή. Γιατί υποστηρίχτηκε, λοιπόν, η Τουρκία; Η Ρωσία τη χρησιμοποίησε την Τουρκία ενάντια στο ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ για να χαλάσει τα σχέδιά τους. Για τους Αμερικανούς, μία ήττα των Κούρδων από την Τουρκία θα είχε ως αποτέλεσμα να έρχονταν πιο κοντά τους, καθιστώντας τους και πιο συνεργάσιμους. Δηλαδή, και οι δύο μεγάλες δυνάμεις χρησιμοποιούν την επεκτατική πολιτική της Τουρκίας προς όφελός τους και η Τουρκία μετατρέπει αυτή τη διαμάχη σε ευκαιρία.
Πόσο μεγάλος είναι ο κίνδυνος μιας γενικότερης ανάφλεξης στη Συρία και ολόκληρη την περιοχή, όπου οξύνεται ο ενδοϊμπεριαλιστικός ανταγωνισμός;
Ο μετασχηματισμός που έκανε ο Τραμπ στις ΗΠΑ δείχνει ότι θα ακολουθήσουν μια πιο επιθετική πολιτική. Παράλληλα, Ισραήλ, Σαουδική Αραβία και Αίγυπτος συμμερίζονται την αμερικανική πολιτική στην περιοχή. Από την άλλη, το τουρκικό καθεστώς αυτή την περίοδο εντείνει την πολιτική επεκτατισμού, ενώ η Ρωσία και το Ιράν (εμμέσως και η Κίνα) προσπαθούν να περάσουν στην αντεπίθεση. Γι’ αυτό, οι πιο σημαντικές πηγές ενέργειας και οι δίοδοί τους αποτελούν σημείο τριβής μεταξύ των ιμπεριαλιστών και των εξαρτημένων καθεστώτων της περιοχής. Όπως όλα δείχνουν, αυτή η κατάσταση θα επιδεινωθεί, εις βάρος των λαών. Σήμερα ο πόλεμος που γίνεται σε Συρία, Ιράκ και Υεμένη δημιουργεί μεταναστευτικά κύματα και αφήνει πίσω μόνο καταστροφή και θάνατο. Αν δεν φύγουν οι ιμπεριαλιστές και αν δεν πέσουν τα συντηρητικά καθεστώτα, το να υπάρξει σταθερότητα και ειρήνη μοιάζει ανέφικτο. Για τους λαούς της περιοχής, η μοναδική διέξοδος είναι να συνεχίσουν τον αγώνα τους ενάντια στον ιμπεριαλισμό και στα εξαρτημένα καθεστώτα.
Τα ενεργειακά μεγαθήρια Δύσης και Ανατολής θέλουν πάση θυσία να εκμεταλλευτούν τα κοιτάσματα στη NA Μεσόγειο. Τι ρόλο παίζει αυτό γενικότερα και ειδικά στο Κυπριακό;
Από τώρα υπάρχει μια σοβαρή ένταση στην περιοχή για τις ενεργειακές πηγές, όχι μόνο ανάμεσα σε Τουρκία και Ελλάδα, αλλά και σε Ισραήλ, Λίβανο, Αίγυπτο. Στην ανατολική Μεσόγειο ανταγωνίζονται για αυτή την πίτα. Τα καθεστώτα σπεύδουν να εκμεταλλευτούν τα φυσικά αποθέματα, όταν σκέφτονται την τεράστια αγορά που λέγεται Ευρώπη. Η Κύπρος βρίσκεται σε ένα στρατηγικά γεωγραφικό σημείο και το γεγονός αυτό αυξάνει την ένταση και την αδυναμία εξεύρεσης λύσης. Για τον ίδιο λόγο, μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας θα συνεχίσει να επικρατεί ένταση.
Αυξάνεται η πιθανότητα μιας σύρραξης Τουρκίας-Ελλάδας ή, έστω, θερμών επεισοδίων;
Αυξάνεται η πιθανότητα αυτή με την επεκτατική πολιτική της Τουρκίας. Δεν μιλάμε για μια γενικευμένη σύγκρουση, αλλά κυρίως για περιορισμένα θερμά επεισόδια. Ο Ερντογάν και το καθεστώς του, για να οικοδομήσουν τη διακυβέρνηση του «ενός ανθρώπου», χρειάζονται αυτές τις εντάσεις και ένα μίγμα εθνικιστικής πολιτικής. Δείχνουν να έχουν μεγάλη όρεξη για κάτι τέτοιο. Στην περιοχή θα υπάρξουν εντάσεις με την ανάμιξη όλων.
Φταίει η τουρκική επιθετικότητα – γράφουν τα ελληνικά ΜΜΕ. Φταίει η ελληνική προκλητικότητα – γράφουν τα τουρκικά. Τι ισχύει τελικά;
Και στις δύο πλευρές λαμβάνει χώρα μια εθνικιστική προπαγάνδα από τα ΜΜΕ. Η δημιουργία εθνικιστικών ζητημάτων αυξάνει την ακροαματικότητα και διευκολύνει τις κυβερνήσεις. Ουσιαστικά, το Κυπριακό προέρχεται από τα καθεστώτα των δύο χωρών που δεν θέλουν να φύγουν από το νησί και θέλουν να διαιωνίζεται το πρόβλημα. Όλες οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και οι χώρες αυτές πρέπει να φύγουν από την Κύπρο και τη λύση να βρει ο κυπριακός λαός στο σύνολό του.
Ποιο είναι το μήνυμά σας προς τους Έλληνες και Τούρκους νέους, εργαζόμενους, ανέργους και συνταξιούχους αυτή την επικίνδυνη περίοδο;
Οι λαοί δεν έχουν να κερδίσουν τίποτα από τον εθνικισμό και την επεκτατική πολιτική των κυρίαρχων. Για την ακρίβεια, πληρώνουν ένα πολύ βαρύ τίμημα εξαιτίας αυτών. Η εργατική τάξη και ο εργαζόμενος λαός των δύο χωρών πρέπει να αγωνιστεί ενάντια στις κυρίαρχες τάξεις. Να διευκρινιστεί όμως ότι στην Τουρκία το ζήτημα αυτό είναι πολύ πιο βαθύ και σημαντικό, διότι ο αγώνας για δημοκρατία, ελευθερία και ειρήνη είναι σύμφυτος με τα υπόλοιπα ταξικά ζητήματα. Οι λαοί πρέπει να δυναμώσουν τον κοινό αγώνα και την αλληλεγγύη τους για τον κοινό στόχο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου