Καθώς από ώρα σε ώρα απειλούμαστε από μια νέα ιμπεριαλιστική επίθεση με πρωταγωνιστές τις ΗΠΑ-Βρετανία-Γαλλία, στην οποία κομβικό ρόλο παίζει το ελληνικό κράτος, θα ήταν χρήσιμο να δούμε πια οφέλη προσδοκά ο ελληνικός αστικός κόσμος από την συμμετοχή του στους βρώμικους πολέμους της νέας εποχής.
Η παρέμβαση του Ιπποκράτη Δασκαλάκη Υποστράτηγου (εα) στο 5ο Συνέδριο Ελληνικής Υψηλής Στρατηγικής, της οποίας εκτεταμένα αποσπάσματα δημοσιεύουμε, δίνει συγκεκριμένες απαντήσεις στο ερώτημα ποια είναι τα "εθνικά συμφέροντα" που εξυπηρετούνται από την συμμετοχή των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις.
Η ελληνική συμμετοχή
Ας όμως έρθουμε και στην ελληνική περίπτωση, επιστρέφοντας στα πρώτα χρόνια της ίδρυσης του ΟΗΕ και στον πόλεμο της Κορέας. Εντύπωση προκαλεί ότι στην επίσημη λίστα των ΗΕ δεν υπάρχει αναφορά στο 3ετή πόλεμο αλλά ως πρώτη Peacekeeping Operation εμφανίζεται η United Nations Emergency Force (UNEF) στο Σουέζ το Νοέμβριο του 1956.
Παρά ταύτα 15 χώρες, υπακούοντας στις εκκλήσεις του Γενικού Γραμματέα (και στις αμερικανικές παραινέσεις), έστειλαν δεκάδες χιλιάδων στρατιώτες να αντιμετωπίσουν την εισβολή των βορειοκορεατικών και λίγο αργότερα των κινεζικών στρατευμάτων.
Μεταξύ των χωρών αυτών και η Ελλάδα αφήνοντας πίσω στα πεδία των μαχών 186 από τα παιδιά της. Γιατί όμως η αδύναμη, ταλαιπωρημένη και βασιζόμενη σε εξωτερική βοήθεια για την επιβίωση της, Ελλάδα συμμετείχε στην αποστολή αυτή;
- Ήθελε να επιδείξει την ευγνωμοσύνη της προς τις ΗΠΑ που με την πολύπλευρη βοήθεια του Δόγματος Truman και του Σχεδίου Marshall διέσωσε το αστικό καθεστώς των Αθηνών από την κομμουνιστική εξέγερση και έθεσε τις βάσεις ανόρθωσης της οικονομίας.
- Επεδίωκε να εξασφαλίσει εγγυήσεις ασφαλείας έναντι ενός νέου ενδεχόμενου αντάρτικου ή ακόμη και έναντι μιας στρατιωτικής εισβολής από τις βόρειες Λαϊκές Δημοκρατίες και κυρίως από τη Βουλγαρία, με ή χωρίς άμεση σοβιετική βοήθεια. Οι εγγυήσεις αυτές μπορεί να παρέχονταν από τη συμμετοχή στην Ατλαντική Συμμαχία ή σε ένα άλλο περιφερειακό Μεσογειακό Αμυντικό Σύμφωνο ή ακόμη μέσω μιας διμερούς αμερικανικής (ή και βρετανικής) δέσμευσης.
- Μήπως απλά οι κορυφαίοι εκπρόσωποι του πολιτικού κόσμου της Ελλάδος, προσανατολισμένοι προς τις δυτικές ναυτικές δυνάμεις, ήθελαν να αποκτήσουν την εύνοια της Αμερικανικής Πρεσβείας άρα και την αύξηση των πιθανοτήτων τους να αποκτήσουν την ποθητή εξουσία.
- Ίσως και τα τρία μαζί!
Τελικά και μέσα από δισταγμούς, σταδιακές παλινδρομήσεις αμφοτέρων των πλευρών (Αθηνών και Ουάσιγκτον) και υπό το βάρος των δυσμενών εξελίξεων στο μέτωπο της Κορέας, 8 αεροσκάφη αναχώρησαν και μετά από λίγες ημέρες ακολούθησε ένα ενισχυμένο τάγμα πεζικού για τη μακρινή χερσόνησο. Η αρχικά προσφερθείσα δύναμη μιας ολόκληρης ταξιαρχίας, εξ αιτίας της λανθασμένης προσδοκίας των Αμερικανών για σύντομο τερματισμό του πολέμου, μειώθηκε σε ενισχυμένο τάγμα πεζικού.
Στην αναζήτηση μου, που αποτελεί και τη διδακτορική μου σε εξέλιξη προσπάθεια, δεν μπόρεσα να εντοπίσω ένα συντονισμένο ελληνικό σχέδιο ούτε ακόμη και διστακτικές προσπάθειες διαπραγμάτευσης ανταλλαγμάτων, πλέον των επαναλαμβανόμενων αιτήσεων για εγγυήσεις ασφαλείας, για τη συμβολική αλλά συνάμα πολύτιμη προσφορά μας.
Και αυτό σε αντίθεση με τη τουρκική συνεισφορά που απέβλεπε στην απόκτηση των ίδιων με την Ελλάδα εγγυήσεων ασφαλείας και συνοδεύτηκε με μια επίμονη προσπάθεια ένταξης στην Ατλαντική Συμμαχία.
Παρά όμως τη διάθεση μιας τουρκικής ταξιαρχίας, που υπέστη σημαντικές απώλειες καθώς βρέθηκε αντιμέτωπη με τις προελαύνουσες κινεζικές δυνάμεις και παρά τις συχνές αιτήσεις ένταξης και πολύπλευρες αιτήσεις, δεν πέτυχε τους πολυπόθητους στόχους.
Δύο λοιπόν χώρες, που πρόθυμα υπάκουσαν στα αμερικανικά κελεύσματα συνδρομής δεν μπόρεσαν να επιτύχουν τις επιδιωκόμενες εγγυήσεις ασφαλείας παρά τους επαίνους που έλαβαν για την προσφορά τους.
Και αν, η σταδιακή προσέγγιση-σύνδεση τους με την Ατλαντική Συμμαχία ξεκίνησε τον Οκτώβριο του 1950, πήρε την οριστική έγκριση ακριβώς μετά από ένα χρόνο και πραγματοποιήθηκε τον Φεβρουάριο του 1952, αυτό ήταν αποτέλεσμα των γεωπολιτικών σχεδιασμών της Ουάσιγκτον.
Μπορεί ο Acheson, εκ των υστέρων, να ισχυρίστηκε ότι Ελλάδα και Τουρκία με τις δυνάμεις τους στην Κορέα ανέβασαν τις μετοχές τους για την είσοδο στην Ατλαντική Συμμαχία αλλά αυτό δεν υποστηρίζεται από κανένα από τα επίσημα έγγραφα που πλέον διατίθενται ελεύθερα από το State Department.
Η συμμετοχή στο φονικό πόλεμο της Κορέας αποτελεί, ίσως την πιο χαρακτηριστική περίπτωση των περιορισμένων στόχων που μπορεί τελικά να εξυπηρετήσει η στρατιωτική συνδρομή σε ειρηνευτικές επιχειρήσεις.
Ανάλογη αποτυχία -με αυτή της Ελλάδος και Τουρκίας- θα αντιμετωπίσουν και άλλα μικρότερα κράτη (ΠΓΔΜ, Γεωργία), που ακόμη και σήμερα συμμετέχοντας σε επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ εξακολουθούν όχι μόνο να βλέπουν την πόρτα του Οργανισμού κλειστή στις επιδιώξεις τους αλλά και να μη λαμβάνουν τις επιδιωκόμενες εγγυήσεις ασφαλείας.
Η συμμετοχή στα Βαλκάνια και το Αφγανιστάν
Η Ελλάδα συμμετείχε πρόσφατα σε ειρηνευτικές επιχειρήσεις σε Βοσνία-Ερζεγοβίνη, Αλβανία, Κόσσοβο και Αφγανιστάν. Ειδικά στο Κόσσοβο, συμμετείχαμε με σχετικά αξιόλογη στρατιωτική δύναμη. Στις βαλκανικές περιπτώσεις, η επιδίωξη της σταθεροποίησης στα βόρεια σύνορα μας καθώς και το ενδιαφέρον μας για τους ομοεθνείς μας και η δημιουργία ευνοϊκής αποδοχής μας από τους ντόπιους της ελληνικής επιρροής ήταν βασικοί αντικειμενικοί στόχοι.
Η ελληνική στρατιωτική παρουσία συνοδεύθηκε από μια οικονομική και επιχειρηματική έξαρση της παρουσίας μας στις χώρες των Βαλκανίων η οποία μάλλον υποκινήθηκε περισσότερο από μια εξωστρέφεια των ελληνικών επιχειρήσεων που ευημερούσαν την περίοδο εκείνη.
Ακόμη και σήμερα δεν γνωρίζουμε αν επιδιώχθηκαν τότε συγκεκριμένα ανταλλάγματα μια αυξημένης πολιτικής επιρροής στο χώρο των Βαλκανίων έναντι της στρατιωτικής μας συμμετοχής. Οι συνεχόμενες όμως σήμερα τριβές με Αλβανία και Σκόπια αποδεικνύουν ότι κάτι τέτοιο δεν πραγματοποιήθηκε.
- Ενδεχομένως να υπήρχαν τότε οι δυνατότητες θετικής για τα μακροχρόνια συμφέροντα μας, δρομολόγησης ορισμένων θεμάτων.
- Ενδεχομένως όμως τα ευρύτερα γεωπολιτικά συμφέροντα να απαγόρευαν την ικανοποίηση ανάλογων αιτημάτων. Τα ερωτήματα αυτά ελπίζουμε να επιλυθούν με την πάροδο του χρόνου και την ελεύθερη πρόσβαση στα αρχεία των μεγάλων δυνάμεων.
Τα κίνητρα των συγχρόνων ελληνικών συμμετοχών θα μπορούσε να συνοψιστούν όπως παρακάτω:
- Σταθεροποίηση περιοχών ενδιαφέροντος
- Ενδιαφέρον για Ομοεθνείς.
- Αύξηση Επιρροής
- Ανάδειξη σε ηγετική δύναμη στα Βαλκάνια
- Συνεπακόλουθα οικονομικά οφέλη
- Παρεμπόδιση ανταγωνιστικών δυνάμεων
- Εκπλήρωση υποχρεώσεων Οργανισμών
- Λοιπά Ανταλλάγματα (UNFICYP)
Προσθέτει όμως ότι "οι γεωπολιτικές ισορροπίες και οι ευρύτερες στοχεύσεις των μεγάλων δυνάμεων είναι αυτές όμως που τελικά θα καθορίσουν το μέγεθος των επιδιώξεων που μπορεί να ικανοποιηθούν".
αναλυτικά το κείμενο μπορείτε να δείτε εδώ:
Εμείς θεωρούμε ότι δεν έχουμε κανένα εθνικό συμφέρον, κανένα κοινό συμφέρον με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, τα αστικά κόμματα ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και τον κόσμο του πλούτου που εκπροσωπούν.
Είναι εχθροί μας.
Αυτοί κήρυξαν τον πόλεμο στον κόσμο της εργασίας, αυτοί μας κλέβουν την εργασία, την σύνταξη, το σπίτι και τους κόπους μιας ζωής, τα αγαθά της παιδείας-υγείας-πολιτισμού, αυτοί μας λεηλατούν το παρόν και το μέλλον.
Αυτοί μας σπρώχνουν να γίνουν Πραιτοριανοί τους, μισθοφόροι τους σε Στρατό και Αστυνομία, είτε Αναλώσιμοι φαντάροι στους πολεμικούς τυχοδιωκτισμούς τους.
Καθήκον μας η ανασυγκρότηση του Αντιπολεμικού κινήματος, να διώξουμε τις βάσεις του θανάτου και να υποδεχτούμε τους πρόσφυγες-μετανάστες, ικανοποιώντας όλα τα αιτήματα τους.
Πρέπει τώρα να συμβάλλουμε στην ανάπτυξη ενός εργατικού διεθνιστικού αντικαπιταλιστικούς κινήματος ενάντια στην ταξική αστική πολιτική και την κυβέρνηση, στους πολέμους και στις επεμβάσεις, στο ΝΑΤΟ, τον ΕΥΡΩΣΤΡΑΤΟ και την Ε.Ε.
ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ
Τηλ: 6932 955437 http://diktiospartakos.blogspot.com
αναλυτικά το κείμενο μπορείτε να δείτε εδώ:
*Πέμπτο Συνέδριο Ελληνικής Υψηλής Στρατηγικής
Η Γεωπολιτική στο τρίγωνο Ανατολική Μεσόγειος-Δυτικά Βαλκάνια-Εύξεινος Πόντος και Ευρασία. Ειρηνευτικές Αποστολές και μελέτες περιπτώσεων αστάθειας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου