Απάντηση στο ΚΚΕ για τον ελληνοτουρκικό ανταγωνισμό

Βίντεο: όταν ο βουλευτής του ΚΚΕ Λαμπρούλης χαιρετούσε στο Συνέδριο της ΝΔ!
Προλεγόμενα – Όταν το ΚΚΕ έβλεπε "αλυτρωτισμό της ΠΓΔΜ"! 

Είχαμε αναρωτηθεί αν το ΚΚΕ είναι με την “εθνική άμυνα/ασφάλεια”. Σε εκείνο το κείμενο απαντήσαμε ναι, με αφορμή το μεταναστευτικό και τα ακλόνητα εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα του ελληνικού καπιταλισμού στο Αιγαίο. Σε αυτό το κείμενο θα ασχοληθούμε με τη θέση του ΚΚΕ για τον ελληνοτουρκικό ανταγωνισμό στη σημερινή κλιμάκωσή του. Δεν έχει περάσει βέβαια καιρός από τότε που το το ΚΚΕ, με κεντρική ανακοίνωσή του αλλά και μέσα από τις τοποθετήσεις του Κουτσούμπα, έβαλε ως προϋπόθεση επίλυσης του ζητήματος την αλλαγή του Συντάγματος της γείτονος χώρας!

Γράφει χαρακτηριστικά στην ανακοίνωσή του:

Το ΚΚΕ θεωρεί ότι το κυριότερο είναι η διασφάλιση των σχέσεων ειρηνικής συνεργασίας, διασφάλισης του απαραβίαστου των συνόρων των δύο χωρών, αλλαγή του Συντάγματος της γειτονικής χώρας, αποφυγή κάθε αλυτρωτικής προπαγάνδας.

Όπως γράφαμε στο κείμενό μας για το Μακεδονικό:

Η ΠΓΔΜ δεν έχει καμία απαίτηση από την Ελλάδα και μετά από την αναθεώρηση του Συντάγματός της του 2011, οποιαδήποτε αιχμή θα μπορούσε να “θεωρηθεί” ως ένδειξη αλυτρωτικών διαθέσεων έχει αφαιρεθεί. Ενδεικτικό εδώ είναι το γεγονός ότι η υποτιθέμενη αναφορά του συντάγματος της γείτονος χώρας που εκλαμβάνεται ως “αλυτρωτική” είναι στο άρθρο 49 του Συντάγματος το οποίο αναφέρει τα εξής: “Η Δημοκρατία ενδιαφέρεται για το καθεστώς και τα δικαιώματα εκείνων των προσώπων που ανήκουν στον Μακεδονικό Λαό σε γειτονικές χώρες καθώς και για τους εκπατρισμένους Μακεδόνες, βοηθά την πολιτισμική ανάπτυξη και προωθεί τους δεσμούς μεταξύ τους”. Με την προσθήκη, μετά την τελευταία αναθεώρηση, στο παρόν άρθρο η οποία αναφέρει ότι “Στην άσκηση αυτού η Δημοκρατία δεν θα παρεμβαίνει στα κυριαρχικά δικαιώματα άλλων κρατών ή στις εσωτερικές υποθέσεις τους». Όσον αφορά τις αναφορές σε “μακεδονικό λαό” και “μακεδονική γλώσσα” του συντάγματος της ΠΓΔΜ, αυτές δεν εκδηλώνουν κανέναν “αλυτρωτισμό”, παρά μόνο τον εθνο-κρατικό της αυτοπροσδιορισμό, ακριβώς το ζήτημα της παρούσας, από τα πάνω (ΝΑΤΟ-ελληνική κυβέρνηση, κυβέρνηση της ΠΓΔΜ). Πέραν αυτού, οποιαδήποτε πρεμούρα του ελληνικού κράτους να εξαναγκάσει σε αλλαγή συνταγματικών διατυπώσεων άλλο κράτος είναι ξεκάθαρη επιθετική κίνηση. Ο μέγιστος αλυτρωτισμός και ιμπεριαλισμός εμφανίζεται όταν όλοι αυτοί απαιτούν από την Δ.Μ αλλαγή του Συντάγματός της.

Το ΚΚΕ υιοθέτησε την κυρίαρχη προπαγάνδα στο μακεδονικό ζήτημα (το οποίο αποκαλεί σκοπιανό ζήτημα, αφού δήθεν “τα ονόματα δεν έχουν σημασία”), αναμασώντας τα περί εθνικιστικού συντάγματος, άρα εθνικιστικού κράτους, της γείτονος χώρας. Περιττό να πούμε ότι το ΚΚΕ δεν αναφέρει, στις κεντρικές τοποθετήσεις του, ποιες ελληνικές επιχειρήσεις αποτελούν συγκεκριμένα την υλική βάση της κυρίαρχης ελληνικής επιθετικότητας στα Βαλκάνια και το μακεδονικό ζήτημα. Περιττό να αναφέρουμε ότι η γενική και αόριστη αναφορά σε “αλυτρωτισμό”, χωρίς διευκρίνιση για το ποιος εκφράζει την οξύτερη επιθετικότητα μεταξύ Ελλάδας και Δημοκρατίας της Μακεδονίας, δίνει ασαφές μήνυμα στο λαό και συμπληρώνει τελικά την κυρίαρχη ορολογία και προπαγάνδα περί αλυτρωτισμού των Σκοπίων.

Ελληνοτουρκικά, ΕΑΜ και υπεράσπιση των ακλόνητων “Εθνικών Δικαίων”

Ας ξεκινήσουμε με την “περιφέρεια” του ΚΚΕ, πριν περάσουμε στην ηγεσία του. Κανέλλη, Μπογιόπουλος, καλλιτέχνες και ιστορικοί του ΚΚΕ έχουν όλοι μεγάλη επιρροή στον ελληνικό λαό. Κανείς από το ΚΚΕ δεν έχει βγει να διαφωνήσει με τις τοποθετήσεις τους για τον ελληνοτουρκικό ανταγωνισμό και άλλα “εθνικά θέματα”. Και αυτό γιατί, παρά την υποτιθέμενη εγκατάλειψη της λογικής του “Νέου ΕΑΜ” σε συνθήκες ελληνικού καπιταλισμού, μετά το τελευταίο συνέδριο του ΚΚΕ, όλοι οι παραπάνω με τις δήθεν αποκλίσεις τους από τη γραμμή του ΚΚΕ δεν είναι παρά ένας κουτοπόνηρος τρόπος να μαζεύει ψήφους το ΚΚΕ και να διατηρεί μια μαζική λαϊκή απεύθυνση, χαϊδεύοντας την κυρίαρχη εθνική ιδεολογία και τον ελληνικό καπιταλισμό.

Η Κανέλλη εκθειάζει το Φράγκο Φραγκούλη και το νέο του βιβλίο ως τεράστια προσφορά στον πατριωτισμό. Ενώ είναι γνωστός σε όλους ο σωβινιστής πρώην αρχηγός του στρατού, που πρωταγωνίστησε στα εθνικιστικά συλλαλητήρια, το ΚΚΕ νομιμοποιεί πλήρως την Κανέλλη αντί να την καταδικάζει. Προτιμά να καταδικάζει τη διεθνιστική Αριστερά και το Δίκτυο Σπάρτακος. Η στάση του ΚΚΕ είναι λογικά συνεπής, όπως θα δούμε στη παρακάτω. Όσον αφορά την Κανέλλη, εκφράζεται στα κανάλια ως εξής:

- Είπα εγώ πως είναι όλο το συλλαλητήριο ακροδεξιό;

- Μετριοπαθής παρουσία της εκκλησίας

- Το μήνυμα του συλλαλητηρίου είναι ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ

- Δεν υπάρχει Μακεδονικό έθνος

- Δεν υπάρχει Μακεδονική γλώσσα

- Υπάρχει αλυτρωτισμός

- Ποιός μας λέει ότι δεν θα βγεί το ΝΑΤΟ μαζί με τα Σκόπια στη Θεσσαλονίκη;

Και για τα ελληνοτουρκικά:

- Το Καστελόριζο έπρεπε να φυλάμε, να κάνουμε μια μέρα της γυναίκας, να πάμε ένα καράβι

- Οι Τούρκοι αμφισβητούν τα σύνορα απο τότε που υπάρχουν

- Έχω γράψει για το δίκτυο Γκιουλέν απ'το 1999

- Η Ελλάδα και ο κόσμος δεν ακούνε το ΚΚΕ

- Το είπε ο Κουτσούμπας στην Αθήνα, η Τουρκική επιθετικότητα θα κλιμακωθεί

- Η κυβέρνηση καλλιεργεί εφησυχασμό ενώ θα έπρεπε να είμαστε σε επιφυλακή

- Μας λείπουν πράγματα στο Ναυτικό, μας λείπουν πράγματα στην αεροπορία

- Τι δουλειά είχε ο πρέσβης στην Τουρκία;

- Μπορεί να έχουμε εδαφικές αλλαγές στα βόρεια σύνορά μας!

Ο Μπογιόπουλος από την άλλη, με άρθρο του που τιτλοφορείται “τι θα κάνουν οι κομμουνιστές στον πόλεμο”, απαντά:

Όλα αυτά τα ναζιστοειδή που ρωτούν «τι θα κάνουν οι κομμουνιστές στον πόλεμο;» λατρεύουν το ΝΑΤΟ. Το ΝΑΤΟ είναι αυτό στο οποίο συμμετέχει και η «σύμμαχος» Τουρκία – και εντός ολίγου και η ΠΓΔΜ. Μιλάμε για το ΝΑΤΟπου κάνει πλάτες στην Τουρκία, τηρεί «ίσες αποστάσεις» όταν εμβολίζονται ελληνικά πλοία, παρακολουθεί 45 χρόνια την κατοχή της Κύπρου και στο οποίο η άρχουσα τάξη – που εκτρέφει τα ναζιστοειδή – έχει εμπλέξει την Ελλάδα εδώ και 65 χρόνια.

Και συνεχίζει:

Τα ναζιστόμουτρα ας φέρουν τα ματάκια τους στις σχισμές από τις κουκούλες των δοσίλογων προγόνων τους που φοράνε και – με όσα γράμματα ξέρουν – ας διαβάσουν. Οι κομμουνιστές, αν γίνει πόλεμος και αφού προηγουμένως θα έχουν κάνει ό,τι περνάει από το χέρι τους για να τον αποτρέψουν, θα «υποδεχτούν» τον εισβολέα όπως ακριβώς περιγράφει ο όρκος αριστερά. Ο όρκος του αντάρτη του ΕΛΑΣ. Κι όσο βέβαιο είναι αυτό – μάρτυς μας η Ιστορία – άλλο τόσο βέβαιο είναι σε τι πιστεύουν, σε τι ορκίζονται (δεξιά κοίτα ούγκανε) και τι θα κάνουν οι ιδεολογικοί και πολιτικοί απόγονοι των ορκισμένων ταγματαλητών του Χίτλερ.

Μάλιστα. Για τον Μπογιόπουλο λοιπόν, η τουρκική προκλητικότητα αντιστοιχεί στη γερμανική ναζιστική κατοχή και η αντίσταση του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ στην εθνική άμυνα/ασφάλεια με τον ελληνικό στρατό απέναντι στην Τουρκία. Άρα, οι κομμουνιστές “πολεμάνε” γενικά και αόριστα, άρα “θα πολεμήσουν” ειδικά στον ελληνοτουρκικό ανταγωνισμό. Λες και ο ΕΑΜ-ΕΛΑΣ ταυτίζεται με το σημερινό ελληνικό στρατό ή ταυτιζόταν τότε. Λες και ο ΕΑΜ-ΕΛΑΣ δεν διαίρεσε την ελληνική κοινωνία, λες και έκανε πόλεμο από κοινού με το ελληνικό κράτος, όπως τώρα καλούμαστε να κάνουμε στον επιθετικό και άδικο ελληνοτουρκικό ανταγωνισμό για τα επιχειρηματικά συμφέροντα.

Η Κανέλη και ο Μπογιόπουλος είναι γνωστά πατριωτικά άλλοθι της γραμμής του ΚΚΕ μετά το τελευταίο του συνέδριο, η οποία, σύμφωνα με το Κόμμα, διέλυσε την παρέκκλιση του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου (ΑΑΔΜ). Για να μην υπάρχει καμία αμφιβολία τί λέει η ηγεσία του ΚΚΕ σήμερα για τον ελληνοτουρκικό ανταγωνισμό, τοποθετήθηκε ο Κουτσούμπας. Άλλωστε το κοινό της Κανέλλη, του Φράγκου Φραγκούλη και του Κουτσούμπα είναι ότι συμφωνούν απόλυτα με τα εθνικά δίκαια και μονομερή κυριαρχικά δικαιώματα του ελληνικού καπιταλισμού στο Αιγαίο.

Ας δούμε λοιπόν και το περιεχόμενο της ομιλίας Κουτσούμπα στη Θεσσαλονίκη:

- Η Αλβανική ηγεσία προκαλεί με συνεχείς διεκδικήσεις.

- Η Τουρκία αμφισβητεί τα κυριαρχικά δικαιώματα, μέσα απο το ελληνικό έδαφος μετά την επίσκεψη Ερντογάν.

- Τα Ίμια, η παρενόχληση του ερευνητικού σκάφους της Εni, η παρενόχληση του ΥΠΕΘΑ που ήθελε να καταθέσει στεφάνι στα Ίμια.

- Η κυβέρνηση έδωσε βήμα στον Ερντογάν στην Αθήνα για όλη την ατζέντα της τουρκικής επιθετικότητας.

- Οι Έλληνες στρατιωτικοί γίνονται θύματα των αντιθέσεων και της Τούρκικης επιθετικότητας.

- Η τουρκική αστική τάξη προσπαθεί να αναβαθμίσει τον ρόλο της με την απόκτηση νέων εδαφών - Φίλες και φίλοι, το σαράκι του εθνικισμού δεν εκφράζεται μόνο απο τον Ερντογάν, μεγαλοιδεατισμό εκφράζει και η Αλβανία, με βλέψεις ενάντια σε γειτονικά κράτη, Ελλάδα, Σερβία, Σκόπια.

- Το ΝΑΤΟ δεν μπορεί να διασφαλίσει τα κυριαρχικά δικαιώματα.

Αλλά και τις δηλώσεις του Κουτσούμπα στην Κάλυμνο:

- Φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι, έχει λοιπόν μια αξία να θυμίσουμε από δω, από την Κάλυμνο, που έζησε το Γενάρη του 1996 από πρώτο χέρι την επιθετικότητα της Τουρκίας με τη λεγόμενη κρίση των Ιμίων, τη στάση που κράτησαν τότε οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ. Μετά τα Ίμια, με παρέμβαση των ΗΠΑ, συμφωνήθηκε "ούτε στρατός, ούτε πλοία, ούτε σημαίες". Ακολούθησε η Συμφωνία της Μαδρίτης, στο περιθώριο της Συνόδου του ΝΑΤΟ (1997), μεταξύ Ντεμιρέλ - Σημίτη παρουσία της Αμερικανίδας ΥΠΕΞ, Μαντλίν Ολμπράιτ. Η συμφωνία αυτή ουσιαστικά αναγνώρισε "νόμιμα και ζωτικά συμφέροντα" της Τουρκίας στο Αιγαίο και έδωσε "αέρα στα πανιά" των τουρκικών διεκδικήσεων και αμφισβητήσεων. Επίσης συμφωνήθηκε "... μη λήψη μονομερώς μέτρων που θα διαταράξουν τη σταθερότητα στο Αιγαίο". Αυτό το τελευταίο σημαίνει ότι ουσιαστικά "νομιμοποιήθηκε" το λεγόμενο casus belli (αιτία πολέμου) που έχει ψηφιστεί από την τουρκική Βουλή από το 1995, σε περίπτωση που η Ελλάδα επιχειρήσει να προχωρήσει στην επέκταση των χωρικών της υδάτων στα 12 μίλια όπως έχει δικαίωμα (από τα 6 μίλια που είναι σήμερα). Η ΕΕ δεν έμεινε αμέτοχη. Το Δεκέμβρη του 1999 με την απόφαση του Ελσίνκι αποφασίστηκε η διαδικασία για την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ. Η ΕΕ και η τότε ελληνική κυβέρνηση αποδέχθηκε την ύπαρξη "μεθοριακών διαφορών", αποδέχτηκε δηλαδή να συζητήσει τις τουρκικές διεκδικήσεις. Να μην ξεχνάμε ότι γενικότερα η Τουρκία δεν δέχεται αρχές του Δικαίου της Θάλασσας και διεκδικεί:

* Περιορισμό του ελληνικού εναέριου χώρου στα 6 από τα 10 μίλια που είναι σήμερα, και στο ενδιάμεσο διάστημα έχουμε συνεχείς παραβιάσεις από τουρκικά αεροσκάφη. (Η Ελλάδα έχει ορίσει από το 1931 τα 10 ναυτικά μίλια ως εθνικό εναέριο χώρο.)

* Διχοτόμηση της υφαλοκρηπίδας και της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) στο Αιγαίο και μη αποδοχή αυτού του δικαιώματος για τα ελληνικά νησιά γενικότερα.

* Η Τουρκία διεκδικεί περιορισμό των ελληνικών αρμοδιοτήτων στο FIR (Flight Information Region - Περιοχή Πληροφοριών Πτήσεων) που περιλαμβάνει τον εθνικό και το διεθνή εναέριο χώρο, όπου η χώρα έχει την αρμοδιότητα του ελέγχου των πτήσεων. Τα όρια του FIR Αθηνών έχουν οριστεί από το Διεθνή Οργανισμό Πολιτικής Αεροπορίας (ICAO). Στο FIR η Τουρκία (όπως και οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ) δεν δέχεται να καταθέτουν τα στρατιωτικά της αεροσκάφη σχέδια πτήσης στην Αθήνα για πτήσεις στο διεθνή εναέριο χώρο και αμφισβητεί τα όρια του FIR Αθηνών, διεκδικώντας τη διχοτόμηση του Αιγαίου από βορρά προς νότο στο γνωστό 25ο Μεσημβρινό.

Τον 25ο Μεσημβρινό επίσης η Τουρκία βάζει σαν σύνορο για τις επιχειρήσεις - ασκήσεις έρευνας και διάσωσης (SAR).

Είναι απαραίτητο να σημειώσουμε ότι τις διεκδικήσεις από την πλευρά της γειτονικής χώρας δεν τις προβάλλει βέβαια ο τουρκικός λαός, αλλά η άρχουσα τάξη της Τουρκίας. Γιατί τα θυμίζουμε όλα αυτά; Γιατί τώρα πρέπει ο καθένας και η καθεμιά να προβληματιστεί για το γεγονός ότι ενώ η χώρα ανήκει σε δύο μεγάλες ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, δεν έχει εξασφαλισμένα τα σύνορά της. Μάλιστα, το ΝΑΤΟ δεν αναγνωρίζει σύνορα ανάμεσα στα κράτη-μέλη του, ενώ θεωρεί το Αιγαίο ως ενιαίο επιχειρησιακό χώρο. Τώρα πρέπει ο καθένας και η καθεμιά, να σκεφτεί τι κέρδισε και τι κερδίζει ο λαός μας από τη συμμετοχή της χώρας στο ΝΑΤΟ, από τη μετατροπή της χώρας σε ένα απέραντο ΝΑΤΟικό στρατόπεδο, με βάσεις, στρατηγεία, αεροδρόμια, με βάσεις που μπορούν να φιλοξενήσουν ακόμα και πυρηνικά.

Κανείς στρατιωτικός ή νεολαίος φαντάρος της πατρίδας να μη δώσει το αίμα του σε ιμπεριαλιστικό πόλεμο εκτός συνόρων, κάτω από ξένη σημαία. Όλοι μας είμαστε ταγμένοι να υπερασπιστούμε τα σύνορα της χώρας, στον αέρα, στη στεριά και τη θάλασσα και πουθενά αλλού! Ταυτόχρονα είμαστε ταγμένοι να υπερασπιστούμε τα συμφέροντα της τάξης μας στη χώρα μας, της ειρήνης και της φιλίας των λαών στη γειτονιά μας, σε όλο τον κόσμο. Οι κομμουνιστές όπως πάντα στην ηρωική 100χρονη Ιστορία μας θα πρωτοστατήσουμε στον αγώνα για την υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας, των κυριαρχικών δικαιωμάτων μας, για να αποκρουστεί ο όποιος ξένος εισβολέας, εάν και όποτε τολμήσει και επιτεθεί στην Ελλάδα. Ταυτόχρονα όμως επισημαίνουμε από τώρα ότι δεν δείχνουμε και καμιά εμπιστοσύνη στην αστική κυβέρνηση που κάνει τον πόλεμο. Καμιά ανοχή στην άρχουσα τάξη που υποκινεί ή συμμετέχει στον πόλεμο για την προώθηση των δικών της οικονομικών συμφερόντων, βάζοντας το λαό μας να χύνει το αίμα του.

Να γυρίσουμε την πλάτη στα ύπουλα καλέσματα περί δήθεν "εθνικής ενότητας και συνεννόησης", που θέλουν να υποτάξουν την εργατική τάξη, το λαό στα σχέδια του κεφαλαίου και των ΑμερικανοΝΑΤΟικών. Θέλουν να κρύψουν ότι άλλη είναι η πατρίδα του λαού και άλλη η πατρίδα του κεφαλαίου και των λυκοσυμμαχιών του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Η εργατική τάξη, ο λαός μπορεί να υπερασπιστεί την πατρίδα του, αυτή που έχει χτίσει με κόπους και θυσίες, με την εργατική του δύναμη. Δεν υπερασπίζεται το κεφάλαιο που δεν έχει πατρίδα, που κλέβει τον ιδρώτα της εργατικής τάξης και προκειμένου να υπερασπίσει τα κέρδη του δεν διστάζει να την στείλει στη φωτιά του πολέμου. Τώρα όλοι και όλες με το ΚΚΕ.

Πώς ο Ριζοσπάτης ασκεί κριτική στο Δίκτυο Σπάρτακος

Με ένα χυδαίο κείμενό του, ο Ριζοσπάστης επιτίθεται για άλλη μια φορά στο Δίκτυο Σπάρτακος. Για την ακρίβεια, γράφει για “ΝΑΡ-Σπάρτακος”, ταυτίζοντας μια αριστερή οργάνωση που αναγνωρίζει το δικαίωμα του συνδικαλισμού των φαντάρων με τις συνδικαλιστικές και πολιτικές διεκδικήσεις του Δ.Ε.Φ.Σ, που συσπειρώνουν ένα πολύ ευρύτερο κομμάτι δυνάμεων και κόσμου που δεν αυτοπροσδιορίζεται απαραίτητα ως “αριστερός” ή “δεξιός”.

Ο Ριζοσπάστης παραθέτει ως κριτική ένα εντυπωσιακό μείγμα Κανέλη, Κουτσούμπα, Φράγκου Φραγκούλη και Μπογιόπουλου. Συνοπτικά, στο Δ.Ε.Φ.Σ αποδίδεται η εξής θέση:

...οι κομμουνιστές δεν πρέπει να επιδιώξουν την καθοδήγηση της λαϊκής πάλης ενάντια στην ξένη εισβολή και την πιθανή κατοχή εδαφών. Πρέπει να αδιαφορήσουν δηλαδή για τα σύνορα και την εδαφική κυριαρχία, να μην πάρουν μέρος στην υπεράσπιση από πιθανή εισβολή. Η ιστορική πείρα δείχνει όμως ότι οι κομμουνιστές πρωτοστάτησαν στην οργάνωση αυτού του αγώνα, επιδιώκοντας να τον συνδέσουν με την πάλη ενάντια στο σύστημα της εκμετάλλευσης και στην εξουσία της αστικής τάξης, που γεννά τη φτώχεια και τους πολέμους, ανεξάρτητα από σημαντικά λάθη που έγιναν εξαιτίας μη ξεκάθαρης στρατηγικής αντίληψης στη σύνδεση αυτής της πάλης.

Πρώτον, το Δ.Ε.Φ.Σ αναγνωρίζει το άδικο του συγκεκριμένου ελληνοτουρκικού πολέμου και όχι του πολέμου γενικά και αφηρημένα, εξωιστορικά. Αναγνωρίζει πως δεν μπορεί να επικρατήσει η ειρήνη στον καπιταλισμό και ότι ο διακρατικός ιμπεριαλιστικός πόλεμος είναι “η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα”. Αναγνωρίζει τον αγώνα του ΕΑΜ και τα όριά του, όμως ο ελληνοτουρκικός ανταγωνισμός δεν έχει καμία ουσιαστική σχέση με την αντίσταση του ΕΑΜ ενάντια στη ναζιστική Γερμανία!

Η κατάπτυστη σύγκριση των ιστορικών αντιφασιστικών αγώνων με τον ελληνοτουρκικό ανταγωνισμό αποτελεί τοποθέτηση του ΚΚΕ υπέρ μιας “αμυνόμενης Ελλάδας” απέναντι σε μια δήθεν μονομερώς επιτιθέμενη Τουρκία. Αποτελεί τη μετατροπή της αμοιβαίας επιθετικότητας ελληνικού και τουρκικού καπιταλισμού σε “αμυντική υπεράσπιση της Ελλάδας”. Αποτελεί αυτό που ο Λένιν καταγγέλλει ως “αμυνιτισμό”, αποτελεί κατασυκοφάντηση των αντιφασιστικών-αντιναζιστικών αγώνων.

Δεύτερον, το μόνο πρόβλημα του ΚΚΕ με την ελληνική κυβέρνηση και τον ελληνικό καπιταλισμό είναι ότι αυτός έχει γίνει ένα νατοϊκό στρατόπεδο. Καλά κάνει και το καταγγέλλει αυτό το ΚΚΕ, όπως άλλωστε καταγγέλλει και το Δ.Ε.Φ.Σ. Όμως το ΚΚΕ δεν έχει κανένα πρόβλημα με τα “κυριαρχικά δικαιώματα στο Αιγαίο” του ελληνικού καπιταλισμού, όπως φαίνεται από την ομιλία του Κουτσούμπα στην Κάλυμνο. Το πρόβλημα του ΚΚΕ με την κυβέρνηση και την ελληνική αστική τάξη είναι απλώς ότι υποτάσσεται στο ΝΑΤΟ, που δεν προστατεύει την Ελλάδα. Το ΚΚΕ δεν έχει πρόβλημα με τις μονομερείς ενέργειες του ελληνικού καπιταλισμού για τα δικά του συμφέροντα που υποδαυλίζουν το πολεμικό κλίμα και τον κίνδυνο στο Αιγαίο.

Γιατί αν το ΚΚΕ χαρακτηρίζει “υπεράσπιση της πατρίδας και των ελληνικών συνόρων” τις μονομερείς ενέργειες του ελληνικού καπιταλισμού σε αέρα (10 μίλια, έναντι 6 στη θάλασσα), και στη θάλασσα (πολιτική επέκτασης στα 12 μίλια), τότε δεν αποδέχεται όλη την ελληνική αστική προπαγάνδα για το δήθεν απόλυτο δίκιο της Ελλάδας σε χωρικά ύδατα (αιγιαλίτιδα), υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ, στρατιωτικοποίηση νησιών του Ανατολικού Αιγαίου, Καστελόριζο, Κύπρο, συνθήκη της Λοζάννης κ.ο.κ. Έχουμε κριτικάρει αυτή την αστική προπαγάνδα στο κείμενό μας “φταίει και η ελλάδα για τον ελληνοτουρκικό ανταγωνισμό” και έχουμε αναδημοσιεύσει κείμενο για το τι πραγματικά όριζε συνθήκη της Λωζάνης, ενάντια στην κυρίαρχη αποσιώπηση και προπαγάνδα.

Ήττα της κυβέρνησής σου (Λένιν)

Με τις ίδιες επιδιώξεις και πιεζόμενο απ΄την ανάγκη να νομιμοποιηθεί με κάποιο μαγικό τρόπο η σοσιαλσοβινιστική στάση του, το ΚΚΕ έπρεπε φυσικά να βρεί και μια αναφορά στον Λένιν που να το δικαιώνει ενάντια στην διεθνιστική αριστερά και συγκεκριμένα στο ΔΕΦΣ. Το μόνο που κατάφερε τελικά ήταν ένα κλασικό απατεωνίστικο σόφισμα: Λήψη του ζητούμενου ως δεδομένου. Αφού πρώτα μας κατηγόρησε, με αυριανική μέθοδο, ως “διαδρομιστές του ΥΠΕΘΑ”, μας κατέταξε τελικά στους πασιφιστές που “δεν πολεμάμε”, ώστε να μπορέσει να βρει κάποιο τσιτάτο του Λένιν που να στηρίζει τη ρητορική του.

Εδώ κι αν φαίνεται η απόλυτη ένδεια επιχειρημάτων. Οι ίδιοι άνθρωποι που μας κατηγορούν για κοπτοραπτική, πετσοκόβουν το σύνθημα του ΔΕΦΣ το οποίο εμφανίζεται - όχι τώρα αλλά εδώ και χρόνια - σε όλες τις δράσεις και στα κείμενά μας. Το “ΔΕΝ ΠΟΛΕΜΑΜΕ ΓΙΑ ΝΑΤΟ-ΕΕ-ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΛΙΓΑΡΧΙΑ” γίνεται στην πρέσα του Ριζοσπάστη ένα σκέτο, γενικό κι αόριστο “ΔΕΝ ΠΟΛΕΜΑΜΕ” για να απογυμνωθεί τεχνηέντως από κάθε πολιτικό περιεχόμενο στο σήμερα και στην υπαρκτή πραγματικότητα των υλικών σχέσεων που μας οδηγούν στα θερμά και πολεμικά επεισόδια, για να κρυφτεί απ τον κόσμο του ΚΚΕ πλάι σε ποιους καλεί το κόμμα να πολεμήσουν οι κομμουνιστές, υπό την σκέπη της πάλης για τα ''κυριαρχικά δικαιώματα'', για να μπορεί το ΚΚΕ να μας κατηγορεί για πασιφισμό και να βρίσκει μετά ασφαλές καταφύγιο στην αγκαλιά του Λένιν.

Ο Λένιν όμως υπήρξε αδυσώπητος απέναντι σε τέτοιες θλιβερές σοφιστείες. Σε μια πολύ διαφορετική εποχή, έγραψε τα παρακάτω διαχρονικά

''Σε έναν αντιδραστικό πόλεμο μια επαναστατική τάξη δεν μπορεί παρά να εύχεται την ήττα της κυβέρνησης της. Αυτό είναι αξίωμα. Και το αξίωμα αυτό το αμφισβητούν μόνο οι συνειδητοί οπαδοί ή οι ανίκανοι υπηρέτες των σοσιαλσοβινιστών. Στους πρώτους ανήκει, λόγου χάρη, ο Σεμκόβσκι της Οργανωτικής Επιτροπής (αρ. φύλ. 2 της Ισβέστιγιά του). Στους τελευταίους ο Τρότσκι και ο Μπουκβογέντ και στη Γερμανία ο Κάουτσκι.

Το να εύχεται κανείς να ηττηθεί η Ρωσία, γράφει ο Τρότσκι, είναι «μια παραχώρηση που δεν προκαλείται από τίποτε και δε δικαιολογείται με τίποτε, μια παραχώρηση στην πολιτική μεθοδολογία του σοσιαλπατριωτισμού, ο οποίος υποκαθιστά την επαναστατική πάλη ενάντια στον πόλεμο και στους όρους που τον γεννάνε μ’ έναν προσανατολισμό στη γραμμή του μικρότερου κακού, στο έπακρο αυθαίρετου μέσα στις δοσμένες συνθήκες» (αρ. φύλ. 105 της Νάσε Σλόβο).

Να ένα δείγμα των φουσκωμένων φράσεων με τις οποίες ο Τρότσκι δικαιολογεί πάντα τον οπορτουνισμό. «Ο επαναστατικός αγώνας ενάντια στον πόλεμο» είναι κούφια και χωρίς περιεχόμενο αναφώνηση, που γι’ αυτήν είναι καλοί μαστόροι οι ήρωες της II Διεθνούς, όταν "με τον αγώνα αυτό δεν εξυπακούεται μια επαναστατική δράση κατά της κυβέρνησής σου και στη διάρκεια του πολέμου.”

...

Επανάσταση σε καιρό πολέμου σημαίνει εμφύλιος πόλεμος, η μετατροπή όμως του πολέμου των κυβερνήσεων σε εμφύλιο πόλεμο, από το ένα μέρος, διευκολύνεται από τις στρατιωτικές αποτυχίες (από την «ήττα») των κυβερνήσεων, ενώ, από το άλλο μέρος, είναι αδύνατο, τείνοντας στην πράξη προς μια τέτοια μετατροπή να μη συμβάλλεις έτσι στην ήττα.

Γι’ αυτό και οι σοβινιστές (με την Οργανωτική Επιτροπή, με την ομάδα Τσχεΐτζε) απορρίπτουν το «σύνθημα» της ήττας, γιατί και μόνο του το σύνθημα αυτό σημαίνει συνεπές προσκλητήριο για επαναστατική δράση ενάντια στην κυβέρνηση σου στη διάρκεια του πολέμου. Χωρίς όμως τέτοια δράση οι πιο υπέρ...επαναστατικές φράσεις για πόλεμο κατά «του πολέμου και των όρων κτλ.» δεν αξίζουν πεντάρα τσακιστή.

Όποιος θα ήθελε σοβαρά ν’ ανασκευάσει το «σύνθημα» της ήττας της κυβέρνησης του στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο θα έπρεπε ν’ αποδείξει ένα από τα τρία αυτά πράγματα: Ή 1) ότι ο πόλεμος του 1914-1915 δεν είναι αντιδραστικός, ή 2) ότι η επανάσταση σε σύνδεση μ’ αυτόν δεν είναι δυνατό να γίνει, ή 3) ότι είναι αδύνατη μια συνάντηση και αλληλοϋποστήριξη των επαναστατικών κινημάτων σ’ όλες τις εμπόλεμες χώρες.

...

Το να παραιτείται κανείς από το σύνθημα της ήττας σημαίνει να μετατρέπει την επαναστατικότητά του σε κούφια φρασεολογία είτε σε καθαρή υποκρισία."

Καθήκον των κομμουνιστών η πάλη για την αποτροπή του πολέμου

Για τους κομμουνιστές η πάλη για την αποτροπή του αντιδραστικού πολέμου είναι πρωτεύον καθήκον, αλλά και εκ των ων ουκ άνευ στοιχείο της ταξικής πάλης. Σε τι άλλο αποσκοπεί άραγε η ρητορική περί ανάγκης επαγρύπνισης, εθνικής ενότητας, υπευθυνότητας, κυριαρχικών δικαιωμάτων, αν όχι στην καταβαράθρωση της ταξικής πάλης και των κινημάτων και την ανακωχή τους στον κοινωνικό πόλεμο; Καλούμε επίσης τα στελέχη του ΚΚΕ να επισκεφτούν ένα απο τα δεκάδες στρατόπεδα συγκέντρωσης προσφύγων και μεταναστών και να τους εξηγήσουν τι σημαίνει πάλη για τα κυριαρχικά δικαιώματα και τα σύνορα της χώρας στο Αιγαίο και στον Έβρο, να τους εξηγήσουν γιατί πνίγονται στο Φαρμακονήσι και γιατί στοιβάζονται στη Μόρια.

Είναι ανάγκη να δημιουργηθεί και να απαντήσει στον πόλεμο της ελληνικής αστικής τάξης και των ιμπεριαλιστικών ολοκληρώσεων - των οποίων αναπόσπαστο μέλος είναι το ελληνικό κράτος - ένα νέο εργατικό, αντιπολεμικό, αντικαπιταλιστικό κίνημα. Ένα ΜΑΖΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ, ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΤΡΑΤΟ, που θα παλεύει στα πανεπιστήμια και στους χώρους δουλειάς ενάντια στην ανεργία και την επισφάλεια, ενάντια στη στρατιωτικοποίηση της κοινωνίας, του πανεπιστημίου και των εργαζόμενων, ενάντια στον εθνικισμό που προάγουν το κράτος και η κυρίαρχη ιδεολογία. Ένα κίνημα που θα παλεύει για τα δικαιώματα του φαντάρου ως πολίτη με στολή, για την διεθνιστική ελληλεγγύη και φιλία των λαών και στις δύο πλευρές του Αιγαίου.

Θα παλέψει και θα επιβάλει:

1. Ανατροπή των πολεμικών προετοιμασιών και ενεργειών των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, της Ε.Ε. και της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ενάντια στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και στην οικοδόμηση συστημάτων και δογμάτων άμυνας / ασφάλειας ενάντια στους λαούς που τους αντιμετωπίζει ως εχθρούς.

2. Έξω από ΝΑΤΟ και Ε.Ε. - ΟΧΙ στον αντιδραστικό άξονα Ελλάδας-Ισραήλ-Αιγύπτου-Κύπρου. Μαζικό διεθνιστικό κίνημα για την αλληλεγγύη και τους κοινούς αγώνες των λαών στη περιοχή μας και όλο τον κόσμο.

3. Κλείσιμο της βάσης της Σούδας, της Ανδραβίδας, του Άραξου, του στρατηγείου Λάρισας, του Γ' σώματος στρατού (NDC-GR), της 71ης Α/Μ ταξιαρχίας. Μπλοκάρισμα κάθε μορφής συμμετοχής του ελληνικού κράτους στον ιμπεριαλιστικό διακρατικό πόλεμο. Άμεση μείωση των στρατιωτικών δαπανών.

4. Καμία άσκηση, πολυεθνική ή εθνική, διαχείρισης εξεγέρσεων, καταστολής πλήθους, εσωτερικής ασφάλειας, ανακατάληψης κτιρίων και εργοστασίων. Όχι κοινές επιχειρήσεις στρατού-αστυνομίας.

5. Όχι στην υποχρεωτική στράτευση στα 18 και τους νέους εξοπλισμούς. Κανένας “κοινωνικός ρόλος” του στρατού, καμία εθελοντική και εργασιακή υπηρεσία στη μηχανή του πολέμου. Όχι στην νέα Εθνοφυλακή και τις εθνικιστικές Λέσχες Εφέδρων.

6. Κοινό αντιπολεμικό-εργατικό κίνημα σε Ελλάδα και Τουρκία για την αποτροπή του πολέμου, την ανατροπή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, της κυβέρνησης Ερντογάν και κάθε επίδοξου διαχειριστή των (κοινών) αντεργατικών πολιτικών τους. Μπλοκάρισμα της μηχανής του πολέμου και στις δύο όχθες του Αιγαίου.

7. Οικοδόμηση κοινών όρων ζωής των ντόπιων με τους πρόσφυγες. Όχι στη γκετοποίηση. Κλείσιμο των στρατοπέδων συγκέντρωσης. Κατάργηση του εκτάκτου δικαίου υποδοχής, απόρριψης, διαλογής, απελάσεων και εγκλεισμού των προσφύγων.

Να σώσουμε την τάξη μας και να σωθούμε μαζί της.

ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ