ΒΙΝΤΕΟ-28/7/1932. Όταν ο αμερικάνικος στρατός δολοφονούσε βετεράνους

Στις 28 Ιουλίου 1932, αμερικανικά στρατεύματα επιτέθηκαν εναντίον χιλιάδων βετεράνων του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, στους καταυλισμούς τους στην Ουάσιγκτον. 

Στα χρόνια που ακολούθησαν τον Πόλεμο, το Κογκρέσο ψήφισε νομοθεσία που θα πλήρωνε το 1945, στους βετεράνους, αποζημίωση για το χρόνο τους στην υπηρεσία. Ωστόσο, με την οικονομική κρίση του 29’, πολλοί  βετεράνοι, εξαθλιωμένοι και οι περισσότεροι άνεργοι, απαίτησαν από την κυβέρνηση να τους πληρώσει τα χρήματα άμεσα. 

Αρχίζοντας τον Μάιο του 1932, βετεράνοι από όλη τη χώρα διαδήλωσαν για να ασκήσουν πίεση και να δείξουν την υποστήριξή τους σε ένα νομοσχέδιο που εισήχθη στο Κογκρέσο, το οποίο θα τους πλήρωνε νωρίτερα. Σύντομα 40000, που γρήγορα έγιναν γνωστοί ως ο Bonus Army, ή Bonus Expeditionary Force, καθώς και οι οικογένειές τους, μπήκαν στην πρωτεύουσα, δημιουργώντας καταυλισμούς στην περιοχή.
 Στα τέλη Ιουλίου, η κυβέρνηση θέλοντας να αποφύγει κι άλλες κοινωνικές ομάδες σε παρόμοιες διεκδικήσεις, αποφάσισε ότι οι βετεράνοι θα πρέπει να εκκενώσουν τα εγκαταλελειμμένα κτίρια που κατείχαν κατά μήκος της λεωφόρου της Πενσυλβανίας. Ωστόσο, οι βετεράνοι αρνήθηκαν να φύγουν και στις 28 Ιουλίου ξέσπασε βία ανάμεσα σε βετεράνους και αστυνομικούς, με αποτέλεσμα τους θανάτους δύο βετεράνων. 

Η κυβέρνηση ζήτησε να παρέμβουν ομοσπονδιακά στρατεύματα και να αποσταλούν τανκς, πεζικό και ιππικό με επικεφαλής τον στρατηγό Ντάγκλας Μακάρθουρ. Τα στρατεύματα με πρωτοφανή αγριότητα, χρησιμοποίησαν δακρυγόνα και ξιφολόγχες για να σπρώξουν τους βετεράνους από την περιοχή του κέντρου, αδιαφορώντας αν μπροστά τους είχαν γυναίκες, μικρά παιδιά, ακόμα και βρέφη. Στη συνέχεια ο MacArthur προχώρησε στην εκκαθάριση του κύριου στρατοπέδου των βετεράνων στο Anacostia Flats, πυρπολώντας τον καταυλισμό. Τουλάχιστον 4 βετεράνοι, μια γυναίκα κι ένα μωρό θα πλήρωναν με την ζωή τους την επιδρομή του στρατού και θα σόκαραν την αμερικανική κοινωνία. 

Αν και η κυβέρνηση ισχυρίστηκε ότι τα στρατεύματα χρησιμοποίησαν ελάχιστη δύναμη και υποστήριξαν ότι πολλοί από τους διαδηλωτές που δρομολογήθηκαν ήταν ριζοσπάστες και εγκληματίες παρά βετεράνοι, το κοινό αντέδρασε αρνητικά στη χρήση ομοσπονδιακών στρατευμάτων στους βετεράνους. Το περιστατικό αύξησε τη δυσαρέσκεια της κοινής γνώμης με τον Πρόεδρο Χούβερ, να χάσει τελικά την επανεκλογή του. Οι πρώτες πληρωμές της αποζημίωσης που ζητούσαν οι βετεράνοι θα εγκρινόταν τελικά, το 1936.