Mετά την ήττα της αντιπολίτευσης και την αυγή της περιόδου του πρώτου εκλεγμένου Σουλτάνου Ερντογάν, οι διανοούμενοι, οι ακαδημαϊκοί και οι ανεξάρτητοι δημοσιογράφοι στην Τουρκία κατατάσσονται σε τρεις κατηγορίες: σε εκείνους που ακόμη τρέφουν την ελπίδα ότι θα νικήσουν τον αυτοκράτορα, σε εκείνους που είναι εντελώς απαισιόδοξοι μπροστά στον νέο λαϊκό φασισμό και τέλος σε εκείνους που αναζητούν μια τρίτη οδό για να απαλλαγούν από τον Ερντογάν και να οικοδομήσουν μια νέα πραγματικότητα για όλους τους πολίτες της χώρας.
Οι υποστηρικτές της πρώτης αντίληψης πιστεύουν ότι ο Ερντογάν χρησιμοποίησε τεχνάσματα στις εκλογές και ότι κανονικά έχασε αλλά χάρη σε αυτή την τεράστια και σοβαρή απάτη κατάφερε να παραμείνει στην εξουσία. Φυσικά, είναι λίγο θυμωμένοι με τον Μουχαρέμ Ιντζέ, τον υποψήφιο της αντιπολίτευσης που έπρεπε να αποδεχθεί την νίκη του Σουλτάνου ακόμη και εάν δεν είχαν καταμετρηθεί όλες οι ψήφοι. Έπρεπε να κρυφτεί κάπου και μπόρεσε να εμφανιστεί μπροστά στις κάμερες και τα μικρόφωνα 24 ώρες μετά το τέλος της ψηφοφορίας. Οι αισιόδοξοι εργάζονται πλέον για να γίνει ο Ιντζέ πρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ήδη προετοιμάζονται για τις δημοτικές εκλογές που θα γίνουν κανονικά τον Μάρτιο του 2019. Αυτή η ομάδα δεν αποδέχεται ότι ο φασισμός εγκαθίσταται στην Τουρκία αν και σχεδόν όλες οι δομές του κράτους υπάγονται πλέον στον Πρόεδρο, σύμφωνα με τα τελευταία διατάγματα του Παλατιού.
Η δεύτερη ομάδα, η πλειονότητα των μελών της οποίας είτε ήδη έχει εγκαταλείψει την Τουρκία είτε ετοιμάζεται να το κάνει, πιστεύει ότι ο Ερντογάν πέτυχε τους σκοπούς του και ότι πλέον είναι αδύνατο να ανατραπεί παρά μόνο με ένα στρατιωτικό πραξικόπημα ή καλύτερα με τον θάνατό του φυσικό ή μη. «Ο φασίστας δεν θα αφήσει ειρηνικά την εξουσία», έλεγαν οι υποστηρικτές αυτής της αντίληψης πριν την 24η Ιουνίου. Εκτιμούν ότι ο Ερντογάν κατάφερε να δημιουργήσει μια κοινωνική βάση όπου είναι δημοφιλής. «Ένα μεγάλο κοπάδι με πρόβατα», όπως λέγεται πολύ συχνά. Πιστεύουν επίσης ότι δεν έγιναν μεγάλες ατασθαλίες κατά τις εκλογές της 24 Ιουνίου. Τρία σενάρια είναι πιθανά κατά τους ίδιους για να τεθεί ένα τέλος στην εποχή του Ερντογάν: Πραξικόπημα, εξωτερική παρέμβαση ή οικονομική κρίση. Ακόμη, υπογραμμίζουν την ευθύνη της αντιπολίτευσης για την παράνομη και παράτυπη ανέλιξη του Σουλτάνου. Οι σοσιαλδημοκράτες, οι κεμαλιστές, οι άνθρωποι της Αριστεράς και οι φιλελεύθεροι μπορούν να εντοπιστούν ανάμεσα σε αυτές τις δυο ομάδες.
Τέλος, οι υποστηρικτές της Τρίτης Οδού, που μόλις εμφανίστηκαν, προτείνουν ένα νέο σύγχρονο πολιτικό καθεστώς, πλουραλιστικό, δημοκρατικό με την μέγιστη συμμετοχή των πολιτών.
Πιστεύουν ότι υπάρχει μια μάχη μεταξύ των κεμαλιστών του παλαιού καθεστώτος και των εκπροσώπων της νέας διδασκαλίας του Ισλάμ, των επονομαζόμενων Πράσινων Κεμαλιστών. Αυτές οι δυο τάσεις μοιάζουν αρκετά καθώς είναι τα μέλη τους είναι αντιδημοκράτες, εθνικιστές και κρατικιστές. Οι δυο όχθες του κεμαλισμού τάσσονται ενάντια στους Κούρδους, όπως και στις άλλες παλαιές μειονότητες της χώρας (Αρμένιους, Έλληνες και Εβραίους), και υιοθετούν την ίδια συμπεριφορά αναφορικά με τις γυναίκες, τα παιδιά και τα άτομα ΛΟΑΤΚΙ.
Ούτε αισιόδοξοι ούτε και απαισιόδοξοι, οι υποστηρικτές της τρίτης αυτής ομάδος προσπαθούν να διαμορφώσουν νέες πολιτικές για να δημιουργήσουν μια ατμόσφαιρα ελευθερίας, ισότητας και αδελφοσύνης. Μειοψηφία στην σημερινή πολιτική σκηνή, η Τρίτη Οδός, είναι παρούσα εντός του HDP, του Δημοκρατικού Κόμματος των Λαών, το κόμμα των Κούρδων και της Αριστεράς.
Ο διάλογος μεταξύ αυτών των τριών πολιτικών τάσεων ξεκίνησε πολύ πρόσφατα. Τα τρία κινήματα δεν εστιάζουν μόνο στην αποχώρηση του Ερντογάν, αλλά προσπαθούν ταυτοχρόνως να αναπτύξουν πολιτικές για την οικονομία, την διπλωματία, την κοινωνική ζωή και τον πολιτισμό. Παραδόξως, οι δυο πρώτες ομάδες ανταποκρίνονται πολύ καλά σε θέματα οικονομίας, διπλωματίας, κοινωνίας και πολιτισμού. Οι αισιόδοξοι και οι απαισιόδοξοι δεν αντιτίθενται επί της αρχής στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της σημερινής κυβέρνησης, τάσσονται υπέρ ενός ισχυρού Κράτους, ειδικά σε θέματα διεθνών σχέσεων και τέλος υιοθετούν ακόμη εθνικιστικά και κρατικιστικά αντανακλαστικά σε ζητήματα κοινωνίας και πολιτισμού.
Οι οπαδοί της Τρίτης Οδού δυσκολεύονται πολύ να προπαγανδίσουν και να κάνουν αποδεκτές τις θέσεις τους στην τουρκική κοινωνία εξαιτίας εθνικιστικών και κρατικιστικών εμποδίων.
* Ο Τούρκος δημοσιογράφος Ραγκίπ Ντουράν, με ρεπορτάζ και αναλύσεις, καταγράφει κάθε Σαββατοκύριακο στο Tvxs.gr, τις εξελίξεις στην Τουρκία. [Μετάφραση: Νίκος Μίχος]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου