Ο Alexander Reid Ross είναι λέκτορας στο Πανεπιστήμιο του Πόρτλαντ και συγγραφέας.
Έχει γράψει το βιβλίο Against The Fascist Creep (AK Press, 2017). Μετάφραση Δημήτρης Πλαστήρας
Ο απόηχος από το Unite the Right Rally στο Σάρλοτσβιλ που οργανώθηκε από ανοιχτά φασίστες προκάλεσε νέο αίσθημα έκτακτης ανάγκης για το αντιρατσιστικό και αντιφασιστικό κίνημα.
Μετά το αποτυχημένο συλλαλητήριο, ένας νεοναζί με το όνομα James Alex Fields έπεσε με το αυτοκίνητό του σε μια ομάδα από αντιφασίστες, δολοφονώντας έναν και τραυματίζοντας 19. Ο Fields φωτογραφήθηκε στο συλλαλητήριο ανάμεσα στα μέλη της φασιστικής ομάδας Vanguard America, φορώντας τη στολή τους με λευκή πόλο μπλούζα και χακί παντελόνι και επιδεικνύοντας μια ασπίδα με το έμβλημά τους με δύο φάσκες (fasces) που σχηματίζουν ένα Χ. Η εικόνα αυτή μας δίνει μια ξεκάθαρη εικόνα του πως μοιάζει ο φασισμός και που μπορεί να αντιμετωπιστεί. Η φασιστική οργανωτική δράση, όμως σπάνια είναι τόσο ανοιχτή ή εμφανής. Οι φασιστικές προσπάθειες για τη στρατολόγηση και επιρροή συχνά γίνεται υπό τη κάλυψη της ασάφειας μέσα σε χώρους αντικουλτούρας, για παράδειγμα σε συναυλίες, πάρτι, σε περιοδικά ή διαδικτυακά. Υπάρχει μια πιθανότητα πως πολλοί είτε θα εγκαταλείψουν την εναλλακτική δεξιά (alt-right) ή θα υποχωρήσουν σε τέτοιους χώρους σε μια προσπάθεια ανασυγκρότησης.
Μετά το αποτυχημένο συλλαλητήριο, ένας νεοναζί με το όνομα James Alex Fields έπεσε με το αυτοκίνητό του σε μια ομάδα από αντιφασίστες, δολοφονώντας έναν και τραυματίζοντας 19. Ο Fields φωτογραφήθηκε στο συλλαλητήριο ανάμεσα στα μέλη της φασιστικής ομάδας Vanguard America, φορώντας τη στολή τους με λευκή πόλο μπλούζα και χακί παντελόνι και επιδεικνύοντας μια ασπίδα με το έμβλημά τους με δύο φάσκες (fasces) που σχηματίζουν ένα Χ. Η εικόνα αυτή μας δίνει μια ξεκάθαρη εικόνα του πως μοιάζει ο φασισμός και που μπορεί να αντιμετωπιστεί. Η φασιστική οργανωτική δράση, όμως σπάνια είναι τόσο ανοιχτή ή εμφανής. Οι φασιστικές προσπάθειες για τη στρατολόγηση και επιρροή συχνά γίνεται υπό τη κάλυψη της ασάφειας μέσα σε χώρους αντικουλτούρας, για παράδειγμα σε συναυλίες, πάρτι, σε περιοδικά ή διαδικτυακά. Υπάρχει μια πιθανότητα πως πολλοί είτε θα εγκαταλείψουν την εναλλακτική δεξιά (alt-right) ή θα υποχωρήσουν σε τέτοιους χώρους σε μια προσπάθεια ανασυγκρότησης.
Για τους ανθρώπους που μένουν στην άλλη άκρη της χώρας από το Σάρλοτσβιλ, στο Πόρτλαντ του Όρεγκον, η σφαγή της 12ης Αυγούστου έφερε πίσω θλιβερές αναμνήσεις από την 26η Μαΐου, όταν μια ρατσιστικά υποκινούμενη επίθεση με μαχαίρι από τον Jeremy Joseph Christian άφησε δυο νεκρούς και έναν τραυματία σε κρίσιμη κατάσταση, σε δημόσιο μέσο μεταφοράς. Γρήγορα κυκλοφόρησαν ειδήσεις για τις σχέσεις του Christian με τις πρόσφατες διαδηλώσεις που σχετίζονταν με την alt-right, αλλά δεν ταίριαζε στο τυπικό λευκό σοβινιστικό προφίλ – ενδιαφέρονταν για το heavy metal, την αναρχία και το μηδενισμό.
Ενώ ο Fields μας δείχνει την εικόνα του περιποιημένου φασίστα από τις Μεσοδυτικές πολιτείες, πρόθυμο να εκφοβίσει άλλους που θεωρεί πιο αδύναμους και ικανός για ακραίες πράξεις βίας, είναι σημαντικό να θυμόμαστε πως η alt-right ξεπήδησε από μια μακρά προϊστορία των φασιστών στη χειραγώγηση διαφορετικών κουλτουρών και των αξιών τους, από το συντηρητικό αντιεπεμβατισμό ως τον αριστερό αντιμπεριαλισμό και ακόμη και τις rock υποκουλτούρες. Για να σταματήσουμε τους φασίστες από το να συνεχίσουν να οργανώνονται πρέπει να αντισταθούμε όχι μόνο ενάντια σε εκείνους που φορούν τα λευκά πόλο και τα χακί αλλά και σε αυτούς που έχουν συνηθίσει στη κάλυψη της ασάφειας των στενόμυαλων δυναμικών του ανήκειν σε υποομάδες και σχηματισμούς εντός ομάδων.
Στον απόηχο των φόνων της 26ης Μαΐου στο Πόρτλαντ και της σφαγής στο Σάρλοτσβιλ στις 12 Αυγούστου, η alt-right δεν πρέπει να έχει ασφαλή χώρο, κανένα μέρος να κρυφτεί και καμία δυνατότητα οργάνωσης.
Μεταπολιτική, Skinheads και Neofolk
Μια ματιά στις φωτογραφίες και τα βίντεο από τη μακάβρια επίδειξη του Σαββάτου και την λαμπαδηφορία της alt-right στο Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια που πραγματοποιήθηκε το προηγούμενο βράδυ αποκαλύπτει όχι μόνο την αισθητική ενός περιθωριακού κλαμπ, αλλά ένα συνονθύλευμα από διαφορετικά στυλ, από χίπστερ μουστάκια και κουρέματα ως μπλούζες από συγκροτήματα hate rock και skinhead που φορούσαν φανερά προϊόντα της Blood & Honour. Η alt-right δεν έχει προσπαθήσει να αντικαταστήσει αυτές τις σκηνές αντικουλτούρας καθώς προσθέτει πάνω από αυτές νέα τμήματα του πληθυσμού. στην πραγματικότητα, η punk αισθητική και οι metal υποκουλτούρες παραμένουν ζωτικής σημασίας για το σύγχρονο φασιστικό κίνημα.
Όταν οι punk και οι metal σκηνές ήρθαν στο προσκήνιο αρχικά στη δεκαετία του 1970, εμπεριείχαν την αίσθηση προδοσίας των ανθρώπων της εργατικής τάξης που είχαν προδοθεί από συνθήκες πέρα από τον έλεγχο τους. εκμεταλλευόμενοι μια οικονομική ύφεση στο Ηνωμένο Βασίλειο υπό μια αριστερή Εργατική κυβέρνηση, οι φασίστες άρχισαν να δρουν για το λογαριασμό ενός κόμματος με το όνομα Εθνικό Μέτωπο (National Front) αλλά αντιμετώπισαν βίαιη αντίσταση από την αριστερά. Μια ομάδα μελών του Εθνικού Μετώπου συμφώνησαν σε μια «μεταπολιτική» προσέγγιση, επεμβαίνοντας σε περιβάλλοντα αντικουλτούρας όπως το punk και το metal για να τους μετατρέψει σε γόνιμο έδαφος για το φασισμό. Η προσέγγιση αυτή, σταχυολογημένη από μια ομάδα φασιστών ιδεολόγων γνωστών ως Ευρωπαϊκή Νέα Δεξιά (European New Right), αργότερα θα αποτελούσε το υπόβαθρο της ιδεολογίας της alt-right.
Παίρνοντας έμπνευση από ένα δίκτυο «εθνικών επαναστατικών» τρομοκρατικών πυρήνων δομημένους ως αριστεροί πυρήνες και αντλώντας έμπνευση από τον μυστικιστή φασίστα, Julius Evola, η αποσχιστική αυτή ομάδα ίδρυσε το Επίσημο Εθνικό Μέτωπο (Official National Front) και άρχισε να την έντονη δράση στρατολόγησης φασιστών skinhead ως «πολιτικών στρατιωτών». Το σπουδαιότερο άτομο από αυτή την άποψη, ο Ian Stuart Donaldson, ήταν τραγουδιστής ενός συγκροτήματος με το όνομα Skrewdriver, που ξεπήδησε από την τραχιά rock ‘n’ roll σκηνή του Oi! punk το 1976. Όταν αριστεροί οργάνωσαν μια ετήσια συναυλία με τίτλο Rock Against Racism για να δημιουργήσουν ένα λαϊκό κίνημα ενάντια στο Εθνικό Μέτωπο και τους φασίστες skinhead, ο Donaldson οργάνωσε μια αντιεκδήλωση που ονόμασε Rock Against Communism και ένα δίκτυο διανομής με το όνομα Blood & Honour, όπου και τα δύο συνεχίζουν να υπάρχουν ακόμη και σήμερα.
Η επίδοξη Εθνικομπολσεβίκικη «Anant–Garde»
Στις αρχές της δεκαετίας του 1980, δυο μέλη ενός αριστερού συγκροτήματος που είχε παίξει στο Rock Against Racism μετακόμισαν στη Γερμανία απογοητευμένη από την αριστερά, και εντάχθηκαν την φασιστική τάση της «τρίτης θέσης» (ούτε καπιταλισμός ή κρατικός κομμουνισμός αλλά εθνικός σοσιαλισμός). Αυτό που δημιούργησαν ήταν ένα είδος avant-garde φασιστικής αισθητικής που μπορούσε να προσελκύσει εκείνους που δυσανασχετούσαν με την μεθυσμένη, θορυβώδη παρουσία των skinhead.
Παίρνοντας ιδέες και από την αριστερά και από τη δεξιά ενώ υιοθετούσαν τα μυστικιστικά χαρακτηριστικά «πέρα από» ιδεολογία του Evola, η νέα τους μπάντα, Death In June, δημιούργησε ένα σκοτεινό, μονότονο ήχο με συχνά μελαγχολικούς στίχους που μιλούν για τα ερείπια του πολιτισμού και την επιθυμία να σηκωθούν, σαν το φοίνικα από τις στάχτες. Σύντομα, οι Death In June και οι συνεργάτες τους ανέπτυξαν ένα δίκτυο από στενά σχετιζόμενες μπάντες γύρω από το μουσικό είδος του «neofolk», που είχαν χαλαρές σχέσεις με το Εθνικό Μέτωπο, όπως επίσης με φασιστικές δεξαμενές σκέψεις όπως η Islands of the North Atlantic (IONA) και η Transeuropa.
Ενώ το δίκτυο διανομής Blood & Honour του Donaldson βοήθησε στην εξάπλωση του Εθνικού Μετώπου και της ναζιστικής ιδεολογίας μέσα από συναυλίες skinhead και πάρτι σε όλο το κόσμο, οι neofolk μπάντες και οι συγγενικοί πειραματικοί και noise καλλιτέχνες όπως ο Boyd Rice και ο Michael Moynihan όλο και περισσότερο εξερευνούσαν την γοητεία αντικουλτούρας που εξέπεμπε η μεταπολιτική, και ασχολήθηκαν με το σατανισμό, το παγανισμό και το φασισμό. Αφοσιωμένοι μουσικοί διαβεβαίωναν πως κανένας ήχος, με εξαίρεση το hate rock, δεν μπορούσε να διεκδικηθεί αποκλειστικά από φασίστες, αλλά ο αγώνας θα ήταν δύσκολος και συχνά βίαιος.
Στο Σαν Φρανσίσκο, η φασιστική skinhead και avant-garde σκηνή συγκλίναν με το Αμερικάνικο Μέτωπο, που δημιούργησε επιπλέον δεσμούς με μεγαλύτερους πολιτικούς συνασπισμούς από την Αυστραλία ως το Βέλγιο, το Καναδά ως την Ισπανία και την Αγγλία σε ένα νέο δίκτυο που θα ονομάζονταν «Ευρωπαϊκό Απελευθερωτικό Μέτωπο» (European Liberation Front). Πολλές από αυτές τις ομάδες οργανώθηκαν υπό τις ιδέες του «εθνικομπολσεκιβισμού» πως ο κόσμος πρέπει να οργανωθεί σε εθνοκράτη σε μια ομοσπονδιακή υπερεθνικιστική εκδοχή της Σοβιετικής Ένωσης. Ήταν η πρώτη εκδοχή μιας διεθνούς φασιστικής ένωσης που αργότερα θα έπεφτε υπό την επιρροή του Ρώσου φασίστα Alexander Dugin και της «Ευρασιανιστικής» φιλοσοφίας του, όπου και τα δύο έχουν σχέση με την alt-right.
Ακτιβιστές του Ευρωπαϊκού Απελευθερωτικού Μετώπου όπως ο Troy Southgate, πρώην μέλος του Επίσημου Εθνικού Μετώπου, επιδίωξαν να εκμεταλλευτούν την αναρχική ιδεολογία που σχετίζονταν με την punk και metal υποκουλτούρα, όπως και τις επαναστατικές αυτόνομες ριζοσπαστικές ομάδες. Ονομάζοντας το συνθετικό τους ιδεολογικό μείγμα «εθνικό αναρχισμό», οι φασίστες αυτοί οικειοποιήθηκαν μια τροτσκιστική στρατηγική γνωστή ως «εισοδισμό», μπαίνοντας σε κινήματα (ιδιαίτερα στο οικολογικό κίνημα) και είτε τα έστρεψαν προς την ιδεολογία τους ή τα κατέστρεψαν εκ των έσω. Με την μέθοδο που αργότερα θα χρησιμοποιούνταν από την alt-right, οι φασίστες χρησιμοποίησαν αριστερές ιδέες εναντίον της αριστεράς ώστε να αποκρύψουν τη ταυτότητα τους ενώ διάβρωναν τις χειραφετικές και αναρχικές τάσεις μέσα στις αντικουλτούρες, οι οποίες παρέμεναν επιφανειακά αναρχικές. Η άρνηση τέτοιων σημείων εισόδου στους φασίστες, τους αφαιρεί μια μεγάλη και σημαντική βάση από την οργάνωση τους.
National Socialist Black Metal
Μέσα από δισκογραφικές εταιρείες όπως η Resistance Records, η Elegy Records και η Unholy Records, επιχειρήσεις διανομής όπως η Rouge et Noir και περιοδικά όπως τα Requiem Gothique και το Napalm Rock, οι φασίστες συνένωσαν το haterock και το neofolk με την αναρχική και μηδενιστική σκέψη ώστε να μεταφέρουν με πειστικότητα τις ιδέες τους σε ανατρεπτικές, αν και πολιτικά ασαφείς, αντικουλτούρες. Σημαντικά μοτίβα συμπεριλάμβαναν πνευματικό αποκρυφισμό και μηδενισμό (όπως ότι, τα πάντα πρέπει να καταστραφούν για να μπορέσει μια πραγματικά εθνικιστική ζωή να αρχίσει εκ νέου), όπως και η σύνδεση μιας τοπικής οικολογίας με την ουσία και πνεύμα του έθνους, που συχνά διατυπώνεται με «παραδοσιαρχική» ή φυλετική γραμμή.
Οι φασίστες συχνά φετιχοποιούν τον Άριο μύθο και την επιστροφή στο παγανισμό ως εκ φύσης κοντινότερο στην Ευρωπαϊκή παράδοση – μια τάση που έγινε ιδιαίτερα εμφανής με την προώθηση του σκανδιναβικού black metal. Βγαλμένο από αντίδραση προς τις φανταχτερές «hair» metal και το ακατάστατες death metal μπάντες της δεκαετίας του 1980, το πρώιμο σκανδιναβικό black metal επεδίωκε την ωμότητα στη μουσική, δίνοντας έμφαση σε μια αυστηρή αισθητική αίματος, βίας και τελετουργικών θυσιών.
Καθώς το black metal εξαπλώθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες και διάφορα συγκροτήματα συντάχθηκαν με την Blood & Honour, ένας αριθμός από συγκροτήματα έγιναν όλο και πιο ανοιχτά υπέρ του λευκού εθνικισμού. Όταν ο ηγέτης των Burzum, Varg Vikernes, δολοφόνησε ένα μέλος αντίπαλου συγκροτήματος, ο Michael Moynihan, συνεργάστηκε στη συγγραφή του Lords of Chaos για να μιλήσει για το black metal και το σατανισμό σε αυτό που έγινε η κυρίαρχη αφήγηση της σκηνής του black metal. Έτσι, πολλοί νέοι άνθρωποι γοητευμένοι από τη φρικιαστική και ωμή black metal σκηνή, εντάχθηκαν με τη βοήθεια ενός «ειδωλολάτρη αναρχοφασίστα», σύμφωνα με τον διακεκριμένο μελετητή Mattias Gardell, ενδυναμώνοντας ένα αναπτυσσόμενο διεθνές δίκτυο από εξειδικευμένες Εθνικοσοσιαλιστικές Black Metal (NSBM) μπάντες και οπαδούς.
Η δυσοίωνη προειδοποίηση του Πόρτλαντ
Οι συνέπειες της διασταύρωσης μεταξύ φασιστικών και αναρχικών ιδεών στις υποκουλτούρες μπορεί να είναι σοβαρές. Το Μάιο του 2010, αντιφασίστες που έκαναν δράσεις εναντίον του βίαιου φασιστικού δικτύου skinhead, Volksfront, σοκαρίστηκαν όταν ένας αντιφασίστας ακτιβιστής με το όνομα Luke V. Querner δέχτηκε πυροβολισμό από ένα φασίστα και έμεινε παράλυτος. Μετά τον πυροβολισμό, οι Rose City Antifa δημοσιοποίησαν τα στοιχεία δυο NSBM συγκροτημάτων, των Immortal Pride και των Fanisk, που προειδοποιούσε, «τα οι σκηνές της υποκουλτούρας επίσης διεκδικούνται ιδεολογικά, μια πραγματικότητα που αγνοούμε με δικό μας κίνδυνο».
Σύμφωνα με τα σχόλια στη σελίδα του Indymedia1 (Portland), το συνδεόμενο με το Volksfront συγκρότημα, Immortal Pride, παραδέχτηκαν το φασισμό τους με περηφάνια, ενώ οι Fanisk ισχυρίστηκαν πως η «υπερβατική» τους τέχνη είχε παρεξηγηθεί από απολίτιστους, υπερβολικούς αντιφασίστες. Οι απόπειρες των Fanisk να αντικρούσουν τις κατηγορίες ήταν ίδιες με τις προσπάθειες των φασιστών να μεταφράσουν τις ιδέες τους σε μη αμφιλεγόμενα ζητήματα όπως «το δικαίωμα να διαφέρουν», που σημαίνει εθνοκράτη τύπου απαρτχάιντ, ή «να είναι ταυτόχρονα2 υπέρ της Λευκής Δύναμης, της Κίτρινης Δύναμης, της Μαύρης Δύναμης και της Κόκκινης Δύναμης».
Μέσα στη αναταραχή και τις συνέπειες τόσο από το πυροβολισμό όσο και από την επακόλουθη δημοσιοποίηση, ένας οπαδός των Immortal Pride με το όνομα Tom Christensen, ανακοίνωσε ήσυχα στο Stormfront την εκμετάλλευση της punk και black metal σκηνής για τη συγκέντρωση πληροφοριών για αντιφασίστες:
«Ήμουν φανατικός οπαδός του punk στη μουσική και υπήρχαν κάποιοι αντι που τριγύριζαν στην ίδια σκηνή. Ήμουν φίλος με μερικούς… Κράτησα τις απόψεις μου για εμένα και θα κατέρριπτα κάθε γνώμη που εξέφραζαν και έμοιαζαν να έχουν κενά σε αυτές. Είναι ιδιαίτερα χρήσιμο να ξέρουμε μερικούς από αυτούς τους ανθρώπους. Ξέρω ποιοι είναι οι βασικοί παίχτες στην αντί και SHARP(Skinheads Against Racial Prejudice) σκηνή».
Αργότερα ρώτησε το Stormfront αν έπρεπε ή όχι να καρφώσει τους αντιφασίστες γνωστούς του. Ο Christensen ανακαλύφθηκε από τους Rose City Antifa και ξεμπροστιάστηκε σε μια ειδοποίηση3 τον Μάιο του 2013, μετά όμως από μια σειρά από δικαστικές αποφάσεις εναντίον αναρχικών, που κάποιοι υποθέτουν ότι χρησιμοποιήθηκαν στοιχεία που έδωσε στην αστυνομία. Επίσης έγινε γνωστός ως «Trigger» Tom, δηλώνοντας πως ίσως είχε πυροβολήσει τον Querner το 2010. Είτε είναι ακριβείς αυτές οι εικασίες, είτε όχι, η θέση του Christensen μέσα σε ριζοσπαστικές υποκουλτούρες εξέθεσε τους αντιφασίστες σε καίριους κινδύνους. Μόλις πρόσφατα, την Τετάρτη, στις 8 Αυγούστου (ΣτΜ: το άρθρο γράφτηκε τον Αύγουστο του 2017), ο Christensen συνελήφθηκε4 επειδή μαχαίρωσε κάποιον σε μια συναυλία των Rancid και των Dropkick Murphys στο Σικάγο.
Ένα τέλος στον εισοδισμό;
Ως σήμερα, φασιστικά συγκροτήματα βρίσκουν καταφύγιο μετακινούμενα μεταξύ πολιτικά ασαφών υποκουλτούρων και φασιστικών ομάδων. Ο Paul Waggener, ο αρχηγός μιας βίαιης βιοπεριφερειακής ομάδας που λέγεται The Wolves of Vinland5, που έχει παραρτήματα σε ολόκληρες τις ΗΠΑ, επιχειρεί να διαδώσει την εθνοαποσχιστική του άποψη μέσα και από neofolk και black metal εγχειρήματα. Παρά το γεγονός πως ο περιφερειακός αρχηγός των WoV στο Πόρτλαντ, ο Jack Donovan αποκαλεί τον εαυτό του «αναρχοφασίστα» και έχει μιλήσει σε συνέδρια της alt-right, προσπάθειες από τους Rose City Antifa να φέρουν στο φως την οργάνωση αυτή και τις τοπικές τους δράσεις έχουν έρθει αντιμέτωπες με την αντίσταση μηδενιστών απολογητών.
Είναι σημαντικό για πολλούς που ο Jeremy Cristian που ονόμασε την ιδέα του για μια βιοπεριφέρειακή, μόνο για λευκούς χώρα στον Βορειοδυτικό Ειρηνικό ως «Vinland6», έναν όρο που χρησιμοποιούν όχι μόνο οι WoV αλλά και το πλέον ανενεργό αμερικάνικο παράρτημα της σχετιζόμενης με το NSBM οργάνωσης, Heathen Front, επικεφαλής του οποίου ήταν ο διαβόητος ναζί, James Mason, η δουλειά του οποίου εκδίδεται από τον «αναρχοφασίστα» Michael Moynihan.
Το μείγμα βιοπεριφεριασμού, ρατσισμού και metal άρεσε και στον ηγέτη της ναζιστικής ομάδας Northwest Front, Harold Covington, του οποίου η εμπειρία ως ναζί περιλαμβάνει τη συμμετοχή στο σχεδιασμό της Σφαγής του Γκρίνσμπορο το 1979 και τη δημιουργία του σχετιζόμενου με την Blood & Honour, αγγλικής οργάνωσης Combat 18. Πλέον αφιερωμένος στη διείσδυση του βιοπεριφερειακού κινήματος της Κασκαδίας (Cascadia) και την στροφή του προς το φασισμό, ο Covington διακήρυξε, «μοιάζει πως [ο Jeremy Christian] ήταν ένας από τους πολλού περιθωριακούς χαρακτήρες ‘μας’[.]». Παρόμοιες λευκές εθνικιστικές ομάδες υπάρχουν περιφερειακά του νεοσυνομοσπονδιακού κινήματος στο Νότο.
Η metal σκηνή, το punk, ο βιοπεριφεριασμός, και άλλα διασυνδεδεμένα περιβάλλοντα αντικουλτούρας συνεχίζουν να προσφέρουν μια αίσθηση του ανήκειν σε όσους το χρειάζονται, αλλά συχνά γίνονται εσωστρεφή και αμυντικά όταν τους γίνεται κριτική από τα έξω. Η εσωστρέφεια αυτή αποκαλύπτει ένα ευάλωτο σημείο στους φασίστες εισοδιστές. Παρόλα αυτά, η αντίσταση συνεχίζει να μεγαλώνει από μέσα καθώς οι άνθρωποι γίνονται όλο και πιο ενήμεροι για τους κινδύνους του φασισμού που υποβόσκει.
Τα τελευταία χρόνια έχουν αυξηθεί οι διαμαρτυρίες έξω από χώρους που φιλοξενούν metal και neofolk μπάντες που αποδεδειγμένα ή θεωρείται πως έχουν σχέσεις με το φασισμό. Διαμαρτυρίες ενάντια στους Death In June έχουν γίνει από το Πόρτλαντ ως τη Νότια Φλόριντα, μια μεγάλη ομάδα ανθρώπων διαδήλωσαν εναντίον των Graveland στο Μόντρεαλ, ενώ οι Satanic Warmaster αναγκάστηκαν να παίξουν κρυφά στη Γλασκόβη, οι συναυλίες των Blood and Sun ακυρώθηκαν στα Μεσοδυτικά, και η εμφάνιση των Marduk στο Όκλαντ ακυρώθηκε και υπήρξε διαμαρτυρία στο Ώστιν. Στο μεταξύ αντιφασιστικές black metal μπάντες όπως οι Ancst και οι Dawn Ray’d κερδίζουν φήμη για την απόρριψη του σεξισμού και του ρατσισμού.
Παρά το ότι κάποιοι οπαδοί και δημοσιογράφοι παραπονούνται για την ελευθερία του λόγου των μουσικών, κρίνοντας από τις αυξανόμενες αντιδράσεις, η metal σκηνή γίνεται ιδιαίτερα συνειδητοποιημένη όχι μόνο για την ασφάλεια των μελών της, αλλά και του ρόλου της είτε στην ενδυνάμωση της φλόγας της παγκόσμιας αναγέννησης του φασισμού ή στην συμμετοχή στη κατάσβεση τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου