Τρίτη 25 Σεπτεμβρίου 2018

Εκδικούνται το κίνημα κατά των πλειστηριασμών ή φοβούνται το κίνημα που έρχεται;

του Αλέξανδρου Καπακτσή, (αναδημοσίευση από το blog Εύφορη Πεδιάδα)Μέχρι τώρα ήταν κλήσεις σε απολογία των κατηγορουμένων. εκπαιδευτικών, δικηγόρων, συνδικαλιστών, αγωνιστών και γενικά όσους θεώρησαν πρωταίτιους στο κίνημα κατά των πλειστηριασμών. 
Τώρα άρχισαν και οι κλήσεις για δίκες αρχίζοντας από τον δάσκαλο, συνδικαλιστή και πρωτεργάτη στη δημιουργία του κινήματος κατά των πλειστηριασμών της λαϊκής κατοικίας και περιουσίας Ηλία Σμήλιου με κατηγορίες ότι 1) …συμμετείχε ως υποκινητής σε ομάδα 100 περίπου ατόμων που φωνασκούσαν, εκφωνούσαν συνθήματα και κατευθύνονταν προς την έδρα του Ειρηνοδικείου όπου ίστατο η επί του πλειστηριασμού υπάλληλος (…) Χρουσαλά Ιωάννα, εμποδίζοντας την πρόοδο του πλειστηριασμού, κατευθυνόμενοι απειλητικά σε βάρος του αστυνομικού φραγμού και κτυπώντας αστυνομικούς (…) με αποτέλεσμα να τραυματισθεί αστυνομικός (…) που υπέστη κάκωση παρειακής χώρας…

2) …εμπόδισε με βία τον ελεύθερο συναγωνισμό και δη (…) μετά από συναπόφαση με άλλους ακτιβιστές που είχαν προαποφασίσει να εμποδίσουν την διενέργεια πλειστηριασμού (…) και οδήγησαν στη ματαίωση του πλειστηριασμού, ενώ ματαιώθηκαν και άλλοι προγραμματισμένοι για την ίδια ημέρα πλειστηριασμοί.

Αναμένονται και άλλες δίκες με κατηγορούμενους, με ανάλογες κατηγορίες, γνωστούς σε όλους αγωνιστών συνδικαλιστών της Θεσσαλονίκης.

Δεν έφθασε μόνο αυτό. Κάλεσαν σε απολογία αρχηγό κόμματος, τον Παναγιώτη Λαφαζάνη, καθώς είναι αντιμέτωπος με τις κατηγορίες για οπλοφορία, οπλοχρησία και παράβαση του νόμου περί κροτίδων και πυροτεχνημάτων. Ενδεικτικό ότι το έκανε το «Τμήμα Προστασίας του Κράτους και του Δημοκρατικού Πολιτεύματος». Τον κάλεσε για τη συμμετοχή του στις κινητοποιήσεις κατά των πλειστηριασμών, καθώς για τις παραπάνω κατηγορίες, διενεργείται προκαταρκτική εξέταση, κατόπιν παραγγελίας της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθηνών.

Τελικά τι συμβαίνει; Εκδικείται το κράτος των μνημονιακών πολιτικών δυνάμεων ένα κίνημα που τους έβαλε τόσα εμπόδια και αποκάλυψε την ουσία της πολιτικής τους ή παίρνει μέτρα γιατί προβλέπει ανάπτυξη του διεκδικητικού κινήματος των εργαζομένων «τώρα που τέλειωσαν τα μνημόνια» γιατί ο φόβος φυλάει τα έρμα; Και τα δύο συμβαίνουν κατά τη γνώμη μας.

Το κίνημα των πλειστηριασμών, που ξεκίνησε από τα κάτω, με πρωταγωνιστές ανθρώπους, αγωνιστές της διπλανής πόρτας όπως ο Ηλίας Σμήλιος, που με ανυπέρβλητη υπομονή και επιμονή έδιναν το ραντεβού τους στα δικαστήρια κάθε βδομάδα, κατάφεραν για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα: να σταματήσουν εντελώς τους πλειστηριασμούς, να αποκαλύψουν ότι ο πραγματικός στόχος ήταν η αρπαγή της λαϊκής κατοικίας και περιουσίας (Οι μεγαλοοφειλέτες των τραπεζών, είτε την «έκαναν» είτε έμειναν στη χώρα, προστατεύουν την πραγματική περιουσία τους με έναν ολόκληρο φραγμό δικονομικών μέσων και μια ολόκληρη στρατιά δικηγόρων ενώ οι λαϊκοί άνθρωποι είτε θα χάσουν την περιουσία τους και θα συνεχίσουν να χρωστάνε είτε θα συμβιβαστούν να κάνουν τη ζωή τους ακόμη πιο άθλια δίνοντας μέρος από το υστέρημα τους έναντι των δανείων εις τον αιώνα τον άπαντα. Αυτό «έχει ψωμί» για την κάλυψη μέρους των κόκκινων δανείων με την εξαγορά τους από διεθνή Fundsκοράκια.)

Το κίνημα κατά των πλειστηριασμών έβαζε σοβαρά εμπόδια στο κλείσιμο της αξιολόγησης, δηλαδή του μοιράσματος των ιματίων του ελληνικού λαού ανάμεσα στους ξένους προστάτες, ιδιοκτήτες πλέον των τραπεζών.

Το κίνημα κατά των πλειστηριασμών, με το βδομαδιάτικο ραντεβού του κάθε Τετάρτη, ήταν μια μόνιμη πληγή που «αμαύρωνε» τις προσπάθειες εξωραϊσμού της κυβερνητικής πολιτικής, ένα μαχαίρι στα πλευρά της. Και το κυριότερο. Ήταν παράδειγμα και απευθυνόταν σε όλους. Από τον καθημερινό εργαζόμενο λαϊκό άνθρωπο μέχρι τα συνδικαλιστικά μεγαλοστελέχη και τις πολιτικές ηγεσίες κομμάτων και οργανώσεων, που πίνουν νερό στο όνομα του, ότι η συνέχεια, η επιμονή, η υπομονή και ο σχεδιασμός πραγματικού ενωτικού αγώνα φέρνει αποτελέσματα και όχι οι αγωνιστικές «ντουφεκιές» στις οποίες εξασκούνται. Αυτό εκδικούνται σήμερα. Αυτό πάνε να αποφύγουν δια του φόβου αύριο.

Σε κάθε περίπτωση αυτό το κρατάμε ευλαβικά ως παρακαταθήκη κάθε μελλοντικού μικρού ή μεγάλου αγώνα.

Αν νομίζουν ότι το κίνημα θα αφήσει τους ανθρώπους του ανυπεράσπιστους στην εκδικητική τους μανία και στην πολιτική και ταξική τους σκοπιμότητα ματαιοπονούν. Ο λαός θα είναι εκεί. Και στις αίθουσες των δικαστηρίων και στους δρόμους έξω από τα δικαστήρια. Γιατί οι αγωνιστές δεν χρήζουν μαρτυρίας αθωότητας αλλά η αστική δικαιοσύνη τεκμηρίων αμεροληψίας συμπορευόμενη με το λαϊκό αίσθημα και την υπεράσπιση των λαϊκών δικαιωμάτων.

Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές η πολιτική σύγκρουση πήρε και αστυνομικές και δικαστικές προεκτάσεις με την προσαγωγή στην ασφάλεια δημοσιογράφων μετά από μήνυση υπουργού. Εννοείται ότι οι κραυγές της καθεστωτικής αντιπολίτευσης και των ΜΜΕ που ελέγχει έχουν φθάσει στον ουρανό, όπως και οι δικαιολογίες περί απλώς εφαρμογής του νόμου από την κυβερνητική πλευρά. Είναι όλοι αυτοί που λοιδορούσαν το κίνημα κατά των πλειστηριασμών και απαιτούσαν να εφαρμοσθεί ο νόμος. Ξεχνώντας ότι οι νόμοι αυτοί έχουν ως στόχο τους το λαϊκό κίνημα αλλά όταν χρειάζεται εφαρμόζονται και κατά των αντιπάλων.

Η σιχαμερή και ανοίκεια πράξη να στέλνονται σιδηροδέσμιοι δημοσιογράφοι στην Ασφάλεια μας βρίσκει κάθετα αντίθετους. Πρέπει όμως να επισημάνουμε σε όσους κραυγάζουν σήμερα για χούντες και δικτατορίες: Δικοί σας είναι οι νόμοι. Μαζί τούς ψηφίζετε, όλοι σας τους εφαρμόζετε. Και δεν είναι μόνο ένας αλλά ολόκληρο αντεργατικό πλέγμα.

Μεγάλη ειρωνεία να δηλώνουν κύκλοι του υπουργείου Δικαιοσύνης χθες βράδυ ότι «η κυβέρνηση με πρόσφατη τροποποίηση του «τυποκτόνου νόμου» έχει δώσει δείγμα γραφής, προβαίνοντας σε εξορθολογισμό ουσίας και διαδικασίας στις αστικές δίκες κατά δημοσιογράφων». Εξορθολογισμός αντί για κατάργηση που υποστήριζαν παλιότερα!

Παράλληλα, ανέφεραν ότι «η αυτόφωρη διαδικασία ισχύει για όλους τους πολίτες» και προσέθεταν: «στη συζήτηση για το νέο Ποινικό Κώδικα και για το νέο Κώδικα Ποινικής Δικονομίας που θα ανοίξει σύντομα, το ζήτημα αυτό θα πρέπει να αντιμετωπιστεί χωρίς επικοινωνιακές σκοπιμότητες και με τη μέγιστη δυνατή συναίνεση».

Δεν θα καταργήσουμε, γιατί τον χρειαζόμαστε όπως κάθε ανάλογο νόμο, αλλά συναινετικά να ψηφίσουμε και ακόμη συναινετικότερα θα εφαρμόζετε, λέμε εμείς. Το λαϊκό κίνημα θα νικήσει κόντρα στους νόμους σας. Αυτό ξέρει. Αυτό θα κάνει πάλι…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου