Οι «εχθροί» μετανάστες και η «πολιτισμένη» Ευρώπη

Οι «εχθροί» μετανάστες και η «πολιτισμένη» Ευρώπη 

Δημοσιεύθηκε από Liberation

«Ακουσα τους κατηγόρους να ζητούν λεπτομέρειες για μένα. Ορίστε. 

Γεννήθηκα στο Μιλάνο, στις 9 Μαρτίου 1973, στο Μιλάνο. Είμαι έτοιμος και υπερήφανος να συλληφθώ επειδή μάχομαι να προστατέψω τα ιταλικά σύνορα». 

Με αυτά τα λόγια απάντησε ο υπουργός Εσωτερικών της Ιταλίας και αρχηγός της νεοφασιστικής Λέγκα, Ματέο Σαλβίνι, στην είδηση ότι οι δικαστικές αρχές ξεκίνησαν έρευνα για συμμετοχή του σε παράνομη κράτηση και απαγωγή των μεταναστών του πλοίου Diciotti που στις 15 Αυγούστου μάζεψε 190 μετανάστες από ένα σαπιοκάραβο κοντά στο ιταλικό νησί της Λαμπεντούζα. Οι 13 χρειάζονταν άμεση ιατρική φροντίδα γι’ αυτό και μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο, όμως οι υπόλοιποι 177 παρέμειναν για δέκα ακόμα μέρες στο Diciotti.

Το πλοίο, αφού δεν έγινε δεκτό από τις αρχές της Μάλτας, αγκυροβόλησε σε κάποιο λιμάνι της Σικελίας. Ομως ο Σαλβίνι, σαν… γνήσιος «προστάτης των ιταλικών συνόρων», έσπευσε να απαγορέψει στους μετανάστες να κατέβουν από το πλοίο μέχρι να εξασφαλιστεί ότι θα μεταφερθούν σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Δε δίστασε να παραβιάσει ακόμα και την ευρωπαϊκή σύμβαση για τα ανθρώπινα δικαιώματα που αναφέρει ότι αυτός που ζητά άσυλο δεν επιτρέπεται να κρατείται για πάνω από 48 ώρες. Οι μετανάστες κρατήθηκαν στο πλοίο Diciotti πάνω από δέκα μέρες κι έπρεπε να ξεκινήσουν την έρευνα (με αργό ρυθμό) οι ιταλικές δικαστικές αρχές για να δεήσει ο Σαλβίνι ν’ αφήσει τους 134 εναπομείναντες στο πλοίο πρόσφυγες να αποβιβαστούν (αφού είχαν αποβιβαστεί 27 παιδιά και 16 βαριά άρρωστοι). Είχε προηγουμένως εξασφαλίσει ότι η Αλβανία θα δεχόταν 20 από αυτούς και η Ιρλανδία άλλους 25.

Κάποιοι σίγουρα θα χειροκροτήσουν τον Σαλβίνι γι’ αυτή του τη στάση. Οπως ο ομογάλακτός του ούγγρος πρωθυπουργός, Βίκτορ Ομπαν, ο οποίος δήλωσε ότι από την επιτυχία της προσπάθειας του Σαλβίνι εξαρτάται η ασφάλεια της Ευρώπης!

Αλλωστε, ο Σαλβίνι, δεν έκανε τίποτ’ άλλο από το να ακολουθήσει τη λογική του διευθυντή της Frontex, Φαμπρίς Λεγκερί, ο οποίος κάλεσε τα ευρωπαϊκά κράτη να εφαρμόσουν περισσότερες απελάσεις «παράτυπων» μεταναστών για να στείλουν μήνυμα στους επίδοξους μετανάστες ότι δε θα κατορθώσουν να μείνουν στις ευρωπαϊκές χώρες ό,τι κι αν κάνουν.

Μολονότι οι «παράνομες» αφίξεις στην ΕΕ έχουν μειωθεί στις περίπου 75 χιλιάδες από τα 1.2 εκατομμύρια που καταγράφηκαν το 2015, μολονότι πέρσι καταγράφηκαν 204.700 αφίξεις και έγιναν 151.000 απελάσεις (ποσοστό 74% επί των αφίξεων – δηλαδή περίπου τα τρία τέταρτα απελάθηκαν!), ο διευθυντής της Frontex κρούει τον κώδωνα του κινδύνου! Φυσικά, ο διευθυντής της συνοριακής αστυνομίας της EE παραδέχτηκε ότι δεν είναι δυνατόν να αφήνουμε τους ανθρώπους που κινδυνεύουν να πνιγούν στο έλεος της φουρτουνιασμένης θάλασσας (πάλι καλά!). Ομως θεώρησε ότι δε θα πρέπει να πηγαίνουν στην Ευρώπη, αλλά να αποβιβάζονται στις περίφημες πλατφόρμες αποβίβασης που βάσει της συμφωνίας που επιτεύχθηκε την 1η Ιούλη, θα λειτουργούν σε χώρες εκτός ΕΕ. Δηλαδή, οι πιο φτωχές χώρες καλούνται να σηκώσουν το βάρος της φροντίδας των μεταναστών που έρχονται από περιοχές έσχατης εξαθλίωσης, ενώ η «πολιτισμένη Ευρώπη», στην οποία οι μετανάστες αντιστοιχούν σε ένα ποσοστό μικρότερο από το 1% του συνολικού της πληθυσμού, θα κλείνει την πόρτα και θα τους αφήνει απέξω ή θα τους δέχεται με το σταγονόμετρο! Αυτό θα πει κοινωνική ευαισθησία και αντιρατσιστική πολιτική!

Το έχουμε πει πολλές φορές και δε θα κουραστούμε να το επαναλαμβάνουμε. Κανείς δε θέλει να γίνει μετανάστης. Δε χρειάζεται να επιχειρηματολογήσουμε γι’ αυτό. Γίνεσαι μετανάστης όταν η ζωή στη χώρα σου είναι τουλάχιστον ασφυκτική και άθλια. Το έχει βιώσει και η Ελλάδα, με τις μαζικές μεταναστευτικές ροές στο εξωτερικό τη δεκαετία του ’60, αλλά και πρόσφατα με την έξαρση της οικονομικής κρίσης. Σήμερα, υπάρχουν χώρες με οικονομική και πολιτική κατάσταση πολύ χειρότερη από αυτή της χώρας μας. Χώρες που είτε έχουν μετατραπεί σε συντρίμμια από τους ατέρμονους πολέμους (Συρία, Ιράκ, Αφγανιστάν, Υεμένη κ.ά.) είτε μεγάλο μέρος του πληθυσμού τους βιώνει φτώχεια και εξαθλίωση που ούτε στον ύπνο της μπορεί να φανταστεί η «πολιτισμένη» Ευρώπη. «Δεν φταίμε εμείς γι’ αυτό», έρχεται έτοιμη η απάντηση από τους ρατσιστές (καλυμμένους ή μη).

Αρα, πού καταλήγουμε; Στο να κλείσουμε την πόρτα στους ανθρώπους με την πλειοψηφία των οποίων είμαστε ταξικά αδέλφια; Αυτό δεν πρόκειται να τους σταματήσει να έρχονται και να περνούν τα σύνορα, όπως πολύ σωστά, σε μία «κρίση ειλικρίνειας», είχε παραδεχτεί κάποτε ο Γιούνκερ. Πόσοι έχουν πνιγεί στη Μεσόγειο; Χιλιάδες. Ομως συνεχίζουν να έρχονται (άλλες φορές περισσότεροι κι άλλες λιγότεροι). Αυτή είναι η «τιμωρία» των «πολιτισμένων» χωρών για την ιμπεριαλιστική πολιτική που έχουν ακολουθήσει δεκαετίες τώρα, με την καταλήστευση των πρώτων υλών και την πολιτική που υποσκάπτει τα θεμέλια των χωρών του λεγόμενου «τρίτου κόσμου», ανάβοντας συχνά πολεμικές εστίες, είτε για να πουλήσουν όπλα οι πολυεθνικές-βρυκόλακες, είτε για να επεκτείνουν τις σφαίρες επιρροής τους τα μεγάλα ιμπεριαλιστικά κράτη του πλανήτη, είτε και για τα δύο. Κι έπειτα, έχουν το θράσος να μέμφονται τους μετανάστες που δε δέχονται να υπομείνουν την εξαθλίωση! Αν όμως τολμήσουν κι επαναστατήσουν στις χώρες τους, τότε οι «κοινωνικά ευαίσθητοι» Ευρωπαίοι θ’ αρχίσουν να μιλούν για «βαναυσότητες αγρίων».

Κι όμως, το θέμα είναι εξαιρετικά απλό στη βάση του. Αν δεν υπήρχε καταλήστευση αλλά πραγματική βοήθεια των πιο ανεπτυγμένων κρατών στα πιο φτωχά, αν δεν υπήρχε εκμετάλλευση του εργατικού δυναμικού των μεταναστών αλλά ένταξή του με ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις στο εργατικό δυναμικό των χωρών που καταφτάνουν, με στόχο την ανάπτυξη προς όφελος του εργαζόμενου ανθρώπου, βοηθώντας αυτό το δυναμικό να ενταχθεί διατηρώντας τις δικές του παραδόσεις κι εκπαιδεύοντάς το κατάλληλα για να προσφέρει στο κοινό καλό, αν δεν υπήρχε επιβολή της εκάστοτε κουλτούρας στους μετανάστες αλλά αποδοχή των δικών τους ηθών κι εθίμων, τότε οι μετανάστες δε θα ήταν «μάστιγα» αλλά ευλογία. Αν όμως υπήρχαν όλα τα παραπάνω, δε θα υπήρχε καπιταλισμός, που είναι συνώνυμο της εκμετάλλευσης, του ανταγωνισμού, της ατομικότητας και του ρατσισμού.

Εχθρός λοιπόν δεν είναι οι μετανάστες, αλλά το σύστημα που τους οδηγεί στην εξαθλίωση ή ακόμα και το έγκλημα, που συνήθως είναι μικρότερου βαθμού από το έγκλημα που ως κοινωνική ομάδα υφίστανται.

Τα κοινωνικά προβλήματα, όμως, δε λύνονται ούτε με την καταστολή ούτε με τον αστικό «ανθρωπισμό» που θέλει τους μετανάστες σύγχρονους σκλάβους που θα τους χρησιμοποιούν στις χειρότερες δουλειές. Λύνονται επαναστατικά. Διαφορετικά θα συνεχίζουν να σέρνονται και να μολύνουν σαν γάγγραινα τον ανθρώπινο πολιτισμό. Ας θυμηθούμε ένα πολύ επίκαιρο και εύστοχο απόφθεγμα του γερο-Κάρολου: «Οταν μια μεγάλη κοινωνική επανάσταση διαφεντέψει τα επιτεύγματα της αστικής εποχής, στην παγκόσμια αγορά και στις μοντέρνες παραγωγικές δυνάμεις, και τα υποτάξει στον κοινό έλεγχο των πιο προχωρημένων λαών, μονάχα τότε η ανθρώπινη πρόοδος θα πάψει να μοιάζει μ’ αυτό το αποτρόπαιο ειδωλολατρικό ξόανο που δεν πίνει νέκταρ παρά μόνο μέσα από το κρανίο των σφαγιασμένων» (Κ. Μαρξ, «Οι μελλοντικές συνέπειες της βρετανικής κυριαρχίας στην Ινδία», 22.7.1853).

ΥΓ. Οι γερμανικές αρχές ψάχνουν για χαφιέ των ακροδεξιών που ξεσηκώθηκαν στη Σαξονία με αφορμή το θανάσιμο μαχαίρωμα ενός 35χρονου γερμανού υπηκόου. Ο φερόμενος ως δράστης είναι ένας 22χρονος Ιρακινός, η εθνικότητα του οποίου δεν είχε ανακοινωθεί δημόσια από την αστυνομία. Τουτέστιν, κάποιος μέσα από την αστυνομία διέρρευσε την είδηση που ξεσήκωσε τα φασιστοειδή που ξεκίνησαν «σαφάρι» κατά των μεταναστών. Συμπέρασμα: Οι κατασταλτικοί μηχανισμοί ακόμα και των πιο «προηγμένων» δυτικών «δημοκρατιών» είναι θερμοκήπια ρατσιστών. Τα αστικά κράτη κινούν τους δικαστικούς τους μηχανισμούς μόνο όταν ξεπεραστούν τα όρια και οι φασίστες δρουν σαν κοινοί εγκληματίες. Ακόμα και στην περίπτωση της καταδίκης της νεοναζιστικής ομάδας που δολοφόνησε οκτώ Τούρκους κι έναν Ελληνα, αλλά και μια γερμανίδα αστυνομικό, η συμμορία δρούσε σε στενή σχέση με την Ομοσπονδιακή Ασφάλεια, οι πράκτορες της οποίας προσπαθούσαν για χρόνια να αποπροσανατολίσουν τις έρευνες. Γι’ αυτό το κρατίδιο της Εσσης έσπευσε να κρατήσει κλειστό το φάκελο της 20χρονης εσωτερικής έρευνας της αστυνομίας για τα επόμενα 120 χρόνια (βλ. http://www.eksegersi.gr/issue/972/Διεθνή/31226.Εκτελεστικά-όργανα-οι-γερμανοί-νεοναζί)!