Ο Ελληνικός Στρατός Βγαίνει στους Δρόμους – Αν δε το Έχετε Προσέξει Ήδη
Στα χαρτιά, τα ΜΜΕ και η κυβέρνηση λένε πως οι επιδόσεις της Ελλάδας είναι καλές. «Έξοδος από τα Μνημόνια», «έρχεται ανάπτυξη», «προς όφελος όλης της χώρας».
Στα χαρτιά, τα ΜΜΕ και η κυβέρνηση λένε πως οι επιδόσεις της Ελλάδας είναι καλές. «Έξοδος από τα Μνημόνια», «έρχεται ανάπτυξη», «προς όφελος όλης της χώρας».
Η δική μας αντίληψη είναι διαφορετική. Όλα αυτά συμβαίνουν ενώ η πολεμική μηχανή του ελληνικού κράτους στρέφεται ενάντια στους/στις καταπιεσμένους/ες.
Η Ελλάδα απειλεί πως θα επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα από τα 6 στα 12 μίλια διπλασιάζοντας έτσι τα κρατικά της σύνορα και απειλώντας σε στρατιωτική εμπλοκή με την Τουρκία.
Το φόντο του ανταγωνισμού βρίσκεται στην ΑΟΖ της Κύπρου και στο Καστελλόριζο, στον ανταγωνισμό για τις εξορύξεις.
Η Ελλάδα έχει καταφέρει να κλείσει σημαντικές οικονομικές συμφωνίες εκτός των συνόρων της, όπως ο αγωγός EASTMED προς την Ευρώπη που πετά έξω Τουρκία και Ρωσία, ενώ προχωρά στην εμβάθυνση των ενεργειακών και αμυντικών συνεργασιών Ελλάδας-Ισραήλ-Κύπρου και Ελλάδας-Κύπρου-Αιγύπτου, δημιουργώντας δύο νέους ομόκεντρους αμυντικούς-επιθετικούς κύκλους στην περιοχή, οι οποίοι, όμως, περιορίζουν ασφυκτικά την Τουρκία, διαμορφώνοντας ένα μοτίβο κλιμακούμενων προκλήσεων σε πολιτικό και στρατιωτικό επίπεδο.
Αν συνυπολογίσει κανείς τη τριβή ΗΠΑ-Τουρκίας και την ολοένα και βαθύτερη συνεργασία Ελλάδας-ΗΠΑ, με τον πολλαπλασιασμό των νέων αμερικανικών στρατιωτικών βάσεων στην Ελλάδα, ο ελληνικός καπιταλισμός βρίσκεται σε πλεονεκτική θέση. Ήδη σε Λάρισα, Βόλο, Κάρπαθο, οι στρατιωτικές αναδιαρθρώσεις των πολεμικών βάσεων προχωράνε ταχύτατα, ενώ η βάση της Σούδας παραμένει απαραίτητο προπύργιο για κάθε ελληνικό, ευρωπαϊκό, νατοϊκό βομβαρδισμό στην ευρύτερη περιοχή.
Αυτή η επιθετική εξωτερική πολιτική του ελληνικού καπιταλισμού ασκεί τεράστια οικονομική και στρατιωτική πίεση στην Τουρκία. Την ίδια πολιτική ακολουθεί η Ελλάδα σε όλη τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, προσπαθώντας να μετατρέψει το Αιγαίο σε «ελληνική λίμνη». Και όλα αυτά προς όφελος μερικών ιδιωτικών συμφερόντων, των Λάτση-Βαρδινογιάννη-Exon Mobil, Total, Eni, αλλά και των ευρύτερων επιχειρηματικών και στρατιωτικών δικτύων του ελληνικού, ευρωπαϊκού και νατοϊκού συστήματος.
Η ελληνική και η τουρκική εργατική τάξη, οι φαντάροι και οι διάφορες ομάδες καταπιεζόμενων στις κοινωνίες αυτές, κατά πλειοψηφία δεν θέλουν μεταξύ τους να πολεμήσουν. Η διεθνιστική αλληλεγγύη είναι υπανάπτυκτη και ανοργάνωτη ακόμα, αλλά υπαρκτή.
Ο ελληνοτουρκικός ανταγωνισμός, όμως, δεν είναι η μόνη πλευρά των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Ελλάδα και Τουρκία συνεργάζονται στον αγωγό TAP, και κυρίως στον διακρατικό πόλεμο κατά των μεταναστών/τριών, αλλά και κοινωνικών αγωνιστών/τριών που συχνά ταυτοποιούνται ως «τρομοκράτες» και/η ως εμπλεκόμενοι/ες ή υποστηρικτές/τριες του ISIS.
Καρπός του κοινού ανθρωπιστικού έργου της συμφωνίας Ελλάδας-Τουρκίας-Ε.Ε είναι τα δολοφονικά στρατόπεδα συγκέντρωσης-hot spot, στρατόπεδα που έχουν οδηγήσει στην σωματική εξόντωση και στο θάνατο χιλιάδες μετανάστες και μετανάστριες, με στρατόπεδο «πρώτης υποδοχής» την ελληνική Μόρια. Επιπλέον, ο φράχτης του Έβρου, το ελληνικό λιμενικό, η Ε.Ε και η FRONTEX φροντίζουν καθημερινά χιλιάδες πρόσφυγες πολέμου να μην μπορούν να γλιτώσουν από τον πνιγμό στο Αιγαίο. Αν όχι πνιγμό ή εγκλεισμό, σε ελληνικό έδαφος οι μετανάστες και οι μετανάστριες αντιμετωπίζουν ακραία ισλαμοφοβία, ταξική εκμετάλλευση, ρατσισμό, πολύ συχνά καταδίκες για κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας τους, όπως πρόσφατα στην Ορεστιάδα, σεξισμό που φτάνει μέχρι τη τριπλή γυναικοκτονία με στρατιωτικού τύπου μαχαίρι, όπως συνέβη πρόσφατα στον Έβρο.
Άλλες φορές, ανώτατα στελέχη της Ακτοφυλακής και του Πολεμικού Ναυτικού της Λιβύης, που έχει αποδεδειγμένα συμμετάσχει στη προστασία του δουλεμπορίου και της σωματεμπορίας προσφύγων σε συνεργασία με κύκλους της Ε.Ε, εκπαιδεύονται στη Κρήτη από το ελληνικό κράτος.
Αυτή είναι η φιλάνθρωπη στάση Ελλάδας και Ευρώπης απέναντι σε πρόσφυγες που προσπαθούν να ξεφύγουν από τους πολέμους στη Μέση Ανατολή, στους οποίους και η Ελλάδα και η Τουρκία συμμετέχουν τόσο στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ όσο και για τα αυτοτελή επιχειρηματικά συμφέροντα που εκπροσωπούν. Το Συνέδριο «2018 Chiefs of Defence Conference to Counter-Violent Extremist Organizations» και η Σύνοδος της Στρατιωτικής Επιτροπής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπου τις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις εκπροσώπησε ο ΑΓΕΕΘΑ Αποστολάκης ανέδειξαν σε όλη τους τη διάσταση τους σύγχρονους όρους του "Πολέμου κατά της Τρομοκρατίας", τους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς και σχεδιασμούς για την επιβολή των Δογμάτων Πολέμου/Καταστολής για την αντιμετώπιση των "Ασύμμετρων Απειλών", δηλαδή κινημάτων εργατικών, προσφύγων-μεταναστών και άλλων καταπιεζόμενων/αποκλεισμένων ομάδων.
Με τη συμφωνία των Πρεσπών η Ελλάδα εμφανίζεται ως εξωτερικός κρατικός εγγυητής σταθερότητας μεταξύ των βαλκανικών χωρών, καθώς επέβαλλε τους όρους της στην αλλαγή της ονομασίας της Δημοκρατίας της Μακεδονίας για την είσοδο της στο ΝΑΤΟ σε συνεργασία με τις ΗΠΑ. Η οικονομική ισχύς του ελληνικού κεφαλαίου στη γειτονική χώρα είναι τεράστια, με τον όμιλο ΕΛΠΕ να είναι ο μακράν μεγαλύτερος προμηθευτής καυσίμων στη χώρα. Άλλωστε, η Ελλάδα έχει αναλάβει τη στρατιωτική φύλαξη του εναέριου χώρου Βουλγαρίας, Αλβανίας και Μαυροβουνίου, στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ. Στη συνεχιζόμενη στρατιωτικοποίηση και ισχυροποίηση των σχέσεων με το ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο και τώρα το ελληνικό κράτος.
Το ελληνικό κράτος βρίσκεται σε πολεμικό παροξυσμό.
Στρατιωτικές και παραστρατιωτικές λέσχες εφέδρων παρέλασαν την 28η Οκτωβρίου, με νόμιμη κάλυψη και φωνάζοντας εθνικιστικά συνθήματα, σε πολλούς δήμους της χώρας, και καταγγέλθηκαν από πολλά άτομα και συλλογικότητες. Η ελληνική αστυνομία αποκαλύπτεται ολοένα και περισσότερο πως είναι συνένοχη σε δολοφονίες, όπως του Παύλου Φύσσα και του Ζακ Κωστόπουλου, και σε μαφιόζικα κυκλώματα εμπορίας ναρκωτικών, τα οποία προσχηματικά καταγγέλλει απειλώντας να εισβάλλει σε χώρους πανεπιστημιακού ασύλου.
Για την Ελλάδα και την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, είναι προτιμότερο τα Πανεπιστήμια της χώρας, όπως στα Πολυτεχνεία και στη Νομική, να παράγουν στρατιωτική γνώση για το στρατό και το ΝΑΤΟ.
Για την ελληνική αστυνομία και την ελληνική κυβέρνηση, αλλά και το ΚΚΕ και τη ΛΑΕ, είναι προτιμότερο να κλάψουν, σε ένα αντιαλβανικό κρεσέντο, για τον φασίστα Κατσίφα που πυροβόλησε και έπεσε νεκρός από την αλβανική αστυνομία , παρά για τους χιλιάδες νεκρούς που προκαλεί η πολιτική και οι συνεργασίες της δικής μας χώρας καθημερινά, από τη Συρία και την Παλαιστίνη μέχρι το Αιγαίο.
Ένα κομμάτι των καταπιεσμένων βρίσκεται, στην Ελλάδα, υπό στρατιωτική, αποικιακού τύπου κατοχή. Στις 31 δομές hot spot που ελέγχει ο ελληνικός στρατός, στα σύνορα. Στρατιωτική είναι η συμμετοχή του ελληνικού κράτους στο Αιγαίο, τη Συρία, μαζί με την Ε.Ε και τις ΗΠΑ. Με τη συνεργασία αστυνομίας-στρατού απειλείται κάθε επικίνδυνη απεργία, κάθε επικίνδυνη κινητοποίηση, αλλά και κάθε επικίνδυνη, ενοχλητική ύπαρξη. Στρατιωτικό ήταν το μαχαίρι της γυναικοκτονίας στον Έβρο. Στρατιωτικές είναι οι ασκήσεις καταστολής πλήθους, ή και οι απειλές, από το Δεκέμβρη του 2008 μέχρι το 2018, ότι κάθε μεγάλη κινητοποίηση που «ξεφεύγει» από τα όρια θα έχει να αντιμετωπίσει τη πιθανότητα επέμβασης του στρατού στη χώρα.
Όμως μετρήσαμε απεργίες, μικρές νίκες, κινητοποιήσεις, αντιστάσεις των εργαζομένων, των μεταναστριών και των μεταναστών, των καταπιεσμένων το τελευταίο διάστημα. Από τη Μόρια και τον Έβρο, μέχρι το κέντρο της Αθήνας.
Με αυτούς τους αγώνες και με αυτές τις αναζητήσεις είμαστε.
Η Ελλάδα απειλεί πως θα επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα από τα 6 στα 12 μίλια διπλασιάζοντας έτσι τα κρατικά της σύνορα και απειλώντας σε στρατιωτική εμπλοκή με την Τουρκία.
Το φόντο του ανταγωνισμού βρίσκεται στην ΑΟΖ της Κύπρου και στο Καστελλόριζο, στον ανταγωνισμό για τις εξορύξεις.
Η Ελλάδα έχει καταφέρει να κλείσει σημαντικές οικονομικές συμφωνίες εκτός των συνόρων της, όπως ο αγωγός EASTMED προς την Ευρώπη που πετά έξω Τουρκία και Ρωσία, ενώ προχωρά στην εμβάθυνση των ενεργειακών και αμυντικών συνεργασιών Ελλάδας-Ισραήλ-Κύπρου και Ελλάδας-Κύπρου-Αιγύπτου, δημιουργώντας δύο νέους ομόκεντρους αμυντικούς-επιθετικούς κύκλους στην περιοχή, οι οποίοι, όμως, περιορίζουν ασφυκτικά την Τουρκία, διαμορφώνοντας ένα μοτίβο κλιμακούμενων προκλήσεων σε πολιτικό και στρατιωτικό επίπεδο.
Αν συνυπολογίσει κανείς τη τριβή ΗΠΑ-Τουρκίας και την ολοένα και βαθύτερη συνεργασία Ελλάδας-ΗΠΑ, με τον πολλαπλασιασμό των νέων αμερικανικών στρατιωτικών βάσεων στην Ελλάδα, ο ελληνικός καπιταλισμός βρίσκεται σε πλεονεκτική θέση. Ήδη σε Λάρισα, Βόλο, Κάρπαθο, οι στρατιωτικές αναδιαρθρώσεις των πολεμικών βάσεων προχωράνε ταχύτατα, ενώ η βάση της Σούδας παραμένει απαραίτητο προπύργιο για κάθε ελληνικό, ευρωπαϊκό, νατοϊκό βομβαρδισμό στην ευρύτερη περιοχή.
Αυτή η επιθετική εξωτερική πολιτική του ελληνικού καπιταλισμού ασκεί τεράστια οικονομική και στρατιωτική πίεση στην Τουρκία. Την ίδια πολιτική ακολουθεί η Ελλάδα σε όλη τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, προσπαθώντας να μετατρέψει το Αιγαίο σε «ελληνική λίμνη». Και όλα αυτά προς όφελος μερικών ιδιωτικών συμφερόντων, των Λάτση-Βαρδινογιάννη-Exon Mobil, Total, Eni, αλλά και των ευρύτερων επιχειρηματικών και στρατιωτικών δικτύων του ελληνικού, ευρωπαϊκού και νατοϊκού συστήματος.
Η ελληνική και η τουρκική εργατική τάξη, οι φαντάροι και οι διάφορες ομάδες καταπιεζόμενων στις κοινωνίες αυτές, κατά πλειοψηφία δεν θέλουν μεταξύ τους να πολεμήσουν. Η διεθνιστική αλληλεγγύη είναι υπανάπτυκτη και ανοργάνωτη ακόμα, αλλά υπαρκτή.
Ο ελληνοτουρκικός ανταγωνισμός, όμως, δεν είναι η μόνη πλευρά των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Ελλάδα και Τουρκία συνεργάζονται στον αγωγό TAP, και κυρίως στον διακρατικό πόλεμο κατά των μεταναστών/τριών, αλλά και κοινωνικών αγωνιστών/τριών που συχνά ταυτοποιούνται ως «τρομοκράτες» και/η ως εμπλεκόμενοι/ες ή υποστηρικτές/τριες του ISIS.
Καρπός του κοινού ανθρωπιστικού έργου της συμφωνίας Ελλάδας-Τουρκίας-Ε.Ε είναι τα δολοφονικά στρατόπεδα συγκέντρωσης-hot spot, στρατόπεδα που έχουν οδηγήσει στην σωματική εξόντωση και στο θάνατο χιλιάδες μετανάστες και μετανάστριες, με στρατόπεδο «πρώτης υποδοχής» την ελληνική Μόρια. Επιπλέον, ο φράχτης του Έβρου, το ελληνικό λιμενικό, η Ε.Ε και η FRONTEX φροντίζουν καθημερινά χιλιάδες πρόσφυγες πολέμου να μην μπορούν να γλιτώσουν από τον πνιγμό στο Αιγαίο. Αν όχι πνιγμό ή εγκλεισμό, σε ελληνικό έδαφος οι μετανάστες και οι μετανάστριες αντιμετωπίζουν ακραία ισλαμοφοβία, ταξική εκμετάλλευση, ρατσισμό, πολύ συχνά καταδίκες για κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας τους, όπως πρόσφατα στην Ορεστιάδα, σεξισμό που φτάνει μέχρι τη τριπλή γυναικοκτονία με στρατιωτικού τύπου μαχαίρι, όπως συνέβη πρόσφατα στον Έβρο.
Άλλες φορές, ανώτατα στελέχη της Ακτοφυλακής και του Πολεμικού Ναυτικού της Λιβύης, που έχει αποδεδειγμένα συμμετάσχει στη προστασία του δουλεμπορίου και της σωματεμπορίας προσφύγων σε συνεργασία με κύκλους της Ε.Ε, εκπαιδεύονται στη Κρήτη από το ελληνικό κράτος.
Αυτή είναι η φιλάνθρωπη στάση Ελλάδας και Ευρώπης απέναντι σε πρόσφυγες που προσπαθούν να ξεφύγουν από τους πολέμους στη Μέση Ανατολή, στους οποίους και η Ελλάδα και η Τουρκία συμμετέχουν τόσο στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ όσο και για τα αυτοτελή επιχειρηματικά συμφέροντα που εκπροσωπούν. Το Συνέδριο «2018 Chiefs of Defence Conference to Counter-Violent Extremist Organizations» και η Σύνοδος της Στρατιωτικής Επιτροπής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπου τις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις εκπροσώπησε ο ΑΓΕΕΘΑ Αποστολάκης ανέδειξαν σε όλη τους τη διάσταση τους σύγχρονους όρους του "Πολέμου κατά της Τρομοκρατίας", τους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς και σχεδιασμούς για την επιβολή των Δογμάτων Πολέμου/Καταστολής για την αντιμετώπιση των "Ασύμμετρων Απειλών", δηλαδή κινημάτων εργατικών, προσφύγων-μεταναστών και άλλων καταπιεζόμενων/αποκλεισμένων ομάδων.
Με τη συμφωνία των Πρεσπών η Ελλάδα εμφανίζεται ως εξωτερικός κρατικός εγγυητής σταθερότητας μεταξύ των βαλκανικών χωρών, καθώς επέβαλλε τους όρους της στην αλλαγή της ονομασίας της Δημοκρατίας της Μακεδονίας για την είσοδο της στο ΝΑΤΟ σε συνεργασία με τις ΗΠΑ. Η οικονομική ισχύς του ελληνικού κεφαλαίου στη γειτονική χώρα είναι τεράστια, με τον όμιλο ΕΛΠΕ να είναι ο μακράν μεγαλύτερος προμηθευτής καυσίμων στη χώρα. Άλλωστε, η Ελλάδα έχει αναλάβει τη στρατιωτική φύλαξη του εναέριου χώρου Βουλγαρίας, Αλβανίας και Μαυροβουνίου, στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ. Στη συνεχιζόμενη στρατιωτικοποίηση και ισχυροποίηση των σχέσεων με το ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο και τώρα το ελληνικό κράτος.
Το ελληνικό κράτος βρίσκεται σε πολεμικό παροξυσμό.
Στρατιωτικές και παραστρατιωτικές λέσχες εφέδρων παρέλασαν την 28η Οκτωβρίου, με νόμιμη κάλυψη και φωνάζοντας εθνικιστικά συνθήματα, σε πολλούς δήμους της χώρας, και καταγγέλθηκαν από πολλά άτομα και συλλογικότητες. Η ελληνική αστυνομία αποκαλύπτεται ολοένα και περισσότερο πως είναι συνένοχη σε δολοφονίες, όπως του Παύλου Φύσσα και του Ζακ Κωστόπουλου, και σε μαφιόζικα κυκλώματα εμπορίας ναρκωτικών, τα οποία προσχηματικά καταγγέλλει απειλώντας να εισβάλλει σε χώρους πανεπιστημιακού ασύλου.
Για την Ελλάδα και την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, είναι προτιμότερο τα Πανεπιστήμια της χώρας, όπως στα Πολυτεχνεία και στη Νομική, να παράγουν στρατιωτική γνώση για το στρατό και το ΝΑΤΟ.
Για την ελληνική αστυνομία και την ελληνική κυβέρνηση, αλλά και το ΚΚΕ και τη ΛΑΕ, είναι προτιμότερο να κλάψουν, σε ένα αντιαλβανικό κρεσέντο, για τον φασίστα Κατσίφα που πυροβόλησε και έπεσε νεκρός από την αλβανική αστυνομία , παρά για τους χιλιάδες νεκρούς που προκαλεί η πολιτική και οι συνεργασίες της δικής μας χώρας καθημερινά, από τη Συρία και την Παλαιστίνη μέχρι το Αιγαίο.
Ένα κομμάτι των καταπιεσμένων βρίσκεται, στην Ελλάδα, υπό στρατιωτική, αποικιακού τύπου κατοχή. Στις 31 δομές hot spot που ελέγχει ο ελληνικός στρατός, στα σύνορα. Στρατιωτική είναι η συμμετοχή του ελληνικού κράτους στο Αιγαίο, τη Συρία, μαζί με την Ε.Ε και τις ΗΠΑ. Με τη συνεργασία αστυνομίας-στρατού απειλείται κάθε επικίνδυνη απεργία, κάθε επικίνδυνη κινητοποίηση, αλλά και κάθε επικίνδυνη, ενοχλητική ύπαρξη. Στρατιωτικό ήταν το μαχαίρι της γυναικοκτονίας στον Έβρο. Στρατιωτικές είναι οι ασκήσεις καταστολής πλήθους, ή και οι απειλές, από το Δεκέμβρη του 2008 μέχρι το 2018, ότι κάθε μεγάλη κινητοποίηση που «ξεφεύγει» από τα όρια θα έχει να αντιμετωπίσει τη πιθανότητα επέμβασης του στρατού στη χώρα.
Όμως μετρήσαμε απεργίες, μικρές νίκες, κινητοποιήσεις, αντιστάσεις των εργαζομένων, των μεταναστριών και των μεταναστών, των καταπιεσμένων το τελευταίο διάστημα. Από τη Μόρια και τον Έβρο, μέχρι το κέντρο της Αθήνας.
Με αυτούς τους αγώνες και με αυτές τις αναζητήσεις είμαστε.
ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου