Από το Δεκέμβρη στα Στρατόπεδα Συγκέντρωσης-Μια διαλεκτική περιοδολόγηση
Στη Φιλοσοφία του Δικαίου, ο Χέγκελ διακρίνει τρεις πυλώνες του Κράτους. Την οικογένεια, την αστική κοινωνία και το εθνικό σύνταγμα. Κατά την υλιστική αντιστροφή, οι παραπάνω στιγμές εμφανίζονται ως πατριαρχία, ταξική κοινωνία και εθνικό στρατόπεδο.
Μπορούμε, με βάση αυτές τις τρεις στιγμές, να ανακατασκευάσουμε τη κρίση του Ελληνικού Κράτους τα τελευταία χρόνια (2008-2018), σε τρεις σταθμούς: Δεκέμβρης, Μνημόνιο, Εθνικό Στρατόπεδο.
Κρίση της Οικογένειας, Ταξική Κρίση, Προσφυγική Κρίση.
Η δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου κλόνισε τη σχέση του Κράτους με τη ''μέση ελληνική οικογένεια''. Ήταν η δολοφονία ενός ''παιδιού'' (αναρχικού) από το αυταρχικό κράτος που δημιούργησε χιλιάδες ταυτίσεις και την απειλή διχασμού της ελληνικής ''φυλής'', την απειλή του ''εμφυλίου''. Η ελληνική οικογένεια και η πατριαρχία, ως σύστημα, μεταξύ άλλων, επιβολής στους νεότερους και εκπαίδευσής τους, δοκιμάστηκε.
Η κρίση του Δεκέμβρη του 2008 ήταν κρίση του συστήματος οικογένεια-πατριαρχία-φυλή με το Κράτος. Τη κρίση αυτή ανέδειξε και η συμμετοχή μεταναστών και μεταναστριών δεύτερης γενιάς, που ''ανήκουν και δεν ανήκουν'' στην ''ελληνική φυλή'', και άρα στον ''ελληνικό εμφύλιο''.
Το ελληνικό κράτος απάντησε με τη μετεξέλιξη των οργάνων καταστολής και των μεθόδων διακυβέρνησής του.
Ακολούθησε η περίοδος 2009-2012.
Η κρίση της αστικής-ταξικής κοινωνίας, ήταν κρίση του οικονομικού και του πολιτικού, κρίση των παραγωγικών σχέσεων και του νομικοπολιτικού εποικοδομήματος. Σε αυτές τις δύο διαστάσεις αντιστοιχεί η αλλοτριωτική αντίθεση ανάμεσα στις εργατικές και τις πολιτικές αντιστάσεις, εν προκειμένω ανάμεσα στο Εργατικό και τις Πλατείες.
Η αποξένωση του εργατικού από τις πλατείες και το αντίστροφο, σηματοδοτεί την εγελιανή και μαρξική αντίφαση που βρίσκεται στην καρδιά της αστικής κοινωνίας. Την αντίφαση ανάμεσα στον ιδιώτη και μέλος μιας τάξης, με τον αφηρημένο και ισότιμο πολίτη.
Την περίοδο 2012-2015, η ταξική κοινωνία απάντηση με την ανανέωση του πολιτικού συστήματος. Ένα μέρος του κινήματος κρατικοποιήθηκε με φορέα τον ΣΥΡΙΖΑ, και έτσι έγινε εφικτή η κυριαρχική διαμεσολάβηση ανάμεσα στις εργατικές διεκδικήσεις και τα άλλα κινήματα, με τις πλατείες. Μια άλλου τύπου διαμεσολάβηση ήταν η Χρυσή Αυγή.
Ακολούθησε η περίοδος 2015-2018
Το πέρασμα στην εγελιανή στιγμή του εθνικού συντάγματος, είναι το πέρασμα στη στιγμή του εθνικού στρατοπέδου. Εδώ κυριαρχούν τα ''Εθνικά Θέματα'' και η αντιμετώπιση της ''προσφυγικής κρίσης''. Αρχικά αναπτύχθηκαν φιλομεταναστευτικά κινήματα τα οποία στη συνέχεια σε μεγάλο μέρος ενσωματώθηκαν από τη κρατική επιστήμη της διακυβέρνησης, με τη δημιουργία του συστήματος στρατοπέδων συγκέντρωσης hot spot.
Στη φάση αυτή κυριαρχεί η επικράτηση της εθνικής άμυνας/ασφάλειας/ανταγωνιστικότητας.
Ο νέος γύρος αγώνων δεν μπορούν να επαναλαμβάνει τα προβλήματα, τα λάθη και τα όρια της τελευταίας δεκαετίας. Που ήταν ένα μεγάλο εργαστήρι τόσο των καταπιεσμένων όσο και των καταπιεστών.
Υ.Γ Κάθε περιοδολόγηση είναι σχηματική, αλλά και είναι ο μόνος τρόπος να έχουμε ένα γενικό σχήμα κατανόησης, το οποίο μπορούμε να συμπληρώσουμε με όσες εξαιρέσεις, αποκλίσεις και στιγμιότυπα θέλουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου