Ορισμένες κριτικές παρατηρήσεις για την στάση της "Ελληνικής Αριστεράς" απέναντι στην ελληνοκυπριακή κοινωνία,το "Κυπριακό" πρόβλημα

ΣΚΕΨΕΙΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Ορισμένες κριτικές παρατηρήσεις για την στάση της "Ελληνικής Αριστεράς" απέναντι στην ελληνοκυπριακή κοινωνία,το "Κυπριακό" πρόβλημα και το πώς η πρώτη γίνεται αντιληπτή απο κάποιες τάσεις της Ελληνοκυπριακής Αριστεράς και του αντι-εξουσιαστικού χώρου και εν τέλει και της δικής της στάσης απέναντι σε αυτό.

1. Δεν υπάρχει καμία ομογενοποιημένη "Ελληνική Αριστερά". ( και καλώς δεν υπάρχει.)

Στην Ελλάδα, αντίθετα, υπάρχει αστική-συστημική "αριστερά", ρεφορμιστική αριστερά και ρεφορμιστικός "κομμουνισμός" και επαναστατική-αντικαπιταλιστική και συγχρόνως κομμουνιστική αριστερά. ( εδώ δεν θα αναφερθώ στον πολύχρωμο αντι-εξουσιαστικό χώρο ).

(Θα σχολιάσω,εδώ,την στάση των 2 τελευταίων καθώς η ανάλυση της αστικής-συστηματικής "αριστεράς" εδράζεται στο πεδίο των ενδοαστικών αντιθέσεων και όχι των ενδο-επαναστατικών και ριζοσπαστικών.)

2. Είναι πράγματι σωστή η κατηγορία, απο τάσεις εντός της Ελληνοκυπριακής αριστεράς και του αντι-εξουσιαστικού χώρου, ότι στον ευρύτερο χώρο της ριζοσπαστικής-ρεφορμιστικής αριστεράς, του ρεφορμιστικού κομμουνισμού και της επαναστατικής-αντικαπιταλιστικής και κομμουνιστικής αριστεράς αναπαρήχθησαν-αναπαράγονται μέχρι και σήμερα- κυριαρχικά/συστημικά/εξουσιαστικά σχήματα σύλληψης του "Κυπριακού" προβλήματος. Αυτό που εννοούν οι πρώτοι, κατά βάση, είναι ότι η τοποθέτηση τάσεων εντός των δεύτερων υπήρξε -συχνά- υπέρ της "λύσης" του "Ενιαίου Κράτους" για το "Κυπριακό", μίας πιθανής λύσης που -πράγματι εάν επικρατήσει κάποτε- θα οδηγήσει στην περιθωριοποίηση της Τουρκοκυπριακής κοινότητας( και ειδικά του προλεταριάτου, των φτωχών και των πιό καταπιεσμένων εντός της ) απο την αντίστοιχη Ελληνοκυπριακή.

3. Παρόλο που η παραπάνω διαπίστωση είναι σωστή, αυτοί που την επαναλαμβάνουν συχνά, δεν εξηγούν και δεν τεκμηριώνουν σε καμία περίπτωση πώς και γιατί η δική τους πρόταση- η λύση της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας( στις ποικίλες εκδοχές της)- δεν είναι κυριαρχική/συστημική/εξουσιαστικη.

4. Απ'την στιγμή που αυτό δεν γίνεται, τότε μπορούμε να συμπεράνουμε εύλογα ότι αυτή η διαφωνία χρησιμοποιείται ως πρόφαση ούτως ώστε ο "ΔΔΟ χώρος" να αποφύγει να συζητήσει τις σωστές όψεις που αναδεικνύουν οι κριτικές που έρχονται απο την Ελλάδα ( και διεθνώς ), χρησιμοποιώντας το χαρτί της ιδιαιτερότητας του κυπριακού κοινωνικού σχηματισμού με αποτέλεσμα να περιχαρακώνεται σε ένα συντηρητικό εθνοκεντρισμό και αντι-διεθνισμό.

Εάν,έτσι, γενικευθεί για παράδειγμα το σχήμα του "πολιτιστικού ιμπεριαλισμού" τότε μπορεί να σε οδηγήσει στην παράβλεψη των κοινών χαρακτηριστικών και φαινομένων που μπορούν να εντοπιστούν- λίγο ή πολύ- σε ολόκληρο τον αναπτυγμένο δυτικό καπιταλιστικό κόσμο-οργανικό τμήμα του οποίου είναι αδιαμφισβήτητα και η Κύπρος- όπως τα Στρατόπεδα Συγκέντρωσης μεταναστών-προσφύγων.

5. Εν τέλει, το τί είναι ή όχι κυριαρχικό/συστημικό/εξουσιαστικό εξαρτάται-σε τελική ανάλυση- και απο ποιανού Υποκειμένου την σκοπιά μιλάς( αστική δημοκρατία-κράτος, "λαός" [ = " Κυπραίοι" ], γυναίκες, LBGTQI, προλεταριάτο κτλπ κτλπ.) Εξαρτάται, και απο την ανάλυση σου για το σημερινό επίπεδο-στάδιο ανάπτυξης του ( διεθνούς ) κεφαλαιοκρατικού συστήματος, των αστικών εθνών-κρατών εντός του ( άρα και το ειδικό θέμα των συνόρων, όπου αν δεν κάνω λάθος, στην φαντασιακή "ΔΔΟ λύση" θα υπάρχουν τέτοια ).

6. Όταν θα πληρούνται αυτές οι προϋποθέσεις, λοιπόν, θα υπάρχει και η δυνατότητα γόνιμου διαλόγου. Για την ώρα δεν την βλέπω, οπότε είναι καιρός ίσως να σκεφτούμε και την αναγκαία αυτοκριτική.