Μακεδονία-Παλαιστίνη και η ρητορική του κυρίαρχου.

Ένα από τα πιο συχνά επιχειρήματα που ακούμε καθημερινά να επαναλαμβάνουν οι κάθε λογής μακεδονομάχοι (μαύροι, μπλε και κόκκινοι) είναι αυτό της άρνησης στο δικαίωμα του λαού της FYROM στον αυτοκαθορισμό εθνικής Μακεδονικής ταυτότητας και η άρνηση ύπαρξης Μακεδονικής γλώσσας.

Αν παρακολουθήσουμε αυτή τη ρητορική, που χοντρικά υποστηρίζει ότι η ταυτότητα του γειτονικού λαού είναι σλαβική και η γλώσσα του επίσης, εκτός από την προφανή γελοιότητα ταύτισης έθνους-φυλής, θα εντοπίσουμε και κάτι άλλο.

Θα εντοπίσουμε την ρητορική με την οποία αρνούνται οι ακροδεξιές φωνές εντός Ισραηλινού κράτους να αναγνωρίσουν εθνική ταυτότητα και γλώσσα στους Παλαιστινίους. Δεδομένο είναι εδώ και χρόνια το επιχείρημα αυτών των ομάδων πως οι Παλαιστίνιοι δεν είναι παρά Άραβες με αραβική κουλτούρα γλώσσα και παιδεία που δεν πληρούν κριτήρια ξεχωριστού έθνους και θα μπορούσαν να ζήσουν ως πολίτες οποιουδήποτε άλλου αραβικού κράτους αν έπαυαν να είναι υποχείρια ενός εθνικιστικού αντισημιτισμού.

Την προφανή συγγένεια των επιχειρημάτων έρχεται να συμπληρώσει και η φιλοτιμία Ελλήνων και Ισραηλινών ακροδεξιών να σβήσουν από την ιστορία τις επαναστάσεις του Μακεδονικού και του Παλαιστινιακού λαού αντίστοιχα ενάντια στην Οθωμανική αυτοκρατορία. Μιλάμε για την Επανάσταση του Ίλιντεν και την επανάσταση του 1834 στην Παλαιστίνη, σημεία έναρξης του Μακεδονικού και Παλαιστινιακού απελευθερωτικού αγώνα που έχουν κυριολεκτικά εξαφανιστεί από τις σελίδες τις ιστορίας ως συμβάντα από μέρους του ελληνικού και του Ισραηλινού ακροδεξιού αφηγήματος.

Το στενάχωρο και ταυτόχρονα εξαιρετικά επικίνδυνο είναι φυσικά ότι σε τέτοιες ακροδεξιές ανιστόρητες ρητορικές πρωταγωνιστούν στην Ελλάδα κόμματα και συλλογικότητες της αριστεράς με προεξάρχοντα  ΚΚΕ και ΛΑΕ.

Για τους συντρόφους ειδικότερα του ΚΚΕ αφήνουμε εδώ την θέση του Στάλιν για τα κριτήρια συγκρότησης έθνους ώστε να μας απαντήσουν (μιας και θεωρούν εαυτούς ότι σέβονται την κληρονομιά του) ποια από τα κριτήρια ύπαρξης έθνους δεν πληροί το Μακεδονικό έθνος.

Έθνος είναι η ιστορικά διαμορφωμένη σταθερή κοινότητα ανθρώπων, που εμφανίστηκε πάνω στη βάση της κοινότητας στη γλώσσα, στο έδαφος, στην οικονομική ζωή και στην ψυχοσύνθεση που εκδηλώνεται στην κοινότητα της κουλτούρας.

Έτσι είναι αυτονόητο ότι το έθνος, καθώς και κάθε ιστορικό φαινόμενο, υπόκειται στο νόμο της αλλαγής, έχει την ιστορία του, έχει αρχή και τέλος.

Είναι απαραίτητο να υπογραμμιστεί πως κανένα απ’ τα παραπάνω γνωρίσματα, ξεχωριστά παρμένο, δεν είναι αρκετό για τον ορισμό του έθνους. Ακόμα περισσότερο είναι αρκετή η απουσία έστω και ενός απ’ τα γνωρίσματα αυτά, για να παύσει το έθνος να είναι έθνος.

Μπορεί να φανταστεί κανένας άνθρωπος με κοινό «εθνικό χαρακτήρα» κι όμως δε μπορεί να πει πως αποτελούν ένα έθνος όταν είναι οικονομικά χωρισμένοι, ζουν σε διαφορετικά εδάφη, μιλούν διαφορετικές γλώσσες, κλπ, τέτοιοι π.χ. είναι οι Εβραίοι της Ρωσίας, Γαλικίας, Αμερικής, Γεωργίας, που δεν αποτελούν, κατά τη γνώμη μας, ενιαίο έθνος.

Μπορεί να φανταστεί κανένας ανθρώπους με κοινό έδαφος και κοινή οικονομική ζωή, και όμως να μην αποτελούν ένα έθνος χωρίς την κοινή γλώσσα και τον κοινό «εθνικό χαρακτήρα». Τέτοιοι π.χ. είναι οι Γερμανοί και οι Λετονοί στη Βαλτική περιοχή.

Τέλος, οι Νορβηγοί και οι Δανοί μιλούνε μια γλώσσα, δεν αποτελούν όμως ένα έθνος επειδή λείπουν τα άλλα γνωρίσματα.

Μονάχα σαν είναι παρόντα όλα τα γνωρίσματα μαζί, μας δίνουν το έθνος.

https://praxisreview.gr/j-v-stalin-%CE%BF-%CE%BC%CE%B1%CF%81%CE%BE%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%BF-%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CE%B6%CE%AE%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/

Εμείς από την πλευρά μας τονίζουμε για μια ακόμα φορά

 ΔΕΝ ΔΙΑΛΕΓΟΥΜΕ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ ΓΙΑ ΤΟ ΟΝΟΜΑ

ΕΠΙΛΕΓΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΛΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

Η ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ θεωρεί ότι το εργατικό κίνημα πρέπει να σταθεί αντιμέτωπο με το σύνολο του αστικού κόσμου, να εναντιωθεί στο σύνολο των εθνικισμών και των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων.

Προτείνουμε την κοινή πάλη των εργαζομένων ενάντια στους Μεγαλοιδεατισμούς και τον επεκτατισμό στα Βαλκάνια, στην Ισχυρή Ελλάδα, τον Νεοοθωμανισμό και τους εθνικιστές Τσάμηδες, τα Ορθόδοξα και Μουσουλμανικά Τόξα, τις ΑΟΖ και τα ενεργειακά σχέδια τους, την εκ νέου μοιρασιά Ζωνών Επιρροής και Αγορών, τις ΗΠΑ-ΕΕ-ΝΑΤΟ-ελληνική ολιγαρχία.

Το εργατικό διεθνιστικό αντικαπιταλιστικό κίνημα πρέπει να μπλοκάρει-ανατρέψει το σύνολο της κυβερνητικής πολιτικής και καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης, τους σχεδιασμούς καπιταλιστικής κερδοφορίας εντός και εκτός Ελληνικών συνόρων, που σημαίνουν Εκμετάλλευση-Καταπίεση-Κρατική Τρομοκρατία-Πολέμους-Προσφυγιά.

Πρέπει να αναζητήσουμε τρόπους διεθνιστικού συντονισμού, χρειάζεται να ξεπεραστεί ο απομονωτισμός διαφόρων αντιπολεμικών, διεθνιστικών και αντιφασιστικών πρωτοβουλιών. Ενάντια στον πολεμικό άξονα στον οποίο εμπλέκεται η Ελλάδα, ώστε να κάνουμε πράξη μια πρώτη μορφή κοινής στόχευσης ενάντια στον κοινό εχθρό, το κεφάλαιο, τον εθνικισμό και το κράτος.

ΔΕΝ ΠΟΛΕΜΑΜΕ ΔΕΝ ΚΑΤΑΣΤΕΛΛΟΥΜΕ για ελληνική ολιγαρχία-ΝΑΤΟ-ΕΕ

ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ