ΌΤΑΝ ΜΙΛΟΥΝ ΓΙΑ ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ, ΑΝΟΙΓΟΥΝ ΠΟΛΕΜΙΚΑ ΜΕΤΩΠΑ.

Αυτή η κυβέρνηση άνοιξε επιθετικά όλα τα «εθνικά θέματα». Απέναντι στην Τουρκία με επίκεντρο το Αιγαίο, απέναντι στην Δημοκρατία της Μακεδονίας με επίκεντρο τα Βαλκάνια, το Κυπριακό ενάντια στους/στις Τουρκοκύπριους/ες, το Αλβανικό, απέναντι στους/στις πρόσφυγες/ισσες και στου/στις μουσουλμάνους/ες στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, στα βόρεια σύνορα και τη Θράκη. Και όλα αυτά, αφού ο ΣΥΡΙΖΑ υποσχέθηκε πως «έκλεισε» το μείζον εθνικό θέμα που απασχόλησε την Ελλάδα τα τελευταία δέκα χρόνια: η απειλή του εμφυλίου και του κοινωνικού πολέμου στο εσωτερικό της, από το Δεκέμβρη του 2008 μέχρι σήμερα.

Κάθε φορά που ανοίγουν κάποιο «εθνικό θέμα», ανοίγουν ένα ακόμη πολεμικό μέτωπο. Το ίδιο συμβαίνει και με το «μακεδονικό ζήτημα», μια πολεμική επιχείρηση του ελληνικού κράτους και των συμμάχων του.

Με τη δημοκρατία της Μακεδονίας, η ελληνική κυβέρνηση κατάφερε το σχεδόν ακατόρθωτο: μια εθνικιστική συμφωνία να παρουσιάζεται στην Ελλάδα ως διεθνιστική, από τον ΣΥΡΙΖΑ, ή εθνοπροδοτική, από άλλα κόμματα! Με τη συμφωνία των Πρεσπών, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ μετέτρεψε ένα ολόκληρο έθνος-κράτος σε «γκρίζα ζώνη», ανατρέποντας το καθεστώς της κυριαρχίας του. Επέβαλλε αλλαγή συντάγματος της γειτονικής χώρας εν καιρώ ειρήνης, επέβαλλε αλλαγή του ονόματός της, οριστικοποίησε την μη αναγνώριση της σλαβομακεδονικής μειονότητας σε ελληνικό έδαφος (άλλωστε, το ελληνικό κράτος δεν αναγνωρίζει καμιά μειονότητα!), εξασφάλισε «αμοιβαία επωφελή οικονομική συνεργασία» που σημαίνει τη συνέχιση της μακεδονικής εκστρατείας και επέλασης του ελληνικού κεφαλαίου. Γιατί, ούτε η ελληνική «πολιτισμική αξιοπρέπεια» ούτε η «στρατιωτική απειλή» της γειτονικής χώρας οδήγησαν στη συμφωνία των Πρεσπών.

Όταν ο Βενιζέλος υπέγραφε τη συνθήκη του Βουκουρεστίου το 1913, η οποία αναγνώριζε την Μακεδονία ως μεγάλη γεωγραφική περιφέρεια δίνοντας στην Ελλάδα «μόνο» το 51%, δεν το έκανε γιατί είχε αριστερά και διεθνιστικά ιδανικά, όπως τάχα ο ΣΥΡΙΖΑ, ούτε γιατί δεν ήταν «πατριώτης» με σεβασμό στον ελληνικό πολιτισμό, όπως η Χρυσή Αυγή, η Ν.Δ, ο Φράγκος Φραγκούλης, η Λιάνα Κανέλλη ή ακόμα και το…ΚΚΕ που επιμένει να ονομάζει τη γειτονική χώρα «Σκόπια».

Και όταν ο Κοτζιάς ανέφερε με έπαρση στη Βουλή ότι "Η Βόρεια Μακεδονία έχει σε αμυντική ισχύ μόλις το 1,8% της Ελλάδας, το 6% του ΑΕΠ της Ελλάδας και το 1/8 του πραγματικού πληθυσμού", όλα τα κόμματα της Βουλής ήξεραν ότι δεν «απειλούνται από τον αλυτρωτισμό» της γειτονικής χώρας, μολονότι όλα αυτά τα κόμματα, πάλι από τη Χρυσή Αυγή και τη Ν.Δ μέχρι το ΚΚΕ, έχουν μιλήσει για τον αλυτρωτισμό αυτόν.  Η Δημοκρατία της Μακεδονίας είναι μια χώρα 2.100.025 κατοίκων, εκ των οποίων διαθέσιμο ανθρώπινο δυναμικό είναι το 1.046.540. Δεν έχει καν πολεμική αεροπορία, ενώ ικανοί για να έχουν όπλα είναι οι 871.803. Το συνολικό στρατιωτικό προσωπικό είναι 24.055, ενώ από αυτούς οι ενεργοί και ετοιμοπόλεμοι είναι οι 8.055, έχοντας μια εφεδρεία 16.000 ατόμων. Ανάμεσα σε αυτή τη δύναμη, που δεν έχει καν πολεμική αεροπορία, και στην Ελλάδα, που ελέγχει μέσω του ΝΑΤΟ τον εναέριο χώρο Βουλγαρίας, Μαυροβουνίου, Αλβανίας,  στρατιωτική απειλή αποτελεί μόνο ο επεκτατισμός της Ελλάδας.

Μόνο ωμά στρατιωτικά, ιδιωτικά και επιχειρηματικά οικονομικά συμφέροντα καθοδηγούν την πολιτική των καπιταλιστικών κρατών.

ΗΠΑ και Ελλάδα προχωρούν στη νατοποίηση των Βαλκανίων, αποκλείοντας τη Ρωσία και περιορίζοντας το ρόλο της Τουρκίας. Και η Ελλάδα, με γνώμονα τα συμφέροντα ελληνικών επιχειρήσεων, επιδιώκει να διαμορφώσει ένα περιβάλλον ασφάλειας για τις ελληνικές επενδύσεις στη Δημοκρατία της Μακεδονίας και τα Βαλκάνια. Ο Μίχαλος, πρόεδρος του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Αθήνας και της Κεντρικής Ένωσης Επιμελητηρίων Ελλάδας, στηρίζει την “σύνθετη ονομασία”, όχι για αντιπατριωτικούς και κοσμοπολίτικους, αλλά για «πατριωτικούς» και οικονομικούς λόγους «Η χώρα μας είναι σήμερα μεταξύ των πέντε κορυφαίων επενδυτών στα Σκόπια, με τις ελληνικές επενδύσεις, κυρίως στους τομείς των πετρελαιοειδών και καυσίμων, των τραπεζών και του λιανεμπορίου, να υπερβαίνουν το 1 δισεκατομμύριο ευρώ»

Και βέβαια, η Ελλάδα μετατρέπεται σε ενεργειακό ρυθμιστή στην περιοχή, όπως μας ανέλυσε ο εθνικιστής Μέρτζος, πρώην πρόεδρος της εταιρείας μακεδονικών σπουδών και Νεοδημοκράτης που στηρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ στην πολιτική του: "Η Μεσο-Βαλκανική Ζώνη αποτελεί τον μοναδικό πλέον στρατηγικό διάδρομο για τη μεταφορά φυσικού αερίου από την Ανατολή προς την Κεντρική και Νότιο Ευρώπη καθώς επίσης για την ασφάλεια των ενεργειακών πηγών που ελέγχει η Δύση. Ταυτόχρονα αυτόν τον διάδρομο ακολουθούν από την Ανατολή οι μυριάδες μουσουλμάνοι πρόσφυγες που η Ευρώπη αδυνατεί να διαχειρισθεί. Εν τω μεταξύ έχει ήδη εκτελεσθεί στην ελληνική Μακεδονία και Θράκη το μεγαλύτερο τμήμα του αγωγού Trans-Adriatic Pipeline (TAP), που θα μεταφέρει στην Ευρώπη φυσικό αέριο από το Αζερμπαϊτζάν μέσω Τουρκίας - Ελλάδος - Αλβανίας - Αδριατικής - Ιταλίας. Στις 7 Σεπτεμβρίου 2017 οι υπουργοί Ενέργειας Ελλάδος, Βουλγαρίας και Σερβίας συναντήθηκαν στην Αλεξανδρούπολη όπου συμφώνησαν να εμβαθύνουν τη συνεργασία τους στο δίκτυο των αγωγών ενέργειας".

 Όλα αυτά για εμάς δεν είναι εξωτερική ή εσωτερική πολιτική, ούτε στρατιωτικές πρόβες τζενεράλε ενός ολοκληρωτικού πολέμου. Είναι πολεμικές πράξεις που έχουν ήδη θύματα χιλιάδες μετανάστες και μετανάστριες, χιλιάδες εργαζομένους/ες, χιλιάδες καταπιεσμένους και καταπιεσμένες που δέχονται επίθεση, στις συνθήκες ζωής τους και στο ίδιο τους το σώμα, από το ελληνικό κράτος, το ΝΑΤΟ, την Ε.Ε και τους συμμάχους τους στη Μέση Ανατολή, τα Βαλκάνια, την Αφρική. Είναι η τριπλή γυναικοκτονία στον Έβρο, με στρατιωτικό μαχαίρι, είναι ο Petrit Zifle, ο αλβανός εργάτης γης που τόλμησε να μιλήσει για το μακεδονικό και δολοφονήθηκε

Στον κοινωνικό πόλεμο, οργανώνουμε την αυτοάμυνά μας. Με έμπρακτη αντιπολεμική, διεθνιστική, αντιπατριαρχική αλληλεγγύη, το όπλο των καταπιεσμένων που δεν ξέρει από σύνορα, μόνο από πραγματικές σχέσεις, σώματα και ζωές.

ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ