Ο Emin Çoban, διευθυντής του Κέντρου για τα Δικαιώματα των Παιδιών στο Σύλλογο Νομικών του Amed Bar , ανακοίνωσε ότι σχεδόν 4.000 παιδιά βρίσκονται στην φυλακή στην Τουρκία, από τα οποία 170 είναι πρόσφυγες και περίπου 700 είναι κάτω των έξι ετών.
Τρεις χιλιάδες παιδιά ηλικίας 12 έως 18 ετών βρίσκονται φυλακισμένα στις κρατικές φυλακές της Τουρκίας. Σε αυτά τα στατιστικά στοιχεία πρέπει να προστεθούν 700 παιδιά ηλικίας κάτω των έξι ετών και 170 πρόσφυγες.
Η τουρκική κυβέρνηση, δημιουργώντας περισσότερες φυλακές για παιδιά, δίνει στην κοινωνία το μήνυμα ότι ο αριθμός των φυλακισμένων παιδιών θα αυξηθεί περαιτέρω.Αντί να προστατεύει τα παιδιά και τα δικαιώματά τους, η τουρκική κυβέρνηση αυξάνει καθημερινά τον αριθμό των φυλακισμένων παιδιών και επιδιώκει να τα απομακρύνει από την κοινωνία.
Ο δικηγόρος Emin Çoban, διευθυντής του Κέντρου για τα Δικαιώματα των Παιδιών, που λειτουργεί στο πλαίσιο του δικηγορικού συλλόγου του Αμέντ ( Ντιγιαρμπακίρ), μίλησε με το ANF σχετικά με την τρέχουσα κατάσταση όσον αφορά τα παιδιά που κρατούνται στην Τουρκία.
Επεσήμανε ότι διαπιστώνει παραβιάσεις μετά από την εξέταση των άμεσων αιτήσεων που υποβλήθηκαν στα κέντρα δικαιωμάτων των παιδιών, στις επιτροπές φυλακών, στις καταγγελίες που έγιναν από τις οικογένειες των φυλακισμένων παιδιών και στις εκθέσεις των μέσων ενημέρωσης. Είπε ότι θα παρέμβουν άμεσα και συνέχισε. Μετά από εξακρίβωση των παραβιάσεων, κανονίζουμε συναντήσεις πρόσωπο με πρόσωπο με τα θύματα. Στην περιοχή του Αμέντ, λαμβάνουμε κυρίως αιτήματα σχετικά με τα προβλήματα φυλακισμένων για πολιτικούς λόγους παιδιών, των οποίων οι γονείς κατηγορούνται βάσει του αντιτρομοκρατικού νόμου και σε αντίθεση με τους συνηθισμένους κρατουμένους, αυτά τα παιδιά αντιμετωπίζονται ως ενήλικες και αντιμετωπίζουν πιέσεις για λόγους πολιτικούς. Η κατάσταση των παιδιών στις φυλακές σε όλη την Τουρκία είναι αποκρουστική και υπόκεινται σε βία και βασανιστήρια .
Δεκατρία φυλακισμένα παιδιά έχασαν τη ζωή τους τα τελευταία πέντε χρόνια.
Παρατηρώντας ότι υπάρχουν πάνω από τρεις χιλιάδες παιδιά ηλικίας 12 έως 18 ετών στις τουρκικές φυλακές, ο δικηγόρος διέδωσε τις ακόλουθες πληροφορίες: "Τα περισσότερα από αυτά τα παιδιά συλλαμβάνονται λόγω συνηθισμένων παραβάσεων. Εκτός όμως από αυτά, βλέπουμε παιδιά πρόσφυγες να βρίσκονται στη φυλακή κατά τα τελευταία 4-5 χρόνια. Περισσότερα από 170 παιδιά που δεν έχουν την τουρκική υπηκοότητα κρατούνται σε διάφορες φυλακές και τα περισσότερα από αυτά προέρχονται από τη Συρία. Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν τουλάχιστον 700 παιδιά ηλικίας 0-6 ετών που φυλακίστηκαν μαζί με τις μητέρες τους. Από το 2013, 13 παιδιά έχασαν τη ζωή τους στις φυλακές.
Οι παιδικές φυλακές πρέπει να κλείσουν.
Τονίζοντας ότι οι φυλακές των παιδιών πρέπει να κλείσουν, ο κύριος Çoban επεσήμανε το γεγονός ότι τα φυλακισμένα παιδιά απομονώνονται από την κοινωνία και αντιμετωπίζουν μεγαλύτερο κίνδυνο εμπλοκής στην εγκληματικότητα στην κοινωνική ζωή τους μετά τη φυλάκιση."Μια πρόσφατα δημοσιευμένη έκθεση επεσήμανε ότι μια μεγάλη πλειοψηφία των φυλακισμένων παιδιών επιστρέφουν στη φυλακή μετά την απελευθέρωσή τους. Σε ένα περιβάλλον όπου τα παιδιά χωρίζονται και απομονώνονται από την κοινωνική ζωή και την οικογένεια, όπου υφίστανται βία, έλλειψη εκπαίδευσης, πείνα και κακοποίηση, δεν μπορούν να ολοκληρώσουν την ανάπτυξή τους. Αντίθετα, είναι μια πραγματικότητα ότι αυτά τα παιδιά αναπτύσσουν αντίθετο αντανακλαστικό και εμπλέκονται στο έγκλημα. Για το λόγο αυτό, τα παιδιά πρέπει να αποκατασταθούν και να επανενταχθούν στην κοινωνία, όχι στις φυλακές αλλά σε ένα περιβάλλον με καλύτερες συνθήκες διαβίωσης. Ορισμένα παιδιά καταδικάζονται σε ποινές φυλάκισης μεγαλύτερες από την ηλικία τους χωρίς να γνωρίζουν ακόμη και το λόγο των ποινών. Βρίσκονται στα δικαστήρια και στις φυλακές και κατά τη διάρκεια της κράτησής τους υπόκεινται σε βία, κακοποίηση και προσβολές. Προσπαθούν ακόμη και να αυτοκτονήσουν εξαιτίας αυτού. Υπάρχει ακόμη ο κίνδυνος να δολοφονηθούν από το προσωπικό της φυλακής.
Τα παιδιά κρατούμενοι δεν έχουν δικαίωμα στις κοινωνικές υπηρεσίες.
Ο Emin Çoban πιστεύει ότι η έλλειψη ψυχολογικής υποστήριξης είναι ένα από τα σοβαρότερα προβλήματα των φυλακισμένων παιδιών. Τονίζει. «Δεν λαμβάνουν ούτε επαρκή ιατρική φροντίδα ούτε ψυχολογική υποστήριξη. Ομοίως, δεν μπορούν να συναντηθούν με ειδικούς στις κοινωνικές υπηρεσίες. Όλα αυτά τα ζητήματα δημιουργούν εμπόδιο στην κοινωνική και προσωπική ανάπτυξη των φυλακισμένων παιδιών. Όταν υποφέρουν από βία και θέλουν να το καταγγείλουν, δεν μπορούν να βρουν κανένα κανάλι επικοινωνίας. Είτε τα λένε στις οικογένειές τους κατά την επίσκεψη είτε διαμαρτύρονται στη διοίκηση της φυλακής, με την τελευταία επιλογή να μην παράγει αποτελέσματα για αυτούς».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου