Αντί να µας ενοχλεί το γεγονός ότι κάποιοι θέλουν να στρέψουν την Κύπρο πίσω, στην προ του 1974 περίοδο, όταν το παρακράτος οργίαζε, όταν οι παλικαράδες έκαναν κουµάντο, θέλοντας να αφανίσουν ό,τι δηµοκρατικό και νόµιµο υπήρχε, µας ενοχλεί -αυτούς που ενοχλεί εννοείται- η αντίδραση σε τέτοια φαινόµενα και τέτοιες πρακτικές.
Πήγαν, λοιπόν, να παρελάσουν οι εθνοφύλακες στα Λατσιά, ανήµερα της 25ης Μαρτίου και βρήκαν ευκαιρία να δηλώσουν πόσο… Ελληναράδες είναι.
«Η Κύπρος είναι Ελληνική», φώναξαν και νόµιζαν πως θα τους χειροκροτήσουµε κιόλας. Κι αντί σύσσωµη η πολιτική ηγεσία, σύσσωµα τα ΜΜΕ να καταδικάσουν αυτή τη συµπεριφορά, υπήρξαν κι αυτοί που ενοχλήθηκαν γιατί ενοχλήθηκε το ΑΚΕΛ.
«Η Κύπρος είναι Ελληνική», φώναξαν και νόµιζαν πως θα τους χειροκροτήσουµε κιόλας. Κι αντί σύσσωµη η πολιτική ηγεσία, σύσσωµα τα ΜΜΕ να καταδικάσουν αυτή τη συµπεριφορά, υπήρξαν κι αυτοί που ενοχλήθηκαν γιατί ενοχλήθηκε το ΑΚΕΛ.
Το πρόβληµα δεν το έχει το ΑΚΕΛ, ασφαλώς. Το πρόβληµα το έχουν όλοι όσοι κωφεύουν σε συµπεριφορές που οδήγησαν στην τραγωδία και στην καταστροφή του τόπου µας. Μας πώς να µην παίρνουν θάρρος οι λογής-λογής νοσταλγοί εποχών που έπρεπε να είχαν περάσει ανεπιστρεπτί, όταν σε αυτόν τον τόπο συντελέστηκε ένα έγκληµα χωρίς εγκληµατίες; Έγινε ένα έγκληµα, τις συνέπειες του οποίου ζούµε και πληρώνουµε ακόµα, αλλά δεν υπάρχουν ένοχοι… Αντιθέτως, εγκληµατίες και θύµατά τους εξισώνονται, εγκληµατίες και θύµατα έχουν τις ίδιες ευθύνες, εγκληµατίες και θύµατα είναι το ίδιο και αυτό. Εδώ ολόκληρη βουλευτίνα, η οποία ορκίστηκε πίστη και σεβασµό στο Σύνταγµα, κατέστη ως αντιπρόσωπος του λαού, θεµατοφύλακας της δηµοκρατίας και της νοµιµότητας, ξεσαλώνει στα µέσα κοινωνικής δικτύωσης και υπερασπίζεται τον ολετήρα της Κύπρου, γιατί να διστάσουν οι εθνοφύλακες να φωνάξουν το σύνθηµα που φώναξαν; Άµα µία βουλευτίνα δίνει το παράδειγµα γιατί να µην την ακολουθήσουν και όλοι όσοι ασπάζονται τις ιδέες της;
Η ρητορική του εθνικισµού, το αφήγηµα των φουστανελάδων, η νοσταλγία όλων όσοι νοµίζουν πως ακόµα ζουν στα κρησφύγετα, αυτά φέρνει στο διάβα της. Κι αυτά καλείται να διαχειριστεί η κοινωνία και οι νούσιµοι πολίτες. Μόνο που τελικά κάποιοι αντί να κοιτάζουν το φεγγάρι, κοιτάνε το δάκτυλο. Κάποιοι αντί να βλέπουν το δάσος, βλέπουν το δέντρο… Και οι νούσιµοι γίνονται γραφικοί και οι υπερασπιστές της νοµιµότητας χαρακτηρίζονται ως παρελθοντολόγοι. Κανένας από τους νοσταλγούς της ακαταστασίας που προκλήθηκε στον τόπο µας, και επέφερε τόσα δεινά, δεν γίνεται παρελθοντολόγος όµως. Να εκφράζεις σήµερα, εν έτει 2019, θαυµασµό για τον ολετήρα της Κύπρου είναι κανονικότητα ενώ να τον αποδοµείς, επιχειρηµατολογώντας για την καταστροφή που επέφερε στον τόπο, είναι παρελθοντολογία.
Πώς όµως να µην αποθρασυνθούν όλοι τούτοι; Το κλίµα τους ευνοεί. Στην εξουσία βρίσκονται αυτοί που έδωσαν πολιτική στέγη και πλήρη δικαιολόγηση στους καταστροφείς της Κύπρου. Στην εξουσία βρίσκονται αυτοί που µε ένα tweet “καυτηριάζουν” δήθεν τους… παραστρατούντες, αλλά κάθε άλλο παρά τους αποδοµούν. Χάσαµε και το µέτρο, χάσαµε και το δρόµο. Χάσαµε και τη λογική, χάσαµε και τις αξίες. Της δηµοκρατίας, της νοµιµότητας, της αλήθειας. Τα εξισώσαµε όλα. Όπως εξισώσαµε το έγκληµα και τους εγκληµατίες µε τη δηµοκρατία και τους υπερασπιστές της. Βρικολακιάσαµε µε δυο λόγια…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου