Η παράδοση ρωσικών πυραύλων S-300 στην Συρία έλαβε «μυθικές διαστάσεις» από μερίδα του Τύπου που αρέσκεται στην αναζήτηση «σωτήρων». Ωστόσο η ισραηλινή επίθεση στο Χαλέπι και τη ΜΗ απάντηση από τους πολυδιαφημισμένους πυραύλους αποδεικνύει ότι τελικά οι S-300 αποτελούν «σύμβολο».
Του Andrew Korybko
Η παράδοση των S-300 έγινε μετά το ατυχές περιστατικό με την κατάρριψη ρωσικού αεροσκάφους από την συριακή αεράμυνα κατά τη διάρκεια ισραηλινής επιδρομής. Το εν λόγω περιστατικό αποκάλυψε το κοινό σε όλους «μυστικό», αυτό της συνεργασίας Ρωσίας – Ισραήλ που έχει επιτρέψει στο Εβραϊκό κράτος να εκτελέσει πάνω από 200 επιθέσεις κατά ιρανικών στόχων στην Συρία.
Όσο και αν συγκεκριμένα μέσα δεν θέλουν να το παραδεχτούν η Ρωσία ακολουθεί πολιτική ισορροπιών μεταξύ αντιπάλων σε όλη την Ευρασία και πιέζει το Ιράν να αποχωρήσει από την Συρία. Η ρώσο-ισραηλινή προσέγγιση αποτελεί εξαιρετικά ευαίσθητο θέμα για τη συριακή εσωτερική πολιτική αλλά και για την ρωσική προβολή «μαλακής» ισχύος στη Μέση Ανατολή.
Έτσι Ρωσία και Συρία εξακολουθούν να προσποιούνται κάνοντας λόγο για την «προ του συμβάντος προσέγγιση Ρωσίας – Ισραήλ», με την Συρία να θέλει να πείσει τον λαό ότι οι S-300 εξασφαλίζουν το τέλος των ισραηλινών επιδρομών κατά θέσεων του Ιράν και της Χεζμπολάχ στη χώρα.
Το Ισραήλ όμως έχει πλήξει τέτοιους στόχους πολλές φορές μετά τη παράδοση των S-300 καταρρίπτοντας τους σχετικούς μύθους. Στην πραγματικότητα η Ρωσία δεν είχε ποτέ την πρόθεση να εμποδίσει τις ισραηλινές επιδρομές και μετά την κατάρριψη του αεροσκάφους της, πολλώ δε μάλλον να διαταράξει τις σχέσεις της με το Εβραϊκό κράτος.
Όλες οι αντιδράσεις γίνονται για συμβολικούς λόγους. Άλλωστε τους συριακούς S-300 χειρίζονται Ρώσοι. Ακόμα όμως και αν οι πύραυλοι περάσουν υπό συριακό έλεγχο θεωρείται απίθανο να χρησιμοποιηθούν κατά του Ισραήλ. Οι Ισραηλινοί άλλωστε γνωρίζουν που βρίσκονται τα εν λόγω πυραυλικά συστήματα…
Αν οι Σύροι τα χρησιμοποιήσουν χωρίς επαρκή κάλυψη από άλλα συστήματα μέσου-μικρού βεληνεκούς η καταστροφή τους από τους Ισραηλινούς είναι παραπάνω από δεδομένη είτε με drones, είτε με πυραύλους κρουζ.
Επιπλέον το Ισραήλ είναι σε θέση να «τιμωρήσει» συνολικά την Συρία πολύ σκληρά αν κάτι τέτοιο συμβεί. Συγκεκριμένα μέσα όμως εξακολουθούν να επιμένουν περί του αντιθέτου προβάλλοντας τους ρωσικούς πυραύλους ως ένα είδος σωτήρων.
Η Ρωσία και ειδικά ο πρόεδρος Πούτιν θεωρείται για πολλούς ως «ο ιππότης με τη λαμπρή αρματωσιά πάνω στο άστρο άλογο» ο οποίος θα συντρίψει τους δράκους, τις ΗΠΑ και το Ισραήλ, με την Συρία και τις ανάλογες με αυτήν χώρα να είναι οι ανυπεράσπιστες πριγκίπισσες που ο ιππότης Πούτιν θα σώσει.
Στην πραγματικότητα ο ιππότης Πούτιν συνεργάζεται με τον δράκο για να σκοτώσει άλλους μνηστήρες της πριγκίπισσας τους οποίους θεωρεί απειλή. Δηλαδή η Ρωσία συνεργάζεται με Ισραήλ για να διώξει το Ιράν από την Συρία καθώς η ιρανική επέκταση εκεί θεωρείται απειλή και από τις δύο χώρες.
Η Συρία όμως δεν θέλει να απαλλαγεί από τον άλλο μνηστήρα, το Ιράν, καθώς δεν είναι έτοιμη να νυμφευθεί τον ιππότη Πούτιν διότι αντιλαμβάνεται πως είναι πλεονέκτημα για αυτή να έχει δύο προστάτες, αλλά και διότι νιώθει άβολα με την συνεργασία της Ρωσίας με το Ισραήλ, την οποία δεν παραδέχεται επισήμως. Αν όμως Ρωσία και Ισραήλ εξουδετερώσουν το Ιράν το συριακό καθεστώς δεν θα έχει πλέον επιλογές.
Μέχρι τώρα η Συρία προσπαθεί να ισορροπήσει μεταξύ Ρωσίας και Ιράν αλλά η Ρωσία, μέσω της προσέγγισης με το Ισραήλ, αλλάζει τους όρους του παιχνιδιού, πετώντας εκτός όλους τους «φίλους της» ανταγωνιστές. Το ρωσικό σχέδιο δεν έχει υλοποιηθεί λόγω της συριακής αντίδρασης.
Η Δαμασκός όχι μόνο δεν θέλει να εξαρτάται αποκλειστικά από τη Ρωσία, αλλά ανησυχεί ακόμα και για πιθανή άσκηση πίεση εναντίον της από τη Ρωσία για αναγνώριση της ισραηλινής κυριαρχίας στα Υψώματα του Γκολάν, αποδεχόμενη το ρωσικό προσχέδιο συντάγματος.
Ακριβώς εκεί εστιάζεται η ρωσική πίεση έναντι της οποίας η Συρία λίγα μπορεί να κάνει για να μη βρεθεί προ τετελεσμένων… Εκτός και αν αποδεχτεί την «έντιμη, σταδιακή ιρανική αποχώρηση».
Στο ανωτέρω παραμύθι των δράκων, των ιπποτών και των πριγκιπισσών οι S-300 αποτελούν το «ξίφος» που θα σώσει την κατάσταση… Το παραμύθι όμως κάπου τελειώνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου