Ο έμπειρος τερματοφύλακας και νεοεκλεγείς πρόεδρος του ΠΣΑΠ έχει ξεχωρίσει για τον λόγο και τις πράξεις του, οι οποίες δεν περιορίζονται στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου. Ο Μπαντής μίλησε στην παρουσίαση του βιβλίου του Θάνου Σαρρή «Η μπάλα στην Κερκίδα», η οποία έγινε στο Chapel Cultural House της Κατερίνης και η κάμερα του Nίκου Κολίτση κατέγραψε για λογαριασμό του Metrosport τα όσα ενδιαφέροντα είπε.
Κάποια στιγμή, ρωτήθηκε για το λόγο του αθλητή, τις τοποθετήσεις του ενάντια στον ρατσισμό, αλλά και για τη συμμετοχή των οπαδών και το μοντέλο λαϊκής βάσης ως μονοπάτι απέναντι στην διαπλοκή του ποδοσφαίρου, που πραγματεύεται το βιβλίο. Διαβάστε ένα απόσπασμα και δείτε στο βίντεο τις δηλώσεις του.
Κάποια στιγμή, ρωτήθηκε για το λόγο του αθλητή, τις τοποθετήσεις του ενάντια στον ρατσισμό, αλλά και για τη συμμετοχή των οπαδών και το μοντέλο λαϊκής βάσης ως μονοπάτι απέναντι στην διαπλοκή του ποδοσφαίρου, που πραγματεύεται το βιβλίο. Διαβάστε ένα απόσπασμα και δείτε στο βίντεο τις δηλώσεις του.
«Καταρχάς ως αθλητής αισθάνομαι ότι έχω την ευθύνη απέναντι στην ίδια την κοινωνία. Γιατί ο αθλητής είναι πρότυπο για ένα πολύ ευαίσθητο κομμάτι της κοινωνίας, τα παιδιά. Κι όταν λέμε τη λέξη αθλητής, εγώ δεν είμαι αθλητής και όλοι μας μόνο τις δύο ώρες που είναι στο γήπεδο, προπονούνται ή παίζουν τον αγώνα τους. Πρέπει να είμαστε αθλητές όλο το 24ωρο. Εγώ προσπαθώ να είμαι αθλητής από τον τρόπο που θα παραγγείλω, από τον τρόπο που θα περιμένω στην ουρά να πληρώσω κάτι, στο σούπερ μάρκετ ή οπουδήποτε αλλού. Γιατί είτε το θέλω είτε οχι είμαι πρότυπο σε ένα πολύ ευαίσθητο κομμάτι της κοινωνίας που είναι τα παιδιά. Τώρα όσον αφορά τον ρατσισμό που είπατε, αν δεν μιλήσουμε εμείς που έχουμε το βήμα και την δυνατή φωνή να ακουστούμε για φαινόμενα όπως είναι του ρατσισμού ή όπως είναι η αδικία, ποιος θα μιλήσει; Νομίζω ότι ο αθλητισμός γενικότερα είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο και πρέπει να το εκμεταλλευτούμε ως αθλητές και ως κοινωνία γενικότερα.
Έχουμε την ευθύνη απέναντι στα ίδια τα παιδιά να βγούμε μπροστά και να γίνουμε η φωνή του αδύναμου, του ανθρώπου που αδικείται ή να γίνουμε η φωνή ενάντια σε ένα φαινόμενο όπως είναι ο ρατσισμός. Και είναι πάρα πολύ έντονος, δυστυχώς, δεν είναι απλά το ότι είμαι ρατσιστής απέναντι σε κάποιον που έχει διαφορετικό δέρμα με εμένα. Ρατσιστής μπορεί να είναι ένας μπαμπάς, ο οποίος πάει στο γήπεδο με το παιδάκι του και όλη την ώρα τα έχει με τον διαιτητή καταριέται τον διαιτητή, αποδοκιμάζει τον δικό του παίκτη ή τον αντίπαλο. Βλέποντας το παιδί αυτό το πράγμα θα παραδειγματιστεί και όταν αποδοκιμάζουμε το διαφορετικό, δηλαδή τη διαφορετική φανέλα αυτόματα δίνουμε το δικαίωμα στο παιδί να αποδοκιμάζει το οτιδήποτε διαφορετικό, δηλαδή το πιο χοντρό παιδάκι, το παιδάκι που φοράει γυαλιά, που είναι σε αμαξίδιο. όλο αυτό έχουμε την ευθύνη να το σταματήσουμε».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου