Τετάρτη 31 Ιουλίου 2019

ΚΑΑΥ Αγίου Ανδρέα: έχουν τους φαντάρους ως Απλήρωτους Δούλους!

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑΣ
Καλημέρα θα ήθελα να γράψω για τα ΚΑΑΥ του Αγίου Αντρέα.
Υποτίθεται είναι καλή μετάθεση λένε αλλά στην πραγματικότητα είναι ότι χειρότερο για κάποιον που μένει στην Αθήνα.
Μας έχουν για δούλους από το πρωί στις 7.00 μέχρι της 13.00 το μεσημέρι [φυσικά τις υπόλοιπες ώρες συνεχίζουμε με υπηρεσίες]....
Μας βάζουν και κάνουμε ότι ΔΟΥΛΕΙΑ υπάρχει.
Δεν μιλάω για αγγαρεία μιλάω για ΔΟΥΛΕΙΑ! 
Μας χρησιμοποιούν και μας εκμεταλλεύονται.
Έχουμε φτιάξει όλο το στρατόπεδο και ακόμα συνεχίζουμε να το κάνουμε.
Και άμα νιώθεις κουρασμένος και δεν μπορείς να εκτελέσεις σωστά την υπηρεσία σου σε καμπανιάζουν κιόλας.
Οι υπηρεσίες πάνε 3-1 για τα ΠΣΚ και 2-1 της καθημερινές.
Μέρα αργίας δεν υπάρχει μέχρι και την Κυριακή κάνουμε δουλειές.
Τιμητικές για όλα αυτά που έχουμε κάνει δεν παίζει ούτε μια και γενικά μας έχουν για ΔΟΥΛΟΥΣ και όχι για φαντάρους.
Δυστυχώς αυτοί είναι η χώρα μας και ο ελληνικός στρατός!
Ντροπή και αίσχος.
Το Σύνταγμα όμως είναι σαφές: «Οποιαδήποτε μορφή αναγκαστικής εργασίας απαγορεύεται. Ειδικοί νόμοι ρυθμίζουν τα σχετικά με την επίταξη προσωπικών υπηρεσιών σε περίπτωση πολέμου ή επιστράτευσης ή για την αντιμετώπιση αναγκών της άμυνας της χώρας ή επείγουσας κοινωνικής ανάγκης από θεομηνία ή ανάγκης που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία, καθώς και τα σχετικά με την προσφορά προσωπικής εργασίας στους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης για την ικανοποίηση τοπικών αναγκών». 
Το «οποιαδήποτε» μπήκε ακριβώς για να τονίσει την αυστηρότητα και τη γενικότητα της απαγόρευσης παρόλο που ακολουθούν εξαιρέσεις οι οποίες πρέπει να ερμηνεύονται στενά. Άλλωστε Η δυνατότητα για επιβολή περιορισμών στα ατομικά δικαιώματα πρέπει να ερμηνεύεται στενά αφού η ελευθερία είναι ο κανόνας και ο περιορισμός της η εξαίρεση. Οι άνθρωποι είναι καταρχήν ελεύθεροι και ίσοι σύμφωνα και με το Σύνταγμά τους, το οποίο επιτρέπει περιορισμούς στα ανθρώπινα δικαιώματα μόνο κατ’ εξαίρεση. Δεν αρκεί λοιπόν μία ηλίθια δικαιολογία του τύπου «εξυπηρετούνται οι στρατιωτικοί που έχουν βαρύ πρόγραμμα και πρέπει να έχουν χρόνο να ασχολούνται απρόσκοπτα με τα της άμυνας», διότι έτσι το κράτος θα μπορούσε να περιορίζει ή και να καταργεί συνεχώς ανθρώπινα δικαιώματα με τη δικαιολογία ότι εξυπηρετούνται σκοποί εθνικοί, ή δημοσίου συμφέροντος ή σχετικοί με την άμυνα ή τη δημόσια υγεία κλπ.
Μία δικαιολογία που θα οδηγούσε σε δυνατότητα δημιουργίας ενός εντελώς αυταρχικού καθεστώτος με μηδενικό σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα. 
Έτσι, οι στρατιώτες δεν θα έπρεπε να εξαναγκάζονται να ασκούν ούτε μία ώρα μη αναγκαίας για την άμυνα εργασίας, η δε αναγκαιότητα πρέπει να ερμηνεύεται στενά και να ελέγχεται από τα δικαστήρια. Αναγκαίο ίσον αναγκαίο. Άλλωστε και το άρθρο 4 β) της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα δικαιώματα του ανθρώπου (ΕΣΔΑ) προβλέπει δυνατότητα εξαίρεσης από την απαγόρευση της αναγκαστικής εργασίας για κάθε εργασία στρατιωτικής φύσης. Κριτήριο είναι και εδώ η φύση της εργασίας, δηλαδή η άμεση, στενή της σχέση με την άμυνα και δεν αρκεί απλώς η παροχή της υπηρεσίας στο πλαίσιο της άσκησης των στρατιωτικών καθηκόντων, προφανώς για να εμποδίζονται οι καταστρατηγήσεις. 
Δήθεν προοδευτικές αρλούμπες όμως όλα αυτά για τους στρατιωτικούς. Το κράτος άλλωστε θα τους προστατέψει, αφού είναι τα αγαπημένα του παιδιά. Το κράτος που είναι εθνικιστικό και μιλιταριστικό, προκειμένου να χρησιμοποιήσει το στρατό, στέλνοντάς μας στο θάνατο, για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των ισχυρών εξασφαλίζει, παραβιάζοντας το Σύνταγμά, του δωρεάν ή έστω αρκετά φθηνότερα από τις τιμές της αγοράς γεύματα, ψυχαγωγία, διακοπές σε ΚΑΑΥ, τώρα και κούρεμα.
Το κράτος επιδεικνύει το «κοινωνικό πρόσωπο του στρατού» με τη συμμετοχή του σε δημόσια έργα για να τον λατρέψει ο λαός. Πώς όμως; Με το να χρησιμοποιεί παράνομα και αντισυνταγματικά, απλήρωτους (συγγνώμη, με 8,62) σκλάβους φαντάρους. Και ταυτόχρονα προστατεύει από όλα αυτά τα βύσματά του, πολλά από τα οποία διατυμπανίζουν το πόσο πατριώτες είναι. 
Εμείς όμως δεν έχουμε δούλους να μας υπηρετούν. Εννοείται πως δεν θέλουμε δούλους. Οι στρατιωτικοί θέλουν και, αν μπορούσαν, αν δεν υπήρχε οργανωμένο αντιμιλιταριστικό κίνημα θα ζητούσαν ακόμα περισσότερα.
Γι’ αυτό και το αντιμιλιταριστικό κίνημα πρέπει να φουντώσει. Τόσα έχει πετύχει άλλωστε. Είναι ο εφιάλτης τους. Καμία ώρα παραπάνω υπηρεσίας, καμία χαμένη έξοδος, καμία επιπλέον πίεση, για σκοπούς άσχετους με την άμυνα της χώρας. 
Έχουν το θράσος μάλιστα να ζητάνε και αύξηση της θητείας οι στρατιωτικοί. Καθισμένοι στον καναπέ της λέσχης τους την οποία οι σκλάβοι τους κρατούν καθαρή, ρουφώντας τον καφέ τον οποίο κάποιος σκλάβος έφτιαξε και βλέποντας άλλους σκλάβους να κινούνται γύρω τους, σκέφτονται:
Πόσο μικρή είναι η θητεία! Δεν αρκεί για να αντιμετωπιστούν οι εξωτερικές απειλές! 
Εμετικοί πολλοί από αυτούς. Και αδιάφοροι για τα δικαιώματα των άλλων. Φασίστες. Αυτοί θέλουν να τους κουρεύουμε, να τους μαγειρεύουμε και γενικώς να τους νταντεύουμε και εμείς θέλουμε ελευθερία και δικαιώματα για το λαό. Ποτέ δεν απαιτήσαμε να μας παρέχει το κράτος υπηρετικό προσωπικό. Είναι αυτοί που μας θέλουν δούλους και είμαστε αυτοί που καλούν το λαό σε απεργίες και αγώνες για τα δικαιώματά του, αδιαφορώντας για το εάν θα επηρεαστεί η καθημερινότητά μας από μία ή περισσότερες κινητοποιήσεις.
Ο εκμεταλλευτής και ο εκμεταλλευόμενος όμως ποτέ δεν είχαν κοινά συμφέροντα.
Καμία εθνική ενότητα με αυτούς που μας θέλουν δούλους και πιέζουν το κράτος για να συνεχιστεί η κατάσταση αυτή ή και για να αυξηθούν οι υπηρεσίες μας προς αυτούς.

ΔΙΚΤΥΟ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ
ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΩΝ

Τηλ: 6932 955437

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου