ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΔΟΘΗΚΕ ΑΠΟ ΠΡΟΣΦΥΓΑ ΠΟΥ ΔΙΑΜΕΝΕΙ ΣΤΟ ΚΥΤ ΣΑΜΟΥ
Καλησπέρα. Προς το παρόν επιτρέψτε μου να κρατήσω την ανωνυμία μου. Είμαι πρόσφυγας στο νησί της Σάμου και κάτι παραπάνω από ευγνώμων για το γεγονός ότι φιλοξενούμαι στο νησί εδώ και σχεδόν ένα χρόνο. Πρέπει να παραδεχτώ όμως ότι η ζωή μου μέσα και έξω από τον Καμπ δεν μπορεί να απαλύνει τις δυσκολίες που αντιμετωπίζω ως πρόσφυγας. Νιώθω ότι αδικούμαι ενώ πολλοί από τους ανθρώπους γύρω μου είναι κάθε άλλο παρά φιλικοί κι ευγενικοί απέναντι μου λόγω του ότι ανήκω σε διαφορετική φυλή, κάτι μάλλον ασυνήθιστο για αυτούς.
Αντίθετα με άλλους πρόσφυγες, είχα την τύχη να μεγαλώσω σε μια πολυπολιτισμική κοινότητα με αντίστοιχα σχολεία. Οι δάσκαλοί μας δεν έχαναν ευκαιρία να μας υπενθυμίζουν πως σαν τα λουλούδια στον κήπο, έτσι κι εμείς οι άνθρωποι διαφέρουμε σε χρώμα και φυλή. Με ταπεινότητα μας εξηγούσαν πως στον κόσμο μας υπάρχουν άπειροι διαφορετικοί πολιτισμοί και ότι πρέπει να αγκαλιάσουμε με δεκτικότητα αυτή την φυσική διαφορετικότητα. Όλα αυτά που διδάχτηκα ως παιδί, δυστυχώς δεν τα συνάντησα εδώ στο νησί της Σάμου, όπου εξαιτίας του όχι αρκετά λευκού χρώματός μας, αντιμετωπίζουμε καθημερινά διακρίσεις, μας εκμεταλλεύονται με τον χειρότερο τρόπο που μπορείτε να φανταστείτε και μας δίνουν ονόματα που δεν επιτρέπω στον εαυτό μου να αναπαράγει εδώ.
Θυμάμαι χαρακτηριστικά πως μια μέρα πήγα με άλλους δύο φίλους μου πρόσφυγες σε ένα εστιατόριο στο Βαθύ, μετά από πρόσκληση μιας φίλης μας δασκάλας. Αφού κάτσαμε, μας ζήτησαν να φύγουμε από το εστιατόριο χωρίς να έχει συμβεί τίποτα που να δικαιολογεί μια τέτοια απαίτηση από μεριάς τους. Η ελληνίδα φίλη μας δεν χάρηκε πολύ με αυτή τη συμπεριφορά και απαίτησε να δει τον υπεύθυνο του καταστήματος. Ο θυμός της ήταν εμφανής, φώναζε και σχεδόν προκάλεσε χάος στο εστιατόριο. Εμείς της είπαμε ότι δεν έχει νόημα να το κάνει αυτό καθώς αυτή είναι η συμπεριφορά των περισσότερων ντόπιων στο νησί απέναντί μας. Αυτό όμως το γεγονός με έβαλε σε σκέψεις. Γιατί οι περισσότεροι Έλληνες εδώ στο νησί της Σάμου φέρονται τόσο αδιάφορα προς ανθρώπους με διαφορετική εμφάνιση από τη δική τους; Γιατί η διαφορετικότητα τους προκαλεί τόση ανασφάλεια και αδυνατούν να την αγκαλιάσουν; Το μόνο που ζητώ ως πρόσφυγας είναι λίγη κατανόηση ως προς τη δύσκολη κατάσταση που βιώνω. Ιδανικά, θα μου άρεσε να μάθω τα πάντα για τον πολιτισμό σας, να ξεναγηθώ στον κόσμο σας, να καταλάβουμε ο ένας τον άλλο με κάθε τρόπο. Ίσως ζητάω πάρα πολλά. Ζητάω τουλάχιστον από το συνάνθρωπό μου να με αφήσει να συνεισφέρω και να βοηθήσω με τις ικανότητες μου, δείχνοντας κατανόηση στις όποιες ελλείψεις και αδυναμίες μου, τις οποίες με τη βοήθειά του μπορώ να διορθώσω ώστε να γίνω καλύτερος άνθρωπος.
Πιστεύω πραγματικά πως αν όλοι καταφέρναμε να αποδεχτούμε τη διαφορετικότητά μας, θα βελτιώναμε τον κόσμο και το περιβάλλον στο οποίο ζούμε. Πιστεύω επίσης πως είναι φυσιολογικό για καθέναν που βρίσκεται σε ένα ξένο περιβάλλον να ψάχνει κατανόηση και αποδοχή. Θυμηθείτε πως δεν ξύπνησα ένα πρωί κι αποφάσισα να γίνω πρόσφυγας, ούτε παρακάλεσα τον θεό γι' αυτό. Μια σειρά από αναπάντεχα γεγονότα με ανάγκασαν να χάσω την πρότερη υπόστασή μου και να περιέλθω σ' αυτή του πρόσφυγα. Παρόλαυτά, εξακολουθώ να είμαι άνθρωπος με συναισθήματα και ανάγκες όπως κι εσύ. Χρειάζομαι κι εγώ αυτά που χρειάζεσαι κι εσύ για να ζήσεις, έχω κι εγώ τα ίδια όνειρα κι ελπίδες για τα παιδιά μου, όπως κι εσύ για τα δικά σου.
Hi, for now let me make my identity anonymous.
I am currently a refugee who is more than grateful for being hosted as here on Samos for close to a year now. But truth be told, life in and out of the refugee camp hasn't been that fair to my plyte as a refugee and neither have some of my hosts been that friendly or courteous enough to fully embrace me owing to the fact that I am of a different race to the people that they are used to.
Unlike many of my fellow refugee colleagues, I was lucky right from childhood to be brought up from a multicultural community and so were the schools I attended. Often times, my teachers were keen on reminding us that just like flowers have various colours in the gardens, so were we all as people of various colours and race. They were humble enough to remind us that the world we live in is filled with people from vast and diverse cultures and for this reason, we out to embrace and accept it's diverse nature. But coming here in Samos, we are not viewed this way but instead owing to our not so white complexions, we are often discriminated against, exploited in the worst way imaginable and even branded names that out of formality I will not name here. If I recall vividly, at one point I together with two other refugee friends of mine were invited to dinner by a very friendly teacher friend of ours to a certain restaurant. Of course we all went as a team but only to be asked to leave the restaurant without any valid reason at all. This Greek friend of our wasn't so happy with the way we were treated so she demanded to see the Manger of the restaurant in question. She was so angry that She spoke so loudly almost causing chaos in the restaurant but we told her that it was pointless to do so since this kind of behaviour is exhibited by majority of the Greek people on this Island out here. So this got me thinking about many things such as why are most of the Greek people here on Samos so indifferent to people that don't look like them or what makes them feel so insecure about diversity and embracing it? All I want is just a little empathy, sympathy to my plyte and for you to get to introduce me to your world, culture and to get to understand each other in every way. Is this too much to ask of you? Okay atleast get to know my strengths and let me help you out with all that I have and know how to and ignore my weaknesses or rather help me correct most of my weaknesses in a bid to be a better person. I truly believe if we all came to accept each other's differences, we can make this world and the environment we live in a better place. I don't think this is too much to ask for as a normal human being that seeks to be understood and accepted in a new foreign and strange environment that he or She finds himself or herself into. Remember I didn't wakeup one morning and asked to be a refugee and neither did I pray to God above to make me one. It is due to the several un foreseen circumstances i found myself living in that changed my status to being a refugee. However remember that I am still human with feeling and emotions just like you are. I too want what you want for yourself and also have the same dreams and hope's for my children as you have for your own.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου