Γιατί Αδειάζουν τα Σχολεία στα Εξάρχεια
Πώς οι εκκενώσεις των καταλήψεων και οι βραχυχρόνιες μισθώσεις ακινήτων επηρεάζουν τη συμμετοχή στα σχολεία των Εξαρχείων.
Κείμενο Κορίνα Πετρίδη
Τις πρώτες πρωινές ώρες της Δευτέρας, 23 Σεπτεμβρίου του 2019, αστυνομικές δυνάμεις εκκένωσαν το κτίριο που βρισκόταν στη συμβολή των οδών Πρασσά και Οκτάβιου Μερλιέ, στη Νεάπολη Εξαρχείων. Ήταν γνωστό ως 5ο Λύκειο Αθηνών και τα τελευταία χρόνια λειτουργούσε ως κατάληψη φιλοξενίας προσφύγων.
Την ημέρα που η Ελληνική Αστυνομία εισέβαλε στο κτίριο, διέμεναν 148 πρόσφυγες: 66 άνδρες, 26 γυναίκες και 56 ανήλικοι. Αυτή ήταν η έβδομη εκκένωση κατάληψης με εντολή της κυβέρνησης μέσα στον τελευταίο μήνα.
Ανάμεσα στους 56 ανηλίκους, όπως προδίδουν και οι φωτογραφίες που δημοσιεύτηκαν την ημέρα της αστυνομικής επιχείρησης, πολλά από τα παιδιά είναι κάτω των 13 ετών και φοιτούσαν κυρίως σε δύο δημοτικά σχολεία: το 35ο Δημοτικό στην οδό Κωλέττη και το 36ο Δημοτικό στα πέριξ του Λόφου Στρέφη. Σε απόσταση αναπνοής από το μέχρι πρόσφατα κατειλημμένο κτίριο, βρίσκεται το 14ο Δημοτικό Σχολείο, στην οδό Σίνα. Παραδόξως, δεν φοιτούσε κανένα παιδί από την κατάληψη σε αυτό, σύμφωνα τουλάχιστον με το προσωπικό του ίδιου του σχολείου.
Την ημέρα της εκκένωσης, τα Διοικητικά Συμβούλια των Συλλόγων Γονέων του 35ου και του 36ου Δημοτικών Σχολείων συγκλήθηκαν και εξέδωσαν ανακοίνωση, καταγγέλλοντας τη βίαιη απομάκρυνση των παιδιών από το σπίτι και το σχολείο τους. Χαρακτηριστικά η ανακοίνωση αναφέρει ότι τα παιδιά των προσφύγων «γράφτηκαν στα σχολεία του κέντρου της Αθήνας, προσπαθώντας να ενταχθούν, να μάθουν τη γλώσσα, να αποκτήσει η ζωή τους μια κανονικότητα έστω και υπό αυτές τις συνθήκες.
Και ενώ η πολιτεία είναι αυτή που θα έπρεπε να εξασφαλίζει σε όλα τα παιδιά την εγγραφή και φοίτησή τους στο σχολείο, σεβόμενη ακόμα και τη Διεθνή Σύμβαση για τα δικαιώματα του παιδιού, είναι εκείνη που τους τη στερεί με τον πιο βίαιο τρόπο, που τα ωθεί στο περιθώριο, δε σέβεται τα στοιχειώδη δικαιώματά τους, δε σέβεται την ύπαρξή τους. Γιατί η σχολική χρονιά έχει αρχίσει και τα παιδιά απομακρύνονται από τα σχολεία τους, χωρίς καμία ειδοποίηση, χωρίς καν να τους εξασφαλίζεται η εγγραφή και η μεταφορά τους σε άλλα σχολικά περιβάλλοντα».
Η Χρυσούλα Παπαγεωργίου, πρόεδρος του «Νέου Συλλόγου Γονέων 36ου Δημοτικού Σχολείου Αθηνών», μου εξηγεί ότι η έκδοση της ανακοίνωσης αποφασίστηκε ομόφωνα από το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου. Σύμφωνοι ήταν, επίσης, οι γονείς που παραβρέθηκαν και συμμετείχαν στη συνάντηση της Δευτέρας.
Η ίδια θεώρησε χρέος τους να συζητήσουν και να τοποθετηθούν πάνω στο ζήτημα, μιας και τα παιδιά αυτά ήταν κανονικά μέλη της σχολικής κοινότητας. Στο σχολείο φοιτούσαν συγκεκριμένα 15 παιδιά από την κατάληψη.
«Τα απομακρύνουν αυτή τη στιγμή από το σχολικό περιβάλλον, ενώ έχει ξεκινήσει η σχολική χρονιά, με ιδιαίτερα βίαιο τρόπο και χωρίς να εξασφαλίζουν, επισήμως τουλάχιστον, ότι θα συνεχίσουν το σχολείο», λέει.
Η απομάκρυνση των παιδιών από το σχολείο και τη γειτονιά αναστατώνει φυσικά και τους συμμαθητές τους, με τους οποίους συνυπήρχαν καθημερινά τα τελευταία τρία χρόνια στο σχολείο. Η Χρυσούλα Παπαγεωργίου σημειώνει ότι η εκκένωση «αποτελεί διατάραξη της κανονικότητας και των δικών μας παιδιών που χαιρέτησαν τους συμμαθητές τους το προηγούμενο μεσημέρι και δεν τους ξαναείδαν το επόμενο πρωί. Ξαφνικά εξαφανίζονται οι συμμαθητές τους χωρίς καμία προειδοποίηση ή αιτιολογία και είναι δύσκολο να τους εξηγήσεις πώς και γιατί συνέβη αυτό. Το ασφαλές περιβάλλον που θεωρητικά προσπαθεί να οικοδομηθεί σε ένα σχολείο διαταράσσεται».
VICE Video: Η Επόμενη Μέρα του Προσφυγικού
O Χαράλαμπος Μπαλτάς είναι δάσκαλος στο 35ο Δημοτικό Σχολείο Αθηνών, στην οδό Κωλέττη. Είναι στο χώρο της εκπαίδευσης τα τελευταία είκοσι χρόνια. Φέτος είχε αναλάβει την Πρώτη Δημοτικού.
Ο ίδιος συμμετείχε σε τμήματα υποδοχής τον Ιούλιο του 2015, τα οποία βοηθούσαν τα παιδιά που μόλις είχαν φτάσει στη χώρα να ενσωματωθούν πιο ομαλά στο σχολικό περιβάλλον και να προετοιμαστούν για το επίσημο ξεκίνημα της σχολικής χρονιάς, τον Σεπτέμβρη. Επίσης, μέσα από την παιδαγωγική ομάδα «Σκασιαρχείο» έχει ασχοληθεί έμπρακτα με το ζήτημα της ένταξης παιδιών προσφύγων στη σχολική διαδικασία και στη γειτονιά, εν γένει.
Μου εξηγεί ότι τα τελευταία χρόνια όλο και λιγότερα παιδιά γράφονται στο σχολείο στην αρχή της χρονιάς. Φέτος, υπολογίζει ότι υπήρχε μία απώλεια της τάξης των 30-40 παιδιών. Σύμφωνα με τον ίδιο, κάποιοι γηγενείς αντέδρασαν με την εισαγωγή παιδιών προσφύγων στο σχολείο και έγραψαν τα δικά τους παιδιά σε άλλα σχολεία. Κάποιες οικογένειες προσφύγων και μεταναστών που διέμεναν στην ευρύτερη περιοχή των Εξαρχείων αναγκάστηκαν να μετακομίσουν λόγω της διεύρυνσης των βραχυχρόνιας μίσθωσης ακινήτων και της συνακόλουθης αύξησης των ενοικίων στην περιοχή. Τα παιδιά αυτών των οικογενειών, επομένως, εγγράφηκαν σε σχολεία που βρίσκονται κοντά στα καινούργια τους σπίτια. Στο σχολείο αυτό δεν θα φοιτήσουν φέτος φυσικά και οι μαθητές από τις καταλήψεις που εκκενώθηκαν βιαίως.
Οι δάσκαλοι του δημοτικού σχολείου προσπαθούν να μιλούν ανοικτά με τους μαθητές και να απαντούν με ειλικρίνεια σε ερωτήματά τους. Όπως μου λέει, τους ενδιαφέρει να μάθουν «που θα πάνε οι συμμαθητές τους, αν θα τους ξαναδούν και αν θα γυρίσουν πίσω».
Για να βοηθήσουν τα παιδιά να διαχειριστούν συναισθηματικά την εμπειρία της απομάκρυνσης των συμμαθητών τους, μεταξύ άλλων, στο παρκάκι Ναυαρίνου, στις 4 Οκτωβρίου, θα προβληθεί η ταινία Ψηλά τα χέρια, που αφορά στον αγώνα μίας σχολικής τάξης να προστατεύσουν τη σενεγαλέζα συμμαθήτριά τους από την απέλαση.
Ο Χαράλαμπος Μπαλτάς θεωρεί ότι οι πρόσφατες εκκενώσεις συντελούν στο να «αδυνατίσει περαιτέρω η συνύπαρξη και να αλλάζει η παιδική ματιά και η παιδική συμμετοχή μέσα στην πόλη. Αδυνατίζει, επίσης, την ορατότητα των προσφύγων στην πόλη, στη γειτονιά, στο σχολείο».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου