Έδειξε Λαγό ο Αλεξόπουλος – Πούλησε τρέλα ο Γερμενής – Σε αδιέξοδο η Χρυσή Αυγή

Έδειξε Λαγό ο Αλεξόπουλος – Πούλησε τρέλα ο Γερμενής – Σε αδιέξοδο η Χρυσή Αυγή

Πηγή: JailGoldenDawn

Με την ολοκλήρωση των απολογιών των κατηγορούμενων για διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης Χρυσοβαλάντη Αλεξόπουλου και Γεώργιου Γερμενή, αποκαλύπτεται το μέγεθος του αδιεξόδου στο οποίο βρίσκεται η Χρυσή Αυγή και η υπεράσπισή της στη μεγάλη δίκη ενώπιον του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων.

Τυπικά, Αλεξόπουλος και Γερμενής είναι και οι δύο “πρώην” μέλη/βουλευτές της Χρυσής Αυγής. Ωστόσο, οι απολογίες τους έχουν προφανή σημασία και επίπτωση στη συνολική εξέλιξη της ποινικής δίωξης (αυτός εξάλλου είναι και ο λόγος που δικηγόροι-στελέχη της οργάνωσης εξακολουθούν να υπερασπίζονται αποχωρήσαντες, που έχουν μάλιστα συγκροτήσει και άλλον κομματικό φορέα…).

Έδειξε τον Λαγό ο Αλεξόπουλος

Ο Αλεξόπουλος ισχυρίστηκε ότι δεν ήταν μέλος της Χρυσής Αυγής (δήλωσε “απλός υποστηρικτής” που έτυχε να εκλεγεί βουλευτής). Ισχυρίστηκε ότι διαφοροποιήθηκε μετά τον Σεπτέμβριο του 2013 (βλέποντας την επίθεση στο ΠΑΜΕ, τον ξυλοδαρμό του Αστέριου Χάμου από χρυσαυγίτες στον Μελιγαλά και τη δολοφονία Φύσσα), όταν μάλιστα διάβασε τη δικογραφία, είδε πολλά πράγματα που δεν τα γνώριζε και που μέχρι τότε τα θεωρούσε “σάλτσες των καναλιών και των πολιτικών μας αντιπάλων”.

Βγάζοντας τον εαυτό του έξω από το κάδρο των ποινικών ευθυνών για τις αξιόποινες πράξεις που τέλεσαν μέλη της οργάνωσης, μίλησε για άτομα που “παρεκτράπηκαν και θεώρησαν τον εθνικισμό ως χουλιγκανισμό”. Όσον αφορά τον εθνικοσοσιαλισμό, αναφέρθηκε σε “κρυφή ατζέντα ατόμων που βρίσκονται σε όλα τα επίπεδα της Χρυσής Αυγής”.

Ερωτηθείς για τα τάγματα εφόδου, δήλωσε ότι ομάδες με στολές παραλλαγής (“με αμερικάνικο μιλιταριστικό στυλ”) δεν υπήρχαν σε όλη την Ελλάδα αλλά ότι “έρχονταν από τη Νίκαια και τον Πειραιά”, δείχνοντας έτσι ως υπεύθυνο των ομάδων κρούσης τον Λαγό.

Η εικόνα που έδωσε ο Αλεξόπουλος για τη διαδικασία αποχώρησής του από τη Χρυσή Αυγή μετά τη δολοφονία Φύσσα (απειλές, κλίμα τρόμου, κλπ) δεν αντιστοιχεί σε “νόμιμο πολιτικό κόμμα”, αλλά σε μαφιόζικη οργάνωση, μίλησε μάλιστα για άτομα από το χώρο της Χρυσής Αυγής με νοοτροπία “μπράβου της νύχτας”.

Πούλησε τρέλα ο Γερμενής

Ο Γερμενής, που απολογήθηκε αμέσως μετά τον Αλεξόπουλο, δήλωσε παρομοίως “άγνοια”, με πολυ λιγότερη επιτυχία, καθώς αυτός είναι παλιό μέλος και στέλεχος της Χρυσής Αυγής και μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου, δηλαδή εξ απορρήτων συνεργάτης του Μιχαλολιάκου κατ’ αποκλειστική επιλογή του (μαζί με τους Λαγό, Κασιδιάρη, Παναγιώταρο, Ματθαιόπουλο και Παππα). Ωστόσο, εδώ είναι που αποκαλύφθηκε και το αδιέξοδο στο οποίο έχουν οδηγηθεί οι κατηγορούμενοι εξαιτίας των υπερασπιστικών τους επιλογών. Έτσι, ενδεικτικά:

α) ο Γερμενής δήλωσε ότι η Χρυσή Αυγή είναι ένα λαϊκό εθνικιστικό κίνημα άσχετο με τον εθνικοσοσιαλισμό (που, χωρίς να είναι ποινικοποιημένος, εμφανίζεται στο κατηγορητήριο ως το κίνητρο των εγκληματικών πράξεων). Όμως το δικαστήριο έχει δει ακλόνητα τεκμήρια της εθνικοσοσιαλιστικής συγκρότησης της οργάνωσης, με χαρακτηριστική την τελετή ορκωμοσίας δόκιμων μελών το 2011 (βίντεο με αυτόν τον τίτλο βρέθηκε στο σκληρό δίσκο του Μιχαλολιάκου), στην οποία ο Γερμενής περιγράφει την εκπαίδευση των νέων μελών ενάντια στον “αληθινό εχθρό της φυλής… τον Αιώνιο Εβραίο”.

Σήμερα ο Γερμενής, ερωτηθείς για τον “Αιώνιο Εβραίο”, μίλησε για “λογοτεχνική προσέγγιση”. Όταν ρωτήθηκε από τη σύνεδρο Γ. Τσουλφόγλου για τη συμμετοχή του σε ναζιστική συναυλία του 2005 που οργάνωσε η Χρυσή Αυγή, απάντησε ότι απηχούσε “ανησυχίες” που είχε “ως νέος”.

β) ο Γερμενής κατέθεσε ότι δεν γνώριζε άλλο Καταστατικό πλην αυτού που κατατέθηκε στον Άρειο Πάγο τον Αύγουστο του 2012. Ο ισχυρισμός αυτός έχει προφανή σκοπό να ακυρώσει το Καταστατικό της οργάνωσης που προσκόμισε στην Εισαγγελία ο δημοσιογράφος Δημήτρης Ψαρράς, κείμενο που εξηγεί όχι μόνο την εθνικοσοσιαλιστική συγκρότηση της οργάνωσης αλλά και τον διφυή (πολιτικό/στρατιωτικό) και προσωποπαγή χαρακτήρα της (“Αρχή του Αρχηγού”).

Όμως το δικαστήριο έχει διαβάσει έγγραφα της Χρυσής Αυγής από τα οποία προκύπτουν αναφορές σε Καταστατικό ήδη από το μακρινό 1992, γεγονός που επιβεβαιώθηκε ακόμα και από μάρτυρες υπεράσπισης του ίδιου του Μιχαλολιάκου. Έτσι, η άρνηση ύπαρξης Καταστατικού πριν το 2012 είναι μια αυτοκτονική υπερασπιστική επιλογή, που επιβεβαιώνει κρίσιμες πτυχές του κατηγορητηρίου. Χαρακτηριστικό στιγμιότυπο του παραλογισμού στον οποίο καταλήγει αυτός ο ισχυρισμός ήταν η αναφορά του Γερμενή ότι εκλέχτηκε στην Κεντρική Επιτροπή και το Πολιτικό Συμβούλιο το 2003-2004, δηλαδή σε μια εποχή που η ΧΑ δεν είχε… καταστατικό!…

γ) ο Γερμενής αρνήθηκε την οργανωμένη τέλεση αξιόποινων πράξεων από μέλη και στελέχη της Χρυσής Αυγής. Ισχυρίστηκε ότι σε κάθε περίπτωση ο ίδιος δεν ήταν ενήμερος ούτε για τις πράξεις ούτε για την κομματική ιδιότητα όσων κατηγορούνται. Γνώριζε μόνο την υπόθεση της δολοφονίας Φύσσα για την οποία χαρακτηριστικά ανέφερε: “δύο παρέες τσακώνονταν και ένας ηλίθιος έκανε αυτό που έκανε”. Όμως, οι εγκληματικές πράξεις που συνεκδικάζει και συνεκτιμάει το δικαστήριο είναι όχι μόνο τελεσθείσες, αλλά και πλέον αδιαμφισβήτητες όσον αφορά τον πολυπρόσωπο χαρακτήρα τους, την κινητοποίηση του μηχανισμού των ομάδων κρούσης της Χρυσής Αυγής και την ύπαρξη “κομματικού” επικεφαλής.

Γι’ αυτό εξάλλου οι κατηγορούμενοι ως φυσικοί αυτουργοί, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, προτίμησαν την οδό τού “Δεν ήμουνα εκεί” και όχι την υπεράσπιση του νόμιμου χαρακτήρα των “συλλογικών δράσεων” της Χρυσής Αυγής. Ο Γερμενής δήλωσε ότι μέχρι και σήμερα δεν γνωρίζει τίποτα παραπάνω για τα γεγονότα της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα.

Αντί η υπεράσπιση να δώσει μια απάντηση στα λογικά άτοπα των μέχρι σήμερα ισχυρισμών της, επιλέγει το δρόμο της επανάληψης ad nauseam της γραμμής περί “πολιτικής σκευωρίας” και μάλιστα με επιθετικό ύφος που προκάλεσε τις παρατηρήσεις (3 φορές) από την πρόεδρο Μαρία Λεπενιώτη προς τον κατηγορούμενο Γερμενή. Χωρίς να ξαναμπούμε στην ουσία αυτής της συζήτησης, ένα είναι βέβαιο: η γραμμή αυτή, σε κάθε περίπτωση, “δεν ακούγεται” από ένα δικαστήριο που επί τεσσεράμισυ χρόνια δικάζει την υπόθεση σε δημόσιο ακροατήριο, με την υπεράσπιση να απολαμβάνει την πολυτελέστερη διαδικασία και ακέραια τα δικονομικά της δικαιώματα.

Για να το πούμε απλά: επανάληψη των διαμαρτυριών για ζητήματα της ανάκρισης, τη στιγμή που χάσκουν τεράστιες τρύπες στους υπερασπιστικούς ισχυρισμούς των κατηγορουμένων, ισοδυναμεί με πέταγμα της μπάλας στην εξέδρα. Ο χρόνος που απομένει στην υπεράσπιση είναι πλέον λίγος, λιγότερος από δεκαπέντε μέρες, για να απαντήσει επί της ουσίας στον κυκεώνα του αποδεικτικού υλικού.

Έτσι όπως έχουν έρθει τα πράγματα, η μόνη εναλλακτική οδός για τον Μιχαλολιάκο είναι η κατά μέτωπο σύγκρουση με τον Λαγό κατά το πρότυπο που έχουν επιλέξει κατηγορούμενοι όπως ο Αλεξόπουλος και ο Μίχος (κατόπιν αλλαγής συνηγόρου): “αυτός ήταν υπεύθυνος για τον Πειραιά, αυτός είναι υπεύθυνος για τις εγκληματικές πράξεις, αυτός τις συγκάλυψε από το υπόλοιπο Πολιτικό Συμβούλιο”, θα μπορούσε να απολογηθεί εν τέλει ο “Αρχηγός”, όσο ταπεινωτική και αν είναι μια τέτοια δήλωση για έναν επίδοξο Fuehrer. Η αλφαβητική σειρά των απολογιών σημαίνει ότι ο επόμενος κατηγορούμενος-μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου, που μπορεί να υιοθετήσει μια τέτοια γραμμή, είναι ο Κασιδιάρης, γεγονός που δίνει στον Λαγό τη δυνατότητα να ανταποδώσει τα πυρά στη δική του απολογία, πριν να καθίσει στο εδώλιο ο Μιχαλολιάκος. Οι ώρες που μεσολαβούν είναι πλέον μετρημένες.

Στην φωτογραφία ο Γερμενής μπροστά με στυλιάρι και καλυμμένο το πρόσωπο. Πίσω (δεύτερος από δεξιά) ο Κασιδιάρης. Φωτογραφικό στιγμιότυπο πριν τη μετατροπή της συμμορίας μαχαιροβγαλτών σε “κοινοβουλευτικό κόμμα”.