Εύκολες λύσεις δεν υπάρχουν και πρέπει η Αριστερά και ο προοδευτικός κόσμος της χώρας να παραδεχτούν ότι δεν κατάφεραν να προσφέρουν ένα αντιπαράδειγμα, μια άλλη ρητορική στο μίσος και στα εύκολα ψέματα της ακροδεξιάς
Η πρόσφατη έρευνα της ProRata για την ασφάλεια και την δημόσια τάξη έδειξε ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα της χώρας με ποσοστό 45% είναι το μεταναστευτικό, με την ανεργία και την διαφθορά να ακολουθούν με αρκετά μεγάλη διαφορά.
Μετά από 10 χρόνια κρίσης που γονάτισαν την κοινωνία, όπου χάθηκε το 25% του ΑΕΠ της χώρας, όπου πάνω από 200.000 νέοι μετανάστευσαν στο εξωτερικό, όπου το ένα οικονομικό σκάνδαλο σκάει μετά το άλλο, όπου πολιτικοί παραδέχονται δημόσια ότι είναι λογικό ένας βουλευτής να χρηματίζεται, ότι μια φαρμακευτική εταιρεία μπορεί να κλέβει χρήματα από το δημόσιο αλλά σώζει ζωές, είναι άξιο απορίας πως γίνεται οι πολίτες να νιώθουν απειλή από 73.000 μετανάστες (στοιχεία από τον αρμόδιο Υπουργό-Ιούνιος 2019, αναφέρεται σε όσους ήρθαν στη χώρα μετά το 2015).
Αν απορήσατε με τον αριθμό γιατί θεωρούσατε ότι είναι πολύ υψηλότερος, δεν είστε οι μόνοι. Έρευνες δείχνουν ότι σε όλες τις Ευρωπαϊκές χώρες οι κάτοικοι πιστεύουν ότι ο αριθμός των μεταναστών είναι τουλάχιστον τριπλάσιος απ'ότι είναι στην πραγματικότητα.
Πώς γίνεται λοιπόν η πλειοψηφία του κόσμου να θεωρεί πως κάποιες χιλιάδες ανθρώπων απειλούν την χώρα και την ασφάλειά του; Το ερώτημα γίνεται πιο περίπλοκο όταν στην ίδια έρευνα 9 στους 10 ερωτηθέντες θεωρούν ασφαλή την γειτονιά που διαμένουν και 8 στους 10 πιστεύουν το ίδιο για την χώρα. Τι ακριβώς φοβούνται τότε;
Η απάντηση μπορεί πιο εύκολα να δοθεί άμα εστιάσουμε στο γιατί δημιουργείται αυτός ο φόβος εξαρχής. Στο πως οι περισσότεροι πολίτες γνωρίζουν για το μεταναστευτικό περισσότερα πράγματα απ'όσο γνωρίζουν για το τι συμβαίνει για παράδειγμα στις πόλεις τους.
Συγκεκριμένα στην Ελλάδα, το προσφυγικό δεν θεωρήθηκε ζήτημα εθνικής ασφάλειας από την αρχή του Συριακού πολέμου. Παρά την σκληρή οικονομική κρίση και την απότομη φτωχοποίηση του πληθυσμού αλλά και παρά τον μεγάλο αριθμό προσφύγων που κατέφτασαν στα νησιά το 2015 (περίπου 1 εκατομμύριο άνθρωποι), οι Έλληνες έδειξαν συγκλονιστική αλληλεγγύη στους πρόσφυγες ενώ την ίδια ώρα πλούσιες Ευρωπαϊκές χώρες έκλειναν η μια μετά την άλλη τα σύνορά τους, αρνούμενες να δεχτούν εκπατρισμένους εξαιτίας ενός πολέμου που συμμετείχαν και οι ίδιες. Αρκετοί πολιτικοί από αυτές τις χώρες (του Πολιτισμού, του Διαφωτισμού, της πολιτισμικής ανωτερότητας) κατηγορούσαν την Ελλάδα για ελλειπή φύλαξη των θαλάσσιων συνόρων της (!). Σε πιο απλή μετάφραση -γιατί πως γίνεται να ελέγξεις επαρκώς το ποιος διασχίζει τη θάλασσα- ζητούσαν από την Ελλάδα να πνίγει όσους προσπαθούσαν να φτάσουν σε ευρωπαϊκό έδαφος (βέβαια είχαν ήδη φροντίσει με το Δουβλίνο 2 να γίνουν η Ελλάδα, η Ισπανία και η Ιταλία αποθήκες ψυχών, αλλά μάλλον αυτό δε τους ήταν αρκετό.)
Πως έγινε μέσα σε λίγα χρόνια, και ενώ ο αριθμός των μεταναστών έχει μειωθεί από το 2015-16, σήμερα να θεωρείται το μεταναστευτικό το μεγαλύτερο πρόβλημα σε μια από τις φτωχότερες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Με άλλα λόγια, πως κατάφερε η ακροδεξιά να ορίσει τον λόγο της ως κυρίαρχο και τους μετανάστες σαν απειλή ;
Η ακροδεξιά κατασκευάζει εχθρούς. Απλοϊκά, εύκολα και εύπεπτα. Λειτουργεί με μίσος, Δημιουργεί αποδιοπομπαίους τράγους για να ξεσπάει εκεί η οργή του κόσμου. Όσο για τα αίτια της οργής; Δεν την ενδιαφέρουν. Σε μια κοινωνία που έχει να αντιμετωπίσει φτώχεια, εργασιακή ανασφάλεια και ανεργία, διαφθορά, κρίση θεσμών, η ακροδεξιά ρητορική καλύπτει την οργή και τον φόβο των πολιτών με μίσος προς άλλους ανθρώπους που δεν φταίνε σε τίποτα. Απαντούν στην ανάγκη των πολιτών για λύση των καθημερινών τους προβλημάτων με την αφαίρεση των δικαιωμάτων από άλλους. Λες και αν αφαιρεθεί η χορήγηση ΑΜΚΑ στους μετανάστες (και άρα η προσβασιμότητά τους στα νοσοκομεία) θα γίνει δωρεάν η Υγεία για τους υπόλοιπους. Λες και αν ο άλλος μείνει χωρίς τα φάρμακά του, θα χορηγηθούν δωρεάν σε έναν Έλληνα. Όπως αντίστοιχα απαντούν λες και θα βελτιωθεί η οικονομική κατάσταση της χώρας αν κοπούν τα επιδόματα στους μετανάστες (που είναι πολύ λιγότερα απ'όσα πιστεύουν οι περισσότεροι εξαιτίας των ψεύτικων ειδήσεων που βγαίνουν ανά τακτά διαστήματα σε πολλά ΜΜΕ). Τι και αν άλλοι κατάκλεψαν εκατομμύρια από τα δημόσια ταμεία (και μετά αθωώνονται πανηγυρικά επειδή δεν μπορεί να αποδειχτεί η ιδιοκτησία των off shore που βρέθηκαν τα χρήματα). Το πρόβλημά είναι το εμβόλιο του προσφυγόπουλου και η νοσηλεία του αρρώστου.
Και εκεί βρίσκεται η ουσία. Γιατί η είδηση θα είναι το μεταναστευτικό και όχι κάποιος πλούσιος που έγινε ακόμα πλουσιότερος επειδή καταχράστηκε δημόσιο χρήμα. Ο δημόσιος λόγος καθορίζεται σε πολύ μεγάλο βαθμό από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και από την πολιτική εξουσία. Το προηγούμενο διάστημα και κυρίως πριν τις εκλογές η πολιτική ατζέντα πήγαινε όλο και πιο δεξιά. Οι πολιτικοί είχαν αναγάγει το προσφυγικό/μεταναστευτικό στο μεγαλύτερο πρόβλημα της χώρας. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης όχι απλά δεν προσπάθησαν να ανοίξουν την ατζέντα της προεκλογικής αντιπαράθεσης και σε άλλα θέματα αλλά επέμειναν περισσότερο στην κατασκευή πανικού και απειλής. Και η αλήθεια είναι ότι όταν δεν θες να αντιμετωπίσεις τα οικονομικά προβλήματα και να συγκρουστείς, το μεταναστευτικό είναι η βολικότερη λύση.
Έτσι και εξαιτίας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης η οποία αρνείται να πάρει γενναίες αποφάσεις, έχουμε ανθρώπους φυλακισμένους στη χώρα, που δεν έχουν ενταχθεί στην κοινωνία (και όσο οι άνθρωποι αυτοί συνεχίζουν ζουν αποκομμένοι, κλεισμένοι σε κέντρα κράτησης δε θα σταματήσουν να θεωρούνται απειλή) φτάσαμε να θεωρείται το μεταναστευτικό το μεγαλύτερο πρόβλημά μας. Και όσο η κυβέρνηση αθετεί αυτά που έταξε προεκλογικά (ουσιαστικές φοροελαφρύνσεις στην μεσαία τάξη, ακύρωση της συμφωνίας των Πρεσπών) τόσο περισσότερο θα παίζει το μεταναστευτικό παντού. Και μετά ίσως χτυπηθεί κάποια άλλη κοινωνική ομάδα, όπως κάνει ο Σαλβίνι τώρα στην Ιταλία και μετά τους πρόσφυγες σειρά έχουν πάρει οι Ρομά.
Το πιο ανησυχητικό είναι ότι έχει κανονικοποιηθεί τόσο πολύ ο ξενοφοβικός, ρατσιστικός λόγος στην χώρα, που ενώ το μεγαλύτερο ποσοστό των νέων θεωρεί το προσφυγικό το νούμερο ένα πρόβλημα, την ίδια στιγμή το 69% εκφράζει μεγάλο φόβο για την ακροδεξιά στροφή των κομμάτων.
Εύκολες λύσεις δεν υπάρχουν και πρέπει η Αριστερά και ο προοδευτικός κόσμος της χώρας να παραδεχτούν ότι δεν κατάφεραν να προσφέρουν ένα αντιπαράδειγμα, μια άλλη ρητορική στο μίσος και στα εύκολα ψέματα της ακροδεξιάς. Δεν είναι εύκολο να μιλήσεις για τα πραγματικά αίτια της προσφυγιάς, για τον πόλεμο, για το γιατί η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει αφήσει τρεις χώρες να μοιραστούν όλο το βάρος, γιατί έχει σπαταλήσει 2 δισεκατομμύρια ευρώ στη φύλαξη των συνόρων της (και σε δουλέμπορους στη Λιβύη) και πολύ πολύ λιγότερα χρήματα για την δημιουργία θέσεων εργασίας.
Δεν είναι εύκολο αλλά δεν υπάρχει άλλη επιλογή ούτε άλλος χρόνος. Γιατί αν δε γίνει, πολύ φοβάμαι ότι θα ζήσουμε αυτά που εμείς οι νεότεροι διαβάζαμε στα βιβλία Ιστορίας και θεωρούσαμε οτι μάλλον εκείνη την περίοδο ο κόσμος θα είχε τρελαθεί λίγο, αλλα περασμένα ξεχασμένα.
Δυστυχώς ο ρατσισμός και ο φασισμός δεν ξεχάστηκαν, μάλλον μπήκαν λίγο κάτω από το χαλί της οικονομικής ευμάρειας και τώρα βγήκαν πάλι στην επιφάνεια. Ας μη μας καταπιεί πάλι το σκοτάδι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου