1. "Η επιθετικότητα μιας χώρας έναντι άλλης δεν καθορίζεται κυρίως απ’ τη σχετική διαφορά ισχύος και απ’ το «πρώτο χτύπημα», που η απανταχού εθνικιστική ρητορεία το ανάγει σε αιτία πολέμου. Η επιθετικότητα καθορίζεται από πάγια και στρατηγικά αντιτιθέμενα συμφέροντα και απ’την αμφίπλευρα κλιμακούμενη ένταση, πολιτική και στρατιωτική μεταξύ χωρών, όπως στην περίπτωση Ελλάδας και Τουρκίας." (http://prin.gr/?p=20202...)
...τώρα που η Τουρκία τα βρίσκει με τη Λιβύη και φτιάχνει μαξιμαλιστικούς θαλάσσιους χάρτες που αγνοούν την Κρήτη να θυμόμαστε ότι και το κράτος μας τα έχει βρει με Αίγυπτο και Ισραήλ και θεωρεί ότι ένα νησί με 100 κατοίκους (Καστελλόριζο) είναι θεμιτό να αποκλείσει την Τουρκία απ' τη Μεσόγειο. Μαξιμαλισμός ένθεν κακείθεν δηλαδή...
2. Κυρίως να έχουμε κατά νου ότι εδώ δεν πρόκειται για "εδάφη που απελευθέρωσαν οι πρόγονοί μας", ούτε για "πατρογονικές εστίες του έθνους", ούτε για τόπους που κατοικεί κάποια "εθνική μειονότητα που καταπιέζεται" (και τα παραπάνω ισχύουν βασικά για όλες τις γύρω χώρες) αλλά για θάλασσες, ελεύθερες θάλασσες που έως σήμερα αποτελούν διεθνή ύδατα και τώρα πάνε να τεμαχιστούν σε θαλάσσια οικόπεδα.
Αυτός ο νέου τύπου "πατριωτισμός" στον οποίο καλούμαστε να δηλώσουμε "παρών" έχει το καλό ότι είναι απογυμνωμένος από τα όποια νεφελώδη προτάγματα που αναφέρθηκαν επιγραμματικά παραπάνω και χρησιμοποιούνται διαχρονικά για να σύρουν τους λαούς σε πολέμους. Έτσι αποτελεί μια έμμεση ομολογία για την βαθύτερη ουσία των "εθνικών δικαίων" και του "εθνικού συμφέροντος" όπως υποστηρίζονται από τα κράτη μας, ανεξαρτήτως της δικαιολογίας από την οποία συνοδεύονται.
3. Οι ΑΟΖ είναι ζώνες αποκλειστικής οικονομικής εκμετάλλευσης και ως εκ τούτου "ζωτικός οικονομικός χώρος" δηλαδή πάνω απ' όλα ενεργειακά κοιτάσματα και ενεργειακοί δρόμοι δηλαδή χρήμα που θα καταλήξει στην τάδε ή τη δείνα κυβερνητική τσέπη, στον τάδε ή τον δείνα ολιγάρχη. Η τουρκική βιομηχανία που βρίσκεται σε ανοδική πορεία αλλά για να κινηθεί εισάγει ενέργεια δεν μπορεί να μείνει εκτός μοιρασιάς. Αυτό είναι αιτία πολέμου. Η ελληνική οικονομία για να επιστρέψει στις παρελθούσες δόξες της και αν όχι να υποσκελίσει, τουλάχιστον να εξισορροπήσει τη σχέση της με την Τουρκία χρειάζεται να είναι ΑΥΤΗ που θα ελέγχει τα μεγαλύτερα κοιτάσματα της περιοχήςκαι θα καταστεί ενεργειακός αλλά και πολιτικός κόμβος στα Βαλκάνια και τη ΝΑ Μεσόγειο.
4. Στο άταφο πτώμα της Λιβύης, στην μετά-Καντάφι εποχή, παίζουν το σκάκι τους, εν μέσω εμφυλίου πολέμου, υποστηρίζοντας αντίπαλες παρατάξεις η Τουρκία και το Κατάρ από τη μία, με την Αίγυπτο, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και την Ελλάδα από την άλλη, η Ιταλία από τη μία με τη Γαλλία και τη Ρωσία από την άλλη κι οι ΗΠΑ που παρεμβαίνουν μία από τη μία και μία από την άλλη. Γιατί; Γιατί η Λιβύη και κοιτάσματα έχει και κλειδί αποτελεί για τη ρύθμιση του μελλοντικού παιχνιδιού της ενέργειας στη Μεσόγειο. Όπλα, μισθοφόροι και χρήμα ρέει από διάφορα κανάλια στη Λιβύη για να συνεχιστεί η σφαγή αλλά οι προσφυγικές ροές από τα σκλαβοπάζαρα που έχουν στηθεί στη ρημαγμένη χώρα είναι ανεπιθύμητες από τους Ευρωπαίους θύτες που στο δικό τους πόπολο βάζουν την κασέτα "δεν μπορούμε να σηκώσουμε τέτοιο βάρος" ή "αυτοί έρχονται να αλλοιώσουν τον πολιτισμό μας".
5. Το ελληνικό κράτος κι η ελληνική ολιγαρχία δρα εντός του πλαισίου που δημιουργεί ο διαρκώς εντεινόμενος ανταγωνισμός για τα ενεργειακά αποθέματα. Συμβάλλει και οξύνει αυτόν τον ανταγωνισμό επιδιώκοντας τα μέγιστα οφέλη ιδιαίτερα έναντι του βασικού ανταγωνιστή της στην περιοχή, του τουρκικού κράτους και κεφαλαίου. Δεν ζούμε σε ένα τίμιο, αμυντικό κράτος που εχθροί και σύμμαχοι ποδοπατούν τα δικαιώματά του. Αυτό είναι το κρατικό αφήγημα το οποίο θα 'πρεπε να μην καταπίνουμε αμάσητο. Το ελληνικό κράτος όπως και τα κράτη της περιοχής ριψοκινδυνεύουν νέους πολέμους κι υποθηκεύουν το μέλλον της ειρήνης για δεκαετίες προχωρώντας στην οικοπεδοποίηση των θαλασσών και στη θέσπιση ΑΟΖ.
6. Η Αριστερά (κομμουνιστική και μη) που κάνει κριτική στην κυβέρνηση για ενδοτικότητα στην τουρκική επιθετικότητα και εφησυχασμό που ζημιώνει τα εθνικά μας συμφέροντα προσφέρει κάκιστες υπηρεσίες, για να είμαι ευγενικός.
Κι αν από τον ΣΥΡΙΖΑ που οικοπεδοποίησε γύρω-γύρω τις θάλασσες και μοίρασε δικαιώματα εξορύξεων στην ελληνική και ξένη ολιγαρχία, ξανάνοιξε το ζήτημα της επέκτασης των χωρικών υδάτων και προχώρησε την επιθετική συνεργασία με Ισραήλ και Αίγυπτο είναι λογικό η κριτική να εξαντλείται στο ότι "η κυβερνητική τακτική κατευνασμού της Τουρκίας απέτυχε" (https://www.efsyn.gr/…/221017_stin-epithesi-o-syriza-gia-ti…) η θέση του ΚΚΕ δεν μπορεί να εξαντλείται στο ότι ΗΠΑ και ΕΕ θέλουν συνεκμετάλλευση Ελλάδας-Τουρκίας για τα κοιτάσματα στη Μεσόγειο κι ότι η κυβέρνηση το αποδέχεται παθητικά ζημιώνοντας τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα (https://www.rizospastis.gr/story.do?id=10583307 και https://www.rizospastis.gr/story.do?id=10581620). Με τέτοιες αναλύσεις ο ελληνικός λαός οδηγείται είτε στην εθνικιστική υστερία για τα 12 μίλια και τις ΑΟΖ, είτε σε έναν μισο-αντιιμπεριαλισμό χωρίς αντικαπιταλισμό αφού αναφορά στα σχέδια του ελληνικού κράτους και ολιγαρχίας δεν υπάρχει και κριτική δε γίνεται.
7. Αντιθέτως ο ελληνικός λαός οφείλει να μάθει κάποιες δυσάρεστες αλήθειες όπως ότι το κράτος του δεν έχει δίκιο παντού κι ότι κατά περίπτωση παραβιάζει και αυτό το διεθνές δίκαιο, ότι μαζί με τους πάντοτε μοχθηρούς ιμπεριαλιστές και τα περιφερειακά κράτη είναι επιθετικά και τυχοδιωτικά ιδιαίτερα σε συνθήκες κρίσης, ότι οι εξορύξεις δεν θα του φέρουν κέρδη, ότι ακόμα κι αν του φέρουν κάποιο οικονομικό όφελος το τίμημα για τη ζωή του θα είναι πολύ μεγαλύτερο, ότι οι εξορύξεις θα καταστρέψουν το περιβάλλον και τις θάλασσες και τέτοια ανάπτυξη ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ, ότι οι επενδύσεις δισεκατομμυρίων δε γίνονται χωρίς θωράκιση του κράτους και περιστολή των ελευθεριών και των δικαιωμάτων κι ότι τελικά δεν αξίζει να βάλει σε ρίσκο τη ζωή του για τις ελληνικές Energean (φωτο 4) και ΕΛΠΕ και τις ξένες Total, Eni, Mobil όπως και για καμία Ζώνη Αποκλειστικής Οικονομικής Εκμετάλλευσης.
Με άλλα λόγια ότι οι παρακάτω χάρτες που περνούν μπροστά απ’ τα μάτια του καθημερινά στα δελτία ειδήσεων είναι όλοι άδικοι, επιθετικοί και υποθηκεύουν το δικό του μέλλον μαζί με αυτό των γειτονικών λαών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου