ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑΣ
Eίμαστε φαντάροι που υπηρετούμε στο χωριό Μανταμάδος της Μυτιλήνης, στη μονάδα 265 Μ/Κ ΤΕ.
Από την αρχή της θητείας μας, μόλις ολοκληρώσαμε την ΒΣΕ κι έπειτα τα ΣΠΕΝ, ξεκίνησε η εμπλοκή.
Μια κατάσταση που δεν ξεκίνησε από εμάς, αλλά την είχαν βιώσει τουλάχιστον κι οι δύο σειρές πριν από εμάς, όπου ανέφεραν χαρακτηριστικά πως είχαν κάνει και 50-60 συνεχόμενες υπηρεσίες, χωρίς καμία φυσικά μέρα να είναι εξοδούχοι.
Κατάσταση που από πληροφορίες που μαθαίνουμε, ισχύει και στο στρατόπεδο του Πολιχνίτου ίσως, μιας και μιλάμε για τα δύο πιο απομακρυσμένα από την πόλη της Μυτιλήνης στρατόπεδα, τα οποία έχουν μείνει με ελάχιστο προσωπικό, αφού κάποιοι φρόντισαν να γεμίσουν τα πιο κεντρικά στρατόπεδα με πληθώρα στρατιωτών που βγαίνουν έξω πιο πολύ κι απ΄όσο κάθονται μέσα.
Το πρόβλημα μας δεν είναι πως δεν βγαίνουμε να ξεσκάσουμε, να βάλουμε τα πολιτικά μας ρούχα ή οτιδήποτε περνάει σαν πρώτη σκέψη στο μυαλό του καθενός.
Το μεγαλύτερο μας πρόβλημα είναι η διαρκής έλλειψη ύπνου. Κανένας από εμάς δεν έχει την ψευδαίσθηση πως θα κοιμάται αρκετά ή πως θα κοιμάται και θα ξυπνάει όποτε επιθυμεί, δεν περιμέναμε πάντως να καταλήγουμε συνεχόμενους μήνες με 2,5-3 ώρες ύπνου, που πέραν κάθε αμφιβολίας, μας οδηγούν σε εξόντωση. σωματική και πνευματική.
Η κατάσταση αυτή που είναι αρκετά ζόρικη, έφτασε στο απροχώρητο πριν 2 μέρες με ένα συμβάν που έλαβε χώρα στο στρατόπεδο μας. Υπάρχουν παιδιά που αναλαμβάνουν πόστα ( Κυλικείο, Λέσχη, ΚΨΜ ), κι εκτελούν κανονικά και υπηρεσίες με συνέπεια να έχουμε το πρώτο κρούσμα λιποθυμίας.
Ένας φίλος μας, ένα παιδί που από την πρώτη μέρα είμαστε εκεί μαζί και βιώνουμε την ίδια κατάσταση, δεν άντεξε γιατί δεν μπορούσε άλλο να μην κοιμάται και να είναι μόνιμα εξαντλημένος, έχοντας να πραγματοποιήσει ουσιαστικά δυο δουλειές καθημερινά.
Η Διοίκηση της μονάδας που φυσικά απολαμβάνει Σαββατοκύριακα ξεκούρασης εκτός μονάδας, αντί να ενδιαφερθεί για τα ακραία προβλήματα μας, αναλώνεται στο αν είμαστε κουρεμένοι!
Κάτι που ακόμα και με στρατιωτική λογική να το δεις, δεν είναι πιο σημαντικό από την υγεία, κάτι που θεωρείται αυτονόητο για όποιον θέλει να λέγεται άνθρωπος.
Δεν είναι θέμα στρατού και κανόνων, είναι θέμα ανθρωπιάς.
Από την αρχή της θητείας μας, μόλις ολοκληρώσαμε την ΒΣΕ κι έπειτα τα ΣΠΕΝ, ξεκίνησε η εμπλοκή.
Μια κατάσταση που δεν ξεκίνησε από εμάς, αλλά την είχαν βιώσει τουλάχιστον κι οι δύο σειρές πριν από εμάς, όπου ανέφεραν χαρακτηριστικά πως είχαν κάνει και 50-60 συνεχόμενες υπηρεσίες, χωρίς καμία φυσικά μέρα να είναι εξοδούχοι.
Κατάσταση που από πληροφορίες που μαθαίνουμε, ισχύει και στο στρατόπεδο του Πολιχνίτου ίσως, μιας και μιλάμε για τα δύο πιο απομακρυσμένα από την πόλη της Μυτιλήνης στρατόπεδα, τα οποία έχουν μείνει με ελάχιστο προσωπικό, αφού κάποιοι φρόντισαν να γεμίσουν τα πιο κεντρικά στρατόπεδα με πληθώρα στρατιωτών που βγαίνουν έξω πιο πολύ κι απ΄όσο κάθονται μέσα.
Το πρόβλημα μας δεν είναι πως δεν βγαίνουμε να ξεσκάσουμε, να βάλουμε τα πολιτικά μας ρούχα ή οτιδήποτε περνάει σαν πρώτη σκέψη στο μυαλό του καθενός.
Το μεγαλύτερο μας πρόβλημα είναι η διαρκής έλλειψη ύπνου. Κανένας από εμάς δεν έχει την ψευδαίσθηση πως θα κοιμάται αρκετά ή πως θα κοιμάται και θα ξυπνάει όποτε επιθυμεί, δεν περιμέναμε πάντως να καταλήγουμε συνεχόμενους μήνες με 2,5-3 ώρες ύπνου, που πέραν κάθε αμφιβολίας, μας οδηγούν σε εξόντωση. σωματική και πνευματική.
Η κατάσταση αυτή που είναι αρκετά ζόρικη, έφτασε στο απροχώρητο πριν 2 μέρες με ένα συμβάν που έλαβε χώρα στο στρατόπεδο μας. Υπάρχουν παιδιά που αναλαμβάνουν πόστα ( Κυλικείο, Λέσχη, ΚΨΜ ), κι εκτελούν κανονικά και υπηρεσίες με συνέπεια να έχουμε το πρώτο κρούσμα λιποθυμίας.
Ένας φίλος μας, ένα παιδί που από την πρώτη μέρα είμαστε εκεί μαζί και βιώνουμε την ίδια κατάσταση, δεν άντεξε γιατί δεν μπορούσε άλλο να μην κοιμάται και να είναι μόνιμα εξαντλημένος, έχοντας να πραγματοποιήσει ουσιαστικά δυο δουλειές καθημερινά.
Η Διοίκηση της μονάδας που φυσικά απολαμβάνει Σαββατοκύριακα ξεκούρασης εκτός μονάδας, αντί να ενδιαφερθεί για τα ακραία προβλήματα μας, αναλώνεται στο αν είμαστε κουρεμένοι!
Κάτι που ακόμα και με στρατιωτική λογική να το δεις, δεν είναι πιο σημαντικό από την υγεία, κάτι που θεωρείται αυτονόητο για όποιον θέλει να λέγεται άνθρωπος.
Δεν είναι θέμα στρατού και κανόνων, είναι θέμα ανθρωπιάς.
Στη συνέχεια όταν ο φαντάρος εξήγησε πως έχει ανάγκη για λίγο ύπνο, η Διοίκηση που δεν μοιράζεται την ταλαιπωρία και την έλλειψη ύπνου των φαντάρων, αποκρίθηκε πως όλοι έχουμε, οπότε μην παραπονιέται.
Δηλαδή, είναι άυπνοι οι φαντάροι και εξαντλημένοι, αλλά κουρασμένη η Διοίκηση!!!
Το παιδί δεν βγήκε έκτος υπηρεσίας, δεν τον έβγαλαν εξοδούχο, δεν θεώρησαν πως πρέπει να κάνουν το οτιδήποτε για να τον προστατεύσουν.
Δηλαδή, είναι άυπνοι οι φαντάροι και εξαντλημένοι, αλλά κουρασμένη η Διοίκηση!!!
Το παιδί δεν βγήκε έκτος υπηρεσίας, δεν τον έβγαλαν εξοδούχο, δεν θεώρησαν πως πρέπει να κάνουν το οτιδήποτε για να τον προστατεύσουν.
Από την αρχή είχαμε προβλήματα που θεωρούσαμε πως μπορούμε να ξεπεραστούν, όπως παρουσία κοριών, έλλειψη ζεστού νερού στην αρχή, κακό φαγητό μιας και το μαγειρεύουν και φαντάροι που δεν έχουν καμία εξειδίκευση στην κουζίνα,ούτε καν το σχολείο του στρατού πάνω στην μαγειρική.
Είναι ένα στρατόπεδο που είναι τυπικό σε όλα όσα υποτίθεται ότι πρέπει να γίνονται, από σημαίες, φρουρές, αναφορές βραδινές κλπ, αλλά καθόλου τυπικό ως προς τους φαντάρους.
Περνάμε χρόνο σε φυλάκια που το φαγητό είναι ελλειπέστατο και σου φέρνουν το βραδυνό απο το μεσημέρι, με αποτέλεσμα να έχουμε ξεχάσει τι πάει να πει ζεστό φαγητό.
Σε φυλάκια που το νερό για πολύ καιρό ήταν μη πόσιμο και μας προμήθευαν με εμφιαλωμένο νερό κι ως δια μαγείας, έγινε εξέταση με δείγματα και ξαφνικά ξαναέγινε πόσιμο, έφτιαξε μόνο του.
Όλα αυτά, για να ακούμε στελέχη, ότι πάντα έτσι γίνεται και ότι το καλοκαίρι το ξαναβγάζουν μη πόσιμο.
Είναι ένα στρατόπεδο που είναι τυπικό σε όλα όσα υποτίθεται ότι πρέπει να γίνονται, από σημαίες, φρουρές, αναφορές βραδινές κλπ, αλλά καθόλου τυπικό ως προς τους φαντάρους.
Περνάμε χρόνο σε φυλάκια που το φαγητό είναι ελλειπέστατο και σου φέρνουν το βραδυνό απο το μεσημέρι, με αποτέλεσμα να έχουμε ξεχάσει τι πάει να πει ζεστό φαγητό.
Σε φυλάκια που το νερό για πολύ καιρό ήταν μη πόσιμο και μας προμήθευαν με εμφιαλωμένο νερό κι ως δια μαγείας, έγινε εξέταση με δείγματα και ξαφνικά ξαναέγινε πόσιμο, έφτιαξε μόνο του.
Όλα αυτά, για να ακούμε στελέχη, ότι πάντα έτσι γίνεται και ότι το καλοκαίρι το ξαναβγάζουν μη πόσιμο.
ΔΕΝ ΖΗΤΆΜΕ ΒΥΣΜΑΤΙΚΉ ΘΗΤΕΊΑ,
ΖΗΤΆΜΕ ΝΑ ΤΗΡΟΎΝΤΑΙ ΤΑ ΔΙΚΑΙΏΜΑΤΑ ΜΑΣ.
ΖΗΤΆΜΕ ΠΙΟ ΔΊΚΑΙΗ ΘΗΤΕΙΑ.
ΖΗΤΆΜΕ ΝΑ ΤΗΡΟΎΝΤΑΙ ΤΑ ΔΙΚΑΙΏΜΑΤΑ ΜΑΣ.
ΖΗΤΆΜΕ ΠΙΟ ΔΊΚΑΙΗ ΘΗΤΕΙΑ.
Οι φαντάροι του 265 Μ/Κ ΤΕ
ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΩΝ
ΔΙΚΤΥΟ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ
Τηλ: 6932 955437
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου