Ο «αρχιτέκτονας» της εισβολής των ΗΠΑ στο Ιράκ ετοιμάζει την εισβολή στο Ιράν
Μετάφραση/Επιμέλεια: Ανδρέας Κοσιάρης
Ο David Wurmser ήταν για μεγάλο διάστημα ένας υπέρμαχος του πολέμου με το Ιράκ στην κυβέρνηση Μπους. Εν τέλει, πήρε αυτό που ήθελε, και ήταν μια απόλυτη καταστροφή. Τώρα, ο Wurmser έχει πάλι την προσοχή ενός προέδρου — αυτή τη φορά, του Ντόναλντ Τραμπ — και έχει θέσει ως στόχο του το Ιράν.
Νεοσυντηρητικός με επιρροή στον Λευκό Οίκο του Τζορτζ Μπους, που έγινε μια σημαντική δύναμη πίσω από τις πιέσεις για πόλεμο με το Ιράκ το 2003, ο Wurmser υπηρετεί εδώ και λίγο διάστημα ως ανεπίσημος σύμβουλος της κυβέρνησης Τραμπ, σύμφωνα με ρεπορτάζ του Bloomberg News. Από αυτή τη θέση, ο Wurmser βοήθησε στην επιχειρηματολογία υπέρ της πρόσφατης επίθεση με μη επανδρωμένο αεροσκάφος που δολοφόνησε τον Ιρανό στρατηγό Κασέμ Σολεϊμανί.
Ο Wurmser έγραψε μια σειρά από υπομνήματα στον τότε σύμβουλο εθνικής ασφαλείας Τζον Μπόλτον τον Μάιο και τον Ιούνιο του 2019. Στα έγγραφα, σύμφωνα με το Bloomberg, ο Wurmser επιχειρηματολόγησε πως η επιθετική δράση των ΗΠΑ — όπως η δολοφονία του Σολεϊμανί — θα «ταρακουνούσε την ευαίσθητη εσωτερική ισορροπία δυνάμεων και τον έλεγχό τους πάνω στον οποίο το [Ιρανικό] καθεστώς βασίζεται για τη σταθερότητα και την επιβίωσή του».
Η σημασία αυτού του γεγονότος είναι διττή. Πρώτον, ενώ ήταν ήδη ξεκάθαρο πως το κίνημα των νεοσυντηρητικών έχει ισχυρή επιρροή πάνω στην κυβέρνηση Τραμπ, ο ρόλος του Wurmser στην υπόθεση του Ιράν είναι περαιτέρω απόδειξη της επιρροής που έχουν ακόμα οι νεοσυντηρητικοί στην αμερικανική δεξιά — παρά την καταστροφική εισβολή στο Ιράκ και την αποκήρυξη του πολέμου από τον Τραμπ. Δεύτερον, δείχνει πως οι νεοσυντηρητικοί όπως ο Wurmser ακόμα πιστεύουν σε μία αλλόκοτη θεωρία για την Ιρανική κοινωνία.
Έπειτα από την επανεκλογή του Μπους το 2005, η σκληρή δεξιά φράξια της κυβέρνησής του έστρεψε την προσοχή της στο Ιράν. Οι αξιωματούχοι αυτοί ήθελαν από πάντα την αλλαγή καθεστώτος στην Ισλαμική Δημοκρατία, αλλά τώρα μερικοί από αυτούς πίστευαν ότι μια πλήρης εισβολή δε θα ήταν αναγκαία για να επιτευχθεί αυτή η αλλαγή. Ένα άρθρο του Σέιμουρ Χερς το 2005 στο περιοδικό New Yorker, παρέθεσε τα λόγια ενός κυβερνητικού συμβούλου, ο οποίος περιέγραψε την οπτική αυτών των αξιωματούχων ως εξής: μια εκστρατεία βομβαρδισμών στις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν θα κινητοποιούσε μια επανάσταση υπό την ηγεσία των «κοσμικών εθνικιστών και των μεταρρυθμιστών». Ο σύμβουλος συνόψισε την οπτική τους: «Τη στιγμή που η αίσθηση ατρωτότητας που απολαμβάνουν οι μουλάδες διαλυθεί, και με αυτήν η δυνατότητα να εξαπατήσουν τη Δύση, το Ιρανικό καθεστώς θα καταρρεύσει».
Η οπτική του Wurmser δε φαίνεται να έχει αλλάξει καθόλου. Στα υπομνήματά του στον Μπόλτον, έγραψε πως οι ΗΠΑ δε θα χρειαστούν «μπότες στο έδαφος» διότι «οι Ιρανοί θα εντυπωσιάζονταν και πιθανόν θα ενθαρρύνονταν από μια στοχευμένη επίθεση στα σύμβολα καταπίεσης».
Αυτή η θεωρία, τόσο δημοφιλής στις τάξεις των νεοσυντηρητικών, ήταν πάντα περίεργη: Τα έθνη γενικότερα γίνονται πιο δεξιά όταν δέχονται επίθεση. Για παράδειγμα, έπειτα από την καταστροφή στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου το 2001, οι Αμερικανοί δεν απαίτησαν τη δίωξη του Μπους και την αντικατάστασή του από τον Ντένις Κουσίνιτς.
Θα πρέπει σίγουρα να εξετάσουμε την πιθανότητα οι νεοσυντηρητικοί να μην έχουν ιδέα για ποιο πράγμα μιλάνε. Και όμως, εδώ είμαστε, με τους ίδιους νεοσυντηρητικούς να βοηθούν ξανά τον σχηματισμό της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής με επικίνδυνες ψευδαισθήσεις.
Η συνεχιζόμενη αυτοπεποίθηση των νεοσυντηρητικών όπως ο Wurmser είναι ιδιαίτερα περίεργη, δεδομένου του ότι όλες οι πεποιθήσεις τους αποδείχτηκαν καταστροφικά λάθος στο Ιράκ.
Ο Wurmser έχει διδακτορικό στις διεθνείς σχέσεις και δούλεψε για το Washington Institute for Near East Policy στα μέσα της δεκαετίας του 1990. Το 1996, ήταν ένας από τους βασικούς εγκεφάλους πίσω από ένα κείμενο με τον τίτλο «Η Ξεκάθαρη Ρήξη: Μια Νέα Στρατηγική για τη Διασφάλιση του Βασιλείου», που προετοιμάστηκε από ένα Ισραηλινό think tank για την κυβέρνηση του τότε εισερχόμενου πρωθυπουργού Μπενιαμίν Νετανιάχου. Το κείμενο καλούσε το Ισραήλ να ξεκινήσει προληπτικές επιθέσεις στους αντιπάλους του και να «επικεντρωθεί στην αφαίρεση του Σαντάμ Χουσεΐν από την εξουσία στο Ιράκ».
Το 1999, ο Wurmser έγραψε ένα βιβλίο με τον τίτλο «Ο Σύμμαχος της Τυραννίας: Η Αποτυχία της Αμερικής να Νικήσει τον Σαντάμ Χουσεΐν», το οποίο ήταν λίγο έως πολύ αυτό που ακούγεται. «Χημικά, βιολογικά, ακόμα και πυρηνικά όπλα είναι οι βάσεις του καθεστώτος του Σαντάμ», έγραφε ο Wurmser, προσθέτοντας ότι «η απειλή από το Ιράκ του Σαντάμ θα συνεχίσει να μεγαλώνει» αν οι ΗΠΑ δεν τον αφαιρούσαν από την εξουσία.
Έπειτα από τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου, ο Wurmser διορίστηκε σε μία διμελή ομάδα από τον τότε υφυπουργό Άμυνας Ντάγκλας Φέιθ. (Ο Φέιθ είναι καλύτερα γνωστός με την περιγραφή «ο γαμημένα πιο ηλίθιος άνθρωπος στον πλανήτη» από τον στρατηγό Τόμμυ Φρανκς, που ηγήθηκε της εισβολής στο Ιράκ.) Ανάμεσα στις ιδέες του Wurmser ήταν να απαντήσουν οι ΗΠΑ στην Al Qaeda χτυπώντας «έναν στόχο που δεν ανήκει στην Al Qaeda, όπως το Ιράκ».
Ο Wurmser έπειτα έγινε κύριος σύμβουλος του Μπόλτον, που τότε ήταν υφυπουργός στο Υπουργείο Εξωτερικών και ένας από τους πιο δυναμικούς υπέρμαχους του πολέμου για την αλλαγή καθεστώτος στο Ιράκ.
Εν τέλει, ο Wurmser και η παρέα του πήραν αυτό που ήθελαν, και οι ΗΠΑ ηγήθηκαν μιας εισβολής στο Ιράκ τον Μάρτιο του 2003. Σε εκείνο το σημείο, οι υποτιθέμενες επιθυμίες των νεοσυντηρητικών συγκρούστηκαν με την πραγματικότητα, και η πραγματικότητα κέρδισε. Εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπων σκοτώθηκαν, οι ζωές εκατομμυρίων καταστράφηκαν, και ολόκληρη η περιοχή θα φλέγεται για απροσδιόριστο χρονικό διάστημα.
Σε μία συνέντευξή του 2007, όμως, ο Wurmser συνέχισε να υπεραμύνεται της απόφασης για πόλεμο, αν και αμφισβήτησε τη ρητορική έμφαση της κυβέρνησης Μπους στη δημοκρατία στο Ιράκ. «Δεν είμαι μεγάλος οπαδός της δημοκρατίας καθαυτής», είπε, «είμαι οπαδός της ελευθερίας και πρέπει κανείς να θυμάται τη διαφορά. Η ελευθερία πρέπει να προηγείται της δημοκρατίας για πολύ, πολύ καιρό». Στην ίδια συνέντευξη δήλωσε πως αν οι ΗΠΑ αποτύγχαναν να «πυροδοτήσουν μια θεμελιώδη αλλαγή συμπεριφοράς» στους ηγέτες του Ιράν τότε η Αμερική έπρεπε «να σκεφτεί σοβαρά το ενδεχόμενο εισβολής στο Ιράν».
Όπως και να έχει, τίποτα στα τελευταία 17 χρόνια δε φαίνεται να έχει κάνει την οποιαδήποτε εντύπωση στον Wurmser· διατηρεί ακόμα την πίστη στις ικανότητές του για μια παγκόσμια στρατηγική ακριβείας. Ούτε έχει αυτή η καταστροφική δεκαετία καταφέρει να τον απομακρύνει από το να ψιθυρίζει στο αυτί όσων ελέγχουν τα δολοφονικά αμερικανικά drones. Ιδιαίτερα, το άρθρο για τα τωρινά επιτεύγματα του Wurmser, του νεοσυντηρητικού δημοσιογράφου του Bloomberg, Ηλάι Λέικ, δεν αναφέρει τίποτα για το ατυχές παρελθόν του Wurmser.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου