Αυτό που γίνεται στα νησιά είναι το αποκορύφωμα μιας κατάστασης που έχει ξεκινήσει ήδη από το 2016 και έχει πλέον προχωρήσει πάρα πολύ. Νησιά με αριστερή και αγωνιστική παράδοση (Σάμος, Λέσβος) ή με κοσμοπολίτικο και φιλελεύθερο παρελθόν (Χίος) έχουν γίνει συνώνυμα της ρατσιστικής μισαλλοδοξίας. Τα σύγχρονα Άουσβιτς του Ευρωπαϊκού χριστιανικού πολιτισμού.
Τοπικοί παράγοντες, δήμαρχοι, προύχοντες, κομματάρχες, μητροπολίτες, επιμελητήρια και εμπορικοί σύλλογοι έχουν αλλάξει την ατζέντα της καθημερινότητας που βιώνει ο κόσμος. Αντί για την κρίση, τις δουλειές που χάνονται, την ανεργία, την αύξηση του ΦΠΑ, την αύξηση των ακτοπλοϊκών εισιτηρίων από τους εφοπλιστές, την έλλειψη έργων υποδομής και κοινωνικής πρόνοιας, τις κατασχέσεις σπιτιών από τις τράπεζες κλπ ο κόσμος ξυπνάει και κοιμάται μιλώντας μόνο για το προσφυγικό.
Η "προσφυγοφαγία" είναι πλέον η κύρια πολιτική δύναμη. Φαντάζουν πολύ μακρινές οι εποχές που οι 3 γιαγιάδες της Συκαμιάς ετάιζαν τα θαλασσοπνιγμένα βρέφη και έβαζαν υποψηφιότητα για Νόμπελ ειρήνης. Πολύ μακρινή η εποχή που η ταβερνιάρισσα της Σάμου ταΐζε δωρεάν δεκάδες πρόσφυγες καθημερινά. Πολύ μακρινή η εποχή που ο παιδιατρικός σύλλογος Χίου ανακοίνωνε δωρεάν περίθαλψη για τα παιδιά προσφύγων.
Αρκούσε η κατάπτυστη συμφωνία ΕΕ-Ελλάδας-Τουρκίας και η κυριαρχία και έλεγχος της Frontex στα παράλια, και το τείχος που ύψωσε η αστυνομία στις μπουκαπόρτες των πλοίων για να εγκλωβίζει τους ανθρώπους που απλά ήθελαν να φύγουν από τα νησιά για να αλλάξει το πολιτικό και κοινωνικό κλίμα.
Η διαχείριση και η κατασπατάληση των πόρων που έδινε με το σταγονόμετρο ο ΟΗΕ και η ΕΕ, από τις επαγγελματικές γραφειοκρατίες των ΜΚΟ ασφαλώς έπαιξαν και αυτές τον ρόλο τους, αλλά ας είμαστε ρεαλιστές: δεν έκαναν οι ΜΚΟ το πρόβλημα. Αυτές το διαχειρίστηκαν.
Πολλοί δεξιοί, ακροδεξιοί και αποτυχημένοι ΠΑΣΟΚτζήδες, λαμόγια και λέρες των τοπικών κοινωνιών που βρίσκονται πίσω από κάθε λοβιτούρα, βρήκαν την ευκαιρία να εκμεταλλευτούν την κατάσταση και με την διαρκή, συστηματική και συντονισμένη διασπορά ψευδών ειδήσεων και hoaxes στον τοπικό τύπο να διαμορφώσουν ένα κλίμα υστερίας στην τοπική κοινή γνώμη που όμοιο του δεν έχει ξαναδεί ο τόπος.
Εδώ στην Αθήνα. και στην ηπειρωτική Ελλάδα γενικά, είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς τι συμβαίνει εκεί και τι κλίμα επικρατεί στα νησιά. Ειδικά οι μονίμως ωραίες κοιμώμενες στο μακάριο ύπνο εφησυχασμού αριστερά και αναρχία δεν έχουν καταλάβει τον Χρηστό τους. Και δεν αναφέρομαι εδώ, μόνο στην εγκληματική και αντιδραστική κυβερνητική "αριστερά" του ΣΥΡΙΖΑ που δημιούργησε τους όρους του προβλήματος.
Μιλάω για τους υπόλοιπους χώρους.
Η εποχή της κινητοποίησης στην "Πέτρινη" αποθήκη του Πειραιά φαντάζει σαν να έγινε πριν από 30 χρόνια.
Οι καταλήψεις στέγης προσφύγων, αφού αφέθηκαν στην τύχη τους, όταν εκκενώθηκαν από την αστυνομία δεν βρέθηκε άνθρωπος να τις υπερασπιστεί (σε αντίθεση πχ για τις καταλήψεις πολιτικά-στέκια που χύνεται αίμα - και καλώς)
Τα στρατόπεδα προσφύγων σε Ελληνικό, Σκαραμαγκά, κλπ είναι terra igognita. Καμιά πολιτική συλλογικότητα, και καμιά πρωτοβουλία με μαζικούς όρους δεν παλεύει αυτή την στιγμή για τα δικαιώματα των προσφύγων και μεταναστών. Με μαζικούς όρους! Σαν ζήτημα της καθημερινής δράσης της! Ασφαλώς μεμονωμένες πρωτοβουλίες, σκόρπιες, εδώ και εκεί συμβαίνουν. Αλλά είναι γεγονός ότι ο κόσμος του κινήματος έχει υποτιμήσει και έχει φέρει σε δεύτερη μοίρα το προσφυγικό.
Κι όμως είναι το προσφυγικό αυτό που έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην αναμόρφωση του πολιτικού χάρτη της Ευρώπης και της Ελλάδας τα τελευταία χρόνια και αυτό που συνεχίζει να είναι το κυρίαρχο θέμα.
Αποφυγή της ενασχόλησης με αυτό είναι λιποταξία από την ταξική πάλη.
Αποφυγή της ενασχόλησης με αυτό είναι λιποταξία από την ταξική πάλη.
Με το προσφυγικό δοκιμάζονται σε πειραματικό και δοκιμαστικό σωλήνα όλες οι αντιδραστικές πολιτικές του κράτους και της αστικής τάξης. Ακριβώς όπως της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα είχε προηγηθεί η δολοφονία του Σ. Λουκμάν, έτσι και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης προσφύγων είναι τα πειραματικά εργαστήρια των δικτατορικών μέτρων που θέλει να πάρει η αστική τάξη για να διαχειριστεί τις πολιτικές και κοινωνικές συνέπειες της κρίσης της.
Με πίστη και αισιοδοξία στο μέλλον που μας επιφυλάσσει επαναστατικές εκρήξεις λόγω της βαθιάς, δομικής και ανυπέρβλητης κρίσης του ιμπεριαλισμού, δεν μπορούμε να παραδώσουμε ούτε ένα λεπτό εφησυχασμού, ούτε ένα μέτρο για συρματόπλεγμα, ούτε μια οικογένεια προσφύγων μέσα στα στρατόπεδα.
Όσοι νομίζουν ότι δεν τους αφορά και μπορούν απρόσκοπτα να συνεχίσουν την μικροαστική συντηρητική ρουτίνα τους μέσα στο στέκι τους, στο έντυπο τους, στο (άμαζο) σωματείο τους, στην ακαδημαϊκή ενατένιση της πραγματικότητας, ας γυρίσουν πλευρό για να μην πιαστούν.
Οι υπόλοιποι πρέπει να οργανώσουν μαζικές δράσεις στο προσφυγικό! ΧΘΕΣ! Είναι ήδη αργά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου