Τι πραγματικά σημαίνει να υπηρετείς στον Ελληνικό Στρατό-Εμπειρίες από τη θητεία στο στρατό ξηράς

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑΣ

Θα ήθελα να παραθέσω συνοπτικά τις εμπειρίες μου από τη θητεία μου στο στρατό ξηράς. Υπηρέτησα πριν από 2 χρόνια αλλά ακόμα έχω μια πικρία για όσα συμβαίνουν στον Ε.Σ. 

Όλα όσα περιγράφονται παρακάτω είναι γνωστά φαινόμενα για τα οποία γίνονται καταγγελίες καθημερινά και συμβαίνουν τόσο με την ανοχή των διοικητών των λόχων και των στρατοπέδων, όσο και με την ανοχή των ΥΠΕΘΑ, ΓΕΣ, ΓΕΕΘΑ.

Αρχικά, να δηλώσω ότι πιστεύω ακράδαντα ότι η υποχρεωτική στράτευση των ενηλίκων αρρένων θα έπρεπε να έχει καταργηθεί εδώ και πολλά χρόνια. 

Αν όχι λόγω του ότι απέχουμε περισσότερο από 70 χρόνια από τον τελευταίο πόλεμο στον οποίο απειλήθηκε η χώρα μας, λόγω της οικονομικής κρίσης που μαστίζει τη χώρα μας τα τελευταία 12 χρόνια και που οδηγεί τους νέους της να εργάζονται αμέσως μετά από την αποφοίτησή τους από το σχολείο, αν όχι και από νωρίτερα, προκειμένου να συντηρήσουν τις οικογένειές τους οι οποίες βρίσκονται σε άθλια οικονομική κατάσταση και κινδυνεύουν ακόμα και να χάσουν τα σπίτια τους και να βρεθούν στο δρόμο. 

Κάθε ημερομίσθιο έχει αξία και η θητεία στερεί ημερομίσθια για υπερβολικά πολλούς μήνες σε σχέση με το πόσο μπορεί να αντέξει μια άπορη οικογένεια. 

Στο στρατό ισχυρίζονται ότι με το να πολεμάς τον εχθρό προστατεύεις την οικογένειά σου. 

Εγώ θεωρώ πως με το να προσφέρεις στην οικογένειά σου έμπρακτα, τότε προστατεύεις την οικογένειά σου.

Αρχικά, ο συνδυασμός των αναβολών για σπουδές, των αναβολών για λόγους υγείας (σωματικής/ψυχικής), της φυγή στο εξωτερικό για καλύτερες συνθήκες διαβίωσης και εργασίας καθώς και της συνειδητής στόχευσης στην ανικανότητα Ι5, έχει ως αποτέλεσμα τη σημαντική μείωση του αριθμού των οπλιτών θητείας. Ειδικά στις ΕΣΣΟ που παρουσιάζονται άλλο μήνα από τους Σεπτέμβριο - Νοέμβριο, το πλήθος των οπλιτών μπορεί να είναι ακόμα και διψήφιο. 

Πολλοί από αυτούς, χρησιμοποιούν βύσματα και φεύγουν από τις παραμεθόριες περιοχές είτε αμέσως μετά από την ορκωμοσία τους, είτε αμέσως μετά από την ολοκλήρωση του ΣΠΕΝ, αφήνοντας πίσω τους σημαντικά μικρότερη δύναμη. Επίσης, οι ντόπιοι οπλίτες χρησιμοποιούν τα βύσματά τους για να πετύχουν αποσπάσεις σε πιο χαλαρές μονάδες, δυσχεραίνοντας ακόμα περισσότερο την κατάσταση.

Σε πολλούς οπλίτες που δικαιούνταν κατ’ εξαίρεση μεταθέσεις στον τόπο τους λόγω οικογενειακών και οικονομικών κριτηρίων, φρόντισαν να τους μπερδέψουν σχετικά με το που πρέπει να καταθέσουν τις αιτήσεις και τα δικαιολογητικά (στη στρατολογία ή στη μονάδα) και να τους καθυστερήσουν, με αποτέλεσμα πολλοί από αυτούς να μην λάβουν ποτέ την κατ’ εξαίρεση μετάθεση που δικαιούνταν και να μετατεθούν στον τόπο τους μετά από 5 μήνες στην παραμεθόριο, μαζί με τους υπόλοιπους οπλίτες θητείας.

Επιπλέον, τα χαμηλόβαθμα στελέχη (υπαξιωματικοί και ΟΒΑ) κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να γλυτώσουν υπηρεσίες, καταφέροντας ακόμα και το να κάνουν λιγότερες υπηρεσίες από τις προβλεπόμενες, παρόλο που κι εκείνοι είναι οπλίτες και υποχρεούνται να κάνουν υπηρεσίες φύλαξης όπως σκοπιά, περίπολο, κλπ.

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι οπλίτες θητείας να καταλήγουν να εκτελούν συνεχόμενες υπηρεσίες, φτάνοντας ακόμα και τους 2 μήνες καθημερινής υπηρεσίας. 

Όλη αυτή η συνθήκη με τις υπηρεσίες, εκτός του ότι παραβιάζει το σχετικό στρατιωτικό κανονισμό, είναι επικίνδυνο για τη σωματική και ψυχική υγεία των στρατιωτών, αφού όταν κάποιος έχει υπηρεσία κοιμάται στην καλύτερη των περιπτώσεων 5 ώρες την ημέρα, οδηγώντας τον ανθρώπινο οργανισμό σε πλήρη εξάντληση, υπερκόπωση και κινδύνους σημαντικών προβλημάτων υγείας.

Ακόμα, κανένας δεν έχει προβλέψει να ενημερωθούν ξεκάθαρα όλοι οι στρατιώτες για το τι προβλέπεται κατά τη διάρκεια της θητείας τους και τι απαγορεύεται. 

Για παράδειγμα, σε κανένα από τα 3 διαφορετικά στρατόπεδα που υπηρέτησα εγώ δεν μας δόθηκε ούτε σταγόνα νερού δωρεάν, ενώ προβλέπεται ένα μπουκάλι 1.5 λίτρου για κάθε στρατιώτη κάθε ημέρα. 

Αντιθέτως, δεν μας ενημέρωσαν ποτέ για το ότι προβλέπεται κάτι τέτοιο, οπότε πάντα αγοράζαμε εμφιαλωμένο συσκευασμένο νερό από τα ΚΨΜ, στα οποία ποτέ δεν κόπηκε απόδειξη για οτιδήποτε πουλήθηκε. 

Αυτό γίνεται προκειμένου οι οπλίτες θητείας να μην γνωρίζουν τα δικαιώματά τους και πότε παραβιάζονται αυτά από τα στελέχη, προκειμένου τα στελέχη να καλοπερνούν εις βάρος των οπλιτών θητείας και το κράτος να γλυτώνει χρήματα από προβλεπόμενες παροχές που δεν παρέχονται στην πράξη.

Οι γιατροί και οι ψυχολόγοι που εξετάζουν τους νεοσύλλεκτους δεν φροντίζουν να δώσουν απαλλαγή σε άτομα με αυτισμό, με αναπηρία, με κινητικά ή σωματικά προβλήματα, κλπ., αλλά προσπαθούν να μεγιστοποιήσουν το πλήθος των οπλιτών θητείας που θα υπηρετήσουν. 

Προσωπικά, ήξερα αρκετά άτομα που είχαν εμφανέστατα προβλήματα υγείας και υπηρέτησαν τη θητείας τους όπως οι υγιείς στρατιώτες.

Σε πολλά στρατόπεδα οι υποδομές είναι άθλιες, βασιλεύουν η βρώμα, τα έντομα και τα ποντίκια, μέσα τους οι τοίχοι είναι γεμάτοι μούχλα.

Το φαγητό είναι λίγο και άθλιο, το ζεστό νερό ελάχιστο και στην ίδια γραμμή με το νεροχύτη της λάντζας το οποίο σημαίνει ότι το περισσότερο καταναλώνεται στο πλύσιμο των σκευών εστίασης και μαγειρέματος.

Η θέρμανση ελάχιστη και για λιγότερες από 6 ώρες κάθε ημέρα, παρόλο που ειδικά το χειμώνα η νύχτα διαρκεί 14 ώρες και σε συγκεκριμένες περιοχές είναι απαραίτητη ακόμα και κατά τη διάρκεια της ημέρας.

Τα καθαριστικά για τους χώρους είναι ελάχιστα, καταναλώνονται ταχύτατα και η αγορά νέων καθυστερεί σημαντικά, με αποτέλεσμα οι χώροι να μην καθαρίζονται ποτέ σωστά, εγκυμονώντας πολλούς κινδύνους υγείας. 

Δεν είναι τυχαίο ότι πολλοί συχνά νοσηλεύονταν στρατιώτες με συμπτώματα γαστρεντερίτιδας. 

Συγκεκριμένα, σε ένα διπλανό στρατόπεδο δεν είχαν καθαριστικά για τα σκεύη μαγειρικής, με αποτέλεσμα να τα ξεπλύνουν με σκέτο νερό ενώ νωρίτερα στα ίδια σκεύη είχαν μαγειρέψει κοτόπουλο, το οποίο εγκυμονεί τον κίνδυνο σαλμονέλας. 

Το ίδιο βράδυ έπαθαν τροφική δηλητηρίαση κάμποσοι οπλίτες.

Πολλά στελέχη μιλούν με απολυτότητα και προκλητικά σε οπλίτες θητείας (διότι μόνο στον πιο αδύναμο μας παίρνει να πουλήσουμε τσαμπουκά) αφού γνωρίζουν πως η παραμικρή αντίδραση μπορεί να επιφέρει ποινή για τον οπλίτη θητείας. 

Σε αντίθεση με τις συνθήκες διαβίωσης και υπηρεσίας των στρατιωτών, τα στελέχη εκτελούν το πολύ 4 υπηρεσίες κάθε μήνα, κατά τη διάρκεια της εργασίας στα πόστα τους αλλά και κατά τη διάρκεια των υπηρεσιών τους έχουν ηλεκτρικά θερμαντικά σώματα δίπλα τους, χώνουν τους στρατιώτες σε αγγαρείες άσχετες με τη θητεία τους, όπως καθαριότητες εξωτερικών χώρων, ξεχορτάριασμα, σκάψιμο και τσουγκράνισμα, μεταφορά σκουπιδιών και μπάζων, συναρμολόγηση και αποσυναρμολόγηση λυόμενων κατασκευών, βάψιμο τοίχων, κατασκευή ορθόδοξων χριστιανικών ναών εντός των στρατοπέδων, καθώς και οποιαδήποτε άσχετη αγγαρεία μπορεί να φανταστεί κάποιος.

Όταν κάποια στιγμή υπηρετούσαμε πολλοί στρατιώτες ταυτόχρονα στο στρατόπεδο, έχοντας φτάσει το μέγιστο αριθμό στρατιωτών που μπορούσε να φιλοξενήσει το στρατόπεδο, άρχισε να μειώνεται το μαγειρευτό φαγητό και να προσφέρονται κονσέρβες στη θέση του, με τη δικαιολογία ότι δεν φτάνει το φαγητό για τόσα άτομα, ότι οι κονσέρβες πρέπει να αρχίσουν να καταναλώνονται και ότι μας κάνουν χάρη που μας μαγειρεύουν όσο μας μαγειρεύουν γιατί οι προβλεπόμενες μερίδες θα ήταν λιγότερες από τις μισές σε σχέση με αυτές που τρώγαμε. 

Ωστόσο, υπάρχουν αρκετά χρήματα για την κατασκευή ορθόδοξων χριστιανικών ναών εντός των στρατοπέδων, διότι αυτό είναι πιο σημαντικό από τους οπλίτες θητείας.

Λόγω των συνθηκών, οι στρατιώτες ανταγωνίζονταν μεταξύ τους για τις υπηρεσίες, προσπαθώντας να χώσουν άλλους συναδέλφους για να γλυτώσουν εκείνοι, και χωρίζονται σε κάστες, εξαλείφοντας κάθε είδος αλληλεγγύης και ανιδιοτέλειας, παρόλο που η πίεση ήταν παρόμοια για όλους. 

Μάλιστα, πολλοί από αυτούς έλεγαν φράσεις απόλυτης υποταγής όπως “τι θέλετε πια ρε, στρατό είστε, μην έχετε και απαιτήσεις” και “τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι και πολύ χειρότερα, οπότε μη ζητάτε περισσότερα”.

Όποτε στέλνονταν επιστολές καταγγελίας στο Δίκτυο Σπάρτακος τα στελέχη φρόντιζαν να μας απειλούν ομαδικώς ότι αν θέλουν, μπορούν να βρουν ποιος τις έστειλε και να τον τιμωρήσουν ακόμα και με δυσμενή μετάθεση. 

Ακόμα και ο ταξίαρχος πίεζε για να μάθει ποιος έστειλε μια καταγγελία στην οποία κατακρινόταν η αδιαφορία του για τις συνθήκες διαβίωσης και υπηρεσιών των οπλιτών θητείας. 

Σαν να μην έφτανε αυτό, οι οπλίτες θητείας, μεταξύ τους, προσπαθούσαν να ψαρέψουν ο ένας τον άλλο και να βρουν ποιοι έστελναν τις καταγγελίες, οδηγώντας πολλές φορές σε αυθαίρετα συμπεράσματα και αβάσιμες κατηγορίες στρατιωτών, οι οποίοι στη συνέχεια στοχοποιούνταν από τη διοίκηση.

Ο ρόλος του στρατού υποτίθεται ότι είναι η φύλαξη των συνόρων, οπότε το λογικό είναι τα στρατόπεδα της χώρας να βρίσκονται σε παραμεθόριες περιοχές και κοντά στα σύνορα. 

Ένα ακόμα παράλογο του στρατού είναι ότι στη μεθόριο έχουμε πολλά άχρηστα στρατόπεδα που δεν έχουν λόγο ύπαρξης, κάποια από τα οποία είναι τεράστια σε έκταση και με πολλές εγκαταστάσεις, με αποτέλεσμα να κοστίζουν πολλά χρήματα και απασχολούν πολλά στελέχη – βύσματα. 

Αν φρόντιζαν να κλείσουν τα στρατόπεδα της μεθορίου και να δοθεί καλύτερη χρηματοδότηση στα στρατόπεδα των συνόρων και να μεταφερθούν τα στελέχη της μεθορίου στα σύνορα, τότε θα υπήρχε καλύτερη επάνδρωση και καλύτερες συνθήκες για όλους. 

Ακόμα και στα σύνορα, υπάρχει ένας παράλογα υψηλός αριθμός στρατοπέδων αλλά και μονάδων του ίδιου όπλου. 

Στην περιοχή που υπηρέτησα εγώ υπήρχαν 3 μονάδες πεζικού και 3 μονάδες πυροβολικού. Λόγω αυτού, η δύναμη μοιράζεται, το κόστος ανεβαίνει και οι υπηρεσίες δυσκολεύουν.

Αυτά μου έρχονται πρόχειρα στο μυαλό από τη θητεία μου. Θέλω να ευχαριστήσω το Δίκτυο Σπάρτακος που δημοσιεύει τις επιστολές καταγγελίας στρατιωτών και γονέων διότι η βοήθεια που προσφέρει είναι ανεκτίμητη.

ΔΙΚΤΥΟ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ
ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΩΝ

Τηλ: 6932 955437

http://diktiospartakos.blogspot.gr