Απεργοί και αλληλέγγυοι προς τον ανθρώπινο πόνο ταυτόχρονα, οι ανθρακωρύχοι αυτής της μικρής πόλης μας θυμίζουν τις καλύτερες στιγμές της εργατικής τάξης.
Η κωμόπολη Μπανόβιτσι, με πληθυσμό περίπου 30.000 κατοίκους, βρίσκεται κοντά στην πόλη Τούζλα της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης. Είναι, δε, γνωστή για τα ανθρακωρυχεία της, τα οποία παράγουν μεγάλες ποσότητες που χρησιμοποιούνται για την παραγωγή ενέργειας και τη θέρμανση της χώρας.
Πέρυσι τον Απρίλιο, οι ανθρακωρύχοι προχώρησαν σε πολυήμερη απεργία, με φραγή της σιδηροδρομικής γραμμής και μπλοκάρισμα της μεταφοράς άνθρακα από το ορυχείο τους διεκδικώντας αυξήσεις στους μισθούς τους, ένα δωρεάν ζεστό γεύμα από την εταιρεία και καλύτερες συνθήκες εργασίας.
Στις 8 Οκτωβρίου επίσης πραγματοποίησαν 24ωρη απεργία για την υπογραφή συλλογικής σύμβασης, με αύξηση του ωρομισθίου και ενάντια στο κυβερνητικό σχέδιο για τον ενεργειακό τομέα που θα οδηγήσει σε απολύσεις.
Η απεργία με τα ίδια αιτήματα επαναλήφθηκε και στις 26 Ιανουαρίου 2020.
Ταυτόχρονα όμως με τους αγώνες τους και ενώ οι ίδιοι βρίσκονται σε επισφαλή θέση, οι ανθρακωρύχοι της κωμόπολης Μπανόβιτσι, προέβησαν σε μια πράξη αλληλεγγύης προς τους πρόσφυγες και μετανάστες που παραμένουν εγκλωβισμένοι στην κωμόπολή τους. Έτσι, με απόφαση του σωματείου τους, κράτησαν μέρος από το γεύμα που τους παρέχεται και το δώρισαν σε μία δομή της πόλης τους που σιτίζει τους πρόσφυγες. Η Βοσνία-Ερζεγοβίνη αποτελεί τόπο όπου εγκλωβίζονται οι πρόσφυγες καθώς ακολουθούν τα σύνορα της ΕΕ, όπου είναι ανεπιθύμητοι. Στο παρελθόν έχουν υπάρξει τρομερές καταγγελίες για βασανισμούς προσφύγων, εγκλεισμό τους σε κλουβιά ενώ στον βαρύ χειμώνα της Βοσνίας αναγκάζονται να επιβιώνουν σε σκηνές μέσα στα χιόνια.
Όπως δήλωσαν οι ανθρακωρύχοι στα ΜΜΕ: “Θέλουμε η αλληλεγγύη των ανθρακωρύχων να αποτελέσει παράδειγμα για όλους τους πολίτες που μπορούν να βοηθήσουν με οποιονδήποτε τρόπο”
Απεργοί και αλληλέγγυοι προς τον ανθρώπινο πόνο ταυτόχρονα, οι ανθρακωρύχοι αυτής της μικρής πόλης μας θυμίζουν τις καλύτερες στιγμές της εργατικής τάξης.
*η κωμόπολη Μπανόβιτσι αποτελούσε μέχρι τους πολέμους της δεκαετίας του ’90 μια πολυεθνική πόλη της Βοσνίας που κατοικούνταν από Βόσνιους-μουσουλμάνους, Σέρβους, Κροάτες και άλλους. Χαρακτηριστικά στην απογραφή του 1991, λίγο πριν το ξέσπασμα του πολέμου, το 72.06% των κατοίκων δήλωναν Βόσνιοι, το 16.97% Σέρβοι, το 2.06% Κροάτες, το 7.25% Γιουγκοσλάβοι και το 1.63% άλλοι. Μετά τους πολέμους της δεκαετίας του ’90 ο πληθυσμός των Σέρβων και των Κροατών μειώθηκε γύρω στο 2.5% του συνόλου καθώς οι περισσότεροι επέλεξαν ή αναγκάστηκαν να πάρουν τον δρόμο της προσφυγιάς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου