Προσφέρεις φαγητό σε καταλήψεις και κοινότητες προσφύγων; Απολύεσαι!
Γράμμα από απολυμένη της ΜΚΟ ΑΡΣΙΣ
Γράφει η Ευγενία Ρουσάλη, απολυμένη από τη ΜΚΟ «ΑΡΣΙΣ»
Ξεκίνησα να εργάζομαι στην Μη Κυβερνητική Οργάνωση (ΜΚΟ) «ΑΡΣΙΣ» στις 22 Σεπτεμβρίου 2017 ως μαγείρισσα στα πλαίσια του έργου «ΜΕΤΟΙΚΟΣ», με υπηρεσίες στον Ξενώνα Ασυνόδευτων Ανηλίκων Αθήνας, υπογράφοντας εξάμηνη σύμβαση για πενθήμερη εργασία. Κατά τη διάρκεια των δύο χρόνων εργασίας, είχα να αντιμετωπίσω την αυταρχική και υβριστική συμπεριφορά της συντονίστριας του ξενώνα, δουλεύοντας καθημερινά κάτω από αντίξοες συνθήκες, με τις υλικοτεχνικές υποδομές που απαιτούνταν για τη συγκεκριμένη δουλειά να μην είναι επαγγελματικές και ενώ τακτικά αναγκαζόμουν να μαγειρεύω ακόμη και με ελάχιστες πρώτες ύλες.
Προκειμένου να με ωθήσει προς την παραίτηση, [η συντονίστρια] φρόντισε να δημιουργήσει εχθρικό κλίμα, στρέφοντας μια μερίδα συναδέλφων εναντίον μου. Μετά από πολύ μεγάλη ψυχολογική πίεση και απειλές αναγκάστηκα να δεχτώ δυσμενή μεταβολή στη σύμβασή μου που μετατράπηκε σε τριήμερη εκ περιτροπής. Ωστόσο, τα καθημερινά καψώνια και η αυταρχική συμπεριφορά δεν ήταν μόνο προς το πρόσωπό μου αλλά και προς τους φροντιστές που μετά την επίσχεση εργασίας τους (λόγω μη καταβολής δεδουλευμένων έξι μηνών), την είχαν καταγγείλει για αυταρχική συμπεριφορά στην πρόεδρο της «ΑΡΣΙΣ».
Στις 16 του περασμένου Δεκέμβρη είχα ζητήσει ραντεβού από το τμήμα ανθρώπινων πόρων, για να εκφράσω μεταξύ άλλων την ανησυχία μου για την επικινδυνότητα του χώρου στον οποίο μαγείρευα. Στον συγκεκριμένο χώρο υπάρχουν επικίνδυνες ηλεκτρικές εγκαταστάσεις που προκαλούν συχνά πτώση τάσης, δημιουργώντας σοβαρά προβλήματα στη διαδικασία του μαγειρέματος. Η έλλειψη επαγγελματικού ψυγείου είχε ως αποτέλεσμα τη γρήγορη αλλοίωση των φαγητών, ιδιαίτερα κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, ενώ οι τουαλέτες βρίσκονται δίπλα και απέναντι από την κουζίνα!
Τελικά η «τιμωρία» που μου επέβαλε η «ΑΡΣΙΣ» για την άρνησή μου να πετάω καθημερινά το μαγειρεμένο φαγητό της προηγούμενης μέρας και το μπαγιάτικο ψωμί στα σκουπίδια ήταν η απόλυση. Σύμφωνα με τη συντονίστρια και τους υπόλοιπους επαγγελματίες της αλληλεγγύης που τόσο κόπτονται για τα δικαιώματα των ευάλωτων ομάδων, το ότι πήγαινα στα φανερά και όχι στα κρυφά, το φαγητό που ήταν για πέταμα σε καταλήψεις και κοινότητες προσφύγων και μεταναστών (Νοταρά, Πέμπτος, Rosa de foc, σε Κούρδους κα), ήταν κλοπή που ισοδυναμούσε με την απόλυσή μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου