Αποχαιρετούμε το φίλο μας Μουχάμαντ Γκουλζάρ, που χάθηκε στα σύνορα του Έβρου
Τρεις μέρες πριν, ακούσαμε τις φήμες για την ύπαρξη δεύτερου νεκρού στα σύνορα. Πώς να φανταστούμε ότι θα ‘ταν ο φίλος μας; Πώς μπορούσε κάτι τέτοιο να συμβεί; Και χθες ήρθαν τα πρώτα μηνύματα. Η γυναίκα του στο ρεπορτάζ του Sky News. Μακρινό πλάνο, έξω από το ξενοδοχείο, μοιρολογάει και κλαίει. Μάθαμε μετά πως για αυτήν πέρασε ξανά τα σύνορα, αυτή τη φορά από την Ελλάδα στην Τουρκία και πίσω στο Πακιστάν. Για να τη φέρει και να ζήσουν εδώ μαζί.
Την περασμένη Τετάρτη, τα ξημερώματα, ο φίλος μας Μουχάμαντ, ο Μουχάμαντ από το 611, πυροβολήθηκε, απλά και μόνο επειδή είναι μετανάστης. Ένας αθώος άνθρωπος που πάλευε να ζήσει σαν άνθρωπος και που τον ονόμασαν “εχθρό” και “εισβολέα” της Ευρώπης. Ένας άμαχος πολίτης που του έριξαν σαν να ‘ταν ζώο.
Η σφαίρα που τον σκότωσε βγήκε απ’ την κάνη στην ελληνική πλευρά. Από ένα όπλο που σημάδευε μιά στον ουρανό και μιά σ’ αυτούς που περνούσαν τα σύνορα – ήταν συνοριοφύλακας; μια “πολιτοφυλακή εθελοντών”; κάποιος Έλληνας ή Ευρωπαίος φασίστας; Ή ήταν ένας νεαρός φαντάρος που πήρε εντολή χρήσης πραγματικών πυρών;
Η κυβέρνηση είπε είναι fake news και τουρκική προπαγάνδα. Η Ευρωπαία Επίτροπος την προηγούμενη ημέρα είπε ότι η ελληνική κυβέρνηση πράττει σωστά, ότι είναι “η ασπίδα της Ευρώπης”.
Εμείς, οι φίλοι του Μουχάμαντ Γκουλζάρ, που τον γνωρίσαμε στην Αθήνα, πριν τρία χρόνια, στο κατειλημμένο ξενοδοχείο City Plaza, λέμε ότι ο αδελφός μας δολοφονήθηκε. Ποιος ακριβώς ήταν ο δολοφόνος του ξέρουμε πως δεν θα βρούμε, ξέρουμε όμως ποιοι είναι οι υπεύθυνοι. Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε ποιος ακριβώς κρατούσε το όπλο, ξέρουμε όμως ότι η σφαίρα που χτύπησε στο στήθος τον Μουχάμαντ Γκουλζάρ, βγήκε από ένα όπλο που τη μια σημάδευε στον ουρανό και την άλλη χτυπούσε τους πρόσφυγες που έτρεχαν, σε ένα αισχρό κυνήγι ανθρώπων στα σύνορα της Ευρώπης, το 2020.
Για σένα Μουχάμαντ, για τη γυναίκα και τους αγαπημένους σου. Και για εμάς όλες κι όλους και τα παιδιά που αύριο θα γεννηθούν. Για όλους τους ανθρώπους ανεξάρτητα από εθνικότητα, χρώμα στο δέρμα και θρησκείες, λέμε, ότι θα συνεχίσουμε τον αγώνα και θα παλέψουμε σκληρότερα. Να σταματήσουμε τη βαρβαρότητα που εξαπλώνεται σ’ όλο τον κόσμο. Και θα σε θυμόμαστε να τρέχεις ελεύθερος σπάζοντας τα αιματοβαμμένα σύνορα. Στην Ελλάδα, την Τουρκία, την Ευρώπη και παντού, όπου άνθρωποι παλεύουν για μια καλύτερη ζωή, χωρίς πόλεμο και ρατσισμό, χωρίς καταπίεση και εξευτελισμό των ανθρώπων.
Οι φίλοι-ες και σύντροφοί-ισσές σου από την πρώην κατάληψη του City Plaza
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου