Ήρθε η ώρα λοιπόν των πραγματικών πυρών του στρατού
Μόνο που αυτή η άσκηση πολέμου, καθόλου δε μοιάζει με την "απόκρουση και συντριβή του ξένου εισβολέα" στο πρόσωπο της προαιώνιας εχθρού Τουρκίας ούτε των "Σκοπιανών". Ο εχθρός είναι οι φτωχοί, οι κυνηγημένοι, οι πρόσφυγες πολέμου άλλων χωρών. Να δω που θα βάλουν τις αναλύσεις τους εκείνα τα κόμματα και οργανώσεις της αριστεράς που αναμασώντας τη εθνική ρητορική, προσδοκούσαν να αποδείξουν τον εθνικιστικής κοπής " πατριωτισμό" τους, υπερασπίζοντας την "εδαφική ακεραιότητα". Σαν τον αγαθό ηλίθιο, που όταν του έδειχναν με το δάχτυλο τον ήλιο, εκείνος κοίταζε το δάχτυλο...
Η ιστορία θα κρίνει αμείλικτα και είμαστε σε ένα μεταίχμιο της. Είτε η αριστερά θα αναγεννηθεί και θα σταθεί με αδελφική ταξική διεθνιστική ευθύνη στο πλευρό των προσφύγων, δηλαδή των θυμάτων του ιμπεριαλιστικού πολέμου, είτε θα παραδοθεί στην αιώνια ντροπή που σα νεκρό βάρος θα καθηλώνει στον αιώνα τον άπαντα κάθε προοδευτικό κίνημα.
Ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα! Οι ευκολίες που παρέχουν τα λόγια και το κρύψιμο πίσω από τους "κατοίκους των νησιών", τελειώνουν. Είτε οι δρόμοι των πόλεων θα γεμίσουν με αντιπολεμικές διεθνιστικές αλληλέγγυες διαδηλώσεις, είτε θα συνεπάρει την ελληνική κοινωνία ένα κύμα άρρωστου πυρετού που δε θα έχει υστερία με κανέναν κορονοϊό, αλλά με τους ανθρώπους που ψάχνουν να σωθούν. Δηλαδή, το πιο εύφορο έδαφος για μια αναγεννημένη ακροδεξιά, χίλιες φορές περισσότερο ριζωμένη κοινωνικά από τη ναζιστική χρυσή αυγή. Είτε το ένα ή το άλλο. Το "μαζί," εν είδει "κάτω" και "πάνω" πλατείας ας το ξεχάσουν όλοι. Το ένα μέτωπο ενάντια στο άλλο. Και όλοι και όλες θα πρέπει να πάρουν θέση...
ΥΓ: Αργά ή γρήγορα, αλλά πολύ επώδυνα, θα καταλάβουν όλοι, ακόμη και αυτοί που νομίζουν πως υποστηρίζουν την πατρίδα από εισβολή, ότι και στον Έβρο και στη Λέσβο, ο στρατός και τα ΜΑΤ (ακόμη και όταν στη Λέσβο έδερναν ακόμη και φασίστες), έκαναν και κανουν πρόβες σε πραγματικό πεδίο, για άλλους
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου