Κάλεσμα αγώνα στους συναδέλφους- φαντάρους που απολύονται
Συνάδελφοι,
όσοι πλησιάζουμε προς το τέλος της θητείας μας, βιώσαμε και βιώνουμε τι σημαίνει «χακί παραλογισμός» σε όλο του το μεγαλείο. Βιώσαμε το πώς είναι να είσαι στον πάτο ενός μηχανισμού, που μας θέλει αναλώσιμους και υπάκουους στις διαταγές πάσης φύσεως. Ακόμα βιώσαμε την αδικία, το τι σημαίνει «βυσματοκρατία» και τι σημαίνει το δυσβάσταχτο κόστος της θητείας για όσους είμαστε παιδιά των φτωχών - λαϊκών οικογενειών.
Μέσα σ’ αυτή τη διαδικασία είδαμε συναδέλφους να λένε «ως εδώ», να βγαίνουν μαζί μας μαζικά στις αναφορές και να διεκδικούν. Είδαμε να δημιουργούνται επιτροπές φαντάρων σε μια σειρά από περιοχές κι εν τέλει να δίνουμε αγώνες –πετυχαίνοντας νίκες - την ώρα που προσπαθούν να μας πείσουν ότι δεν γίνεται να αγωνιστείς στο στρατό και είναι «μονόδρομος» η ατομική βόλεψη.
Μέσα σ’ αυτή τη διαδικασία είδαμε συναδέλφους να λένε «ως εδώ», να βγαίνουν μαζί μας μαζικά στις αναφορές και να διεκδικούν. Είδαμε να δημιουργούνται επιτροπές φαντάρων σε μια σειρά από περιοχές κι εν τέλει να δίνουμε αγώνες –πετυχαίνοντας νίκες - την ώρα που προσπαθούν να μας πείσουν ότι δεν γίνεται να αγωνιστείς στο στρατό και είναι «μονόδρομος» η ατομική βόλεψη.
Τελειώνοντας τη θητεία, θα έρθουμε αντιμέτωποι με τις δυσκολίες της ζωής σε μια πραγματικότητα διαφορετική σε σχέση με 8 ή 9 μήνες πριν. Η έξαρση της πανδημίας του κορονοϊού έφερε στο προσκήνιο πέραν της υγειονομικής κρίσης και τα πρώτα σημάδια μιας επερχόμενης κοινωνικής κι οικονομικής κρίσης. Σύμφωνα με εκτιμήσεις του ΔΝΤ[1] αναμένεται πτώση του ΑΕΠ έως κι 8% στην ΕΕ, τις ΗΠΑ και τον ανεπτυγμένο κόσμο, ποσοστό διπλάσιο ακόμα από την κρίση που ξέσπασε το 2009, ενώ η ύφεση που προβλέπουν συγκρίνεται με αυτή του «μεγάλου κραχ» του 1929. Όσον αφορά την Ελλάδα, εάν υγειονομικά δεν ήταν από τις χώρες που επηρεάστηκαν περισσότερο, στην ύφεση όλα δείχνουν πως θα είναι πρωταθλήτρια. Κρίσιμοι τομείς της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας, όπως ο τουρισμός, ο επισιτισμός και το εμπόριο πλήττονται με ιδιαίτερη σφοδρότητα. Αυτά θα έρθουν να προστεθούν σε μια οικονομία η οποία ακόμα κουβαλά τα σημάδια από την κρίση και τα μνημόνια της τελευταίας δεκαετίας.
Σε αυτή τη φάση και με την πλειοψηφία του λαού να ζει ακόμα υπό το καθεστώς φόβου απέναντι στην πανδημία, λόγω των πρωτοφανών χαρακτηριστικών της και του διαλυμένου συστήματος υγείας, μπαίνει το ερώτημα του ποιος θα πληρώσει το λογαριασμό. Η κυβέρνηση της ΝΔ – όπως και οι προηγούμενες κυβερνήσεις - δεν αφήνει την ευκαιρία να πάει χαμένη κι επιχειρεί να πάει ένα βήμα πιο πέρα τις αντιδραστικές, αντεργατικές αναδιαρθρώσεις που προωθούνται την τελευταία δεκαετία. Εν μέσω καραντίνας, ψηφίστηκε η γενίκευση της ευελιξίας στις εργασιακές σχέσεις, καθώς δίνεται η δυνατότητα σε κάθε επιχείρηση να έχει εργαζομένους πολλών ταχυτήτων. Είτε έχοντας ένα κομμάτι σε αναστολή σύμβασης, ώστε να είναι διαθέσιμο για εργασία εάν το επιβάλουν οι εκάστοτε ανάγκες της επιχείρησης, είτε επιβάλλοντας μειωμένο ωράριο και μισθό στο εύρος που ο εκάστοτε εργοδότης κρίνει. Την κατάσταση επιβαρύνει ακόμα περισσότερο η ουσιαστική απαλλαγή των εργοδοτών από την υποχρέωση να ενημερώνουν έγκαιρα την επιθεώρηση εργασίας για τη μονομερή επιβολή εκ περιτροπής εργασίας στους εργαζομένους τους. Στο όνομα του ιού, ο εργοδότης μπορεί να κάνει ό,τι θέλει.
Ακόμα και το ελάχιστο, όπως είναι η απαγόρευση απολύσεων εν μέσω πανδημίας, αποδείχθηκε ψέμα, καθώς έχουμε περισσότερες από 80.000 απολύσεις το δίμηνο Μαρτίου-Απριλίου. Επίσης, έχουμε πάγωμα του κατώτατου μισθού και ξεχείλωμα του χρόνου εργασίας, καθώς η ΠΝΠ (Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου) που ψηφίστηκε προβλέπει πως «οι επιχειρήσεις-εργοδότες, των οποίων είχε ανασταλεί η λειτουργία, προσαρμόζουν το ωράριο εργασίας των εργαζομένων τους με το ωράριο λειτουργίας τους». Μαζί μ’ αυτό, το μέτρο της τηλεεργασίας που ήρθε σαν προσωρινό μέτρο προφύλαξης των εργαζομένων απέναντι στην πανδημία, επεκτείνεται και δίνεται η δυνατότητα στην μονομερή επιβολή της από την εργοδοσία. Έτσι επιτυγχάνεται μειωμένο λειτουργικό κόστος, με εργαζόμενους που είναι ανά πάσα στιγμή διαθέσιμοι για τις ανάγκες της επιχείρηση, χωρίς να υπάρχει διαχωρισμός ανάμεσα σε εργάσιμο και μη εργάσιμο χρόνο μέσα στη μέρα, που δεν πληρώνονται υπερωρίες, αλλά εξασφαλίζουν τις προοπτικές για την αύξηση της κερδοφορίας των επιχειρήσεων. Τέλος, έχουμε και χτύπημα στις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, καθώς ενώ έχουμε πάγωμα του κατώτατου μισθού για όλο το 2020 κι εκ νέου «συζήτηση περί συλλογικών συμβάσεων» το 2021, σε όσες λίγες είναι σε ισχύ, προβλέπεται η παύση τους τέλος Ιούνη. Έτσι δίνεται σε μια σειρά από κλάδους η δυνατότητα συμπίεσης των μισθών των εργαζομένων προς τα κάτω.
Μετά τον στρατό στην βιοπάλη…
Μετά το Δίκτυο Σπάρτακος, στα σωματεία και τον αγώνα του κόσμου της εργασίας
Αυτό που μας δίδαξε η θητεία στο στρατό, ήταν ότι μόνο με συλλογική πάλη κι αγωνιστική στάση, μπορούμε να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας και να πετύχουμε νίκες για όλους. Ειδικά το τελευταίο δίμηνο, που είδαμε να ορθώνεται ένα μαζικό κίνημα αντίστασης απ’ άκρη σ’ άκρη της χώρας, βάζοντας φρένο στους χειρισμούς της κυβέρνησης και της στρατιωτικής ηγεσίας, που έπαιξαν με τις ζωές μας, θέλοντάς μας φυλακισμένους και στοιβαγμένους μέσα στα στρατόπεδα, χωρίς μέτρα προφύλαξης.
Η ίδια αγωνιστική στάση είναι μονόδρομος και για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων μας και στην ζωή μετά το στρατό. Η καθημερινή συνδικαλιστική πάλη στον στρατό για τα δικαιώματα του Φαντάρου Πολίτη με Στολή, βρίσκει τη συνέχειά της στην οργάνωση και τον ταξικό μαχητικό συνδικαλισμό στους χώρους δουλειάς. Μαζί με όσους παλεύουν για συνδικάτα στα χέρια των εργαζομένων, κόντρα στους εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ και τον εργοδοτικό «συνδικαλισμό», που έχει βάλει πλάτη για να περάσουν όλες οι αντεργατικές μεταρρυθμίσεις. Με πάλη χωρίς ταλαντεύσεις, για να μπει φρένο στον εργασιακό μεσαίωνα που μας επιβάλλουν, την εργοδοτική τρομοκρατία, την ελαστική και ανασφάλιστη εργασία και την ανεργία. Για να έχουμε ζωή αξιοβίωτη, με σταθερή κι αξιοπρεπή εργασία για όλους, με πλήρη δικαιώματα. Για να καλυφθούν οι κοινωνικές ανάγκες με προσλήψεις και ενίσχυση των δημόσιων συστημάτων υγείας κι εκπαίδευσης.
Η αγωνιστική αυτή στάση δεν είναι απλώς ηθική υποχρέωση. Είναι κάτι που έχει αποτελέσματα, ακόμα και στις πιο δύσκολες συνθήκες. Παρά την τρομοκρατία, μέσα στις δύσκολες συνθήκες της πανδημίας και της καραντίνας, οι φαντάροι κέρδισαν το δικαίωμά τους στις άδειες, οι εργαζόμενοι στα σούπερ μάρκετ απέτρεψαν το μέτρο για δουλειά την Κυριακή, εργαζόμενοι σε πολλές επιχειρήσεις (πχ teleperformance) ανέτρεψαν τα σχέδια των εργοδοτών τους να τους αφήσουν να δουλεύουν στιβαγμένοι σε μαζικούς χώρους, οι εργαζόμενοι στην υπηρεσία ασύλου βγήκαν σε απεργία, εργατικά σωματεία έσπασαν την απαγόρευση και πραγματοποίησαν την εργατική διαδήλωση της πρωτομαγιάς που η κυβέρνηση ήθελε διακαώς να ματαιωθεί, χιλιάδες νεολαίοι κατέβηκαν στον δρόμο ενάντια στην αστυνομική βία στην πλατεία Αγίου Γεωργίου στην Κυψέλη και στην Αγία Παρασκευή, αναγκάζοντας το κράτος σε αναδίπλωση. Αύριο οι ευκαιρίες θα είναι πολύ μεγαλύτερες. Οι αγώνες, μέσα και έξω από τον στρατό, μπορούν να νικούν!
Να παλέψουμε για μια ζωή στο μπόι των ονείρων μας!
Την κρίση να πληρώσει το κεφάλαιο κι όχι ο λαός!
ΔΙΚΤΥΟ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ
ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΩΝ
ΤΗΛ. ΕΠΙΚ. 6932 955437
diktiospartakos.blogspot.com
diktiospartakos@hotmail.com
[1] https://blogs.imf.org/2020/04/14/the-great-lockdown-worst-economic-downturn-since-the-great-depression/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου