«Ο Μπίμπη ζήτησε τρία πράγματα και ο Τσίπρας…»
Γιάννης Ελαφρός
▸Ξεχείλισε ο βούρκος της αστικής πολιτικής. Μια νέα πανδημία σαπίλας μεταδίδεται από εφημερίδες και κανάλια, από τα χείλη των πολιτικών της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ. Ηχογραφημένες συνομιλίες Νίκου Παππά-Σάμπι Μιωνή, καταγγελίες για μίζες στην κυβέρνηση Σαμαρά, 20 εκατομμύρια τάισμα στα ΜΜΕ από την κυβέρνηση Μητσοτάκη για να είναι υπάκουα, «μαγαζί» το Μαξίμου και «κάποιοι βγάζουν πολλά λεφτά» φέρεται να λέει ο Ν. Παππάς, μπίζνες και ανάρμοστες σχέσεις με επιχειρηματίες υπουργών και αστών πολιτικών, η δικαστική εξουσία αρωγός σε μαφιόζικους χειρισμούς. Όμορφος κόσμος, ηθικός, αγγελικά πλασμένος, που έγραφε και ο μπαρμπα-Κώστας… Αυτή είναι η αστική πολιτική, ειδικά στη σημερινή εποχή των ιδιωτικοποιήσεων και του ολοκληρωτικού καπιταλισμού, που εισβάλλει παντού, της βαθύτερης και πιο άμεσης συνύφανσης των μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων με το κράτος και το πολιτικό προσωπικό.
Σε κοινέςΚατηγορίες
Είχαμε προειδοποιήσει πως όσο τα δύο κόμματα, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, πλησιάζουν όσον αφορά την έμπρακτη πολιτική τους (πέρα από το ιδεολογικό περιτύλιγμα), τόσο περισσότερο θα τσακώνονται για τη διαχείριση, τα σκάνδαλα (οικονομικά και άλλα) και τη διαφθορά, που όλο και περισσότερο θα γίνεται κοινή τους υπόθεση…
Έτσι, δεν είναι τυχαίο, πως από τα πολλά που αναδείχθηκαν από τα ΜΜΕ (και τη ΝΔ) από τα ηχογραφημένα αποσπάσματα των συζητήσεων με τον τότε υπουργό Επικρατείας της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ Νίκο Παππά, που έδωσε στη δημοσιότητα ο επιχειρηματίας Σάμπι Μιωνής (και πρώην εκπρόσωπος του υπουργείου Άμυνας του Ισραήλ), έμειναν τελείως στο σκοτάδι εκείνα που αφορούν ακριβώς τις σχέσεις του ελληνικού κράτους με το κράτος του Ισραήλ. Για να δούμε ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα:
ΠΑΠΠΑΣ. Εντάξει, να σου πω κάτι, το Ισραήλ είναι πολύ ιδιαίτερη περίπτωση ως χώρα δηλαδή, και στις διακρατικές σχέσεις, δηλαδή με την Ελλάδα πως μας αντιμετωπίζουνε, στα αρχίδια μου για το τι θα πεις για το Παλαιστινιακό. Εντάξει, δεν θα βγεις να πεις είστε εγκληματίες ξέρω γω και τα λοιπά. Τρία πράγματα όμως μπορούμε να κάνουμε; Βγαίνουν λένε για τα δίκαια, ας πούμε, θέλουν την ειρήνη, την έτσι, την αλλιώς. Ενάντια στους εποικισμούς… τώρα δεν χτίζεται η ιστορία έτσι, ξέρεις, συνεργασία με τους δορυφόρους, μας έχει φλομώσει η Mossad στην πληροφορία με τις τελευταίες κινήσεις, όλα τα πάντα, αυτό είναι substance (σ.σ. ουσία) δηλαδή.
ΜΙΩΝΗΣ. Και σου λένε οι άλλοι –αυτή είναι η θέση των άλλων έτσι;- «οι σχέσεις είναι άριστες, σιγά μην αυτή η ιστορία με τον Μιωνή είναι πρόβλημα».
ΠΑΠΠΑΣ. Δεν πάει έτσι.
ΜΙΩΝΗΣ. Όχι, όχι, έτσι λένε οι άλλοι.
ΠΑΠΠΑΣ. Δεν με νοιάζει. Εγώ πρέπει να σου πως κάτι, διότι ο Μπίμπη (σ.σ. υποκοριστικό του Μπένγιαμιν Νετανιάχου) του ζήτησε τρία πράγματα και ο Τσίπρας του τα έκανε, ο Τσίπρας του ζήτησε 4-5, ο Μπίμπη του τα έκανε αμέσως… Δεν γίνεται δουλειά… δηλαδή αυτή η (κόκκινη γραμμή) ότι σηκώνει ένα τηλέφωνο και του μιλάει «Τι γίνεται; Πως πας;», αυτό πρέπει να διαφυλαχτεί. Πώς να το κάνουμε; Δεν είναι…
Τα συμπεράσματα δικά σας… Να σημειώσουμε πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει αμφισβητήσει πως ειπώθηκαν αυτά από τον Ν. Παππά, αλλά πως έχει γίνει συρραφή. Το συγκεκριμένο κομμάτι μοιάζει αυτούσιο, εξάλλου δεν απασχόλησε σχεδόν κανένα, καθώς εκφράζει με τον πιο κυνικό τρόπο την κοινή πολιτική ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ κλπ.
Δεν είναι τυχαίο εξάλλου πως χθες, μια μέρα μετά το ξέσπασμα της ηχητικής «καταιγίδας» Μιωνή, ο Ν. Παππάς συναντήθηκε με τον ισραηλινό πρέσβη στην Ελλάδα, Γιόσι Αμράνι. Σε ανάρτηση στην ιστοσελίδα Israel in Greece αναφέρονται τα εξής εξαιρετικά σαφή και κατατοπιστικά: «Ο Πρέσβης του Ισραήλ κ. Yossi Amrani συναντήθηκε με τον κ. Νίκο Παππά. Συζήτησαν για τις πρόσφατες εξελίξεις στις σχέσεις των δύο χωρών. Ο Πρέσβης τον ενημέρωσε για την επιτυχή επίσκεψη του κ. Μητσοτάκη στο Ισραήλ. Ο κ. Παππάς είναι η απόδειξη της δικομματικής υποστήριξης των σχέσεων μεταξύ Ισραήλ και Ελλάδας».
«Ο κ. Παππάς είναι η απόδειξη της δικομματικής υποστήριξης των σχέσεων μεταξύ Ισραήλ και Ελλάδας»! Γιατί πέρα από τις δικομματικές αντιπαραθέσεις υπάρχουν ορισμένα πράγματα που δεν πρέπει να τα αγγίζουμε: η ένταξη στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, οι αμερικανικές βάσεις, τα κέρδη του κεφαλαίου και τα συμφέροντα των επενδυτών. Προστέθηκε και ο επικίνδυνος άξονας Ελλάδας-Ισραήλ, υπό την αιγίδα των ΗΠΑ.
Αλλά, ποιος θα μιλήσει γι’ αυτά;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου