Δημήτρης Γρηγορόπουλος
Σε άρθρο του στην Καθημερινή (6/7/20) ο γνωστός πανεπιστημιακός Νίκος Αλιβιζάτος επιχειρεί να συνδράμει την κυβέρνηση της ΝΔ στην ψήφιση και δικαιολόγηση του νομοσχεδίου για το δικαίωμα του συνέρχεσθαι. Μάλιστα, εγκαλεί την κυβέρνηση, γιατί αναβάλλει την εφαρμογή του νόμου μέχρι την ψήφισή του, ενώ για την έναρξη της ισχύος του θα αρκούσε μια κοινή εξουσιοδότηση του άρθρου 43 παρ. 2 του Συντάγματος! Κανείς δεν αμφισβητεί τις νομικές γνώσεις του κ. Αλιβιζάτου.
Ο ίδιος, όμως, δεν μπορεί όμως να αγνοεί ότι ο προωθούμενος νόμος είναι αντισυνταγματικός, αφού έρχεται σε ευθεία αντίθεση με το άρθρο 11 του Συντάγματος που ορίζει σαφώς ότι: «Οι Έλληνες έχουν το δικαίωμα να συνέρχονται ήσυχα και χωρίς όπλα, χωρίς να απαιτείται άδεια».
Θεωρεί ότι ο νόμος Μητσοτάκη είναι αυτονόητος και αντιστοιχεί σε έναν κόσμο που αλλάζει ραγδαία, αφού ανάλογοι νόμοι ισχύουν σε όλες τις σύγχρονες ευρωπαϊκές χώρες. Πώς θεωρεί, όμως, ότι αυτός ο νόμος συμφωνεί με σύγχρονες δημοκρατικές αντιλήψεις, όταν αποτελεί αντιγραφή της εκτρωματικής χουντικής νομοθεσίας του 1971 «περί δημοσίων συναθροίσεων»;
Η παραβολή του νόμου της ΝΔ για τις συγκεντρώσεις με την αντίστοιχη νομοθεσία των ευρωπαϊκών χωρών δεν αποτελεί κριτήριο δημοκρατικότητας, αλλά κριτήριο αναίρεσής της, αφού «το καθεστώς έκτακτης ανάγκης» τείνει να γίνει αυταρχική κανονικότητα σε αυτές τις χώρες.
Η επιστημονική «αμεροληψία» του Ν. Αλιβιζάτου καταρρέει, όταν στο στόχαστρό του θέτει την Αριστερά, επειδή, κατά τη γνώμη του, είναι «εγκλωβισμένη» στο παρελθόν, όταν υπήρχαν προβλήματα δημοκρατίας. Ωστόσο, στον καπιταλισμό προβλήματα δημοκρατίας υπήρχαν, υπάρχουν και θα οξύνονται σε περιόδους έντονης κρίσης του συστήματος, προβλήματα δημοκρατίας. Εγκλωβισμένη στο παρελθόν, σε μία κοινωνία αδικίας και ανορθολογισμού είναι η Δεξιά, σε όλες τις εκδοχές της. Η Αριστερά, ιδίως τα πρωτοπόρα τμήματά της, είναι «εγκλωβισμένα» στο μέλλον: σε μία κοινωνία δικαιοσύνης, ελευθερίας και ανθρωπιάς.
ΠΗΓΗ ΠΡΙΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου