Γιατί η Γαλλία είναι "υπέρ μας"
(τι πραγματικά παίζει στην Μεσόγειο)
Ή ανακατανομή περιοχών ισχύος που επιχειρείται σε όλη την Μεσόγειο, έχει ως κεντρικό χώρο αντιπαράθεσης την Λιβυη όπου διεξάγεται ένας εμφύλιος δι αντιπροσώπων. Η εξέλιξη του επηρεάζει την ενεργειακή σκακιέρα όπου, λόγω της σχετικής απόσυρσης του ενδιαφέροντος του κλασσικού αγροφυλαξ-χωροφυλαξ της περιοχής, των ΗΠΑ, βρίσκεται αυτή την στιγμή σε κατάσταση εκτός ισορροπίας.
Ή Ρωσία, αφού εκδήλωσε το ενδιαφέρον της να αποκτήσει βάση στην Σικελία (!), κίνηση που φαίνεται ότι χρησιμοποιήθηκε από τον Ιταλό πρωθυπουργό για να κάμψει τις αντιστάσεις Μερκελ και φειδωλών για το πακέτο των 750δισ, έχει τοποθετηθεί στο κέντρο της σκακιέρας. Η προσπάθεια της Ιταλίας να γίνει ο μοναδικός κόμβος διέλευσης ΟΛΟΥ του Φυσικού αερίου της Μεσογείου και της Βόρειας Αφρικής (αγωγός από την Λιβυη και από Τυνησία προσεχώς) δείχνουν πόσο μεγάλη σημασία είχε η Συμφωνία των Πρεσπων, αφού η εναλλακτική τελικά διοδευση του EastMed μέσω των Δυτικών Βαλκανίων θεωρητικά δεν έχει αποκλειστεί.
Ως εκ τούτου οι Ρωσία-Ιταλία δεν θέλουν μεν τον Ερντογαν στην Λιβυη αλλά δεν θα τους χαλάσει η εμπλοκή του στον EastMed περί το Καστελόριζο. Για να μπορούν και από εκεί να αποτρέψουν την πιθανή απώλεια της μόνοπωλιακης διέλευσης όλου του ΦΑ από τον νότο μέσω Ιταλίας.
Αντιθέτως η Γαλλία ενδιαφέρεται πρωτίστως για τα αποθέματα ουράνιου στην Νότιο Λιβυη, εκμετάλλευση του πυρηνικού κολοσσού της Areva, με τα οποία κινεί τα πυρηνικά της εργοστάσια. Από το ηλεκτρικό ρεύμα τους κινούνται σήμερα και το 1/3 της γερμανικής βιομηχανίας. Δύσκολα θα αφήσει τον Ερντογαν, άρα και την Μερκελ, να βάλει χέρι σε αυτά. Δευτερευόντως, είναι ισχυρή η παρουσία γαλλικών εταιριών εξόρυξης και στα οικόπεδα της Κυπριακής ΑΟΖ αλλά και σε αυτά της νότιας Κρήτης. Σε αυτό το σημείο ασθενής κρίκος είναι η Αίγυπτος που δεν θέλει μεν τον Ερντογαν στην πόρτα της αλλά καλοβλέπει την συμμετοχή του στον EastMed. Κυρίως για να τον καθυστερήσει.
Δεν νομίζω να υπάρχει καμία απορία πλέον για το τι πρέπει να κάνουμε εμείς, όπως και για το τι θα κάνει η Τουρκία.
Το τι τελικά θα επιλέξει να κάνει η Ελληνική κυβέρνηση, που δυστυχώς στερείται τώρα οποιασδήποτε στρατηγικής στην εξωτερική πολιτική, εν πολλοίς θα κρίνει και το μέλλον της. Τα μέχρι τώρα δείγματα γραφής (σχέδιο Πισαριδη για τις εξορύξεις, αποδοχή του ρόλου της Γερμανίας ως επιδιαιτητή στην προσπάθεια επανακαθορισμου της συνθήκης της Λωζανης κα) δείχνουν ότι είναι λίγα τα ψωμιά της. Και η Γαλλία αλλά και ο θείος Σαμ, που κάνει παιχνίδι αναμονής, δεν θα επιτρέψουν στην Μερκελ και τον Πουτιν να αλλάξουν υπέρ τους την γεωπολιτική που, στους αιώνες τους άπαντες, πάντα παίζονταν γύρω από τον έλεγχο της ροής της ενέργειας.
Τι δεν καταλαβαίνεις?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου