Νομίζουμε ότι ο εθνικός φακός για να διαβαστούν οι αμερικανικές δηλώσεις είναι παραμορφωτικός και εμποδίζει την κατανόηση των βαρυσήμαντων δηλώσεων του υφυπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Φίλιπ Ρίκερ...
Οι ΗΠΑ κρατούν σαφείς αποστάσεις όσον αφορά τον ελληνο-τουρκικό ανταγωνισμό και έχουν μιλήσει για Αμφισβητούμενες περιοχές..., τις θάλασσες που διεκδικεί το ελληνικό και τουρκικό κράτος ως Υφαλοκρηπίδα.
Άλλο θέμα προτάσσει η αμερικανική πολιτική στην περιοχή, την Ρωσία!
«Έχουμε διαβιβάσει επανειλημμένα στην Τουρκία ότι οι υπερπτήσεις της πάνω από την ελληνική επικράτεια, οι γεωτρητικές δραστηριότητες της στα ύδατα της Κύπρου, η υπογραφή του μνημονίου για την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών με την Λιβύη, καθώς και η δηλωμένη πρόθεσή της να πραγματοποιήσει έρευνες για υδρογονάνθρακες στη βάση αυτού του μνημονίου αποτελούν προκλητικές και μη βοηθητικές ενέργειες που αυξάνουν τις εντάσεις στην περιοχή», επισήμανε ο Αμερικανός υφυπουργός.
Εκφράζοντας τη βαθιά ανησυχία των ΗΠΑ για τις τελευταίες εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο, ο Ρίκερ υποστήριξε ότι βασικός στόχος της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής είναι να υπάρξει αποκλιμάκωση και να διασφαλιστεί ότι οι γραμμές επικοινωνίας θα παραμείνουν ανοιχτές προκειμένου να υποστηριχθεί η συμμαχική ενότητα εντός ΝΑΤΟ.
Συνεχίζοντας, αναγνώρισε τη στρατηγική σημασία της Ανατολικής Μεσογείου και εξήγησε την οπτική του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, λέγοντας ότι «η αμερικανική κυβέρνηση ανησυχεί βαθιά για τις αυξημένες εντάσεις στην Ανατολική Μεσόγειο, ιδίως μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας, δυο νατοϊκών συμμάχων. Αυτές οι εντάσεις περιπλέκουν τις προσπάθειες του ΝΑΤΟ να παρουσιάσει ένα κοινό μέτωπο απέναντι στις αποσταθεροποιητικές δραστηρίοτητες της Ρωσίας στην Ανατολική Μεσόγειο και ενέχουν τον κίνδυνο μιας ακούσιας κλιμάκωσης».
Αν και αναγνώρισε ότι υπάρχουν προκλήσεις που ταλανίζουν τις αμερικανοτουρκικές σχέσεις, ο Φίλιπ Ρίκερ είπε ότι η Τουρκία παραμένει σημαντικός σύμμαχος στο ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ θα συνεχίζουν να συνεργάζονται μαζί της σε τομείς αμοιβαίου ενδιαφέροντος.
ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΟΥΝ ΟΛΑ ΑΥΤΑ;
Ο εκπρόσωπος της Αμερικανικής κυβέρνησης ουσιαστικά κατηγορεί την Τουρκική κυβέρνηση ότι παίζει το παιχνίδι της Ρωσίας!
Γεωστρατηγικοί παράγοντες και το ενεργειακό ζήτημα έχουν εντείνει τα τελευταία χρόνια τον ανταγωνισμό ΗΠΑ-Ρωσίας, με την σύγκρουση να επεκτείνεται από την Ουκρανία μέχρι την Λιβύη, από την Συρία, την Ανατολική Μεσόγειο μέχρι τα Βαλκάνια.
Με παρανομαστή το ενεργειακό ζήτημα θα λέγαμε ότι για την Ανατολική Μεσόγειο σημαίνει ενεργειακά κοιτάσματα και έλεγχος ροών, ενώ για το Αιγαίο σημαίνει θαλάσσιο πέρασμα με κατάληξη κυρίως το Λιμάνι της Αλεξανδρούπολης και επίσης της Καβάλας.
Χαρακτηριστική η ανάρτησή του Υπουργού Ενέργειας Χατζηδάκη όπου αναφέρει:
Με τις υπογραφές για το FSRU της Αλεξανδρούπολης (σταθμός επαναεριοποίησης υγροποιημένου φυσικού αερίου), παρουσία του Κυριάκου Μητσοτάκη και του Βούλγαρου πρωθυπουργού Μπόικο Μπορίσοφ, ενισχύεται περαιτέρω η γεωστρατηγική θέση της Ελλάδας. Το αέριο θα διοχετεύεται μέσω Αλεξανδρούπολης και του ελληνοβουλγαρικού αγωγού IGB -που κατασκευάζεται- σε όλη τη Νοτιοανατολική και Κεντρική Ευρώπη.
Ουσιαστικά αλληλοδιαπλέκονται οι αμερικανικοί σχεδιασμοί που επιχειρεί να αρπάξει τις Βαλκανικές και Ευρωπαϊκές αγορές ενέργειας από την Ρωσία και οι βλέψεις του ελληνικού κράτους.
Αναλυτές επισημαίνουν τα εξής:
Ο συνδυασμός της λειτουργίας του πλωτού τερματικού σταθμού υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG FSRU) στην Αλεξανδρούπολη και της υπόγειας αποθήκης φυσικούς αερίου στην Καβάλα θα δώσει τη δυνατότητα στην Ελλάδα να παρέχει φυσικό αέριο στις Βαλκανικές χώρες απρόσκοπτα και χωρίς προβλήματα εξασφαλίζοντας ποιοτική παροχή ενέργειας σε δύσκολες συνθήκες.
Τέτοιες περιπτώσεις δυσμενών συνθηκών παροχής αερίου έχουν συμβεί πολλές φορές στο πρόσφατο παρελθόν, όπως για παράδειγμα κατά τη διάρκεια περιόδων ακραίων καιρικών φαινομένων, κατά τη διακοπή της τροφοδοσίας από τις παραδοσιακές οδούς μεταφοράς αερίου λόγω βλαβών, συντηρήσεων, πολιτικών αναταραχών (βλέπε Ουκρανία) ή ακόμη και λόγω τρομοκρατικών ενεργειών (Συρία, Ιράν κλπ).
Σκόπιμο είναι να αναφερθεί ότι μέσω του FSRU Αλεξανδρούπολης εκτός από την εγχώρια αγορά θα εξυπηρετούνται οι διεθνείς συμβάσεις για την προμήθεια LNG προς τη Βουλγαρία, τη Σερβία, τη Ρουμανία και τη Βόρεια Μακεδονία. Οι χώρες αυτές θα μπορούν να προγραμματίζουν την εισαγωγή φθηνού LNG κατά τους καλοκαιρινούς μήνες μέσω του τερματικού της Αλεξανδρούπολης, να το αεριοποιούν και το διοχετεύουν προς αποθήκευση στην υπόγεια αποθήκη της Καβάλας ώστε να το αντλούν κατά τις περιόδους υψηλής ζήτησης, όπως είναι ο χειμώνας που η τιμή του φυσικού αερίου είναι πάντα υψηλότερη.
Το ελληνικό κράτος και η αστική του τάξη επιδιώκουν να επιστρέψουν στην περιοχή των Βαλκανίων ανεβασμένες στο ενεργειακό άρμα και να επεκτείνουν την οικονομική και πολιτική επιρροή.
Ξανά όμως προβάλλει ο ελληνο-τουρκικός ανταγωνισμός. Η Τουρκία αποτελεί τη βασική δίοδο διέλευσης των αγωγών για την τροφοδοσία των Βαλκανίων
σε φυσικό αέριο από το Αζερμπαϊτζάν μέσω του Διαδριατικού Αγωγού TAP και από τη
Ρωσία μέσω του Turkish Stream (βεβαίως ο ΤΑΡ διέρχεται και από την Ελλάδα).
Το σύνολο των Βαλκανικών χωρών θεωρεί την ενεργειακή τους ασφάλεια τη νούμερο ένα προτεραιότητα αφού συνδέεται άρρηκτα τόσο με την
οικονομική ανάπτυξη όσο και με τον εκσυγχρονισμό των υποδομών και των
βιομηχανικών εγκαταστάσεων.
Οι ελληνικοί σχεδιασμοί και κατ' επέκταση οι αμερικανικοί βρίσκουν απέναντι τους την Τουρκία που παίζοντας
ταυτόχρονα σε δύο στρατόπεδα, αφ' ενός επιδιώκει να έχει κεντρικό ρόλο στα Βαλκάνια, και αφετέρου
δημιουργεί το υπόβαθρο για καλές σχέσεις με δύο σημαντικούς παίκτες, την Ρωσία
και το Αζερμπαϊτζάν οι οποίες τον έχουν ανάγκη για να διοχετεύουν το φυσικό
αέριο προς τη Νοτιοανατολική και την Κεντρική Ευρώπη.
Άρα με τις συγκεκριμένες αυτές επιλογές του καθεστώτος Ερντογάν που θέλει ένα αυτόνομο ρόλο και τον ντύνει ιδεολογικά με τον Νεο-Οθωμανισμό, η Τουρκία φαίνεται να βρίσκεται αντιμέτωπη με την βασική αμερικανική επιδίωξη, είτε στην Ανατολική Μεσόγειο είτε στο Αιγαίο.
Οι ΗΠΑ συναισθανόμενες το ειδικό βάρος του Τουρκικού κράτους την προειδοποιούν μεν, δεν την αποκλείουν όμως από τους σχεδιασμούς για την Ανατολική Μεσόγειο.
Από την άλλη μεριά το ελληνικό αστικό κράτος μιλά για "διερευνητικές επαφές για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών των δύο χωρών".
Υπογράφει την Συνθήκη των Πρεσπών και αναλαμβάνει συγκεκριμένο ρόλο Χωροφύλακα στα Βαλκάνια. Η Πολεμική Αεροπορία πετά σε επιπλέον τέσσερις (4) βαλκανικές χώρες, ενώ εκπαιδεύει μέχρι και τους Αλεξιπτωτιστές της Βορείου Μακεδονίας.
Μετατρέπει την ελληνική επικράτεια σε μια απέραντη αμερικανική βάση -μεταφέροντας και πολλά πολεμικά μέσα από τις αντίστοιχες βάσεις στην Τουρκία-, και μετατρέπει την Αλεξανδρούπουλη σε τεράστιο πέρασμα για το ΝΑΤΟ που παρακάμπτει τα Στενά του Βοσπόρου και στοχεύει τον Καύκασο και το Νότιο υπογάστριο της Ρωσίας.
Κυρίως όμως, ο αστικός κόσμος στη χώρα μας διαβλέποντας τον Αυτόνομο ρόλο της Τουρκίας και τις αντιθέσεις που προκαλεί με τον λεγόμενο Δυτικό Κόσμο, επιχειρεί να δώσει ευρύτερα χαρακτηριστικά στις ελληνο-τουρκικές αντιθέσεις, παρουσιάζοντας τες ως ευρωτουρκικές αντιθέσεις (χαρακτηριστική η εργαλειοποίηση του προσφυγικού ζητήματος από την κυβέρνηση της ΝΔ) ή να παρουσιαστεί το ελληνικό κράτος ως αιχμή της αμερικανο-τουρκικής αντιπαράθεσης [πλέκοντας πλέγματα και άξονες συμμαχιών], ενώ η Ρωσία μοιάζει ως μόνη κερδισμένη!
Έτσι λοιπόν γυρνάμε ξανά στις δηλώσεις του υφυπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Φίλιπ Ρίκερ...
Τι αλήθεια έχουν να κερδίσουν οι λαοί σε Ελλάδα-Τουρκία-Βαλκάνια από όλα αυτά εκτός από τον ρόλο του Αναλώσιμου των ανταγωνισμών τους, ενώ τα δόγματα Άμυνας/Ασφάλειας μας στοχοποιούν;
ΔΙΚΤΥΟ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ
ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΩΝ
ΤΗΛ. ΕΠΙΚ. 6932 955437
diktiospartakos.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου