Ένα κείμενο για την υποχρεωτική στράτευση στα 18, την αύξηση της θητείας, το γιατί ενώ υπάρχουν τεράστιες ελλείψεις σε υγεία και παιδεία κάποιοι αγοράζουν αεροπλάνα και άλλους εξοπλισμούς για στρατό και αστυνομία
«Εξετάζουμε την υποχρεωτική στράτευση στα 18. Διευκολύνει πάρα πολύ τον προγραμματισμό των ενόπλων δυνάμεων. Δημιουργεί καθεστώς ισότητας για όλους. Μπαίνουν όλοι την ίδια ηλικία και αν κάποιος έχει περάσει στο πανεπιστήμιο, όπως γίνεται σε Ισραήλ και Κύπρο, θα μεταθέσει την είσοδό τους για ένα χρόνο και θα υπηρετήσει τη θητεία του στα 18». «…Η στρατιωτική θητεία δεν πρόκειται να αυξηθεί πέραν των 12 μηνών.»
Κυριάκος Μητσοτάκης, στο ΔΕΘ Helexpo Forum, 13/09/2020
Η κουβέντα για την αύξηση της θητείας από 9 σε 12 μήνες και την υποχρεωτική στράτευση στα 18 ήρθε πρόσφατα στο προσκήνιο με τις παραπάνω δηλώσεις του πρωθυπουργού. Χωρίς να έχει δηλαδή κάποιος προλάβει καλά καλά να τελειώσει το σχολείο, υποχρεωτικά θα χαρίσει 12 μήνες απ τη ζωή του στον ελληνικό στρατό, χωρίς να έχει δικαίωμα επιλογής για το πώς ο ίδιος θα διαθέσει το χρόνο του. Μέχρι τώρα οι περισσότεροι νέοι μπορούν οι ίδιοι να επιλέξουν πότε θα κόψουν την αναβολή τους ανάλογα με το πώς οι ίδιοι καθορίζουν τη ζωή τους σε σχέση με το θέμα του στρατού. Ένα τέτοιο μέτρο, πέρα από το ότι κάποιος άλλος ορίζει το χρόνο σου για σένα, σου μαθαίνει ότι προτεραιότητα έχει ο ελληνικός στρατός και το εθνικό συμφέρον σε σχέση με τη δική σου ζωή…
Μέσα στον Σεπτέμβρη επίσης ανακοινώθηκε αγορά στρατιωτικών εξοπλισμών (με πιο “διάσημα” τα γαλλικά αεροπλάνα Rafale) και πρόσληψη 15.000 στρατιωτικών. Το ποσό που προβλέπεται να δοθεί σε εξοπλισμούς τα επόμενα χρόνια θα ξεπεράσει τα 10 δις ευρώ. Το ποσό αυτό είναι μεγαλύτερο από τα χρήματα που δόθηκαν μαζί σε παιδεία και υγεία το 2020 (πηγή www.minfin.gr). Όλα αυτά ενώ υπάρχουν τεράστιες ελλείψεις ακόμα και σε πολύ βασικές εκπαιδευτικές ανάγκες (υποδομές, καθηγητές και άλλα τόσα) και ελλείψεις σε υγεία. Η κυβέρνηση επιλέγει να «επενδύσει» στο στρατό και τον πόλεμο. Να τη πάλι η προτεραιότητα του ελληνικού στρατού και του εθνικού συμφέροντος σε σχέση με τις ζωές μας…
Τι είναι όμως αυτό το εθνικό συμφέρον που επικαλείται διαρκώς η ελληνική κυβέρνηση και γιατί προέχει έναντι ακόμα και των βασικότερων αναγκών μας για παιδεία, περίθαλψη, ελεύθερο χρόνο;
Τι ακριβώς κάνει ο στρατός;
Εθνικό συμφέρον σήμερα είναι σύμφωνα με την κυβέρνηση, αλλά και με τα περισσότερα κόμματα, το εξής:
α) η προάσπιση των εθνικών μας υδάτων από την επιθετικότητα της Τουρκίας,
β) η προάσπιση του εθνικού μας πολιτισμού από τους αραβόφωνους μουσουλμάνους εισβολείς και η προάσπιση της κοινωνικής τάξης από οποιεσδήποτε αναταραχές.
Μάλλον η πραγματικότητα, όμως, είναι διαφορετική...
α) η Ελλάδα και η Τουρκία έχουν μπει σε ένα παιχνίδι ανταγωνισμού, διεκδικώντας και οι δύο τα νερά της Ανατολικής Μεσογείου, ώστε να εξασφαλίσουν τον έλεγχο μιας περιοχής από την οποία περνούν ενεργειακοί αγωγοί και εμπορικά πλοία, ενώ ενδέχεται να έχει και κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου.
Πιστεύουμε ότι ανεξάρτητα από το ποια χώρα θα υπερισχύσει, το αποτέλεσμα αυτού του ανταγωνισμού δε θα ωφελήσει τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα. Θα ωφελήσει τους πλούσιους της χωράς αυτής καθώς και πολυεθνικές εταιρείες πετρελαίου και αερίου. Ενώ, λοιπόν, δεν έχουμε τίποτα να κερδίσουμε, έχουμε πολλά να χάσουμε. Εκτός από το γεγονός ότι τεράστιο κομμάτι του προϋπολογισμού πηγαίνει για τον πόλεμο, σε μια ενδεχόμενη σύγκρουση αυτοί οι οποίοι θα σκοτωθούν και από τις δύο χώρες θα είναι και πάλι οι φτωχοί.
β) Οι λεγόμενοι εισβολείς είναι άνθρωποι που πόλεμος και άθλιες συνθήκες διαβίωσης τους οδηγούν στη μετανάστευση. Για να φτάσουν στην Ευρώπη ρισκάρουν ακόμα και την ίδια τους τη ζωή προσπαθώντας να περάσουν τη Μεσόγειο με φουσκωτές βάρκες. Το ελληνικό κράτος χρησιμοποιώντας τον στρατό και την αστυνομία τους καταστέλλει, τους κλείνει σε απάνθρωπα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τους αφαιρεί την ανθρώπινη τους ιδιότητα, αφού προηγουμένως τους έχει ληστέψει τα υπάρχοντα τους η τουρκική αστυνομία πριν μπουν στις βάρκες.
Τέλος, οι κοινωνικές αναταραχές τις οποίες προσπαθεί να περιορίσει το ελληνικό κράτος είμαστε όλες και όλοι εμείς, όταν αμφισβητούμε την υπάρχουσα κατάσταση, όταν βγαίνουμε στο δρόμο διεκδικώντας ένα καλύτερο αύριο, όταν αντιδρούμε.
Αυτό που βαφτίζουν εθνικό συμφέρον είναι το συμφέρον των πλουσίων.
Τι κάνει λοιπόν ένας φαντάρος στο στρατό;
Στην καλύτερη καθαρίζει τουαλέτες, συντηρεί τα στρατόπεδα. Ταυτόχρονα μαθαίνει να υπακούει και να πειθαρχεί σε ιεραρχίες και εντολές, είτε κάνοντας το χαζό για να μην μπλέξει, είτε επειδή όντως πείθεται ότι υπηρετεί το κάποιον ανώτερο, εθνικό σκοπό. Μπορεί βέβαια να του ζητηθεί να τρέξει στα σύνορα για να τα «φυλάξει» κυνηγώντας μετανάστες, ή ακόμα και να καταστείλει στο εσωτερικό ανθρώπους που αντιδρούν στις κρατικές πολιτικές και πρακτικές.
Και αν πιστέψει κανείς πως αυτά συμβαίνουν μόνο στη χούντα ή σε δικτατορίες, μπορεί να δει πως χρησιμοποιήθηκε η εθνοφυλακή στις ΗΠΑ φέτος ενάντια στο κίνημα Black lives matter ή ο στρατός στη Γαλλία πέρυσι ενάντια στα «κίτρινα γιλέκα». Και να συνυπολογίσει μαζί με τα παραπάνω ότι στον ελληνικό στρατό γίνονται κάθε χρόνο πλέον ασκήσεις «καταστολής πλήθους» που προετοιμάζουν το στρατό για δράση εναντίον διαδηλωτών και απεργών. Στο ενδεχόμενο ελληνοτουρκικού πολέμου φυσικά ένας φαντάρος θα κληθεί ακόμα και να πεθάνει ή να σκοτώσει, για την ελληνικότητα κάποιων θαλασσών χιλιόμετρα μακριά από οποιοδήποτε κατοικήσιμο νησί, για κάποια πετρέλαια εκατοντάδες μέτρα κάτω από τη θάλασσα, και για κάποια βράχια που ζουν μόνο ψαροπούλια. Για τα συμφέροντα δηλαδή των Ελλήνων και Τούρκων πλουσίων (εφοπλιστών, βιομηχάνων) και των ξένων εταιριών πετρελαίου και αερίου θα μάχονται στρατοί από φτωχούς που δεν έχουν τίποτα πραγματικά να χωρίσουν. Αν το κράτος θέλει ανθρώπους να κάνουν πρόθυμα τα παραπάνω, μάλλον ψάχνει όντως για μαλάκες.
εδώ έρχεται λοιπόν και η υποχρεωτική στράτευση στα 18 και η 12μηνη θητεία…
α) πέραν των γνώσεων που παρέχει, το σχολείο είναι ένα περιβάλλον ιεραρχικό (διευθυντής-καθηγητές-μαθητές). Μαθαίνει στα παιδιά να υπακούουν κανόνες, και να δέχονται ανάλογα με την υπακοή αυτή τιμωρίες και επιβραβεύσεις. Ταυτόχρονα καλλιεργεί τον εθνικισμό με παρελάσεις, προσευχές, μαθήματα μονόπλευρης ιστορίας. Για την κυβέρνηση, αποτελεί τον πιο ταιριαστό προθάλαμο για τον στρατό, που έχει ανάγκη από φαντάρους πειθαρχημένους και υπάκουους, έτοιμους να κάνουν θυσίες για το έθνος.
β) στα 18 οι φαντάροι είναι κατά κανόνα πιο ψαρωμένοι από ότι σε μεγαλύτερες ηλικίες. Αυτό το ψάρωμα, ο φόβος και η ανασφάλεια, προκύπτουν από το γεγονός ότι γρήγορα από το περιβάλλον του σχολείου μπαίνουν στο ιδρυματοποιημένο περιβάλλον του στρατού, χωρίς να έχουν χρόνο να επεξεργαστούν τον κόσμο γύρω τους και να πατήσουν στα πόδια τους έξω από το πλαίσιο σχολείου και οικογένειας. Ο φόβος και η ανασφάλεια συμβάλουν στο να είναι πιο υπάκουοι από όσο θα ήταν αν έμπαιναν μεγαλύτεροι. Όταν ζεις μόνος σου, δουλεύοντας ή και σπουδάζοντας, διαμορφώνεις αυτοπεποίθηση και χαρακτήρα που σε κάνει να μην ψαρώνεις εύκολα με τις εντολές και την πειθαρχία.
γ) στο πανεπιστήμιο, πολλοί φοιτητές έρχονται σε επαφή με ριζοσπαστικές ιδέες, πολιτικοποιούνται, μαθαίνουν να αμφισβητούν τον κυρίαρχο λόγο των κομμάτων και των καναλιών, τα οποία λένε συνεχώς για τα εθνικά συμφέροντα. το κράτος προτιμά να μην έχεις επαφή με τέτοιες ιδέες πριν μπεις φαντάρος.
δ) με τη στράτευση στα 18 προσπαθούν όχι μόνο να έχουν πιο πειθήνιους και εθνικιστές φαντάρους, αλλά και να κάνουν τον ίδιο το στρατό ένα σχολείο πειθαρχίας, υπακοής σε ανωτέρους και εθνικισμό, καθώς για τους περισσότερους τα 18 είναι ηλικία που ακόμα διαμορφώνονται. Ώστε οι νέοι που βγαίνουν από κει μέσα να είναι εκπαιδευμένοι να πειθαρχούν στο κράτος και την αστυνομία, να πειθαρχούν σε μελλοντικούς εργοδότες-αφεντικά, και να ενισχυθούν τα πατριωτικά τους αισθήματα ώστε και εκτός στρατού να είναι πρόθυμοι να κάνουν θυσίες έθνος, να δέχονται πχ μικρότερους μισθούς, μεγαλύτερους φόρους κτλ, για να πιάνει τους εκάστοτε στόχους η οικονομία.
Σε όλα τα παραπάνω συμβάλει και η αύξηση της θητείας. Επίσης, η τρίμηνη αύξηση σε ηλικίες που η ανεργία είναι στα ύψη, δημιουργεί ένα ανάχωμα στο να αυξηθούν κι άλλο τα ποσοστά, ντύνοντας τη νεολαία στα χακί και στέλοντάς τη στη μηχανή του πολέμου.
Με βάση όλα αυτά θεωρούμε την υποχρεωτική στράτευση στα 18 και την αύξηση της θητείας, μέτρα που έρχονται ενάντια στις χαμηλότερες κοινωνικές τάξεις. Οι πλούσιοι ούτως ή άλλως μπορούν να βάλουν βύσμα και να κάνουν θητεία κυριλέ ή και καθόλου, ή να φύγουν στο εξωτερικό. Αν και δεν είναι ακόμα επίσημα νόμοι, τα έφερε σε κουβέντα ο ίδιος ο πρωθυπουργός. Και αυτό δεν είναι τυχαίο σε μια χρονική περίοδο που η Ελλάδα εξοπλίζεται και μπαίνει όλο και πιο πολύ σε διεθνείς ανταγωνισμούς. Ταυτόχρονα είναι μέτρο που απευθύνεται κυρίως στα παιδιά που τώρα πάνε σχολείο, τους μαθητές.
Θεωρούμε πως ακόμα κι αν δεν υπήρχαν όλα τα άλλα προβλήματα στα σχολεία, ένα τέτοιο μέτρο δεν πρέπει με τίποτα να περάσει και είναι από μόνο του αιτία για καταλήψεις. Οι καταλήψεις που γίνονται ήδη είναι ένας εξαιρετικά ελπιδοφόρος αγώνας και δείχνουμε την αμέριστη αλληλεγγύη μας. Ο αγώνας αυτός να γίνει ένα μικρό μα αναγκαίο κομμάτι μιας προσπάθειας να ζήσουμε σαν άνθρωποι σε έναν κόσμο που σαπίζει και μυρίζει όλο και περισσότερο θάνατο.
*Η διεθνιστική κίνηση antiwar είμαστε μια κίνηση που δρα στη Θεσσαλονίκη.
Έχουμε ως στόχο να συμβάλλουμε στο να μπλοκαριστεί ο πόλεμος που έχει ξεκινήσει τα ελληνικό κράτος, τόσο στο εσωτερικό του, καταστέλλοντας όποιον/α αντιστέκεται, όσο και στο εξωτερικό, υλοποιώντας με κάθε κόστος τα σχέδια του για κέρδη στην Ανατολική Μεσόγειο και αλλού.
Επιδιώκουμε να ερχόμαστε σε επαφή με άτομα και συλλογικότητες που έχουν παρόμοιο προσανατολισμό.
Κάνουμε συνελεύσεις κάθε Παρασκευή στις 8μμ στο Αυτοδιαχειριζόμενο Κυλικείο Ιατρικής.
Για επικοινωνία μέσω facebook: Διεθνιστική Κίνηση Antiwar
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου