Με κοινή τους δήλωση δεσμεύονται η Μόσχα και το Πεκίνο ότι «δεν θα επιτρέψουν σε κανέναν να αναθεωρήσει τα αποτελέσματα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου»
Ένας Γερμανός πεζοναύτης στέκεται πάνω στην κορβέτα «Μαγδεμβούργο» κατά τη διάρκεια των φθινοπωρινών ναυτικών γυμνασίων «Βόρειες Ακτές», στις 11 Σεπτεμβρίου 2019.
Το ακόλουθο είναι το δεύτερο μέρος εκτεταμένου ρεπορτάζ για μία από τις σημαντικότερες γεωπολιτικές εξελίξεις του 21ου αιώνα: την ολοένα και πιο ολοκληρωμένη συμμαχία μεταξύ της Κίνας και της Ρωσίας και τις επιπτώσεις της για τις ευρασιατικές και περιφερειακές δυνάμεις σε ολόκληρο τον πλανήτη. Για να διαβάσετε το πρώτο μέρος , κάντε κλικ εδώ.
Η κοινή ανακοίνωση που εκδόθηκε μετά την επίσκεψη του Κινέζου Κρατικού Συμβούλου και υπουργού Εξωτερικών Γουάνγκ Γι στη Μόσχα το Σεπτέμβριο αναφέρεται στην “ιστορική αλήθεια” για τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Αυτό μπορεί να φαίνεται ένα εσωτερικό θέμα, αλλά είναι κάθε άλλο παρά εσωτερικό. Μια φαινομενικά αβλαβής δυτική εκστρατεία συνεχίζεται τα τελευταία χρόνια για να σμικρύνει και να υποτιμήσει τις ηρωικές θυσίες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης στην ήττα της ναζιστικής Γερμανίας. Η Μόσχα γρήγορα κατανόησε την ύπουλη επιδίωξη της.
Με απλά λόγια, ενώ η Σοβιετική Ένωση επωμίστηκε το βάρος της αντίστασης στους επιτιθέμενους ναζί, τα γεγονότα της ιστορίας παραποιούνται τώρα συστηματικά σε χώρες όπως η Πολωνία και τα κράτη της Βαλτικής, συχνά με την έντεχνη ενθάρρυνση των ΗΠΑ. Η εκστρατεία τροφοδοτεί αντιρωσικά αισθήματα, αλλά -ακόμη πιο επικίνδυνα- ενθαρρύνει τον αλυτρωτισμό και τον μιλιταρισμό.
Με την κοινή ανακοίνωση Ρωσία και Κίνα δεσμεύονται ότι “δεν θα επιτρέψουν σε κανέναν να αναθεωρήσει τα αποτελέσματα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, τα οποία καθορίζονται στο Χάρτη του ΟΗΕ και σε άλλα διεθνή έγγραφα”.
Η κοινή ρώσο-κινεζική στάση αφορά στη σταδιακή εξέλιξη που σημειώνεται τα τελευταία χρόνια στη Γερμανία και την Ιαπωνία να απομακρύνονται από τον ειρηνισμό προς τις μιλιταριστικές ιδεολογίες. Αυτό απαιτεί μιαν εξήγηση.
Η Ρωσία παρατηρεί με αυξανόμενη ανησυχία ότι η Γερμανία βρίσκεται σε μια νέα ιστορική μετάβαση με ανησυχητικές ομοιότητες με τη μετάλλαξη από τον Otto von Bismarck στο ευρωπαϊκό σκηνικό προ του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου και στη συνέχεια από τη Δημοκρατία της Βαϊμάρης στη ναζιστική Γερμανία, μετάλλαξη που οδήγησε σε δύο παγκόσμιους πολέμους και προκάλεσε φρικώδη καταστροφή στην ανθρωπότητα.
Χαρακτηριστική της αλλαγής που σαρώνει τη γερμανική ιδεολογία, είναι συνέντευξή στο εβδομαδιαίο περιοδικό Die Zeit, τον Ιούλιο, της Γερμανίδας υπουργού Αμύνης Ανεγκρέτ Κραμπ-Καρενμπάουερ (που επίσης ασκεί χρέη προέδρου του κυβερνώντος κόμματος της Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης) η οποία τόνισε ότι «είναι καιρός» να συζητηθεί «πώς η Γερμανία πρέπει να τοποθετηθεί στον αυριανό κόσμο ». Ανέφερε ότι η Γερμανία “αναμένεται να επιδείξει ηγεσία, όχι μόνο ως οικονομική δύναμη”, αλλά επίσης σε ότι αφορά “την συλλογική άμυνα, τις διεθνείς αποστολές, μια στρατηγική άποψη του κόσμου, και τελικά το ερώτημα εάν θέλουμε να διαμορφώσουμε ενεργά την παγκόσμια τάξη”. Με απλά λόγια, η γερμανική φωνή δεν είναι πλέον η φωνή του ειρηνισμού.
Η Κραμπ-Καρενμπάουερ δήλωσε ότι ” η πρόθεση της σημερινής ρωσικής ηγεσίας” να υπερασπιστεί τα συμφέροντά τους πολύ επιθετικά” πρέπει να “βρεθεί απέναντι με μια σαφή θέση: Είμαστε καλά οχυρωμένοι και σε περίπτωση αμφιβολίας, έτοιμοι να υπερασπιστούμε τους εαυτούς μας. Βλέπουμε τι κάνει η Ρωσία και δεν θα αφήσουμε τη ρωσική ηγεσία να της περάσει… Αν κοιτάξετε ποιος βρίσκεται εντός εμβέλειας των ρωσικών πυραύλων στην Ευρώπη, τότε είναι μόνο τα κράτη της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης και εμείς”.
Υποσχέθηκε να «εργαστεί σε μια κοινή ανάλυση απειλών» με τους Ευρωπαίους συμμάχους για την ανάπτυξη «αμυντικών συστημάτων», τα οποία θα περιλαμβάνουν όλο και περισσότερο «μη επανδρωμένα αεροσκάφη, σμήνη μη επανδρωμένων αεροσκαφών που ελέγχονται από την Τεχνητή Νοημοσύνη ή υπερηχητικά όπλα». Αρκεί να πούμε ότι 75 χρόνια μετά το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, ο γερμανικός ιμπεριαλισμός ξαναζωντανεύει – και, για άλλη μια φορά, στοχεύει τη Ρωσία.
Μια συνολική στρατιωτικοποίηση της κοινωνίας επανέρχεται στη γερμανική ατζέντα. Οι ελίτ της Γερμανίας, όπως και στο παρελθόν, δεν θα σταματήσουν σε τίποτα για να προωθήσουν τα συμφέροντα του Βερολίνου τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό. Τρία χαρακτηριστικά πρέπει να σημειωθούν εδώ. Όπως και στη Γερμανία της Βαϊμάρης, τα δεξιά εξτρεμιστικά δίκτυα της Bundeswehr (ένοπλες δυνάμεις) της Γερμανίας και των υπηρεσιών ασφαλείας ξεκίνησαν για άλλη μια φορά τις επιχειρήσεις τους σε μεγάλο βαθμό ανεμπόδιστα από τη γερμανική άρχουσα ελίτ. Πρόκειται για μια μεθοδική στρατιωτικοποίηση
Όπως το έθεσε η Κραμπ-Καρενμπάουερ, είναι ικανοποιημένη «που καταφέραμε να κάνουμε τη Bundeswehr κάπως πιο ορατή στη μέση της κοινωνίας, με τα στρατεύματα να αναλαμβάνουν δημόσια δέσμευση ενώπιον της Γερμανικής Ομοσπονδιακής Βουλής για τα γενέθλια της Bundeswehr και τις δωρεάν βόλτες με τρένο για όσους έχουν στολή».
Απαντώντας στην παρατήρηση της Die Zeit ότι «η συντροφικότητα, ο πόλεμος, ο θάνατος για τη χώρα κάποιου, η δολοφονία κάποιου» ήταν «πράγματα ανύπαρκτα στη δημόσια αυτοπροβολή της Bundeswehr», η Κραμπ-Καρενμπάουερ απάντησε αμέσως ότι ακριβώς αυτό έπρεπε να αλλάξει. “Είμαστε ένας στρατός. Είμαστε οπλισμένοι. Σε περίπτωση αμφιβολίας, οι στρατιώτες πρέπει επίσης να σκοτώνουν”, δήλωσε. Σε αντίθεση με το παρελθόν, “σήμερα, επικίνδυνες ξένες αποστολές είναι κοινές. Αυτοί που προσχωρούν στη Bundeswehr το γνωρίζουν αυτό. Αυτό είναι επίσης μέρος αυτού που αντιλαμβάνομαι από μια καλά οχυρωμένη δημοκρατία και μια ισχυρή Ευρώπη.»
Οι εντάσεις Γερμανίας-ΗΠΑ και η πρόσφατα ανακοινωθείσα αποχώρηση αμερικανικών στρατευμάτων από τη Γερμανία λειτουργούν στην πραγματικότητα ως δικαιολογία για να επιταχύνουν τα σχέδια επανεξοπλισμού του Βερολίνου. Η Γερμανία αύξησε πρόσφατα μαζικά τις στρατιωτικές δαπάνες της και σχεδιάζει σχέδια εξοπλισμών αξίας πολυψήφιων δισεκατομμυρίων, αν και ο προϋπολογισμός εξακολουθεί να ανέρχεται σήμερα μόνο στο 1,38% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος. Στην πραγματικότητα, αυτό επιτρέπει στη Γερμανία να γίνει στρατιωτικά ανεξάρτητη από τις “ΗΠΑ.
Η Neue Zürcher Zeitung, μια υψηλής ποιότητας ελβετική εφημερίδα γνωστή για την αντικειμενικότητά της και τη λεπτομερή έκθεση των διεθνών υποθέσεων, έγραψε με μεγάλη προαίσθηση πρόσφατα ” Εκ πρώτης όψεως, [ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ] ο Τραμπ μπορεί να έχει τιμωρήσει την Γερμανία. Αλλά στην πραγματικότητα, η απόσυρση των αμερικανικών στρατευμάτων ανοίγει μιαν ευκαιρία: όλοι εκείνοι οι οπαδοί της realpolitik, οι οποίοι για χρόνια έχουν αντιταχθεί στην εν μέρει ειρηνιστική, εν μέρει αντιαμερικανική πλειοψηφική άποψη στη Γερμανία, είναι τώρα σε πλεονεκτική θέση για μιαν αλλαγή.
“Θέλει η Γερμανία να διατηρήσει το παρήγορο συναίσθημα ότι είναι ένα «έθνος της ειρήνης»; Μέχρι τώρα, αυτό σήμαινε ότι άλλοι έχουν εξασφαλίσει την ειρήνη. Ή θα βγει η χώρα κάτω από τη σκιά που καλύπτει το παρελθόν της, και θα εξασφαλίσει ειρήνη για τον εαυτό της και τους Ευρωπαίους εταίρους της;” Ο γερμανικός λαός εκδηλώνεται κατά του πολέμου και του μιλιταρισμού. Η φρίκη των παγκοσμίων πολέμων και τα εγκλήματα που διέπραξε η ναζιστική Γερμανία κατά της ανθρωπότητας εξακολουθούν να υπάρχουν στην συλλογική μνήμη.
Αυτό που συμβαίνει είναι ότι η επιστροφή του γερμανικού μιλιταρισμού προέρχεται αποκλειστικά από τις άρχουσες ελίτ, με ισχυρή υποστήριξη από τους βιομηχανικούς ομίλους που έχουν μια αιματηρή ιστορία ως κατασκευαστές όπλων και αναίσχυντα ρεκόρ στην πολεμική κερδοσκοπία. Με άλλα λόγια, αντιμέτωπες με μια βαθιά κρίση καπιταλισμού και αυξανόμενες διεθνείς εντάσεις, οι άρχουσες γερμανικές ελίτ επιστρέφουν στα μέσα του μιλιταρισμού και του πολέμου για να εξασφαλίσουν τον πλούτο και την εξουσία τους.
*Ο M K Bhadrakumar είναι πρώην Ινδός διπλωμάτης.
Μετάφραση: Μιχαήλ Στυλιανού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου