Δύο στιγμές: Το δάκρυ της νίκης και το δάκρυ της καταστολής

Γιάννης Ελαφρός

▸Με μια μυριόστομη κραυγή νίκης υποδέχθηκαν οι δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές την καταδίκη της Χρυσής Αυγής ως εγκληματικής οργάνωσης και του Νίκου Μιχαλολιάκου ως διευθυντικού της στελέχους. Χιλιάδες γροθιές έσκισαν τον αέρα, το σύνθημα «φασίστες κουφάλες έρχονται κρεμάλες» δόνησε το χώρο, κι ύστερα «ο Παύλος ζει, τσακίστε τους ναζί». Το τεράστιο συλλαλητήριο, ένα από τα μεγαλύτερα των τελευταίων ετών, συγκλονίστηκε και συγκλόνιζε. Νεανικά μάτια γελούσαν πάνω από τις μάσκες, ενώ σε κάποιους μεγαλύτερους ένα δάκρυ συγκίνησης έλαμψε.

Μέσα σε 15 δευτερόλεπτα τα μάτια γέμισαν από δάκρυα από τα δακρυγόνα, η απορία αρχικά και η οργή στη συνέχεια γέμισε την ατμόσφαιρα. Η επίθεση με χημικά, με χειροβομβίδες κρότου-λάμψης, με νερό από τις αύρες ήταν ισοπεδωτική και με μόνο σκοπό να διαλύσει ένα συλλαλητήριο, με τόσο μεγάλη πυκνότητα, που υπήρχε μεγάλος κίνδυνος να ποδοπατήσει ο ένας τον άλλον.

Δύο στιγμές, που αποτυπώνουν τη σημερινή κατάσταση. Από την μια η μεγάλη ιστορικής σημασίας νίκη του κινήματος με την καταδικαστική απόφαση για τη Χρυσή Αυγή, που βεβαίως πρέπει να ολοκληρωθεί με τη φυλάκιση των νεοναζί. Από την άλλη η οργανωμένη κρατική καταστολή, με την αστυνομία να κτυπά απρόκλητα αλλά με κυβερνητική απόφαση, με σκοπό να διαλύσει την μεγαλειώδη διαδήλωση.

Δύο στιγμές: Η μεγάλη νίκη και ο αγώνας που πρέπει να συνεχιστεί και να γενικευθεί.

Το αντιφασιστικό κίνημα, το πραγματικό αντιφασιστικό τείχος, πέτυχε στους δρόμους και στη ζωή τη νίκη κατά της Χρυσής Αυγής. Το κίνημα όμως έχει πολύ δουλειά ακόμα, καθώς υπάρχουν όχι μόνο οι τερατογεννέσεις της Χρυσής Αυγής και του νεοφασισμού που προσπαθούν να αναβαπτιστούν, αλλά και ο σύγχρονος κοινοβουλευτικός ολοκληρωτισμός, η σιδερένια φτέρνα της κρατικής τρομοκρατίας που επιδιώκει να τσακίσει κάθε αντίσταση, ειδικά σε εποχή καθολικής κρίσης του συστήματος.

Απέναντί μας είναι ο σύγχρονος κοινοβουλευτικός ολοκληρωτισμός, η σιδερένια φτέρνα της κρατικής τρομοκρατίας που επιδιώκει να τσακίσει κάθε αντίσταση

Σήμερα είμαστε αισιόδοξοι. Γιατί ήμασταν στην Αλεξάνδρας πολλές-πολλές χιλιάδες στο μεγαλύτερο συλλαλητήριο των τελευταίων χρόνων. Όλα τα ρεύματα του αγώνα δίπλα-δίπλα. Πολλές χιλιάδες κόσμος που είχε κατέβει μόνος του ή και σε μικρές παρέες, αλλά και πολλά πανό πρωτοβάθμιων σωματείων, μαθητικών καταλήψεων, πολιτικών οργανώσεων. Παραφωνία η πολιτική σπέκουλα από την Φώφη Γεννηματά, αλλά και τον Αλέξη Τσίπρα, που ήθελε να κάνει δηλώσεις με ντεκόρ τον κόσμο του αγώνα, νομίζοντας πως μπορούν να ξεπλυθούν τα μνημόνια, η «στρατηγική συμμαχία» με τις ΗΠΑ και οι εκδρομές με τον Κασιδιάρη στο Καστελόριζο.

Ένα μεγάλο μέρος της διαδήλωσης ανασυγκροτήθηκε κι έκανε πορεία μέχρι τη βουλή, εκφράζοντας με αυτό τον τρόπο και την οξύτατη καταδίκη της βάρβαρης αστυνομικής επίθεσης στην αντιφασιστική συγκέντρωση. Έδειξε με τον καλύτερο τρόπο πως ο αγώνας συνεχίζεται μέχρι την τελική νίκη, μέχρι να τσακιστεί ο φασισμός και το σύστημα που τον γεννά.