Κάτω η τρομοκρατία, σύμφωνοι, ιδιαίτερα αυτή που φοράει κοστούμι και γραβάτα.

(Κρατική) τρομοκρατία

Παύλος Μεθενίτης

Οι μορφές τρομοκρατίας που βιώνει ο σύγχρονος άνθρωπος είναι ποικίλες και σε διάφορα μέτωπα.

Η πανδημία του κορονοϊού ήταν για το καθεστώς η ιδανική ευκαιρία, το δώρο ενός μοχθηρού θεού, για να ξεκαθαρίσει τους λογαριασμούς του με αυτούς που αμφισβητούν εμπράκτως, στους δρόμους, την απολυταρχική του διακυβέρνηση.

Είδαμε ανήκουστα πράγματα τον τελευταίο καιρό: είδαμε στίφη πραιτοριανών του κ. Χρυσοχοΐδη, κυριολεκτικά τον έναν πάνω στον άλλο, χωρίς οι ίδιοι να φορούν μάσκες, να ξυλοκοπούν αγρίως διαδηλωτές που τηρούσαν τις αποστάσεις ασφαλείας και φορούσαν μάσκα. Είδαμε εξαγριωμένους ένστολους φύλακες της τάξης να μπαγλαρώνουν μαθητές, να κυνηγούν συμμετέχοντες σε διαδήλωση μέχρι και το σπίτι τους, να βρίζουν χυδαιότατα και να προπηλακίζουν όποιον ή όποια διαφέρει, να τσουβαλιάζουν αναιτίως φεμινίστριες, ενώ αύριο, 6 Δεκεμβρίου, πιθανότατα θα τους δούμε να αμαυρώνουν με τον ίδιο τρόπο τη μνήμη του Γρηγορόπουλου.

Την ίδια στιγμή, τα καλοταϊσμένα πουλερικά της μαζικής ενημέρωσης, αύριο, στη δωδεκάτη επέτειο της δολοφονίας του δεκαπεντάχρονου μαθητή, θα τιτιβίσουν το ίδιο τραγούδι: πως οι δυνάμεις της τάξεως διώκουν απηνώς τους ανεύθυνους και απείθαρχους διαδηλωτές εφαρμόζοντας το νόμο. Θα πουν, όπως συνηθίζουν να λένε, πως τα αστυνομικά όργανα κάνουν ό,τι κάνουν για το καλό μας, για την προστασία της δημοκρατίας και της δημόσιας υγείας.

Τα μιντιακά λιβανιστήρια της κυβέρνησης θα υφάνουν, για μια ακόμα φορά, αυτόν τον φερετζέ της νομιμότητας και της υπευθυνότητας, που φοράει παραδοσιακά η κυβερνώσα ελίτ για να καλύψει την αληθινή της δράση: την τρομοκράτηση των πολιτών αυτής της χώρας.

Καμιά σκοτούρα δεν έχουν οι υψηλά ιστάμενοι να μείνουμε υγιείς και αμόλυντοι – εάν επιθυμούσαν κάτι τέτοιο, θα ενίσχυαν το Σύστημα Υγείας, θα δρομολογούσαν περισσότερα λεωφορεία και θα έφτιαχναν περισσότερες σχολικές αίθουσες. Η άγρια αστυνομική καταστολή, που ξεπερνάει οποιαδήποτε παρόμοια κατάσταση σε καιρό δημοκρατίας, έχει μόνο ένα σκοπό: να επιβάλλει διά του φόβου στους πολίτες τις επιλογές της νεοφιλελεύθερης συμμορίας που λυμαίνεται τον τόπο. Αυτό, μήπως θα μπορούσαμε να το ονομάσουμε κρατική τρομοκρατία;

Ομως, τι ακριβώς είναι η τρομοκρατία; Ο ελληνικός όρος, που είναι απόδοση του γαλλικού terrorisme, εμφανίστηκε στη γλώσσα μας το 1840. Παράγεται από το τρόμος, που είναι το ισχυρό και αιφνίδιο αίσθημα φόβου και πανικού (από το ρήμα τρέμω), και το ρήμα κρατέω-ώ, που σημαίνει άρχω, εξουσιάζω, έχω δύναμη. Τρομοκρατία είναι η σειρά ενεργειών για την επιβολή του τρόμου με την άσκηση σωματικής ή/και ψυχολογικής βίας. Συνεκδοχικά, είναι ο τρόπος διακυβέρνησης του λαού από μικρή μειοψηφία, που εφαρμόζει σκληρά μέτρα βίας...

Ιστορικά, «Τρομοκρατία» (la Terreur) ονομάστηκαν δύο περίοδοι της Γαλλικής Επανάστασης, που χαρακτηρίστηκαν από μαζικές φυλακίσεις και εκτελέσεις και γενικά επεισόδια μεγαλης σκληρότητας. Και βέβαια, τρομοκρατία είναι η συστηματική χρήση βίας (δολοφονίες, βομβιστικές ενέργειες, απειλές για καταστροφές, αεροπειρατείες) εκ μέρους ομάδων, οργανώσεων, μειονοτήτων, ακόμη και στρατών ή μυστικών υπηρεσιών, με στόχο να τρομοκρατήσουν λαούς, κυβερνήσεις ή πολιτικούς αντιπάλους, προκειμένου να επιτύχουν τους πολιτικούς τους στόχους, όπως λέει το Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας. Ο γαλλικός όρος terrorisme χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά το 1794 από τον Γάλλο φιλόσοφο Φρανσουά Νοέλ Μπαμπέφ για να χαρακτηρίσει το καθεστώς του Ροβεσπιέρου.

Μετά την 11η Σεπτεμβρίου του 2001, δηλαδή την τρομοκρατική επίθεση στους Διδύμους Πύργους στη Νέα Υόρκη από την Αλ Κάιντα, η λέξη «τρομοκρατία» έχει γίνει πλέον το φάντασμα των ημερών μας που πλανιέται πάνω από τον πλανήτη – έτσι τουλάχιστον παρουσιάζεται από τα λεγόμενα συστημικά Μέσα σ’ όλον τον κόσμο. Ασφαλώς και υπάρχει τρομοκρατία που ασκείται από ακροδεξιές, ακροαριστερές ή φανατικές θρησκευτικές ομάδες. Ασφαλώς και οι φανατικοί ισλαμιστές, για παράδειγμα, που μαχαιρώνουν ανύποπτους πολίτες στα καλά καθούμενα στις ευρωπαϊκές μητροπόλεις φωνάζοντας «Αλλάχ ου ακμπάρ!», ή που αποκεφαλίζουν όποιον τολμά να σατιρίσει το ιερό πρόσωπο του Προφήτη ασκούν τρομοκρατία, όμως πρέπει να αναλογιστούμε πως αυτή είναι η ορατή τρομοκρατία.

Είναι η τρομοκρατία που ασκείται από κάτω προς τα πάνω, σαν αντίδραση προς εκείνα τα κράτη και τις δομές που παραδοσιακά τρομοκρατούν τους πολίτες τους, αλλά και τους πολίτες άλλων χωρών, ώστε να τους κρατούν υποταγμένους. Με δυο λόγια, είναι πολιτικώς ορθό να στηλιτεύεις την τρομοκρατία των φονταμενταλιστών, όχι όμως και την τρομοκρατία που άσκησε το γαλλικό κράτος, για παράδειγμα, εναντίον της Γκρίνπις το 1985, όταν έστειλε πράκτορες των μυστικών υπηρεσιών του να βυθίσουν στο λιμάνι του Οκλαντ της Νέας Ζηλανδίας (χιλιάδες μίλια μακριά από το Παρίσι...) τη ναυαρχίδα της περιβαλλοντικής οργάνωσης, το πλοίο «Rainbow Warrior», με θύμα έναν Δανό φωτογράφο που επέβαινε στο σκάφος... Οι πρωταίτιοι, αυτοί οι αλήτες, έφαγαν δέκα χρόνια φυλακή, αλλά απελευθερώθηκαν λίγο μετά την επίθεση, αφού η γαλλική κυβέρνηση συμφώνησε να πληρώσει ως αποζημίωση 13 εκατομμύρια νεοζηλανδικά δολάρια...

Για τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, που δεν σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους όσον αφορά την τρομοκρατία που ασκείται εναντίον τους, εάν απαριθμήσουμε τις πράξεις κρατικής τρομοκρατίας εναντίον των πολιτών τους και εναντίον των πολιτών άλλων, πολλών άλλων χωρών σε όλη τη Γη, θα ξημερώσουμε... Απλώς να αναφέρουμε πως ο Αμερικανός ιστορικός Τζον Χένρι Κόουτσγουορθ είχε γράψει πως τις τρεις τελευταίες δεκαετίες του Ψυχρού Πολέμου, τα θύματα της αμερικανικής κρατικής τρομοκρατίας στη Λατινική Αμερική ήταν περισσότερα από τα αντίστοιχα της σοβιετικής κρατικής τρομοκρατίας στο ανατολικό μπλοκ...

Με δυο λόγια, κανείς δεν είναι αθώος του αίματος, ούτε η Βρετανία στη Βόρεια Ιρλανδία, ούτε η Κίνα που ασκεί εδώ και δεκαετίες κρατική τρομοκρατία στο Θιβέτ, ούτε το Ισραήλ στην Παλαιστίνη, ούτε και καμία άλλη κρατική δομή, που χρησιμοποιεί τη βία και τον τρόμο για να αδρανοποιήσει τους πολίτες, ώστε να ανεχτούν τη δυσμενή, γι’ αυτούς, πολιτική της.

Κι αν γενικεύσουμε περισσότερο, και μιλήσουμε για την οικονομική τρομοκρατία που ασκούν οι χρηματοπιστωτικοί κολοσσοί διά των πολιτικών κλητήρων τους, αυτές οι Ερινύες του καπιταλισμού, που χρησιμοποιούν τις δυνάμεις της τάξεως ως στρατό κατοχής για να μας αναγκάσουν να καταντήσουμε από ενεργοί πολίτες ένα κοπάδι σκιαγμένων, αγελαίων καταναλωτών, δεν μας φτάνουν όλες οι σελίδες της εφημερίδας. Ωστόσο, μπορούμε να συμφωνήσουμε σε κάτι: 

Κάτω η τρομοκρατία, σύμφωνοι, ιδιαίτερα αυτή που φοράει κοστούμι και γραβάτα.

ΕΦΣΥΝ