Η εγκληματική πολιτική της κυβέρνησης μας μιλάει για “ατομική ευθύνη” ενώ οι συνέπειες χτυπούν τα φτωχά λαϊκά στρώματα κυρίως.
Σε ένα κλίμα “όλοι μαζί μπορούμε”, πλούσιοι και φτωχοί, θα αντιμετωπίσουμε την πανδημία με νέες βάσεις του ΝΑΤΟ και με νέους μισθοφόρους.
2) Βλέπουμε μία επικίνδυνη επίθεση στην εκπαίδευση με σκοπό να είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του ιδιωτικού κέρδους. Μπορεί να σπουδάσαμε και να είδαμε από πρώτο χέρι ότι τα πτυχία δεν έχουν καμία εργασιακή προοπτική, αφού “άλλες είναι οι προτεραιότητες της αγοράς”. Μπορεί και να μη καταφέραμε να σπουδάσουμε σε ένα πανεπιστήμιο, γιατί δεν άντεχε η τσέπη μας τα φροντιστήρια και βιώσαμε από νωρίς τι σημαίνει κατάρτιση, μαθητεία, μαύρη εργασία, δουλειά με “3 και 60”.
3) Θα απολυθούμε κάποια στιγμή και θα βγούμε σε μία αγορά εργασίας για 10ωρο και 600€. Και θα μας λένε ότι ζούμε πάνω από τις δυνατότητές μας και ότι τα εργασιακά δικαιώματα ανήκουν στο παρελθόν.
Θα μας λένε οι εργοδότες μας να δουλεύουμε 8ωρο ενώ μας δηλώνουν 4ωρο.
Θα μας λένε πως μετά από 6 μήνες δε μας χρειάζονται πια γιατί δεν είμαστε αρκετά “ανταγωνιστικοί και ευέλικτοι”.
4) Μας Υποχρέωσαν να υπηρετήσουμε σε έναν αστικό στρατό, που βάζει πλάτη για τη νέα “Μεγάλη Ελλάδα”.
Τώρα όχι των “2 ηπείρων και των 5 θαλασσών”, αλλά των “πολλών ΑΟΖ και των πολλών πετρελαίων”.
Μας σέρνουν έναν άδικο και επικίνδυνο ανταγωνισμό με το γειτονικό λαό της Τουρκίας, για να δουν ποιος θα πάρει τα περισσότερα από τη λεία των πετρελαίων, η ελληνική ή τουρκική ολιγαρχία.
Μας σέρνουν σε θερμά και ψυχρά επεισόδια, με κόστος χιλιάδες € για εξοπλισμούς και πιθανόν και αίμα.
Μας θέλουν τα καλά παιδιά του ΝΑΤΟ, να κάνουμε όλα τους τα θελήματα, να χτίσουμε νέες βάσεις, τα βάλουμε με τη Κίνα, τη Ρωσία, το Ιράν για να έχει το πράσινο φως η ελληνική ολιγαρχία να κάνει τη βρωμοδουλειά της σε βάρος των εργαζομένων.
Μας θέλουν τα καλά παιδιά των “Δυτικών συμμάχων” για να συνεχίζονται οι πόλεμοι και η προσφυγιά.
Σε αυτόν τον στρατό μας ζητούν να υπηρετήσουμε 12 μήνες και να πιστεύουμε τα παραμύθια για “αμυνόμενη” Ελλάδα και την “επιθετική” Τουρκία.
5) Αν αντιδρούμε σε όλα αυτά, θα βρεθούμε απέναντι στα ΜΑΤ, στους τραμπούκους της ΔΕΛΤΑ, σε ψεύτικες διώξεις, σε αύρες και συλλήψεις. Γιατί, η εργατική τάξη και ο λαός είναι “εσωτερικός” εχθρός, όταν δε σκύβει το κεφάλι, όταν βγαίνει στο δρόμο, όταν παλεύει για την χειραφέτηση του από τα δεσμά του κεφαλαίου.
Σε όλο το κλίμα εμείς δε στεκόμαστε “προσοχή”.
Παλεύουμε για τις σύγχρονες ανάγκες μας σε ΜΟΡΦΩΣΗ-ΔΟΥΛΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ-ΕΙΡΗΝΗ.
Η σημερινή νεολαία ενώνει τις δυνάμεις της με τους εργαζόμενους και το λαό για να ζήσουμε μία αξιοπρεπή και αξιοβίωτη ζωή.
Δίνουμε τη μάχη, οργανωνόμαστε, για την ενότητα των “από τα κάτω”. Για να πάρουμε πίσω τη ζωή που μας κλέβουν.
Εμείς χωρίς αυτούς τα πάντα,
αυτοί χωρίς εμάς τίποτα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου