Οι μισθωτοί πληρώνουν το μεγαλύτερο τίμημα

Η έρευνα που έγινε για λογαριασμό της ΓΣΕΕ επιβεβαιώνει και επισημοποιεί αυτό που βιώνουν εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα από τον περασμένο Μάρτιο της πρώτης καραντίνας: παρά τις αποζημιώσεις ειδικού σκοπού, παρά τα επιδόματα των 534 ευρώ, για τα οποία η κυβέρνηση διακηρύσσει ότι υπήρξε εξαιρετικά «γενναιόδωρη», παρά την όποια προστασία πρόσφερε η κρατική στήριξη, οι μισθωτοί έχουν πληρώσει και συνεχίζουν να πληρώνουν το μεγαλύτερο τίμημα για την πανδημία και τις παρενέργειές της στην οικονομία.

Φυσικά και οι πληγές που μετρούν οι επιχειρήσεις, ιδιαίτερα οι μικρές και μεσαίες στους βαριά πληττόμενους κλάδους, είναι μεγάλες και βαθιές. Αλλά εκεί μιλούμε κυρίως για χαμένους τζίρους, διαφυγόντα κέρδη και συσσώρευση οφειλών.

Οι απώλειες που μετρούν οι εργαζόμενοι υπονομεύουν τους όρους επιβίωσής τους. Ενας μισθωτός που έχει χάσει ήδη μέσα στους δέκα μήνες της πανδημίας το 20% έως 30% του εισοδήματός του, που μεταφράζεται σε τουλάχιστον τρεις μισθούς, είναι προφανές ότι για να σταθεί στα πόδια του και να συντηρήσει την οικογένειά του είναι υποχρεωμένος να υποβληθεί σε μεγάλες στερήσεις.

Η υποχρεωτική αναστολή εργασίας, η οποία στην κορύφωση των λοκντάουν περιέλαβε πάνω από 1 εκατομμύριο μισθωτούς που υποβλήθηκαν σε αυτό το ιδιότυπο καθεστώς «άνεργης απασχόλησης», πρόσφερε κάποια βολική συγκάλυψη της αληθινής στέρησης στην οποία βρέθηκαν οι εργαζόμενοι.

Αφού δεν πήγαιναν στη δουλειά στο όνομα της πανδημίας και της προστασίας της δημόσιας υγείας, αφού έπρεπε να κλειστούν σπίτια τους, πλην των άκρως αναγκαίων μετακινήσεων, υποτίθεται ότι είχαν λιγότερα έξοδα, άρα η αναστολή και η εργασία ήρθαν «μία η άλλη».

Είναι μια βολική για την κυβέρνηση αυταπάτη που καταλήγει σε πλήρη πολιτική και κοινωνική απάτη σε βάρος των εργαζομένων. Γιατί προφανώς οι βασικές ανάγκες -διατροφή, στέγαση, θέρμανση, υγεία- δεν υπόκεινται σε καμιά ελαστικότητα. Υποθέτουμε πως κανείς δεν έχει την προσδοκία ότι το πείραμα του... Χότζα με τον γάιδαρό του θα επιτύχει με ανθρώπους.

Το χειρότερο είναι ότι αυτό το καθοριστικό πλήγμα στους εργαζομένους ήρθε έπειτα από μια δεκαετία μνημονιακών περικοπών, τη στιγμή που ο κόσμος της εργασίας προσδοκούσε αντιστροφή της πορείας συρρίκνωσης των εισοδημάτων του, δηλαδή αύξηση του κατώτατου μισθού.

Η κυβέρνηση οφείλει ταχύτατα να επιβεβαιώσει αυτή την αντιστροφή. Εκτός αν η πανδημία ήταν γι' αυτήν απλώς το πρόσχημα.

ΕΦΣΥΝ