Ούτε ο πόλεμος στον Κόλπο να ήταν

EUROKINISSI/ΣΩΤΗΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ

Ούτε ο πόλεμος στον Κόλπο να ήταν

Δημήτρης Κανελλόπουλος

Με τον γνωστό, χουντικής προέλευσης νόμο, ο κ. Χρυσοχοΐδης θέλει -ήθελε- πάντα να εμποδίσει τη δημοσιογραφική δουλειά στις διαδηλώσεις περιορίζοντας τους δημοσιογράφους σε έναν συγκεκριμένο χώρο. Η ενημέρωσή τους, λέει, θα γίνεται από έναν αξιωματικό της αστυνομίας! Μιλάμε για αδιανόητα πράγματα. Ετσι δεν γινόταν και στον πόλεμο του Κόλπου, με τον αμερικάνικο στρατό να ενημερώνει (αυτός) τους δημοσιογράφους;

«Η απαγόρευση της πρόσβασης δημοσιογράφων στον τόπο των γεγονότων, πέρα από σοβαρός (θεσμοθετημένος) περιορισμός της ελευθερίας του Τύπου, μπορεί να εκληφθεί και ως προάγγελος του τι γεγονότα θα εκτυλίσσονται εκεί», έγραψε ο Γιώργος Πλειός στο Twitter. Καλά τα είπε και ο Βασίλης Ασβεστόπουλος, γραμματέας της Ενωσης Φωτορεπόρτερ Ελλάδος (ΕΦΕ), στο ραδιόφωνο του ThePressProject: «Στην ουσία καταλύεται η ελευθερία του φωτορεπορτάζ. Διότι με αυτά που διαβάζω, αφήνεται ο χώρος στους αστυνομικούς να αποκλείσουν τους φωτορεπόρτερ από το σημείο των γεγονότων και άμα δεν υπάρχει φωτορεπόρτερ στο σημείο εκεί, δεν βοηθάει ο εκπρόσωπος της αστυνομίας που υποτίθεται στον χώρο που θα μας υποδείξουν, τον οποίο δεν μας τον διευκρινίζουν καν, θα μας στέλνει τις πληροφορίες».

Μετά την κατακραυγή, το υπουργείο Δημόσιας Τάξης έκανε πίσω και μας είπε ότι δεν καταλάβαμε καλά και ότι ο χώρος που έλεγε είναι «χώρος προστασίας των δημοσιογράφων, πριν τη συνάθροιση, ώστε να γνωρίζουν, εάν θέλουν να προστατευτούν σε περίπτωση επεισοδίων, ότι μπορούν αυτοβούλως να καταφύγουν εκεί». Τι γελοιότητες είναι αυτές; Βέβαια όλοι έχουν δικαίωμα στον αυτοεξευτελισμό.

▶ Το «AGORÁ II – Δεσμώτες» στην ΕΡΤ

Μετά από έξι επίσημες συμμετοχές σε διεθνή φεστιβάλ, μία διάκριση και την παγκόσμια πρώτη τηλεοπτική προβολή του στο γαλλο-γερμανικό δίκτυο ARTE, το εξαιρετικό ντοκιμαντέρ «AGORÁ II - Δεσμώτες» του Γιώργου Αυγερόπουλου επιτέλους θα μεταδοθεί και στην ελληνική τηλεόραση, τη Δευτέρα 25 Ιανουαρίου, στις 23.15, στην ΕΡΤ2.

Το ντοκιμαντέρ αφηγείται, σε βάθος πέντε ετών, την ιστορία τριών συνεχόμενων κρίσεων που γνώρισε η Ευρώπη, με επίκεντρο την Ελλάδα. Με αφετηρία το 2015, ο Γιώργος «καταγράφει την κρίση του ευρώ, έχοντας εξασφαλίσει αποκλειστική πρόσβαση, με εικόνα και ήχο, στα παρασκήνια των διαπραγματεύσεων μεταξύ της τότε ελληνικής κυβέρνηση της Αριστεράς και των πιστωτών της χώρας. Με αυτό το υλικό, που βλέπει το φως της δημοσιότητας για πρώτη φορά, ο θεατής καταφέρνει να συνδέσει τα χαμένα κομμάτια του παζλ εκείνων των ημερών, αποκωδικοποιώντας ενέργειες που υπήρξαν καθοριστικές για τη διαμόρφωση του πολιτικού σκηνικού στην Ευρώπη. Καταγράφει, παράλληλα, την εξέλιξη της προσφυγικής κρίσης σε βάθος χρόνου, καθώς και τη συνακόλουθη άνοδο του εθνικισμού και του φασισμού σε μια ολοένα και πιο πολωμένη κοινωνία. Η ταινία κλείνει με την κρίση του κορονοϊού και με το πώς αυτή έθεσε υπό αμφισβήτηση τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές λιτότητας καθώς –για άλλη μια φορά– και την “ευρωπαϊκή αλληλεγγύη”». Μην το χάσετε.

▶ Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων: ή θα αλλάξει ή θα βουλιάξει

EUROKINISSI / ΚΟΝΤΑΡΙΝΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

ΑΠΟΨΗ Ειδικού Συνεργάτη

Το τουρκικό πρακτορείο ειδήσεων Ανατολού με δημοσίευμά του στις 12 Ιανουαρίου, παρουσίασε το περιεχόμενο των θέσεων που θα αναπτύξει η τουρκική αντιπροσωπεία στην Κωνσταντινούπολη στο πλαίσιο του 61ου γύρου των διερευνητικών συνομιλιών, δηλαδή αποστρατιωτικοποίηση νησιών, γκρίζες ζώνες εναέριος χώρος και χωρικά ύδατα κλπ. Η ανταπόκριση αναμεταδόθηκε εκτενώς στα ελληνικά ενημερωτικά μέσα σε μεγάλη έκταση, προφανώς έγινε θέμα σε κάποια ευρωπαϊκά ΜΜΕ, στην Μέση Ανατολή και αλλού και δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό.

Στην Ελλάδα, το Αθηναίικό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων (ΑΠΕ-ΜΠΕ ο πλήρης τίτλος) είναι μια βασική πηγή μικρών και καθημερινών ειδήσεων, κυρίως υπουργείων και κομμάτων, αλλά ταυτόχρονα, είναι ένα εγκεφαλικά νεκρό μέσο που αδυνατεί να διαδραματίσει τον σημαντικό ρόλο του εθνικού πρακτορείου. Ο λόγος είναι απλός. Το ΑΠΕ είναι στραγγαλισμένο δημοσιογραφικά από τον ασφυκτικό έλεγχο της κυβέρνησης. Το φαινόμενο δεν είναι νέο, αλλά από την εποχή των μνημονίων μέχρι σήμερα η κατάσταση διαρκώς χειροτερεύει. 

Το ΑΠΕ γίνεται μια δημόσια γραφειοκρατική υπηρεσία που δεν μπορεί να λειτουργήσει με τους κανόνες της στοιχειωδώς ανεξάρτητης δημοσιογραφίας, αλλά και της χρησιμότητας που μπορεί να έχει σε μείζονα θέματα όπως η εξωτερική και αμυντική πολιτική οι γεωπολιτικές εξελίξεις. Οι δε συνεχείς προσλήψεις, το έχουν καταστήσει ένα υπερτροφικό τέρας, δυσκίνητο και υποταγμένο σε κάθε ανόητο και σε κάθε κομματικό φερέφωνο του Μεγάρου Μαξίμου και όχι μόνο το σημερινό Μαξίμου, που νομίζει ότι το κομματικό υπερτερεί του δημοσίου, άρα το ΑΠΕ ως δημοσιογραφικός οργανισμός οφείλει να λειτουργεί με κομματικά κριτήρια. Να λογοκρίνει ειδήσεις, να μην αναρτά άλλες, να αναπαράγει την κυβερνητική και κομματική προπαγάνδα, ανεξαρτήτως της βαρύτητας των ειδήσεων. Οι ειδήσεις δεν μπορεί να ιεραρχούνται από το πρωθυπουργικό γραφείο.

Όλα αυτά την εποχή του διαδικτύου, των κοινωνικών δικτύων, στον αιώνα των απίστευτων ταχυτήτων με τις οποίες μεταδίδονται οι ειδήσεις. Είναι τόσο οπισθοδρομική η λειτουργία του ΑΠΕ που κατά περιόδους έχουν καταγραφεί απίστευτες αγριότητες στο όνομα της προφύλαξης της κυβέρνησης από την φθορά. Για παράδειγμα έχουν λογοκριθεί δηλώσεις ξένων ηγετών, πετσοκόβονται τηλεγραφήματα, οι ανταποκριτές σε μεγάλες πρωτεύουσες και στα βαλκάνια, είτε δεν υπάρχουν πλέον, είτε δεν τους αξιοποιούν από την Αθήνα. Υπάρχουν όμως αρκετοί δημοσιογράφοι για να καλύπτουν κάθε λέξη που λέει η κυβέρνηση. Ακόμη και η καθημερινή ενημέρωση του κυβερνητικού εκπροσώπου μεταδίδεται σε σύντομες ειδήσεις των πέντε-έξη συνεχών τίτλων λες και κάνει πολεμικές ανακοινώσεις.

Τώρα η κυβέρνηση ετοιμάζεται να τοποθετήσει νέο πρόεδρο –γενικό διευθυντή στο ΑΠΕ, αλλά το πρόβλημα σίγουρα θα οξυνθεί. Διάφορες διαρροές που συνοδεύουν αυτή την αλλαγή φέρουν την κυβέρνηση να σκέφτεται βαρβαρότητες, όπως να κλείσει και να ανοίξει πάλι το ΑΠΕ, είτε να γίνει βραχίονας της ΕΡΤ(!), είτε ποιος ξέρει τι άλλο θα σκαρφιστούν άρρωστα μυαλά για να ελέγξουν ακόμη περισσότερο την απλή και αυτονόητη ροή ειδήσεων που μεταδίδει το ΑΠΕ.

Πρόκειται σίγουρα για ένα σημαντικό πρόβλημα γιατί το ΑΠΕ τροφοδοτεί την καθημερινή ειδησιογραφία, εκατοντάδες ιστοσελίδες που απλά κλέβουν τις ειδήσεις χωρίς να πληρώνουν, κανάλια, ραδιόφωνα. Άρα στο μυαλό πολλών είναι ο έλεγχος της είδησης. Η αξία του ΑΠΕ, ως ενημερωτικό μέσο, μπορεί να είναι αναντικατάστατη, όπως και κάθε σοβαρού πρακτορείου ειδήσεων, αλλά ως προπαγανδιστικός μηχανισμός, είναι ανοησία, πολλαπλά επιβεβαιωμένη.

Προσλήψεις και μικρότητες

Οι συνεχείς νομοθετικές παρεμβάσεις που έχουν καταστήσει το ΑΠΕ δημόσια υπηρεσία έχουν επιδεινώσει το πρόβλημα της εξάρτησης. Και θα οξυνθεί ακόμη περισσότερο, καθώς από την αρχή η κυβέρνηση της ΝΔ ήθελε ένα πρακτορείο ειδήσεων χωρίς ουσιαστική αποστολή, γιατί έχει πλήθος ΜΜΕ να την στηρίζουν, οπότε συνειδητά υποβάθμισε την αξία του εθνικού πρακτορείου ειδήσεων. Είναι χαρακτηριστικό , ότι όλο το 2020 και το 2021 που η χώρα ήταν αντιμέτωπη με μια διαρκή κρίση με την Τουρκία, το ΑΠΕ δεν έκανε το παραμικρό αφιέρωμα, να ενημερώσει την ελληνική και διεθνή κοινή γνώμη. 

Το ίδιο αφορά και άλλα μεγάλα ζητήματα. Παρά το γεγονός ότι το ΑΠΕ διαθέτει εκατοντάδες δημοσιογράφους, οι ανταποκριτές ανά τον κόσμο είναι ελάχιστοι. Οι συνεχείς προσλήψεις, γίνονται με κομματικά κριτήρια και οι δήθεν διαγωνισμοί αφενός δεν έχουν κανένα νόημα, απλά το ΑΠΕ ακολουθεί διαδικασίες δημοσίου, αφετέρου είναι εκ των προτέρων γνωστό ποιοι θα προσληφθούν.

Πέραν όλων αυτών υπάρχει πλήθος διοικητικών υπαλλήλων, αργομισθίες δημοσιογράφων και γενικότερα μια εικόνα πελατειακής λειτουργίας που δεν έχει καμία σχέση με την αποτελεσματικότητα και την αναγκαία πληρότητα με την οποία πρέπει να λειτουργεί ένα πρακτορείο ειδήσεων που πέραν αυτών διαθέτει εξαιρετικούς δημοσιογράφους.

Για να καταστεί το ΑΠΕ ένα, εθνικά, κοινωνικά και δημοσιογραφικά χρήσιμο πρακτορείο ειδήσεων πρέπει:

Να παγώσουν οι προσλήψεις για πέντε χρόνια ώστε να αξιοποιηθεί όλο το προσωπικό.

Να μελετηθεί η πλήρης λειτουργία του με δίκτυο ανταποκριτών στις μεγαλύτερες πρωτεύουσες του κόσμου και στην Ελλάδα και να αμείβονται κανονικά με μισθολόγιο. Προς αυτή την κατεύθυνση να αξιοποιηθεί μόνο το σημερινό προσωπικό.

Να καταργηθούν οι διατάξεις που έχουν μετατρέψει το ΑΠΕ σε ΔΕΚΟ. Το ΑΠΕ πρέπει και μπορεί να λειτουργεί ως ανεξάρτητος δημοσιογραφικός οργανισμός. Ως προς αυτό φέρει και η ΕΣΗΕA ευθύνη.

Η θέση του προέδρου-γενικού διευθυντή να είναι δημοσιογραφική και όχι πολιτική. Να τοποθετείται με σύμβαση 4 ετών, να είναι δημοσιογράφος με εμπειρία και κύρος και να μην αλλάζει με την αλλαγή κυβέρνησης. Κυρίως να μην είναι αχυράνθρωπος της εκάστοτε κυβέρνησης. Τα τελευταία, τουλάχιστον δέκα χρόνια, η ποιότητα των προέδρων –γενικών διευθυντών που τοποθετήθηκαν στο ΑΠΕ ήταν πολύ κακή και κυρίως έδιναν καθημερινές εξετάσεις υποταγής στις κυβερνήσεις και όχι σωστής δημοσιογραφικής λειτουργίας

Να ανατεθεί στο Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων η κάλυψη όλων των εξελίξεων στις χώρες της βαλκανικής χερσονήσου και ένας αριθμός δημοσιογράφων του, να εργάζεται κανονικά στην ροή των ειδήσεων από την Ελλάδα. Η αργομισθία και ο δημοσιογραφικός υπερπληθυσμός ισχύει και για το ΜΠΕ. Να υπάρξει ουσιαστική ενοποίηση με αλλαγή και του τίτλου από ΑΠΕ-ΜΠΕ σε Ελληνικό Πρακτορείο Ειδήσεων . Τα περί εθνικών λόγων ύπαρξης «Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων» πέραν του ότι είναι ανοησία, είναι και άλλοθι για να διατηρείται ως έχει, ένας επίσης υπερτροφικός οργανισμός.

Αν δεν γίνουν τώρα αλλαγές, πολύ σύντομα, η κατάσταση θα είναι τόσο κακή που θα επιβληθούν διοικητικά και πολικά βίαιες αλλαγές , σίγουρα σαρωτικές που θα πλήξουν όλους τους εργαζόμενους. Αυτή είναι η κατάλληλη στιγμή γιατί το ΑΠΕ, κυριολεκτικά ή θα αλλάξει ή θα βουλιάξει…

ΕΦΣΥΝ