Ένας από τους μεγαλύτερους ελληνικούς κρατικούς μύθους είναι και η κατασκευή του Ε. Βενιζέλου ως του πρώτου εθνάρχη, ενός ακατάβλητου, δημοκράτη και αντιβασιλικού, φιλεργατικού ηγέτη.
Στην πραγματικότητα η πορεία του Βενιζέλου είναι γεμάτη από αποτυχίες ακόμα και για τον ελληνικό αστισμό. Πέρα φυσικά από την αντικομμουνιστική και αντεργατική στάση του.
Ο Βενιζέλος θα είναι με τη φιλοπόλεμη στάση του ο ηθικός αυτουργός του ξεκληρίσματος στη Μικρά Ασία, ο οριστικός ενταφιαστής της Μεγάλης Ιδέας, με το Ιδιώνυμο θα γιγαντώσει το Κομμουνιστικό Κόμμα παρά τις προθέσεις του, θα στρέψει πολλούς πρόσφυγες αριστερά με την κοροιδία που τους επιφύλαξε με αφορμή την παροχή γης, με αλλοπρόσαλη και αριβίστικη χωρίς αρχές στάση απέναντι στο βασιλιά. Μαζί του το 1910 όταν ήθελε να ανέβει στην εξουσία, κόντρα το 1915 όταν οι Άγγλοι βάραγαν αλλιώς το ντέφι.
Πεθαίνει σαν χτες το 1936. Προλαβαίνοντας να δει το Μεταξά να γίνεται αντιπρόεδρος και Υπουργός Στρατιωτικών. Τον είχε προλάβει. Ο Βενιζέλος θα αποτύχει να υποκινήσει επιτυχημένο πραξικόπημα, και το κόμμα του θα ανοίξει το δρόμο για τη δικτατορία της 4ης Αυγούστου. Ακόμη και αυτό επιχείρησε, επίσης αποτυχημένα.
Από τα πιο υπερτιμημένα πολιτικά πρόσωπα μιας αστικής τάξης και ενός πολιτικού προσωπικού που ζει με μύθους, με τις πλάτες των Μεγάλων Δυνάμεων, και με το ανεκπλήρωτο (προς το παρόν) της επαναστατικής αλλαγής της κοινωνίας.
Στη φωτό με το βασιλιά τις καλές τους μέρες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου