Γιώργος Παυλόπουλος
▸ Εντατικές είναι οι διεργασίες στο «τετράγωνο» Τουρκία, Αίγυπτος, Λιβύη, Ελλάδα — Τύμπανα πολέμου στην Ουκρανία
Φρενήρεις ρυθμούς μοιάζει να έχει πάρει το τελευταίο διάστημα το διπλωματικό παιχνίδι στο «τετράγωνο» Τουρκία–Αίγυπτος–Λιβύη –Ελλάδα, το οποίο το Ισραήλ παρακολουθεί εκ του… συστάδην, ενώ η Κύπρος κάθεται σε αναμμένα κάρβουνα. Αναμφίβολα δε, το κορυφαίο για την ώρα στιγμιότυπο ήταν η κοκορομαχία ανάμεσα στον Δένδια και τον Τσαβούσογλου, μετά τη συνάντηση που είχαν την Πέμπτη στην Άγκυρα — της οποίας είχε προηγηθεί ένα εκτός προγραμματισμού τετ-α-τετ ανάμεσα στον Έλληνα υπουργό Εξωτερικών και τον Ταγίπ Ερντογάν, που αποφασίστηκε μόλις την προηγούμενη.
Οι ενδείξεις συγκλίνουν στο συμπέρασμα ότι η πρωτοβουλία που οδήγησε στο ανέβασμα των τόνων και τη δημόσια αντιπαράθεση ανήκε στην Αθήνα. Κι αυτό φαίνεται πως έγινε κυρίως για επικοινωνιακούς λόγους, μιας και ούτε ο Δένδιας ούτε ο Τσαβούσογλου είπαν οτιδήποτε πέρα από τα γνωστά και τετριμμένα επιχειρήματα της κάθε πλευράς. Γιατί; Πρώτον, για να εμφανιστεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη, στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, ως αυτή που δεν «μασάει» και τα λέει έξω από τα δόντια στους Τούρκους, οι οποίοι μόλις πριν από δέκα ημέρες είχαν υποβάλει σε καψόνι την πρόεδρο της Κομισιόν, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν. Δεύτερον, για να φύγει η προσοχή του πόπολου από τα εγκλήματα που διαπράττονται στην πανδημία. Και τέλος, για να υπάρξει το αναγκαίο προπέτασμα καπνού ώστε να μην τολμήσει ουδείς να την κατηγορήσει για «αντεθνικές» και «προδοτικές» υποχωρήσεις στο μεγάλο παζάρι που έχει ξεκινήσει σε πολλά μέτωπα.
Η Λιβύη είναι ένα από αυτά. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Δένδιας, μετά το πρώτο ταξίδι που πραγματοποίησε με τον Μητσοτάκη στην Τρίπολη, βρέθηκε για δεύτερη φορά μέσα σε λίγες μέρες στη Λιβύη, για συνάντηση με τον πρόεδρο της βουλής — κι αυτό, την ίδια στιγμή που σύσσωμη σχεδόν η κυβέρνηση της τελευταίας, με επικεφαλής τον πρωθυπουργό, ταξίδευε στην Άγκυρα για να δει τον Ερντογάν. Στην Αθήνα, παράλληλα, ο πρωθυπουργός και η πρόεδρος της Δημοκρατίας υποδέχονταν τον επικεφαλής του προεδρικού συμβουλίου της αφρικανικής χώρας — ο οποίος ως τον Δεκέμβριο του 2019 ήταν πρέσβης στην Αθήνα και η κυβέρνηση τον είχε διώξει με τις κλωτσιές εξαιτίας της υπογραφής του τουρκο-λιβυκού μνημονίου.
Η κινητικότητα, όμως, δεν σταμάτησε εκεί. Αμέσως μετά το «ματς» της Άγκυρας, ο Ν. Δένδιας μετέβη χθες στην Πάφο, για τετραμερή συνάντηση με τους ΥΠΕΞ Κύπρου, Ισραήλ και Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων. Από την πλευρά του, ο Τσαβούσογλου, έχοντας ήδη κάνει λόγο για μια «νέα σελίδα» στις σχέσεις της Τουρκίας με την Αίγυπτο, προανήγγειλε επίσκεψη υψηλόβαθμης αντιπροσωπείας της χώρας του στο Κάιρο την ερχόμενη εβδομάδα, ενώ ο ίδιος μετέβη στα κατεχόμενα της Κύπρου. Ταυτόχρονα, υπήρξε διαρροή σε τουρκικά ΜΜΕ ότι στο περιθώριο της συνόδου του ΝΑΤΟ, παρέδωσε στον Αμερικανό ομόλογό του, Άντονι Μπλίνκεν, ένα μνημόνιο που περιλαμβάνει «οδικό χάρτη» για την πλήρη εξομάλυνση των σχέσεων Τουρκίας και ΗΠΑ — κάτι ανάλογο, δηλαδή, με όσα είχε συζητήσει την περασμένη εβδομάδα με τη φον ντερ Λάιεν και τον Σαρλ Μισέλ (έστω κι αν την παράσταση έκλεψε το «σκάνδαλο του καναπέ»).
Πρακτικά, όλα δείχνουν ότι η υπόθεση της χάραξης των ΑΟΖ και ο καθορισμός των νέων γεωπολιτικών και οικονομικών ισορροπιών εισέρχονται σε μια ιδιαιτέρως κρίσιμη φάση. Το διακύβευμα είναι πολλαπλό: Από τη μία, η επιτάχυνση της διαδικασίας οικοπεδοποίησης και διαμοιρασμού της νοτιοανατολικής Μεσογείου, η οποία κρύβει στα έγκατά της πολλά δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα φυσικού αερίου και πολύ περισσότερα δολάρια τα οποία (συμπεριλαμβανομένων των πλούσιων κοιτασμάτων της Λιβύης) οι πολυεθνικές της ενέργειας ανυπομονούν να βάλουν στην τσέπη. Από την άλλη, η προσπάθεια των Αμερικανών και, δευτερευόντως, της ΕΕ (με πρώτο βιολί τη Γαλλία) να αποκόψουν τη Ρωσία από τη συγκεκριμένη περιοχή, έτσι ώστε να κρατήσει υπό τον έλεγχό της μόνο ένα τμήμα της Συρίας.
Το σόου στη συνάντηση Δένδια-Τσαβούσογλου ήταν προσχεδιασμένο και με συγκεκριμένη στόχευση
Η ελληνική αστική τάξη και η κυβέρνησή της έχουν διακριτή και ενεργό παρουσία και στις δύο παραπάνω πλευρές. Επιδιώκουν, στην καλύτερη περίπτωση, να πάρουν κάτι από τη μοιρασιά και να ανήκουν στο στρατόπεδο των νικητών — όπως στη Βόρεια Μακεδονία, της οποίας συμβολικά η «άμυνα» έχει εκχωρηθεί στα ελληνικά F-16. Στη χειρότερη, θέλουν να διασφαλίσουν πως δεν θα βρεθούν… στον άσο στην περίπτωση που εκείνοι τους οποίους θεωρούν συμμάχους τους, κάνουν τη μοιρασιά ερήμην τους και αποφασίσουν να τα ξαναβρούν με τη σαφώς πιο ισχυρή Τουρκία.
Η Αθήνα δείχνει παράλληλα διατεθειμένη να πληρώσει και το αντίτιμο που περιλαμβάνει η συμμετοχή της σε αυτό το «τραπέζι». Έτσι, τινάζει την μπάνκα στον αέρα και φεσώνει τον ελληνικό λαό με δεκάδες δισ. για να γίνει «αξιόμαχη» αλλά και για να ευχαριστήσει τους συμμάχους με τις νέες αγορές του αιώνα — τη στιγμή που το σύστημα υγείας στενάζει και άνθρωποι πεθαίνουν, ενώ οι μαθητές στοιβάζονται ο ένας πάνω στον άλλο στις τάξεις, όπως και οι επιβάτες στα μέσα μεταφοράς. Δηλώνει επίσης πρόθυμη, χωρίς αστερίσκους, να λάβει μέρος στην υλοποίηση των σχεδίων ΗΠΑ και ΝΑΤΟ, των οποίων ο ανταγωνισμός με τη Ρωσία οξύνεται επικίνδυνα, όπως αποδεικνύουν ειδικά οι εξελίξεις στην Ουκρανία. Ο κίνδυνος είναι πολύ μεγάλος. Όχι μόνο επειδή η Ελλάδα εμπλέκεται ενεργά σε πολιτικό επίπεδο αλλά διότι το κάνει και σε στρατιωτικό. Δεν είναι τυχαίο ότι η μεγάλη άσκηση Ηνίοχος –με τη συμμετοχή αμερικανικών, γαλλικών, ισραηλινών και λοιπών δυνάμεων– βασίζεται σε ένα σενάριο «μεγάλης κλίμακας σύρραξης», ενώ η βάση της Αλεξανδρούπολης θα αποτελέσει βασικό ορμητήριο των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ σε περίπτωση που το σενάριο βγει αληθινό.
Τα διπλωματικά παζάρια δεν πρέπει να ξεγελούν κανέναν. Ο αντιπολεμικός συναγερμός είναι πιο επίκαιρος παρά ποτέ.
ΠΗΓΗ ΠΡΙΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου