Pepe Escobar/ Reseau International
[Το κατωτέρω εξαιρετικού ενδιαφέροντος (και από ελληνική οπτική γωνία) άρθρο, κορυφαίου ρεπόρτερ διεθνούς εμβέλειας και διακτίνωσης σε δυσπρόσιτες πηγές, παρουσιάζει ολοκληρωμένη ακτινογραφία της εκρηκτικής κρίσεως στην Ουκρανία, τους υποκινητές και εντολοδόχους, τα κίνητρα και τους στόχους, τον συσχετισμό των δυνάμεων, τις προβλεπόμενες διαστάσεις, το αποτέλεσμα και τις πιθανές επιπτώσεις της αναμενόμενης ανάφλεξης.
Επισημαίνει γεγονότα και βαρυσήμαντες δηλώσεις υπευθύνων, που συγκαλύπτονται από την συμμαχική κοινή γνώμη λόγω της αίσθησης και των αντιδράσεων που θα προκαλούσαν, όπως η δήλωση του Γιενς Στόλτενμπεργκ, Γ.Γ.του ΝΑΤΟ, που εγείρει το φάσμα ναυτικής σύγκρουσης των δυνάμεων του ΝΑΤΟ (στις οποίες περιλαμβάνεται και ελληνικό πολεμικό) στο Εύξεινο Πόντο με τις ρωσικές ναυτικές και χερσαίες πυραυλικές δυνάμεις σε έναν νέο Κριμαϊκό Πόλεμο. Όπως επίσης και ο ρόλος που έχει ανατεθεί στην Τουρκία για την διάθεση Τζιχαντιστών μισθοφόρων, από τις δεξαμενές της ισλαμιστών «προσφύγων» ( που χρηματοδοτούνται από την Ε.Ε.).
Ο Πεπέ Εσκομπάρ είναι Βραζιλιανός, πολύγλωσσος γεωπολιτικός αναλυτής, περιοδεύων ανταποκριτής των Asia Times Online, OpEdNews, RT, Al Jazeera., China Central Television, TomDispatch, και άλλα διεθνή όργανα ενημέρωσης. Από το 2001 έχει εξειδικευθεί στην κάλυψη της Μέσης Ανατολής και της Κεντρικής και Ανατολικής Ασίας, με έμφαση στην πολιτική των Μεγάλων Δυνάμεων και των ενεργειακών πολέμων. Είναι συγγραφέας πέντε σχετικών βιβλίων, ορισμένων μεταφρασμένων και σε άλλες γλώσσες]
Μετάφραση/ Εισαγωγή: Μιχαήλ Στυλιανού
Ο δεσμός Βαθύ Κράτος/ΝΑΤΟ χρησιμοποιεί το Κίεβο για να ξεκινήσει πόλεμο και να θάψει τον αγωγό Nord Stream 2 και τις σχέσεις Γερμανίας-Ρωσίας.
Η Ουκρανία και η Ρωσία μπορεί να είναι στο χείλος του πολέμου – με καταστροφικές συνέπειες για ολόκληρη την Ευρασία. Ας μπούμε κατευθείαν στο θέμα, και να κάνουμε μια βαθιά βουτιά στην ομίχλη του πολέμου. Ο Πρόεδρος της Ουκρανίας Βολοντίμιρ Ζελένσκι συνομιλεί σε κοινή συνέντευξη Τύπου με τον Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ στο Κίεβο, 3 Μαρτίου 2021.
Στις 24 Μαρτίου, ο Πρόεδρος της Ουκρανίας υπέγραψε κήρυξη πολέμου κατά της Ρωσίας, με το διάταγμα αριθ. n°117/2021.
Το διάταγμα ορίζει ότι η ανάκτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία είναι τώρα η επίσημη πολιτική του Κιέβου. Αυτό ακριβώς παρακίνησε την αποστολή στα ανατολικά ενός συνόλου ουκρανικών αρμάτων μάχης, μετά τον κορεσμό του ουκρανικού στρατού από τις Ηνωμένες Πολιτείες σε στρατιωτικό εξοπλισμό, συμπεριλαμβανομένων μη επανδρωμένων αεροσκαφών, ηλεκτρονικών συστημάτων πολέμου, αντιαρματικών συστημάτων και φορητών συστημάτων αεράμυνας (MANPADS).
Το πιο σημαντικό: Το διάταγμα Ζελένσκι αποτελεί απόδειξη ότι οποιοσδήποτε επακόλουθος πόλεμος θα έχει προκληθεί από το Κίεβο, το οποίο αποδυνάμωσε τους ιερεμιώδεις ισχυρισμούς περί «ρωσικής επιθετικότητας». Η Κριμαία, από το δημοψήφισμα του Μαρτίου του 2014,αποτελεί τμήμα της Ρωσικής Ομοσπονδίας.
Ήταν αυτή (η de facto κήρυξη του πολέμου) , την οποία η Μόσχα έλαβε πολύ σοβαρά υπόψη, που προκάλεσε την ανάπτυξη πρόσθετων ρωσικών δυνάμεων στην Κριμαία και πιο κοντά στα ρωσικά σύνορα με το Ντονμπάς. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι αυτές οι ρωσικές δυνάμεις περιλαμβάνουν την τρομακτική 76η Ταξιαρχία Αεροπορικής Επίθεσης φρουράς, γνωστή ως αλεξιπτωτιστές του Πσκοφ και -σύμφωνα με μια έκθεση πληροφοριών που μου αναφέρθηκε- ικανή να καταλάβει την Ουκρανία σε μόλις έξι ώρες.
Σίγουρα δεν βοηθά το γεγονός ότι στις αρχές Απριλίου, ο υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ Λόυντ ΄Ωστιν, φρέσκος από την προηγούμενη θέση του ως μέλους του Διοικητικού Συμβουλίου της πολεμικής βιομηχανίας Raytheon, που κατασκευάζει πυραύλους, κάλεσε τον Zelensky για να του υποσχεθεί την «ακλόνητη υποστήριξη των ΗΠΑ για την κυριαρχία της Ουκρανίας». Αυτό, στην ερμηνεία της Μόσχας, σημαίνει ότι ο Ζελένσκι δεν θα είχε υπογράψει ποτέ το διάταγμά του χωρίς το πράσινο φως από την Ουάσιγκτον.
Στις 8 Μαρτίου 2021, ο Υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ Lloyd Austin μιλά στον διεθνή εορτασμό της Ημέρας της Γυναίκας στο East Room του Λευκού Οίκου στην Ουάσινγκτον
Ο ΄Ελεγχος της Πληροφόρησης
Η Σεβαστούπολη, ήδη κατά τη διάρκεια της επίσκεψής μου, τον Δεκέμβριο του 2018, ήταν ένα από τα πιο προστατευόμενα μέρη στον πλανήτη, αδιαπέραστο ακόμη και από μια επίθεση του ΝΑΤΟ. Στο διάταγμά του, ο Ζελένσκι τοποθετεί συγκεκριμένα τη Σεβαστούπολη ως πρωταρχικό στόχο.
Για άλλη μια φορά, επιστρέφουμε στις εκκρεμότητες του μετα-Maidan πραξικοπήματος στην Ουκρανία το 2014.
Για να περιοριστεί η Ρωσία, ο δεσμός ΗΠΑ/ΝΑΤΟ πρέπει να ελέγχει τον Εύξεινο Πόντο – ο οποίος, από κάθε άποψη, είναι τώρα μια ρωσική λίμνη. Και για να ελέγξουν τη Μαύρη Θάλασσα, πρέπει να «εξουδετερώσουν» την Κριμαία.
Εάν απαιτούνταν περαιτέρω αποδείξεις, παρασχέθηκαν από τον ίδιο τον Ζελένσκι την Τρίτη αυτής της εβδομάδας κατά τη διάρκεια τηλεφωνικής συνομιλίας με τον Γενικό Γραμματέα του ΝΑΤΟ και υπάκουη μαριονέτα Γενς Στόλτενμπεργκ.
Ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ πραγματοποιεί συνέντευξη Τύπου μετά από συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών του ΝΑΤΟ στο Αρχηγείο του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες, 24 Μαρτίου 2021
Ο Ζελένσκι είπε τη φράση κλειδί: «Το ΝΑΤΟ είναι ο μόνος τρόπος για να τερματιστεί ο πόλεμος στο Ντονμπάς» –πράγμα που σημαίνει, στην πράξη, ότι το ΝΑΤΟ επεκτείνει την «παρουσία» του στη Μαύρη Θάλασσα. «Μια τέτοια μόνιμη παρουσία θα πρέπει να αποτελέσει ισχυρό αποτρεπτικό παράγοντα για τη Ρωσία, η οποία εξακολουθεί να στρατιωτικοποιεί την περιοχή σε μεγάλη κλίμακα και παρακωλύει την εμπορική ναυσιπλοΐα».
Όλες αυτές οι κρίσιμες εξελίξεις είναι και θα συνεχίσουν να είναι αόρατες στην παγκόσμια κοινή γνώμη όσον αφορά την κυρίαρχη αφήγηση, που ελέγχεται από τους ηγεμόνες.
Ο δεσμός Βαθύ κράτος /NATO δηλώνει ότι όλα όσα πρόκειται να συμβούν οφείλονται στη «ρωσική επιθετικότητα». Ακόμη και αν οι Ουκρανικές Ένοπλες Δυνάμεις (FAU) εξαπολύσουν blitzkrieg (κεραυνοβόλο επίθεση) εναντίον των Λαϊκών Δημοκρατιών του Λουγκάνσκ και του Ντονέτσκ. (Το να γίνει αυτό κατά της Σεβαστούπολης στην Κριμαία θα ήταν μια πιστοποιημένη συλλογική αυτοκτονία).
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο Ron Paul ήταν μία από τις λίγες φωνές που δήλωσαν το προφανές: «Σύμφωνα με τον κλάδο των μέσων ενημέρωσης του αμερικανικού συμπλέγματος στρατιωτικών-βιομηχανικών-βουλευτικών μέσων ενημέρωσης, οι ρωσικές στρατιωτικές κινήσεις δεν αποτελούν απάντηση σε σαφείς απειλές από έναν γείτονα, αλλά μια πρόσθετη «ρωσική επιθετικότητα».
Αυτό που υπονοείται είναι ότι οι Ουάσιγκτον/Βρυξέλλες δεν έχουν ένα τακτικό σχέδιο παιχνιδιού, πόσο μάλλον ένα σαφές, στρατηγικό σχέδιο : ΄Εχουν μόνο τον πλήρη έλεγχο της πληροφόρησης.
Και αυτό τροφοδοτείται από μια λυσσασμένη Ρωσοφοβία – αριστοτεχνικά αποδομημένη από τον απαραίτητο Andrei Martyanov, έναν από τους καλύτερους στρατιωτικούς αναλυτές στον κόσμο.
Στις 31 Μαρτίου, ο Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου των Ρωσικών Ενόπλων Δυνάμεων, Στρατηγός Βαλέρι Γερασίμοφ, και ο Πρόεδρος του αμερικανικού Γενικού Επιτελείου Στρατού, Στρατηγός Μαρκ Μάϊλι, μίλησαν τηλεφωνικά για τα παροιμιώδη «ζητήματα αμοιβαίου ενδιαφέροντος», τα οποία μπορεί να αποτελούν ένδειξη ελπίδας.
Λίγες ημέρες αργότερα, εκδόθηκε γαλλο-γερμανική διακήρυξη που καλούσε «όλα τα μέρη» σε αποκλιμάκωση. Η Μέρκελ και ο Μακρόν φαίνεται να έχουν κατανοήσει το μήνυμα κατά τη διάρκεια της βιντεο-διάσκεψής τους με τον Πούτιν, ο οποίος πρέπει να υπαινίχθηκε διακριτικά το αποτέλεσμα που παρήγαγαν οι πύραυλοι Kalibr, Kinzhals και άλλα υπερηχητικά όπλα εάν τα πράγματα δυσκολέψουν και οι Ευρωπαίοι εγκρίνουν ένα blitzkrieg στο Κίεβο.
Ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν μιλά υπό το βλέμμα της Γερμανίδας Καγκελάριου Άνγκελα Μέρκελ μετά από βιντεο-διάσκεψη του Γαλλογερμανικού Συμβουλίου Ασφαλείας στο Παλάτι των Ηλυσίων στο Παρίσι, 5 Φεβρουαρίου 2021
Το πρόβλημα είναι ότι η Μέρκελ και ο Μακρόν δεν ελέγχουν το ΝΑΤΟ. Ωστόσο, η Μέρκελ και ο Μακρόν γνωρίζουν τουλάχιστον πλήρως ότι εάν ο δεσμός ΗΠΑ/ΝΑΤΟ επιτεθεί στις ρωσικές δυνάμεις ή στους Ρώσους κατόχους διαβατηρίων που ζουν στο Ντονμπάς, η καταστροφική απάντηση θα στοχεύσει τα κέντρα διοίκησης που συντόνισαν τις επιθέσεις.
Τι θέλει ο ηγεμόνας;
Ως μέρος του αριθμού των απειλητικών ενεργειών του ο Ζελένσκι έκανε άλλη μια χειρονομία που επέσυρε ιδιαίτερη προσοχή. Την περασμένη Δευτέρα, ταξίδεψε στο Κατάρ με μια υψηλόβαθμη αντιπροσωπεία και σύναψε μια σειρά συμφωνιών, οι οποίες δεν περιορίζονται στο υγραέριο, αλλά περιλαμβάνουν επίσης απευθείας πτήσεις μεταξύ Κιέβου και Ντόχα, την ενοικίαση ή την αγορά από τη Ντόχα ενός λιμένα της Μαύρης Θάλασσας, καθώς και ισχυρούς «στρατιωτικούς και αμυντικούς δεσμούς» – κάτι που θα μπορούσε να είναι μια εξωραϊστική μετάφραση πιθανής μεταφοράς τζιχαντιστών από τη Λιβύη και τη Συρία για την καταπολέμηση των ρώσων αυτονομιστών στο Ντονμπάς.
Στη συνέχεια, ο Ζελένσκι συναντά τον Ερντογάν στην Τουρκία την επόμενη Δευτέρα. Οι υπηρεσίες πληροφοριών του Ερντογάν διαχειρίζονται τους τζιχαντιστές πληρεξούσιους στο Ιντλίμπ και τα ύποπτα κονδύλια του Κατάρ εξακολουθούν να αποτελούν μέρος της εικόνας. Μπορούμε να ειπωθεί ότι οι Τούρκοι μεταφέρουν ήδη αυτούς τους «μετριοπαθείς αντάρτες» στην Ουκρανία. Οι ρωσικές μυστικές υπηρεσίες παρακολουθούν σχολαστικά όλη αυτή τη δραστηριότητα.
Μια σειρά ενημερωμένων συζητήσεων -βλέπε, για παράδειγμα, εδώ και εδώ- συγκλίνουν στο ποιοι θα μπορούσαν να είναι οι τρεις κύριοι στόχοι του ηγεμόνα σε όλη αυτή τη αναταραχή, με εξαίρεση τον πόλεμο:
Να προκληθεί ανεπανόρθωτη ρήξη μεταξύ Ρωσίας και ΕΕ, υπό την αιγίδα του ΝΑΤΟ,
να εκτροχιαστεί ο αγωγός Nord Steam 2
και να αυξηθούν τα κέρδη του στρατιωτικο-βιομηχανικού συμπλέγματος στον τομέα των εξοπλισμών.
Το βασικό ερώτημα είναι επομένως αν η Μόσχα θα ήταν σε θέση να εφαρμόσει έναν ελιγμό της στρατηγικής Sun Tzu, χωρίς να εμπλακεί σε έναν ολοκληρωτικό πόλεμο στο Donbass.
Στο έδαφος, οι προοπτικές είναι ζοφερές. Ο Ντενίς Πουτσιλίν, ένας από τους βασικούς ηγέτες των Λαϊκών Δημοκρατιών Λουγκάνσκ και Ντονέτσκ, δήλωσε ότι οι πιθανότητες αποτροπής του πολέμου ήταν «εξαιρετικά χαμηλές». Ο Σέρβος ελεύθερος σκοπευτής Dejan Beric – τον οποίο συνάντησα στο Ντόνετσκ το 2015 και ο οποίος είναι πιστοποιημένος εμπειρογνώμονας στην περιοχή – αναμένει επίθεση από το Κίεβο στις αρχές Μαΐου .
Ο αμφιλεγόμενος Igor Strelkov, ο οποίος μπορεί να χαρακτηριστεί ως εκφραστής του «ορθόδοξου σοσιαλισμού», ένας καυστικός επικριτής των πολιτικών του Κρεμλίνου και ένας από τους ελάχιστους πολέμαρχους του Ντόνμπας που επέζησαν μετά το 2014, δήλωσε κατηγορηματικά ότι η μόνη ευκαιρία για ειρήνη είναι ο ρωσικός στρατός να ελέγχει τα ουκρανικά εδάφη τουλάχιστον μέχρι τον ποταμό Δνείπερο. Τονίζει ότι ένας πόλεμος τον Απρίλιο είναι «πολύ πιθανός». Για τη Ρωσία, ένας πόλεμος «τώρα» είναι καλύτερος από έναν πόλεμο αργότερα και υπάρχει 99% πιθανότητα η Ουάσιγκτον να μην πολεμήσει για την Ουκρανία.
Σε αυτό το τελευταίο σημείο τουλάχιστον, ο Στρέλκοφ δεν κάνει λάθος: Η Ουάσιγκτον και το ΝΑΤΟ θέλουν έναν πόλεμο μέχρι τον τελευταίο Ουκρανό.
Ο Rostislav Ischenko, ο καλύτερος Ρώσος αναλυτής της Ουκρανίας τον οποίο είχα τη χαρά να συναντήσω στη Μόσχα στα τέλη του 2018, υποστηρίζει πειστικά ότι «η συνολική διπλωματική, στρατιωτική, πολιτική, χρηματοπιστωτική και οικονομική κατάσταση απαιτεί έντονα από τις αρχές του Κιέβου να εντείνουν τις πολεμικές επιχειρήσεις στο Ντονμπάς».
«Στην πραγματικότητα», προσθέτει ο Ischenko, «οι Αμερικανοί δεν ενδιαφέρονται αν η Ουκρανία θα αντέξει για λίγο ή αν θα θρυμματιστεί σε μια στιγμή. Νομίζουν ότι έχουν τα πάντα να κερδίσουν και στην μια και στην άλλη περίπτωση».
Πρέπει να υπερασπιστούμε την Ευρώπη
Ας φανταστούμε το χειρότερο στο Ντονμπάς. Το Κίεβο εξαπολύει το blitzkrieg του. Οι ρωσικές μυστικές υπηρεσίες καταγράφουν τα πάντα. Η Μόσχα ανακοινώνει αμέσως ότι χρησιμοποιεί όλη την εξουσία που έχει εκχωρηθεί από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ στη συμφωνία Μινσκ 2 για την επιβολή της κατάπαυσης του πυρός.
Σε διάστημα ή 48 ωρών, οι ρωσικές δυνάμεις καταστρέφουν ολόκληρο το σύστημα blitzkrieg και στέλνουν τους Ουκρανούς πίσω στα χαρακώματά τους, που βρίσκονται περίπου 75 χιλιόμετρα βόρεια της καθιερωμένης ζώνης επαφής.
Στη Μαύρη Θάλασσα, παρεμπιπτόντως, δεν υπάρχει ζώνη επαφής. Αυτό σημαίνει ότι η Ρωσία μπορεί να στείλει όλα τα προηγμένα υποβρύχια και τον στόλο επιφανείας της οπουδήποτε γύρω από τη «Ρωσική Λίμνη»: Έχουν ήδη αναπτυχθεί ούτως ή άλλως.
Για άλλη μια φορά, ο Mαρτιάνωφ αναδιαμορφώνει τα πράγματα όταν προβλέπει, αναφερόμενος σε μια ομάδα ρωσικών πυραύλων που αναπτύχθηκαν από το γραφείο σχεδιασμού novator: «Η συντριβή του συστήματος διοίκησης και ελέγχου των Ουκρανών είναι θέμα λίγων ωρών, είτε κοντά στα σύνορα είτε στο επιχειρησιακό και στρατηγικό βάθος των δυνάμεών τους. Βασικά, ολόκληρο το ουκρανικό «ναυτικό» αξίζει λιγότερο από την ομοβροντία 3M54 ή 3M14 που θα χρειαστεί για να το βυθίσει. Νομίζω ότι μερικοί πύραυλοι Ταραντούλ θα είναι αρκετοί για να το τελειώσουν μέσα ή κοντά στην Οδησσό και να δώσουν στο Κίεβο, ειδικά στην έδρα του, μια γεύση από σύγχρονα πολεμικά όπλα».
Το απολύτως ουσιώδες ερώτημα, το οποίο δεν μπορεί να υπερτονιστεί, είναι ότι η Ρωσία δεν θα «εισβάλει» στην Ουκρανία. Δεν χρειάζεται να το κάνει και δεν το θέλει. Αυτό που θα κάνει σίγουρα η Μόσχα είναι να στηρίξει τις Λαϊκές Δημοκρατίες της Nοβορωσίγια, παρέχοντάς τους εξοπλισμό, πληροφορίες, ηλεκτρονικό πόλεμο, έλεγχο του εναέριου χώρου και ειδικές δυνάμεις. Ακόμη και μια ζώνη απαγόρευσης πτήσεων δεν θα είναι απαραίτητη. Το «μήνυμα» θα είναι σαφές: Εάν ένα μαχητικό αεροσκάφος του ΝΑΤΟ εμφανιζόταν κοντά στην πρώτη γραμμή, θα καταρριφθεί με συνοπτικές διαδικασίες.
Και αυτό μας φέρνει στο «μυστικό» που ψιθυρίζεται μόνο σε ανεπίσημα δείπνα στις Βρυξέλλες και σε τυχαίες περιπτώσεις σε όλη την Ευρασία: Οι μαριονέτες του ΝΑΤΟ δεν έχουν τα κότσια να εισέλθουν σε μια ανοιχτή σύγκρουση με τη Ρωσία.
Είναι άλλο πράγμα να έχουμε σκυλιά που γαβγίζουν, όπως η Πολωνία, η Ρουμανία, η συμμορία της Βαλτικής και η Ουκρανία και να ενισχύονται από τα συντεχνιακά μέσα ενημέρωσης στο σενάριο της «ρωσικής επιθετικότητας». Στην πραγματικότητα, το ΝΑΤΟ κλώτσησε τον συλλογικό πισινό του ανεπίσημα στο Αφγανιστάν. Έτρεμε όταν έπρεπε να πολεμήσει τους Σέρβους στα τέλη της δεκαετίας του 1990. Και τη δεκαετία του 2010, δεν τόλμησε να πολεμήσει τις δυνάμεις της Δαμασκού και του Άξονα της Αντίστασης.
Όταν όλα τα άλλα αποτυγχάνουν, ο μύθος υπερισχύει. Έτσι ο αμερικανικός στρατός καταλαμβάνει τμήματα της Ευρώπης για να την «υπερασπιστεί» – από ποιον άλλο; Μα από αυτούς τους καταραμένους Ρώσους.
Αυτός είναι ο λόγος ύπαρξης της ετήσιας επιχείρησης DEFENCE-Europe 21 του Αμερικανικού Στρατού, η οποία διεξάγεται αυτή τη στιγμή μέχρι τα τέλη Ιουνίου και περιλαμβάνει 28.000 αμερικανούς και 25 συμμάχους και «εταίρους» του ΝΑΤΟ.
Αυτό το μήνα, άνδρες και βαρύς εξοπλισμός, που έχουν προ-τοποθετηθεί σε τρεις βάσεις του Αμερικανικού Στρατού σε Ιταλία, Γερμανία και Ολλανδία, θα μεταφερθούν σε πολλαπλές «ζώνες εκπαίδευσης» σε 12 χώρες. Ω, οι χαρές του ταξιδιού, χωρίς περιορισμό σε μια υπαίθρια άσκηση από τότε που όλοι έχουν εμβολιαστεί κατά του Covid-19.
Pipelineistan uber alles (Αγωγο-ϊστάν υπεράνω όλων –σε παράφραση του γερμανικού εθνικού ύμνου)
Το Nord Stream 2 δεν είναι μεγάλη υπόθεση για τη Μόσχα. Αυτό είναι στην καλύτερη περίπτωση ένα μειονέκτημα του Pipelineistan. Εξάλλου, η ρωσική οικονομία δεν έχει κερδίσει ούτε ένα ρούβλι χάρη σε αυτόν τον αγωγό ,που δεν υπήρχε ακόμη στη δεκαετία του 2010 – και όμως τα πήγε καλά. Εάν ακυρωθεί ο Νορ Στρημ 2, υπάρχουν σχέδια στο τραπέζι για την ανακατεύθυνση των περισσότερων ρωσικών αποστολών φυσικού αερίου στην Ευρασία, ειδικά στην Κίνα.
Ταυτόχρονα, το Βερολίνο γνωρίζει πολύ καλά ότι η ακύρωση του NS2 θα αποτελούσε εξαιρετικά σοβαρή παραβίαση της σύμβασης – η οποία περιλαμβάνει εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ. Διότι ήταν η Γερμανία που ζήτησε την κατασκευή του αγωγού.
Η Energiewende της Γερμανίας (Πολιτική Ενεργειακής Μετάβασης) ήταν μια καταστροφή. Οι Γερμανοί βιομήχανοι γνωρίζουν πολύ καλά ότι το φυσικό αέριο είναι η μόνη εναλλακτική λύση στην πυρηνική ενέργεια. Δεν τους αρέσει πραγματικά το Βερολίνο να γίνεται ένας απλός όμηρος, καταδικασμένος να αγοράζει αέριο σχιστόλιθου, το γελοίο πάθος του ηγεμόνα – ακόμη και υποθέτοντας ότι ο ηγεμόνας είναι σε θέση να το παραδώσει, επειδή η αμερικανική βιομηχανία ρωγμάτωσης είναι σε ερείπια. Μια Μέρκελ αναγκασμένη να εξηγεί στην γερμανική κοινή γνώμη γιατί πρέπει να επιστρέψει στη χρήση άνθρακα ή να αγοράσει (ακριβό) αέριο από σχιστολιθικά πετρώματα στις Ηνωμένες Πολιτείες, θα είναι ένα θέαμα που πρέπει να δούμε.
Όπως έχουν τα πράγματα, οι προκλήσεις του ΝΑΤΟ κατά του αγωγού NS2 συνεχίζονται αμείωτες – μέσω πολεμικών πλοίων και ελικοπτέρων. Ο NS2 χρειαζόταν άδεια εργασίας στα ύδατα της Δανίας, που χορηγήθηκε μόλις πριν ένα μήνα. Ακόμη και αν τα ρωσικά πλοία δεν είναι τόσο γρήγορα στην τοποθέτηση σωλήνων όσο τα προηγούμενα πλοία της ελβετικής εταιρείας Allseas, η οποία έχει αποχωρήσει, εκφοβισμένη από τις κυρώσεις των ΗΠΑ, η ρωσική Fortuna προοδεύει σταθερά, όπως σημείωσε ο αναλυτής Petri Krohn – ένα χιλιόμετρο την ημέρα στις καλύτερες ημέρες της, τουλάχιστον 800 μέτρα την ημέρα. Με 35 χιλιόμετρα να απομένουν, δεν πρέπει να διαρκέσει περισσότερο από 50 ημέρες.
Συνομιλίες με Γερμανούς αναλυτές αποκαλύπτουν ένα συναρπαστικό παιχνίδι σκιών στο ενεργειακό μέτωπο μεταξύ Βερολίνου και Μόσχας -για να μην αναφέρουμε το Πεκίνο. Συγκρίνετε αυτό με την Ουάσιγκτον: Ευρωπαίοι διπλωμάτες διαμαρτύρονται ότι δεν υπάρχει απολύτως κανείς για να διαπραγματευτεί σχετικά με τον αγωγό NS2. Και ακόμη και αν υποτεθεί ότι υπάρχει κάποιο είδος συμφωνίας, το Βερολίνο τείνει να παραδεχτεί ότι η κρίση του Πούτιν είναι σωστή: οι Αμερικανοί «δεν είναι ικανοί για συμφωνίες».. Κοίταξε τον ισολογισμό.
Πίσω από την ομίχλη του πολέμου, ωστόσο, προκύπτει ένα σαφές σενάριο: Ο δεσμός βαθύ κράτος/ΝΑΤΟ χρησιμοποιεί το Κίεβο για να ξεκινήσει έναν πόλεμο ως μέθοδο για να θάψει τελικά τον αγωγό NS2, και συνεπώς τις σχέσεις Γερμανίας-Ρωσίας.
Ταυτόχρονα, η κατάσταση κινείται προς μια πιθανή νέα ευθυγράμμιση στην καρδιά της «Δύσης»: Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Βρετανία είναι αντίθετες στη Γερμανία και τη Γαλλία. Κάποιοι από τους εξέχοντες της Αγγλοσφαίρας είναι σίγουρα πιο Ρωσοφοβικοί από τους άλλους.
Η τοξική συνάντηση μεταξύ Ρωσοφοβίας και καθεστώτος αγωγών δεν θα τελειώσει, ακόμη και αν ολοκληρωθεί ο αγωγός NS2. Θα υπάρξουν κι άλλες κυρώσεις. Θα επιχειρηθεί ο αποκλεισμός της Ρωσίας από το SWIFT (διατραπεζικές αποστολές χρημάτων/ συναλλαγών). Ο πόλεμος μέσω πληρεξουσίων στη Συρία θα ενταθεί
Τι όμορφο ταρακούνημα για να αποσπάσει την προσοχή της αμερικανικής κοινής γνώμης από την μαζική εκτύπωση χρήματος που συγκαλύπτει μιαν επικείμενη οικονομική κατάρρευση. Ο ηγεμόνας δεν θα σταματήσει σε τίποτα για να συνεχίσει να προκαλεί κάθε είδους γεωπολιτικές προκλήσεις στην Ρωσία.
Καθώς η αυτοκρατορία καταρρέει, το αφήγημα χαράσσεται σε πέτρα: Για όλα φταίει η «ρωσική επιθετικότητα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου